Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 07 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα...Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα...Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:39 – Δύση Ήλιου: 17:23

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα


μ.Χ.

Όταν η Ευρώπη προειδοποιούσε την Ελλάδα: «Σταματήστε τις προσλήψεις!»

Στις αρχές του 1994 η οικονομία της Ελλάδας βρισκόταν σε βαθιά κρίση, συνεχίζοντας την καθοδική της πορεία. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας είχε καταρρεύσει, η ανεργία είχε ξεπεράσει το 14% και το δημοσιονομικό έλλειμμα διαρκώς αυξανόταν. Οι προσλήψεις, όμως, στο Δημόσιο καλά κρατούσαν...

Στις 7 Ιανουαρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δια του αντιπροέδρου της Χένιγκ Κριστόφερσεν, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Η σύστασή της προς την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που βρισκόταν τρεις μήνες στην εξουσία, είχε και το χαρακτήρα αυστηρής επισήμανσης, καθώς διαπίστωνε ότι η σχετική συμφωνία του 1990 για διορισμό ενός υπαλλήλου στη θέση δύο αποχωρούντων δεν είχε εφαρμοστεί από πλευράς της Ελλάδας. Ο περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο υπήρξε βασικός όρος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που είχε εγγυηθεί τη λήψη ενός ακόμη δανείου από τη χώρα μας τον Μάρτιο του 1990.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, ο ευρωπαίος αξιωματούχος ζήτησε από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γιώργο Γεννηματά, το πάγωμα των προσλήψεων, για να επέλθει ισορροπία κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του προγράμματος σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με αυτές των κοινοτικών χωρών, στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Η Κομισιόν διαπίστωνε ότι το μέγα θέμα της ελληνικής οικονομίας είναι όχι τόσο η μείωση των δημοσίων εσόδων και η φοροδιαφυγή, αλλά η υπέρμετρη αύξηση των δαπανών, η οποία μεγιστοποιεί το ήδη τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρούσε ότι το σκέλος των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού του 1994 είναι πολύ μεγάλο, ενώ παράλληλα πίστευε ότι οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για αύξηση των εσόδων είναι ανεδαφικές και υπεραισιόδοξες και - όπως και πέρυσι έτσι και φέτος - θα υπάρξει απόκλιση, η οποία θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Ντελόρ, σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει από την Ελλάδα ένα μήνυμα αξιοπιστίας σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και ότι δεν ζητεί να πιάσει η Ελλάδα αμέσως όλους τους στόχους του Μάαστριχτ, αλλά να αρχίσει κάποια στιγμή τη διαδικασία της ανάκαμψης.

Ο Ανδρέας Μιαούλης σπάει τον αποκλεισμό του Ιμπραήμ και μεταφέρει πολεμοφόδια στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Τα πρώτα ελληνικά τμήματα (34 ΣΠ) αποβιβάζονται στην Οδησσό της Ρωσίας, προκειμένου να συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις των Συμμάχων κατά των μπολσεβίκων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου ότι άρχισε να μελοποιεί εννέα ποιήματα από τη «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με αφορμή τα επεισοδιακά γεγονότα του Πειραιά της 6ης Ιανουαρίου.
Πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο συνιστά η Κομισιόν, δια του αντιπροέδρου της Χένινγκ Κριστόφερσεν.
Τουλάχιστον δώδεκα άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και δύο αστυνομικοί, σκοτώνονται σε επίθεση που εξαπολύουν ένοπλοι κουκουλοφόροι στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, μία ενέργεια χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του γαλλικού Τύπου. Σύμφωνα με αστυνομική πηγή που επικαλείται τις μαρτυρίες των αυτοπτών, οι δράστες φώναξαν «πήραμε εκδίκηση για τον προφήτη».

Το Βαπόρι απ’ την Περσία

Τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, που βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό. Είναι η τελευταία μεγάλη επιτυχία του σπουδαίου τραγουδοποιού του ρεμπέτικου.

Στις 7 Ιανουαρίου 1977, άνδρες του Λιμενικού επέδραμαν στο κυπριακό μότορσιπ «Γκλόρια», που έπλεε κοντά στα Ίσθμια και ανακάλυψαν στα αμπάρια του 11 τόνους χασίς, μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που είχαν ανακαλυφθεί έως τότε, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής. Το πλοίο είχε φορτώσει το «μυρωδάτο χασίσι» από λιμάνι του Λιβάνου και κατευθυνόταν προς την Αμβέρσα του Βελγίου.

Οι ελληνικές αρχές ήταν ενήμερες για το είδος του φορτίου, καθώς ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος, παλαιός ανανήψας λαθρέμπορος, συνεργαζόταν με την DEA, την αμερικανική υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών. Με τηλέγραφημά του στις 23 Δεκεμβρίου 1976 είχε ενημερώσει τους έλληνες αρμόδιους ότι τις επόμενες ημέρες το πλοίο του θα μετέφερε φορτίο με σοκολάτες.

Οι δύο τούρκοι συνοδοί (τα μεμέτια)

Για την υπόθεση κατηγορήθηκαν οι δύο Τούρκοι (τα «μεμέτια» του τραγουδιού), που ήταν μέλη του πληρώματος και όπως αποδείχθηκε οι συνοδοί του παράνομου φορτίου. Ο καπετάνιος του «Γκλόρια» όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερος, αλλά και εισέπραξε την αμοιβή του 1,5 εκατομμυρίου δραχμών.

O Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το περιστατικό από μία φίλη του. «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε. Σχεδόν αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να το ντύνει με νότες. «Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών (σινγκλ). Στην άλλη πλευρά υπήρχε ένα παλιό του τραγούδι «της χρυσής αλανιάρικης εποχής της Σαλονίκης», το «Τάγμα Τηλεγραφητών». Ήταν η στρατιωτική μονάδα που πέρασε αλησμόνητες στιγμές, σύμφωνα με διήγησή του. Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω θέματος. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους. Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».

Το βαπόρι από την Περσία

Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Γρηγόριος 13ος, Πάπας της Ρώμης, γνωστός για τη μεταρρύθμισή του στο ημερολογιακό σύστημα. (Θαν. 10/4/1585)
Γιάννης Σπάρτακος, έλληνας πιανίστας και συνθέτης ελαφράς μουσικής, από τους πρωτοπόρους της τζαζ στη χώρα μας. Μεγάλη επιτυχία του το τραγούδι «Θα σε πάρω να φύγουμε», που ως «Greek Bolero» έγινε παγκόσμιο σουξέ από την ορχήστρα του Ξαβιέ Κούγκατ. (Θαν. 31/7/2001)
Τάσσος Παπαδόπουλος, ελληνοκύπριος πολιτικός, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (2003-2008). Η πολιτική διαδρομή του συνδέθηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτίστηκε με ορισμένες από τις πλέον κρίσιμες πτυχές του Κυπριακού. (Θαν. 12/12/2008)

Θάνατοι

 


μ.Χ.

Νικόλαος Καλογερόπουλος
1853 – 1927

Νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε δις πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Γεννήθηκε το 1853 στη Χαλκίδα και σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άσκησε τη δικηγορία, αλλά γρήγορα απορροφήθηκε από την πολιτική. Πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Χαλκίδας το 1885 ως φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη και μετά το θάνατό του ακολούθησε τον διάδοχό του Γεώργιο Θεοτόκη. Έκτοτε, επανεξελέγη επανειλημμένα βουλευτής και ανέλαβε υπουργικά χαρτοφυλάκια σε διάφορες κυβερνήσεις.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, του ανετέθη η πρωθυπουργία από τον βασιλιά Κωνσταντίνο στις 3 Σεπτεμβρίου 1916. Η θητεία του δεν κράτησε ούτε ένα μήνα. Παραιτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου, όταν η «Αντάντ» δεν δέχθηκε τους όρους του για την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα.

Μετά τις εκλογές του 1920 και την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση του Δημήτριου Ράλλη, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Υπέβαλε την παραίτησή του στις 25 Ιανουαρίου 1921 και αυθημερόν ανέλαβε την πρωθυπουργία για δεύτερη φορά, την οποία διατήρησε επί δίμηνο.

Κορυφαία πράξη της σύντομης θητείας του ήταν η παρουσία του στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου για την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών. Δεν κατόρθωσε να περάσει τις ελληνικές θέσεις και μετά τις πρώτες ήττες του ελληνικού στρατού στο Μικρασιατικό Μέτωπο, υπέβαλε την παραίτησή του στις 26 Μαρτίου 1921.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κλήθηκε να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά αρνήθηκε. Συμμετείχε, πάντως, στην κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου, για μια εβδομάδα ως Υπουργός Εξωτερικών. Μετά την Επανάσταση του 1922 ιδιώτευσε. Πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1927.

Αντρέ Μαζινό
1877 – 1932

Γάλλος πολιτικός, γνωστός για τα περίφημα οχυρωματικά έργα, που έμειναν στην ιστορία ως «Γραμμή Μαζινό».

Ο Αντρέ Μαζινό (Andre Maginot) γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1877 στο Παρίσι, αλλά μεγάλωσε στο χωριό του πατέρα του στη Λορένη της Αλσατίας, όπου αργότερα αναπτύχθηκε το αμυντικό του σχέδιο. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1897 ως δημόσιος υπάλληλος. Εργάστηκε ως βοηθός του κυβερνήτη της Αλγερίας έως το 1910, οπότε παραιτήθηκε για να μπει στο στίβο της πολιτικής. Την ίδια χρονιά εξελέγη βουλευτής και λίγο πριν ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ανέλαβε υφυπουργός Πολέμου.

Όταν άρχισε ο πόλεμος, ο Μαζινό αποφάσισε να καταταχθεί στο στρατό και στάλθηκε στο μέτωπο της Λορένης. Το Νοέμβριο του 1914 -κι ενώ είχε ήδη προαχθεί στο βαθμό του λοχία «για την ψυχραιμία και το θάρρος του»- τραυματίστηκε στο πόδι, κατά τη Μάχη του Βερντέν. Για τη γενναιότητά του τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Στρατού, που αποτελεί την υψηλότερη στρατιωτική διάκριση στη Γαλλία.

Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μαζινό επέστρεψε στα έδρανα της Βουλής και υπηρέτησε σε κυβερνητικά πόστα. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε υπουργός Προνοίας (1920) και Πολέμου (1922-1924, 1929-1930, 1931-1932). Εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, θεωρώντας ότι δεν εξασφάλιζε επαρκώς την ασφάλεια της Γαλλίας. Πίεζε συνεχώς για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, χωρίς να κρύβει τη δυσπιστία του έναντι της Γερμανίας, σε μία περίοδο που ελάχιστοι στη Γαλλία ήθελαν να σκέφτονται το ενδεχόμενο ενός νέου πολέμου.

Υποστήριξε με θέρμη τη δημιουργία μιας αμυντικής γραμμής κατά μήκος των γαλλογερμανικών συνόρων, που θα περιελάμβανε ένα συνδυασμό εκστρατευτικών τομέων και μόνιμων οχυρών. Στην απόφασή του αυτή οδηγήθηκε από την παρατήρηση των οχυρωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν στο Βερντάν κι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης. Πιθανώς επηρεάστηκε και από την καταστροφή του πατρικού του στη Λορένη. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού ορκίστηκε να αποτρέψει κάθε μελλοντική απειλή εναντίον της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Το 1926, κατόπιν έντονων πιέσεων, εξασφάλισε τα πρώτα χρήματα για την έναρξη των εργασιών, σε πειραματικό επίπεδο. Τρία χρόνια αργότερα, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 1930, κατάφερε να πείσει τη Βουλή για την αναγκαιότητα του έργου, εξασφαλίζοντας συνολικά 3,3 δισεκατομμύρια φράγκα.

Αν και ο Αντρέ Μαζινό ήταν ο κύριος εισηγητής του σχεδίου, η οχυρωματική γραμμή, που μετά το θάνατό του ονομάστηκε «Γραμμή Μαζινό», υλοποιήθηκε ουσιαστικά από τον διάδοχό του στην ηγεσία του Υπουργείου Πολέμου, Πολ Πενλεβέ. Ο ίδιος δεν την είδε ποτέ ολοκληρωμένη. Αρρώστησε βαριά το Δεκέμβριο του 1931 και πέθανε στο Παρίσι, στις 7 Ιανουαρίου του 1932, από τυφοειδή πυρετό.

Νίκολα Τέσλα, σέρβος φυσικός και εφευρέτης, από τους πρωτοπόρους στη χρήση του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού ρεύματος. (Γεν. 10/7/1856)
Ναπολέων Λαπαθιώτης, έλληνας συγγραφέας και ποιητής. (Γεν. 31/10/1888)
Ζορζ Βολινσκί, γάλλος σκιτσογράφος. (Γεν. 28/6/1934)

Άννα Συνοδινού
1927 – 2016

Σπουδαία ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, που διακρίθηκε για τις ερμηνείες της, κυρίως σε ρόλους της αρχαίας τραγωδίας.

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας στις 21 Νοεμβρίου 1927. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της, που καταγόταν από την Αμοργό. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1947-1949). Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1948 στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Ροντήρης. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Νίκο Χατζίσκο στο ελεύθερο θέατρο.

Έπειτα από μερικές σποραδικές εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο, υπήρξε μόνιμο στέλεχός του από το 1956 έως το 1964 και διέπρεψε για τις ερμηνείες της πλάι στην Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και του νεώτερου κλασικού ρεπερτορίου. Το 1955 και το 1957 τιμήθηκε με το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ενδιάμεσα παντρεύτηκε τον πρωταθλητή του τριπλούν και έμπορο Γιώργο Μαρινάκη (1921-2009).

Το 1965, η Άννα Συνοδινού ίδρυσε τον θίασο «Ελληνική Σκηνή» και αναζητώντας θεατρική στέγη εκμίσθωσε το παλαιό λατομείο του Λυκαβηττού και δημιούργησε το πασίγνωστο Θέατρο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου.

Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα. Η Χούντα ανακάλεσε την άδεια χρήσης του Θεάτρου του Λυκαβηττού και της αφαίρεσε το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία της στο εξωτερικό. Το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία του συζύγου της.

Το 1972 επανήλθε στο θέατρο. Εμφανίστηκε στο ρόλο της Ηλέκτρας στο Ηρώδειο και λίγο αργότερα ανασυγκρότησε την «Ελληνική Σκηνή», στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Από το 1973 έως το 1975 πραγματοποίησε εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Μετά την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (1974, 1977, 1981, 1985, 1989) και διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1977-1980). Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας εισηγήθηκε νομοθετικές προτάσεις για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ και την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Το 1986 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ.

Τον Μάρτιο του 1990 παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε μία από τις ψηφοφορίες, η βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών Μαρίνα Δίζη, όταν κλήθηκε να ψηφίσει, άνοιξε ένα πανό, το οποίο έγραφε «Φτάνει το θέατρο για το +1, τον Πρόεδρο και το νέφος». Η ενέργεια αυτή εξόργισε την Άννα Συνοδινού, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέβαλε την παραίτησή της, τόσο από το βουλευτικό της αξίωμα, όσο και από το κόμμα της. Έκτοτε, δεν ξανασχολήθηκε με την πολιτική.

Τον ίδιο χρόνο επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα, ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δραματολόγιο, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο («Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Γρηγόρη Ξενόπουλου, «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά). Εκτός από το θέατρο, εμφανίσθηκε σε ξένες και ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Αξιοσημείωτο είναι και το εκπαιδευτικό της έργο. Δίδαξε στις θεατρικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με τα παράσημα Ευποιίας και τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Πολιτείας, καθώς και με το μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών. Τιμές τής έχουν αποδοθεί και από ξένα κράτη για την καλλιτεχνική της προσφορά (Δανία, Γαλλία, Λίβανος, Ιταλία).

Η Άννα Συνοδινοού είναι συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Πρόσωπα και Προσωπεία» (Εκδόσεις Βλάση,1998) και του βιβλίου θεατρικών αναμνήσεων «Αίνος στους άξιους» (Καστανιώτης, 1999).

Έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιανουαρίου 2016, σε ηλικία 88 ετών.

Φιλμογραία

Έτος Τίτλος Έργου Σκηνοθέτης Ρόλος
1954 Θανασάκης ο πολιτευόμενος Αλέκος Σακελλάριος Μαίρη Καπλάνη - Γκοβότσου
1956 Δολλάρια και όνειρα Ίων Νταϊφάς Μαίρη
1958 Ο άνθρωπος του τρένου Ντίνος Δημόπουλος Μαντώ Κωστοπούλου
1962 Ο Λέων της Σπάρτης (The 300 Spartans) Ρούντολφ Ματέ Γοργώ
1962 Ηλέκτρα Τεντ Ζάρπας Ηλέκτρα

Τηλεόραση

Έτος Τίτλος Έργου Συγγραφέας Σκηνοθέτης Ρόλος Κανάλι
1981 Σιβύλα Άγγελος Σικελιανός Γιωργος Παπαδάκης Σιβύλα ΕΤ-1
1988 Εκάβη Ευριπίδης Αλέξης Σολωμός Εκάβη ΕΤ-1
1989 Ματωμένος Γάμος Φ. Γ. Λόρκα Σταμάτης Χοδρογιάννης Μάνα ET-1
1992 Οι φρουροί της Αχαΐας Τάσος Αθανασιάδης Γιάννης Διαμαντόπουλος Ναταλία Βίλλη MEGA
1992 Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας Γρηγόριος Ξενόπουλος Σταμάτης Χονδρογιάννης Κοντέσσα Βαλέραινα ΕΤ-1
1994 Τρωάδες Ευριπίδης Γιώργος Θεοδοσιάδης Εκάβη ΕΤ-1
1995 Ω γλυκύ μου έαρ Σταμάτης Χονδρογιάννης Σταμάτης Χονδρογιάννης
ΕΤ-1
2008 Ματωμένα Χώματα Διδώ Σωτηρίου Κώστας Κουτσομύτης Καλλιόπη ALPHA

ΠΟΛΥΜΕΣΑ

Ναυτική Τραγωδία στο Κάβο Μαλιά

Στην οργισμένη θάλασσα του Κάβο Μαλιά, όπου τα κύματα ξεπερνούσαν τα 10 μέτρα ύψος και ο άνεμος τα 11 μποφόρ, χάθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1993, το υπό παναμέζικη σημαία ελληνικό φορτηγό πλοίο «Coty-1» με το 17μελές πλήρωμά του (11 Έλληνες και 6 Ρώσοι ναυτικοί).

Το πλοίο, που μετέφερε 3.600 τόνους τσιμέντο στα αμπάρια του, παρουσίασε στις 3 τα ξημερώματα κλίση 11 μοιρών, από μετατόπιση φορτίου, με αποτέλεσμα να εισρεύσουν νερά και να σταματήσουν οι μηχανές του. Παρά τις προσπάθειες του τάνκερ «Κρήτη WAVE» του Ομίλου Βαρδινογιάννη, του ρυμουλκού «Μέγας Αλέξανδρος» και της φρεγάτας «ΕΛΛΗ» που έσπευσαν προς βοήθεια, στάθηκε αδύνατο να περισυλλεγούν ζωντανοί οι 17 ναυτικοί του πληρώματος.

Το «Coty I», φορτηγό πλοίο με παναμέζικη σημαία, αλλά ελληνικών συμφερόντων, είχε ναυπηγηθεί το 1962 και αγοράστηκε από την εταιρεία Golden Union Shipping του εφοπλιστή Θόδωρου Βενιάμη δέκα χρόνια αργότερα. Εκτελούσε μεταφορές τσιμέντου από τη Χαλκίδα στη Λικάτα Ιταλίας. Το εκτόπισμα ήταν 2.786 κόρων και το φορτίο που μετέφερε ήταν 3.600 τόνων.

Για το μοιραίο ταξίδι του έφυγε από τη Χαλκίδα την παραμονή των Φώτων. Το πλήρωμά του αποτελούνταν από 11 Έλληνες και 6 Ρώσους ναυτικούς. Έφθασε την ίδια ημέρα στον Πειραιά, όπου παρέμεινε «τράνζιτ» και ανήμερα των Θεοφανίων ξεκίνησε, παρά τον κακό καιρό και τη θαλασσοταραχή για τον προορισμό του.

Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, που ρωτήθηκε γιατί το πλοίο ξεκίνησε από το λιμάνι του Πειραιά παρά τη μεγάλη θαλασσοταραχή, έδωσε την εξήγηση ότι ύμφωνα με το εγχειρίδιο ασφαλείας της ναυσιπλοΐας, το «Coty I» δεν υπόκειτο στις απαγορεύσεις απόπλου, που ισχύουν μόνο για τα ελληνικά επιβατηγό πλοία και για τα φορτηγά με ελληνική σημαία κάτω των 500 κόρων, ενώ παραδέχθηκε την αδυναμία των σωστικών συνεργείων εξαιτίας των δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών.

Πάντως, ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του πλοιοκτήτη του «Coty I» Θόδωρου Βενιάμη για ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή και πρόκληση ναυαγίου από αμέλεια. Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 7 Μαΐου 1997 στο Α' Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας και ο βασικός κατηγορούμενος Θόδωρος Βενιάμης αθωώθηκε.

Οι Έλληνες ναυτικοί που χάθηκαν στο ναυάγιο του «Coty I»

  • Γιάννης Μαρτάκης, πλοίαρχος
  • Δημήτρης Μπουρλοτής, υποπλοίαρχος
  • Δημήτρης Μπαρμπέρης, ανθυποπλοίαρχος
  • Γιάννης Τσίγκος, A' μηχανικός
  • Νίκος Χαϊδάκης, Β' μηχανικός
  • Παναγιώτης Έγκαρχος, Γ' μηχανικός
  • Ισίδωρος Λικουρίνος, ναύκληρος
  • Γιώργος Κριμιζής, λιπαντής
  • Σμήλιος Κορμάρης, μάγειρας
  • Απόστολος Κανελλόπουλος, βοηθός θαλαμηπόλου
  • Μεμέτ Πελβάν, ναύτης

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου