Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 17 Οκτ 2018
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 07:34 – Δύση Ήλιου: 18:46
  • Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας
  • Παγκόσμια Ημέρα Μυοσκελετικού Τραύματος

Σαν Σήμερα...

 

Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε την 17η Οκτωβρίου «Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας» το 1993.

Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις καλούν την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας και μας υπενθυμίζουν τις προσπάθειες για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του φιλόδοξου προγράμματος του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας στο μισό ως το 2015.

Με βάση έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια, ενώ 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.

Στη χώρα μας, το 20% του πληθυσμού απειλείται σήμερα από τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι 15% που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Η Κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι απειλούνται από τη φτώχεια κοινωνικές ομάδες, όπως οι άνεργοι, οι μονογονικές και πολύτεκνες οικογένειες και οι ηλικιωμένοι.

Σύμφωνα με υπολογισμούς της Ε.Ε, το όριο της φτώχειας ενός μονομελούς νοικοκυριού αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα 4.800 ευρώ, ενώ για ένα 4μελές νοικοκυριό ανέρχεται στα 10.800 ευρώ (τιμές 2002).

ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ

Γεγονότα

μ.Χ.
 
Εννέα άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από ζυθοπλημμύρα στο Κεντρικό Λονδίνο. Προκλήθηκε όταν διερράγη μία μεγάλη δεξαμενή με μπύρα στη ζυθοποιία «Μάιοξ» και το περιεχόμενό της χύθηκε στο δρόμο, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν πολλά από τα παρακείμενα σπίτια, σε μία από τις φτωχογειτονιές της αγγλικής πρωτεύουσας.
 
Οι Σύμμαχοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Τούρκοι) πολιορκούν τη Σεβαστούπολη, την οποία υπερασπίζεται ο Ρωσικός Στρατός, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.
 
Ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που καθιερώνει το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
 
 
Η Βρετανία προσφέρει την Κύπρο στην Ελλάδα για να την παρακινήσει να εξέλθει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επικαλούμενη την ουδετερότητα της Ελλάδας, η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη θα αρνηθεί την προσφορά τρεις ημέρες αργότερα.

Αλέξανδρος Ζαΐμης
1855 – 1936

Νομικός, τραπεζίτης και πολιτικός. Έφθασε στα ανώτατα αξιώματα της ελληνικής πολιτείας και διατέλεσε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

 

Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου 1855 και ήταν γιος του καλαβρυτινού πολιτικού Θρασύβουλου Ζαΐμη, που διατέλεσε επανειλημμένα πρωθυπουργός. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Γερμανία και αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Μετά το θάνατο του πατέρα του άρχισε να πολιτεύεται στην επαρχία Καλαβρύτων. Το 1855 εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά υπό τη σημαία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη και έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς έως το 1915. Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής και Υπουργός Δικαιοσύνης και Εσωτερικών σε κυβερνήσεις του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1897 ανέλαβε την πρωθυπουργία, από την οποία παραιτήθηκε στις 2 Απριλίου 1899, αφού απέτυχε στις εκλογές της 7ης Φεβρουαρίου, τις οποίες διενήργησε. Επί της πρωθυπουργίας του έγιναν οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, επιβλήθηκε Οικονομικός Έλεγχος στη χώρα μετά το τρικουπικό «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!» και αναλήφθηκε η Ύπατη Αρμοστεία της Κρήτης από τον πρίγκηπα Γεώργιο της Ελλάδας, που οδήγησε το 1913 στην ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στον εθνικό κορμό.

Στον απόηχο των «Ευαγγελικών» και μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Θεοτόκη, ο Αλέξανδρος Ζαΐμης ξανάγινε πρωθυπουργός στις 12 Νοεμβρίου 1901. Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1902, ως αρχηγός μικρού κόμματος, απέτυχε και πάλι και παραιτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1924. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1906 διορίστηκε Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης στη θέση του παραιτηθέντος διαδόχου Γεωργίου, στην οποία παρέμεινε έως τις 12 Οκτωβρίου 1908. Στις 14 Δεκεμβρίου 1914 εκλέχθηκε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε έως τις 19 Δεκεμβρίου 1920.

Ενδιάμεσα διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός σε βραχύβιες κυβερνήσεις (24 Σεπτεμβρίου - 25 Οκτωβρίου 1915, 9 Ιουνίου - 3 Σεπτεμβρίου 1916, 21 Απριλίου - 14 Ιουνίου 1917). Κατά τη διάρκεια της τελευταίας του θητείας απομακρύνθηκε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κατ' απαίτηση των Γάλλων. Μετά τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926 ορκίστηκε για έκτη φορά πρωθυπουργός (4 Δεκεμβρίου 1926) στην οικουμενική κυβέρνηση που σχηματίστηκε, καθώς κανένα κόμμα δεν συγκέντρωσε την απόλυτη πλειονοψηφία. Μετά τη διάλυση της οικουμενικής διατήρησε την πρωθυπουργία σε δύο κυβερνήσεις συνεργασίας έως τις 4 Ιουλίου 1928, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Στις 20 Μαΐου 1929 εκλέχτηκε γερουσιαστής και δύο μέρες μετά Πρόεδρος της Γερουσίας. Μετά την παραίτηση του Παύλου Κουντουριώτη (9 Δεκεμβρίου 1929) ανέλαβε προσωρινά καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Στις 14 Δεκεμβρίου 1929 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη Βουλή και τη Γερουσία και επανεκλέχθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1934.

Παραιτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1935, μετά την πολιτειακή μεταβολή που επανέφερε τη βασιλεία στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, αναγνωρίστηκε η Αβασίλευτη Δημοκρατία από το Λαϊκό Κόμμα (2 Οκτωβρίου 1932) ως το νόμιμο πολίτευμα της χώρας, σημειώθηκε η ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 και εκδηλώθηκαν τρία αποτυχημένα βενιζελικά κινήματα (5 Μαρτίου 1933, 1 Μαρτίου 1935, 10 Οκτωβρίου 1935).

Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης διακρίθηκε για τη μετριοπάθεια και σωφροσύνη του, γι' αυτό εθεωρείτο πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης. Μετά την αποχώρησή του από τα αξιώματα του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και του Προέδρου της Δημοκρατίας αρνήθηκε να λάβει σύνταξη. Πέθανε στη Βιέννη στις 15 Σεπτεμβρίου 1936, όπου είχε μεταβεί για πάθηση των οφθαλμών του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα στις 22 Σεπτεμβρίου, όπου τάφηκε με μεγάλες τιμές στο Α' Νεκροταφείο.

 
 
 
Τα τρίδυμα ανιψάκια του Ντόναλντ Ντακ -Χιούι, Λιούι, Ντιούι- εμφανίζονται για πρώτη φορά σε κόμικ στριπ.
 
Ο γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμί («Ο Ξένος») βραβεύεται με Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Γεννήσεις

μ.Χ.

 
Διονύσιος Λαυράγκας, κεφαλλονίτης μουσουργός, από τους βασικούς εκφραστές της «Εθνικής Σχολής». («Ελληνική Σουίτα», «Διδώ») (Θαν. 18/7/1941)
 
 
Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, έλληνας ζωγράφος και συγγραφέας. (Θαν. 13/1/1993)
 
 
Άρθουρ Μίλερ, αμερικανός θεατρικός συγγραφέας. («Ο θάνατος του εμποράκου», «Οι μάγισσες του Σάλεμ», «Ψηλά από τη γέφυρα») (Θαν. 10/2/2005)

 

 

Θάνατοι

μ.Χ.

 
Φρεντερίκ Σοπέν, γαλλοπολωνός συνθέτης και πιανίστας. (Γεν. 1/3/1810)
 
 
 
Δημήτριος Μάξιμος, έλληνας πολιτικός και τραπεζίτης. (Γεν. 6/7/1873)

Δημήτριος Μάξιμος
1873 – 1955

Τραπεζίτης και πολιτικός από την Πάτρα, που διατέλεσε πρωθυπουργός επί οκτάμηνο στα κρίσιμα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου. Ιδιοκτησίας του ήταν το Μέγαρο Μαξίμου, που στεγάζει τον εκάστοτε πρωθυπουργό της Ελλάδας.

 

Ο Δημήτριος Μάξιμος γεννήθηκε το 1873 στην αχαϊκή πρωτεύουσα και ήταν γιος του Επαμεινώνδα Μάξιμου, με καταγωγή από τη Χίο, και της Ασπασίας Λόντου, της γνωστής οικογενείας των προυχόντων του '21. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του προσλήφθηκε στην Εθνική Τράπεζα (1891) και παράλληλα ενεγράφη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Υπηρέτησε σε διάφορα υποκαταστήματα της Εθνικής (Σπάρτη, Πάτρα) και το 1911 διορίστηκε διευθυντής στο κεντρικό κατάστημα της Αθήνας. Τρία χρόνια αργότερα έγινε υποδιοικητής μαζί με τον Ιωάννη Δροσόπουλο και το 1920 η γενική συνέλευση των μετόχων τον εξέλεξε διοικητή. Παρέμεινε επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας μέχρι το 1923 και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία, όπου ασχολήθηκε με οικονομολογικές μελέτες.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1929 και ασχολήθηκε με την πολιτική. Διατέλεσε αρχικά οικονομικός σύμβουλος του Λαϊκού Κόμματος και από τις 10 Μαρτίου 1933 έως τις 13 Ιουλίου 1935 Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη. Επί υπουργίας του υπεγράφη το Σύμφωνο της Διαβαλκανικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Γιουγκοσλαβίας και Ρουμανίας. Στις 31 Μαρτίου εξελέγη αριστίνδην Γερουσιαστής μέχρι τη διάλυση της Γερουσίας την 1η Απριλίου 1935. Κατά τη διάρκεια της Μεταξικής Δικτατορίας και της Κατοχής ιδιώτευσε, για να επανέλθει στην πολιτική το 1947, με τη βοήθεια του αμερικανικού παράγοντα, με τον οποίο διατηρούσε άριστες σχέσεις.

Στις 24 Ιανουαρίου ορκίστηκε εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός, ηγούμενος κυβέρνησης συνασπισμού, που περιλάμβανε όλα τα κόμματα της Βουλής, σε μια προσπάθεια των Αμερικανών να συσπειρώσουν τον αστικό πολιτικό κόσμο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κομμουνιστική απειλή. Ήταν η λεγόμενη «Επτακέφαλος Κυβέρνησις» με αντιπροέδρους τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη (τέως πρωθυπουργό) και τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Στα διάφορα υπουργεία ορκίστηκαν οι Γεώργιος Παπανδρέου (Εσωτερικών), Στυλιανός Γονατάς (Δημοσίων Έργων), Παναγιώτης Κανελλόπουλος (Ναυτικών), Ναπολέων Ζέρβας (Δημοσίας Τάξεως) και Κωνσταντίνος Καραμανλής (Εργασίας).

Κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης θητείας του, η Βρετανία ανακοίνωσε την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Ελλάδα (15 Φεβρουαρίου) και ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν εξήγγειλε το περίφημο Δόγμα του (12 Μαρτίου).

Τον Απρίλιο πέθανε ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και ανέβηκε στο θρόνο ο αδελφός του Παύλος. Οι Αμερικανοί ήταν δυσαρεστημένοι από την αποτυχία των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Εθνικού Στρατού εναντίον των ανταρτών του ΔΣΕ και προσανατολίζονταν στο σχηματισμό διευρυμένης κυβέρνησης με τη συμμετοχή και του Θεμιστοκλή Σοφούλη, αρχηγού του κόμματος των Φιλελευθέρων. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Δημήτριος Μάξιμος υπέβαλε την παραίτησή του στις 29 Αυγούστου 1947. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1955.

Το όνομα του Δημήτριου Μάξιμου είναι συνυφασμένο με το Μέγαρο της οδού Ηρώδου του Αττικού που φέρει το όνομά του. Αποτέλεσε την οικία του έως το 1952, οπότε το αγόρασε το Ελληνικό Δημόσιογια τη φιλο­ξενία ξένων υψηλών προσώπων, αντί του ποσού των 5.500.000.000 δραχμών. Αξίζει να σημειωθεί ότι κυβερνητική επιτροπή είχε εκτιμήσει την αξία του Μεγάρου στα 11.000.000.000 δραχμές, αλλά ο Μάξιμος, όχι μόνο δέχτηκε να το παραχωρήσει με τα μισά λεφτά, αλλά πρόσφερε και την επίπλωση της οικίας του μαζί με τους πολύτιμους πίνακες που βρίσκονταν σε αυτή. Η κυβέρνηση για να τιμήσει την προσφορά του Δημητρίου Μάξιμου δήλωσε μέσω του προέδρου αυτής Νικολάου Πλαστήρα ότι το κτίριο θα διατηρήσει το αρχικό του όνομα, δηλαδή Μέγαρο Μαξίμου.

 
 
Λίνα Τσαλδάρη, πολιτικός, η πρώτη ελληνίδα που διατέλεσε υπουργός. (Γεν. 1887)

Λίνα Τσαλδάρη
1887 – 1981

Ελληνίδα πολιτικός, με σημαντικό κοινωνικό έργο. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας και υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που ανέλαβε υπουργικό αξίωμα.

 

Η Λίνα Τσαλδάρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 και ήταν κόρη του διαπρεπούς βυζαντινολόγου και μετέπειτα πρωθυπουργού Σπυρίδωνος Λάμπρου, του οποίου υπήρξε βοηθός και συνεργάτης.

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και σε όσους πολέμους ακολούθησαν υπηρέτησε ως εθελόντρια αδελφή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού γνώρισε στην Ύδρα τον εκεί εκτοπισμένο πολιτικό και μετέπειτα πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη – 19 χρόνια μεγαλύτερό της – τον οποίο παντρεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1919 στην Κηφισιά. Το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά.

Μετά το θάνατο του συζύγου της ανέπτυξε έντονη κοινωνική δράση. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου ήταν «Εντεταλμένη Κυρία» του εράνου «Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος», που διεξάγετο υπό την αιγίδα της βασίλισσας Φρειδερίκης. Με τα έσοδα του «Εράνου της Βασίλισσας», όπως ήταν γνωστός, δημιουργήθηκαν οι «Παιδοπόλεις», όπου στεγάστηκαν τα ορφανά του Εμφυλίου Πολέμου.

Το 1952 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Επιτροπή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για τη γυναίκα της, που πίεζε προς την κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, ενώ το 1955 και το 1958 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ.

Στις βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956, τις πρώτες που ψήφισε ο γυναικείος πληθυσμός της χώρας, ήταν υποψήφια με την ΕΡΕ και εξελέγη βουλευτής Αθηνών, ενώ επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου 1958.

Στις 29 Φεβρουαρίου 1956 ορκίστηκε υπουργός Κοινωνικής Προνοίας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή κι έγινε έτσι η πρώτη ελληνίδα, που ανέλαβε υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Παρέμεινε στη θέση της μέχρι τις 5 Μαρτίου 1958 και ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα, τόσο για τη βελτίωση της κοινωνικής μέριμνας, όσο και για την αναβάθμιση του ρόλου της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Το 1967 εξέδωσε το βιβλίο «Εθνικαί, κοινωνικαί, πολιτικαί προσπάθειαι».

Η Λίνα Τσαλδάρη πέθανε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1981, σε ηλικία 94 ετών.

 

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου