Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 12 Νοέ 2018
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

Ανατολή Ήλιου: 07:01 – Δύση Ήλιου: 17:17
  • Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών
  • Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πνευμονίας
  • Γιορτάζουν:  Νείλος

Σαν Σήμερα...

 

Ο πρώτος νεκρός πυροσβέστης στην Ελλάδα. Ο δόκιμος πυροσβέστης Β’ τάξεως, Κωνσταντίνος Πούλιος, σκοτώνεται κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διώροφο οίκημα στη Θεσσαλονίκη. Η 12η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί στη χώρα μας ως Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών.

Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών

Κάθε χρόνο στις 12 Νοεμβρίου τιμώνται οι πεσόντες άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος κατά την εκτέλεση του καθήκοντος.

Η Ημέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών καθιερώθηκε το 2006 (άρθρο 22 του Ν.3511/2006), σε ανάμνηση του πρώτου νεκρού πυροσβέστη του Πυροσβεστικού Σώματος (ιδρύθηκε το 1930 με πρωτοβουλία του Ελευθερίου Βενιζέλου).

Ήταν ο δόκιμος πυροσβέστης Β’ τάξεως, Κωνσταντίνος Πούλιος, που έχασε τη ζωή του τις πρώτες πρωινές ώρες της 12ης Νοεμβρίου 1942, κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διώροφο οίκημα στη συνοικία Κουλέ Καφέ της Θεσσαλονίκης. Ο 26χρονος πυροσβέστης καταγόταν από το Πολύδενδρο Γρεβενών και ήταν πατέρας ενός νεογέννητου αγοριού.

Γεγονότα

π.Χ.
 
333
Ο Μέγας Αλέξανδρος συντρίβει τους Πέρσες στην Ισσό. (Η Μάχη της Ισσού)

Η Μάχη της Ισσού

Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης

Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης

Ο δεύτερος θρίαμβος του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των Περσών μετά τον Γρανικό. Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ'.

 

Μετά τη Μάχη του Γρανικού και τη λύση του Γόρδιου Δεσμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Μικράς Ασίας και στράφηκε προς τη Συρία. Ο Δαρείος ανησύχησε και συγκρότησε -σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Αρριανό- ένα πανίσχυρο στρατό, αποτελούμενο από 600.000 πεζούς (ανάμεσά τους και 30.000 έλληνες μισθοφόροι), και 100.000 ιππείς. Οι αριθμοί φαντάζουν υπερβολικοί για τους σύγχρονους ιστορικούς, που υποστηρίζουν ότι η δύναμη των Περσών δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής τους τέθηκε ο ίδιος ο Δαρείος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ελλήνων συμβούλων του.

Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 333 π.Χ. στη στενή πεδιάδα, που ορίζεται από τον κόλπο της Ισσού και το όρος Ακμανός, κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (σημερινό Ισκεντερούν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας). Ο Αλέξανδρος με το ένα τρίτο των δυνάμεων του Δαρείου εφάρμοσε την προσφιλή του τακτική της λοξής φάλαγγας, όπως και στη Μάχη του Γρανικού. Παρέταξε τις δυνάμεις του στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πινάρου, έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το πλάτος της εχθρικής παράταξης. Ο Δαρείος επανέλαβε το λάθος του Γρανικού. Παρέταξε τον πολυπληθή στρατό του σε στενό χώρο κι έτσι δεν είχε περιθώριο ελιγμών.

Ο Αλέξανδρος διάβηκε πρώτος τον ποταμό και κατόρθωσε να αποκόψει την αριστερή πτέρυγα του εχθρού. Αυτή υποχώρησε και άφησε ακάλυπτο το κέντρο, όπου η Μακεδονική φάλαγγα είχε διαρραγεί από τους έλληνες μισθοφόρους, οι οποίοι τώρα πλήττονταν και από τα πλάγια. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται και τρέπεται σε άτακτο φυγή, συμπαρασύροντας και τον στρατό του. Στο πεδίο της μάχης ο πέρσης μονάρχης αφήνει μητέρα και σύζυγο, οι οποίες αιχμαλωτίζονται, καθώς και πολλά λάφυρα. Μεγάλες ήταν οι απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Πέρσες έχασαν 30.000 άνδρες και οι Μακεδόνες 7.000.

Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραιώνει τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη και καταρρακώνει το ηθικό των Περσών. Στη συνέχεια θα καταλάβει τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της Ανατολικής Μεσογείου θα στραφεί προς το εσωτερικό της Ασίας, όπου θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Δαρείο στη Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.).

 
 
μ.Χ.
 
 
Μετά την αποτυχία της ιταλικής επιθέσεως στο Αλβανικό Μέτωπο, ο Αδόλφος Χίτλερ εκδίδει διαταγή προς το Γενικό Επιτελείο του να εκπονήσει σχέδιο και να προπαρασκευάσει επίθεση κατά της Ελλάδας.
 
 
 
Ο άγγλος επιστήμονας Τίμοθι Μπέρνερς - Λι (TBL για τους φίλους του) εφευρίσκει τον Παγκόσμιο Ευρύ Ιστό, γνωστότερο με τα αρχικά WWW, πάνω στον οποίο βασίζεται η λειτουργία του διαδικτύου.
 
Συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης ο ηγέτης του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος έφτασε στην ιταλική πρωτεύουσα από τη Μόσχα με πτήση των ρωσικών αερογραμμών. Η αστυνομία δεν ανακοινώνει πού κρατείται ο συλληφθείς κούρδος ηγέτης, ενώ η Τουρκία σπεύδει να ζητήσει επισήμως την έκδοσή του από τις ιταλικές αρχές, χαρακτηρίζοντας τη σύλληψή του σημείο καμπής στην καταστολή του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος.
 

Γεννήσεις

μ.Χ.
 
Ογκίστ Ροντέν, γάλλος γλύπτης. (Θαν. 17/11/1917)
 
 
Γκρέις Κέλι, αμερικανίδα ηθοποιός. Διακρίθηκε σε ταινίες του Χίτσκοκ κι έγινε πριγκίπισσα του Μονακό. (Θαν. 14/9/1982)
 
 
Νιλ Γιανγκ, καναδός ρόκερ.
 

Θάνατοι

μ.Χ.

 
Ερνέστος Τσίλερ, γερμανός αρχιτέκτων, με σημαντικό έργο στην Ελλάδα, όπου σχεδίασε περισσότερα από 900 κτίρια. (Γεν. 22/6/1837)
 
 
Τέλλος Άγρας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου, έλληνας ποιητής και κριτικός. (Γεν. 1899)
 
 
 
Ντολόρες Ιμπαρούρι, γνωστότερη ως Πασιονάρια, θρυλική μορφή του ισπανικού εμφύλιου πολέμου και του κομουνιστικού κινήματος. (Γεν. 9/12/1895)

Ντολόρες Ιμπαρούρι
1895 – 1989

Η ισπανίδα επαναστάτρια Ντολόρες Ιμπαρούρι

Η ισπανίδα επαναστάτρια Ντολόρες Ιμπαρούρι

«No Pasaran!» («Δεν θα περάσουν!») ήταν η κραυγή μάχης των Δημοκρατικών ενάντια στους Εθνικιστές του Φράνκο, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ήταν η κατακλείδα μιας ραδιοφωνικής ομιλίας της φλογερής επαναστάτριας Ντολόρες Ιμπαρούρι (Ιμπάρουρι η ορθότερη προφορά του επωνύμου της), γνωστής περισσότερο με το ψευδώνυμο «Λα Πασιονάρια» («Το Άνθος του Πάθους»).

 

Γεννημένη στις 9 Δεκεμβρίου 1895 στην πόλη Γκαγιάρτα της Βασκωνίας, η Ισιδώρα Ντολόρες Ιμπάρουρι Γκόμεθ, ήταν το όγδοο από τα έντεκα παιδιά ενός Βάσκου ανθρακωρύχου. Αν και άριστη μαθήτρια, αναγκάστηκε από τη φτώχεια να εγκαταλείψει το σχολείο στα δεκαπέντε της, για να εργαστεί αρχικά ως ράφτρα και αργότερα ως υπηρέτρια.

Προτού κλείσει τα είκοσί της, παντρεύτηκε τον σοσιαλιστή συνδικαλιστή Χουλιάν Ρουίθ. Το ζευγάρι απέκτησε έξι παιδιά, από τα οποία μόνο τα δύο έζησαν πέραν της παιδικής ηλικίας, επειδή, όπως έγραψε στα απομνημονεύματά της, δεν είχαν την αναγκαία ιατρική φροντίδα και διατροφή. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν κακή και οφειλόταν πρώτιστα στις διώξεις του άνδρα της, ο οποίος μπαινόβγαινε στις φυλακές για τη συνδικαλιστική και πολιτική του δράση.

Ήταν η εποχή που η θρησκευτική της πίστη κλονίστηκε, όταν άρχισε να ριζοσπαστικοποιείται πολιτικά, έχοντας εντρυφήσει στα γραπτά του Καρλ Μαρξ. Το 1918, σ’ ένα άρθρο της στην εφημερίδα «Ο ανθρακωρύχος της Βισκάιας», η Ντολόρες Ιμπαρούρι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «Λα Πασιονάρια», με το οποίο έγινε γνωστή και ανυψώθηκε στα όρια του θρύλου. Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο νεοσύστατο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΙΚΚ) και από τότε διέγραψε μια θυελλώδη πορεία, στη διάρκεια της οποίας υπήρξε πολλές φορές κρατούμενη για την πολιτική δράση της και ήταν ανάμεσα στους κομμουνιστές βουλευτές της Ισπανικής Βουλής, τον Φεβρουάριο του 1936, λίγο πριν από την έκρηξη του εμφυλίου πόλεμου.

 

Ντολόρες Ιμπαρούρι

Η Ντολόρες Ιμπαρούρι κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους ότι με μια εμπρηστική ομιλία της στη Βουλή προκάλεσε τη δολοφονία από αριστερούς εξτρεμιστές του μοναρχικού πολιτικού Κάλβο Σοτέλο, που αποτέλεσε το πρελούδιο του εμφυλίου πολέμου, τον Ιούλιο του 1936. Η ίδια το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

 

Με την έναρξη του εμφυλίου είχε ήδη αναδειχθεί σε εθνική φυσιογνωμία, συναρπάζοντας τα πλήθη με τις ομιλίες και τις περίφημες παραινέσεις της. Σε μια ραδιοφωνική της ομιλία, στις 18 Ιουλίου 1936, κατέληξε: «Είναι καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός. Οι φασίστες δεν θα περάσουν!». Η τελευταία φράση της («No Pasaran!» στα ισπανικά) έγινε σύνθημα των Δημοκρατικών στην Ισπανία και απέκτησε διαχρονική ισχύ. Σε μια άλλη ομιλία, απευθυνόμενη σε γυναικείο ακροατήριο, είπε: «Είναι καλύτερα να είστε χήρες ηρώων, παρά σύζυγοι δειλών».

Η Ντολόρες Ιμπαρούρι πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα του Εμφυλίου Πολέμου σε αποστολές στο εξωτερικό για την υπεράσπιση της κυβέρνησης των Δημοκρατικών, ενώ η χρόνια κόντρα της με τους Τροτσκιστές, που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου με τα τραγικά γεγονότα της Καταλωνίας, σκίασαν τη φήμη της.

Με τη διαφαινόμενη ήττα των Δημοκρατικών από τους Εθνικιστές του Φράνκο, η Ντολόρες Ιμπαρούρι διέφυγε με αεροπλάνο στη Σοβιετική Ένωση τον Μάρτιο του 1938. Το 1942 ανέλαβε την ηγεσία του ΙΚΚ έως το 1960, οπότε τη διαδέχθηκε ο Σαντιάγο Καρίγιο, ένας από τους εισηγητές του Ευρωκομουνισμού. Αν και εθεωρείτο σταλινική, διαμαρτυρήθηκε για τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία (1968), γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση της τότε Σοβιετικής ηγεσίας. Σε προσωπικό επίπεδο δέχτηκε ένα ακόμα χτύπημα της μοίρας, όταν ο γιος της Ρουμπέν σκοτώθηκε στο Στάλινγκραντ, όπου υπηρετούσε ως αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ντολόρες Ιμπαρούρι επέστρεψε στην Ισπανία, στις 13 Μαΐου 1977, 18 μήνες μετά τον θάνατο του Φράνκο και 34 ημέρες από τη νομιμοποίηση του ΙΚΚ. Τον ίδιο χρόνο επανεξελέγη βουλευτής, αλλά παραιτήθηκε λίγο αργότερα, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας της. Πέθανε στις 12 Νοεμβρίου 1989, σε ηλικία 94 ετών.

Η θρυλική αυτή μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος προκαλούσε τη συμπάθεια και των αντιπάλους της. Ακόμη και οι σκληροί Φρανκιστές στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους παραδέχονταν ότι ήταν μια «Μεγάλη Ισπανίδα».

 

 

πηγη: www.sansimera.gr

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου