Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 05 Νοέ 2018
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Ανατολή Ήλιου: 06:53 – Δύση Ήλιου: 17:23
  • Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Επαγγελματικών Δεξιοτήτων
  • Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για το Τσουνάμι
  • Γιορτάζουν:  Γαλακτίων, Γαλακτία, Επιστήμη, Λίνος, Λίνα, Σιλβανός, Σιλβάνα, Σύλβια, Σύλβιος

Σαν Σήμερα...

 

Η Αγγλία και η Ρωσία υπογράφουν στο Παρίσι ειδική συνθήκη, σύμφωνα με την οποία τα Επτάνησα τίθενται υπό την προστασία της Αγγλίας με την ονομασία Ηνωμέναι Πολιτείαι των Ιονίων Νήσων.

Γεγονότα

μ.Χ.
 
Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας. Οι καθολικοί προσπαθούν να ανατινάξουν το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Το σχέδιο αποκαλύπτεται και ο αρχηγός τους, Γκάι Φοκς, απαγχονίζεται.
 
 
 
Οι αδελφοί Πάρκερ κυκλοφορούν στην αγορά το επιτραπέζιο παιγνίδι Monopoly.

Η ιστορία της Monopoly

Οι αδελφοί Πάρκερ από τη Μ. Βρετανία ήταν οι πρώτοι που κυκλοφόρησαν ευρέως τη Monopoly στην παγκόσμια αγορά. Η πρώτη εμφάνισή της στα ράφια των καταστημάτων έγινε στις 5 Νοεμβρίου του 1935. Ωστόσο, η ιστορία της είναι πολύ παλιότερη.

 

Σχεδιάστηκε από την αμερικανίδα οικονομολόγο Λάιζι Μάτζι, η οποία έλαβε και το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1904. Η αρχική ονομασία του ήταν «Το παιχνίδι του σπιτονοικοκύρη» και στόχος του να αποδείξει με απλό τρόπο πώς τα μισθώματα πλουτίζουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων και κάνουν φτωχότερους τους ενοικιαστές.

Αν και διασκεδαστικό, σ' αυτή την αρχική του μορφή το παιχνίδι δεν βγήκε στην παραγωγή πριν από το 1910 στις ΗΠΑ, ενώ στη Βρετανία κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα. Παράλληλα, διάφορες αυτοσχέδιες εκδοχές του άρχισαν να διαδίδονται και με το πέρασμα των χρόνων οι κανόνες άλλαξαν. Το παιχνίδι μετονομάστηκε σε «Monopoly Δημοπρασιών» και οι ονομασίες δρόμων και πάρκων προσαρμόστηκαν ανάλογα με την περιοχή όπου παιζόταν.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το παιχνίδι ήταν πλέον γνωστό απλώς ως Monopoly. Μία εκδοχή -πολύ κοντά στη σημερινή- που παιζόταν τότε στη Φιλαδέλφεια, πωλήθηκε από τον Τσαρλς Ντάροου στους αδελφούς Πάρκερ, που αποφάσισαν να αγοράσουν τα δικαιώματα και απ' όλους όσοι είχαν κατοχυρώσει τη δική τους εμπορική εκδοχή του παιχνιδιού.

Έναν αιώνα μετά την αρχική έμπνευση της Μάτζι, η Monopoly εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των δημοφιλέστερων επιτραπέζιων παιχνιδιών. Υπολογίζεται πως έως σήμερα έχει παιχτεί από 500 εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, γεγονός που έχει καταγραφεί και ως ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες.

 
 
 
Έρευνα που βλέπει το φως της δημοσιότητας στη χώρα μας αποκαλύπτει ότι 2 εκατομμύρια Έλληνες δεν ξέρουν να βάζουν την υπογραφή τους.
 
1959
  Απελευθερώνεται από τις ελληνικές αρχές ο τελευταίος Ναζί που κρατούνταν για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στην Ελλάδα, Μαξ Μέρτεν. Θα απελαθεί στη Δυτική Γερμανία. (Υπόθεση Μέρτεν)

Υπόθεση Μέρτεν

Ο Μαξ Μέρτεν (1911-1976) υπήρξε υψηλόβαθμος Ναζί, που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Ήταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο κολαστήριο του Άουσβιτς, ενώ είχε ευθύνη για αναρίθμητες αρπαγές και λεηλασίες των περιουσιών τους, που η συνολική τους αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα, ποσό τεράστιο για την εποχή αυτή. Ένα τμήμα του θησαυρού αυτού στάλθηκε στη Γερμανία και το υπόλοιπο θάφτηκε κάπου στη Βόρειο Ελλάδα, σύμφωνα με εκτιμήσεις.

 

Τον Μάιο του 1957, όντας υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Δυτικής Γερμανίας, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ως τουρίστας, για να αναζητήσει, κατά μία εκδοχή, τον κρυμμένο θησαυρό. Αναγνωρίστηκε από κάποια θύματά του και συνελήφθη, με εντολή του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Τούση, καθώς εκκρεμούσε εις βάρος του ένταλμα σύλληψης από το 1947 για εγκλήματα πολέμου.

Σχεδόν αμέσως με την προφυλάκισή του άρχισαν οι πιέσεις από τη γερμανική πλευρά για την απελευθέρωσή του. Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή έδειξε να υποχωρεί. Οι δύο χώρες ήταν τώρα στο ίδιο στρατόπεδο ως μέλη του ΝΑΤΟ και η φτωχή Ελλάδα ήταν εξαρτημένη οικονομικά από τη Δυτική Γερμανία (μετανάστες, δάνεια κλπ). Οι πιέσεις εντάθηκαν τον Νοέμβριο του 1958, όταν ο Καραμανλής επισκέφθηκε επίσημα τη Βόννη, προκειμένου να διαπραγματευτεί τη σύναψη δανείου, ύψους 200.000.000 μάρκων.

Τον Ιανουάριο του 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή εισάγει στη Βουλή και ψηφίζει νόμο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου», με τη δικαιολογία ότι «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία», όπως δήλωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας. Η αντιπολίτευση, με προεξάρχοντες τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (Κόμμα Φιλελευθέρων), Ηλία Τσιριμώκο (ΕΔΑ) και Σταύρο Ηλιόπουλο (ΕΔΑ), καταγγέλλει την «αμνήστευση των εγκληματιών του ελληνικού λαού» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει υποκύψει σε πιέσεις της δυτικογερμανικής κυβέρνησης, πράγμα το οποίο αρνείται ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ.

Υπό την πίεση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης («Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της» έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου) η κυβέρνηση υπαναχωρεί και εξαιρεί τον Μέρτεν από την εφαρμογή του του νόμου (ν.δ. 3933/1959).

Στις 11 Φεβρουαρίου 1959 αρχίζει η δίκη του Μαξ Μέρτεν στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματικών Πολέμου της Αθήνας. Προκαλεί διεθνές ενδιαφέρον και την παρακολουθούν άγγλοι νομομαθείς και απεσταλμένοι των μεγαλύτερων εφημερίδων του κόσμου. Ο Μέρτεν ακούει με ολύμπια ψυχραιμία το κατηγορητήριο και δηλώνει αθώος. Οι μάρτυρες κατηγορίας που παρελαύνουν απαριθμούν τα εγκλήματα που διέπραξε στη Θεσσαλονίκη, ενώ μόλις τρεις μάρτυρες καταθέτουν υπέρ του. Στις 5 Μαρτίου 1959, ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, συνταγματάρχης Κοκορέτσας, διαβάζει την ετυμηγορία ενοχής του κατηγορουμένου. Στον Μέρτεν επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 25 ετών κατά συγχώνευση.

Οι πιέσεις των Γερμανών για την αποφυλάκιση του Μέρτεν φθάνουν στο αποκορύφωμά τους. Η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται στη Βόννη ότι μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος θα τον απελευθερώσει. Ο Καραμανλής διστάζει να προχωρήσει στην αποφυλάκιση του Μέρτεν, επειδή βρίσκεται προφυλακισμένος (θύμα πολιτικής δίωξης) ένας από τους πρωτεργάτες της Αντίστασης, ο Μανώλης Γλέζος. Η κατάλληλη στιγμή ήλθε τον Αύγουστο του 1959. Με το νόμο 4016, η κυβέρνηση τροποποίησε τη σχετική νομοθεσία (ν.δ. 3933/1959), με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς».

Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν πλήρως, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων. Ο «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, τα γερμανικά έντυπα «Ηχώ του Αμβούργου» και «Ντερ Σπίγκελ» δημοσιεύουν αποσπάσματα της κατάθεσής του στις γερμανικές αρχές και προκαλούν σεισμό πολλών Ρίχτερ στην Αθήνα. Ο Μέρτεν ισχυριζόταν ότι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών και εξ απορρήτων του Δημήτριος (Τάκος) Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα το γένος Λεοντίδη και ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών. Η ελληνική κυβέρνηση διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον Μέρτεν, το ίδιο και η γερμανική. Στη Βουλή τα πνεύματα ανάβουν. Βουλευτές της ΕΡΕ επιτίθενται κατά συναδέλφων τους της ΕΔΑ, που ήταν τότε αξιωματική αντιπολίτευση. Σημειώνονται συμπλοκές και η συνεδρίαση διακόπτεται (16 Οκτωβρίου 1960).

Τρεις από τους θιγόμενους, το ζεύγος Μακρή και ο Θεμελής, προχώρησαν σε μηνύσεις, όχι στα γερμανικά δικαστήρια, αλλά στα ελληνικά και πέτυχαν την ερήμην καταδίκη του Μέρτεν για συκοφαντική δυσφήμιση. Πάντως, η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε ότι ο Μακρής ως δικηγόρος στην κατοχική Θεσσαλονίκη είχε πολύ καλές σχέσεις με τους Γερμανούς, η σύζυγός του Δοξούλα ήταν γραμματέας του Μέρτεν και ο Θεμελής διορισμένος Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν βρέθηκε το παραμικρό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Μέρτεν.

Ο Μέρτεν απασχόλησε και μεταθανάτια την Ελλάδα, με τη μεγάλη κινητοποίηση του 2000 για την ανεύρεση του εβραϊκού θησαυρού της Θεσσαλονίκης, που σύμφωνα με κάποια πληροφορία, βρισκόταν στο βυθό στ' ανοιχτά της Φοινικούντας Μεσσηνίας. Την πληροφορία φέρεται να έδωσε σε έλληνα συγκρατούμενο ο ίδιος ο Μέρτεν. Ο θησαυρός δεν βρέθηκε ποτέ.

 
 
 
Κάνουν πρεμιέρα δύο νέα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ, το «Τζόκερ» και το «Νέο Πρότο».
 

Γεννήσεις

μ.Χ.

 
Μιχάλης Δερτούζος, έλληνας γκουρού της πληροφορικής, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και διευθυντής του Εργαστηρίου Ερευνών της Επιστήμης των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. (Θαν. 27/8/2001)
 
 
Μιχάλης Χατζηγιάννης, κυπριακής καταγωγής τραγουδιστής και συνθέτης.
 
 
Θανάσης Θεοχαρόπουλος, έλληνας γεωπόνος και πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.

 

 

Θάνατοι

μ.Χ.

 
Ρενέ Γκοσινί, γάλλος κομίστας, συνδημιουργός του Αστερίξ. (Γεν. 14/8/1926)
 
 
Κώστας Κοτζιάς, έλληνας λογοτέχνης, εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην ελληνική λογοτεχνία. («Καπνισμένος Ουρανός») (Γεν. 1921)
 
 
Ζακ Τατί, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ζακ Τατισέφ, γάλλος σκηνοθέτης και ηθοποιός. («Ο κύριος Υλό στο χάος της κυκλοφορίας», «Playtime») (Γεν. 9/10/1907)

 

2012

Στέλλα Κακογιάννη-Σουλιώτη
1920 – 2012

Κύπρια νομικός και πολιτικός, με πολλές πρωτιές στο ενεργητικό της. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα δικηγόρος της Κύπρου, η πρώτη γυναίκα Υπουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας και η πρώτη και μοναδική γυναίκα Γενική Εισαγγελέας της χώρας.

 

Η Στέλλα Κακογιάννη γεννήθηκε το 1920 στη Λεμεσό. Ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του δικηγόρου σερ Παναγιώτη Κακογιάννη και αδελφή του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, του διαπρεπούς δικηγόρου Γώγου Κακογιάννη και της Γιαννούλας Κακογιάννη, Προέδρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της στην Κύπρο, φοίτησε το 1938 στο Saint James Secretarial College του Λονδίνου και στη συνέχεια εργάστηκε ως γραμματέας στην τότε αποικιακή κυβέρνηση της μεγαλονήσου. Μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε το 1943 στη Βασιλική Αεροπορία Γυναικών και υπηρέτησε στο Κάιρο, όπου είχε την τύχη να γνωρίσει και να συνεργαστεί με τον σπουδαίο άγγλο συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, με τον οποίο εργαζόταν στο ίδιο τμήμα.

Αφυπηρέτησε το φθινόπωρο του 1946 με τον βαθμό του Υπολοχαγού και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στo Gray’s Inn του Λονδίνου, όπου γνώρισε και τον μελλοντικό σύζυγό της, τον γιατρό Δημήτριο Σουλιώτη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη γιατρό Αλεξία Σουλιώτη. Μετά την αποφοίτησή της το 1951 επέστρεψε στην Κύπρο και άσκησε τη δικηγορία στο γραφείο του πατέρα της στη Λεμεσό μέχρι την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Αύγουστο του 1960, οπότε ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης επί προεδρίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 ανέλαβε και το Υπουργείο Υγείας. Το 1970 παρέδωσε και τα δύο υπουργικά χαρτοφυλάκια που κατείχε για να αναλάβει το 1971 τη θέση του Επιτρόπου Νομοθεσίας, ενός νεοσύστατου θεσμού, ο οποίος απέκτησε γερά θεμέλια επί της θητείας της που ολοκληρώθηκε το 1984.

Ταυτόχρονα ήταν σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις διακοινοτικές συνομιλίες που άρχισαν τον Ιούνιο του 1968. Με την επανάληψή τους το 1975, ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υπηρέτησε ως σύμβουλος του Μακαρίου για το Κυπριακό και αργότερα ως ειδική σύμβουλος όλων των Προέδρων της Δημοκρατίας έως και του Τάσσου Παπαδόπουλου (2003-2008). Σημαντική συμβολή στη βιβλιογραφία για το Κυπριακό αποτελεί το δίτομο έργο της Δέσμια Ανεξαρτησία: Κύπρος 1878-1964, που εκδόθηκε στα αγγλικά από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα (Fettered Independence: Cyprus 1878-1964).

Το 1984 με πρόταση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού διορίσθηκε στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία παρέμεινε έως το 1988. Διετέλεσε ακόμη Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 έως το 2004 και αντιπρόεδρος του Αντικαρκινικού Συνδέσμου από το 1971 έως το 1978. Από το 1987 έως το 1991 υπηρέτησε ως μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Η Στέλλα Κακογιάννη-Σουλιώτη πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 2012 στη Λεμεσό, σε ηλικία 92 ετών.

 

2016

Ανδρέας Βγενόπουλος
1953 – 2016

Έλληνας δικηγόρος και επιχειρηματίας, που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό επιχειρείν από τη δεκαετία του ‘90 και ως τον πρόωρο θάνατό του.

 

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1953 στην Αθήνα και μεγάλωσε στους Αμπελοκήπους. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ασχολούνταν παράλληλα με την ξιφασκία ως αθλητής του Παναθηναϊκού. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος με διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες και μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου το 1972.

Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική ασχολήθηκε με τη δικηγορία και γρήγορα απέκτησε προσβάσεις στον εφοπλιστικό κόσμο. Το 1983 άνοιξε το δικό του δικηγορικό γραφείο στον Πειραιά και στη συνέχεια στο Κολωνάκι με την επωνυμία «Βγενόπουλος και Συνεργάτες».

Από το 1993 δραστηριοποιήθηκε στον επενδυτικό και τραπεζικό χώρο, δημιουργώντας έναν από τους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα, πρώτα με τη Marfin ΑΠΕΥ και στη συνέχεια με τη Marfin Investment Group (MIG). Υπό την ηγεσία του η MIG μετατράπηκε σε μία διεθνή εταιρεία επενδύσεων χαρτοφυλακίου με έδρα την Ελλάδα και παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Το χαρτοφυλάκιο επενδύσεών της αποτελείται σήμερα από ηγέτιδες εταιρείες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη: η Vivartia στον κλάδο γαλακτοκομικών, κατεψυγμένων τροφίμων και υπηρεσιών εστίασης και ψυχαγωγίας, η Attica Group κορυφαία εταιρεία της επιβατηγού και οχηματαγωγού ναυτιλίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ο Όμιλος «Υγεία», η Singular Logic, η μεγαλύτερη εταιρεία στην αγορά ολοκληρωμένων λύσεων πληροφορικής στην Ελλάδα, η Sunce (Bluesun), ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους της βιομηχανίας τουρισμού και αναψυχής στην Κροατία και η Robne Kuce Beograd (RKB) η μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης εμπορικών ακινήτων στη Σερβία. Παλαιότερα, η MIG είχε στο χαρτοφυλάκιο της εταιρείες, όπως η Ολυμπιακή Αεροπορία και η Marfin/Cyprus Popular Bank.

Το 2008 αναμίχθηκε στα κοινά του Παναθηναϊκού, όπως και ο συνονόματος παππούς του μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Ίδρυσε την «Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση» και αμφισβήτησε την κυριαρχία της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Μαζί με τον εφοπλιστή Νικόλα Πατέρα, ανέλαβαν τα ηνία της ΠΑΕ και με την πραγματοποίηση ακριβών μετεγγραφών οδήγησαν το «τριφύλλι» στο πρωτάθλημα Ελλάδας το 2010. Τον επόμενο χρόνο, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, εγκατέλειψε τον Παναθηναϊκό.

Μετά το ξέσπασμα της κυπριακής τραπεζικής κρίσης (2012-2013), άρχισαν οι δικαστικές του περιπέτειες, πρώτα με την κυπριακή και κατόπιν με την ελλαδική δικαιοσύνη, σχετικά με την κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδίας στις 5 Νοεμβρίου 2016, σε ηλικία 63 ετών. Νυμφεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τρία παιδιά.

 

 

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου