Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 20 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:35 – Δύση Ήλιου: 17:36

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Ο Βασιλιάς Όθων και τα μέλη της Αντιβασιλείας φτάνουν στο Ναύπλιο με την αγγλική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη». Τους συνοδεύουν 4.000 βαυαροί στρατιώτες.
Με τον Αναγκαστικό Νόμο 447 της δικτατορικής κυβέρνησης Μεταξά, επιβάλλεται ο υποχρεωτικός σημαιοστολισμός δημοσίων υπηρεσιών, καταστημάτων και οικιών κατά τις εθνικές εορτές.
Σε ναζιστική διάσκεψη στο προάστιο Βάνζεε του Βερολίνου αποφασίζεται η λεγόμενη «τελική λύση», δηλαδή η εξολόθρευση όλων των Εβραίων της Ευρώπης.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρώνται σε φιλικό αγώνα, για την ενίσχυση της Εταιρείας Προστασίας Ζώων. Οι «ερυθρόλευκοι» επικρατούν με 3-0, έχοντας ως κορυφαίο τον Ανδρέα Μουράτη και σκόρερ τον Θέμη Μουστακλή.
Υπερψηφίζεται επί των άρθρων στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «βασικό μέτοχο». Το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει κατά, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΝ, υπερψηφίζουν 8 από τα 15 άρθρα του νομοσχεδίου. Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, περιλαμβάνει τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο, μεταξύ των οποίων η ένταξη των ιδρυμάτων Τύπου στο ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτήτη ΜΜΕ και προμηθευτή του δημοσίου και τον περιορισμό 10% στη συμμετοχή αμοιβαίων κεφαλαίων σε ΜΜΕ και σε επιχειρήσεις που συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις.
Αρχίζει ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας η δίκη των ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, στο κέντρο της Αθήνα.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Αντρέ Μαρί Αμπέρ, γάλλος μαθηματικός και φυσικός, που διατύπωσε τους θεμελιώδεις νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού και της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος. Προς τιμήν του, η μονάδα μέτρησης του ρεύματος πήρε το όνομά του. (Θαν. 10/6/1836)
Φεντερίκο Φελίνι, ιταλός σκηνοθέτης. («Ντόλτσε Βίτα», «Οκτώμισι»). (Θαν. 31/10/1993)
Ντέιβιντ Λιντς, αμερικανός σκηνοθέτης. («Malholland Drive»)

Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
1850 – 1916

Έλληνας πολιτικός, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων από τη Μάνη. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 17 Αυγούστου 1909 έως τις 18 Ιανουαρίου 1910.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1850 στην Αθήνα. Ήταν γιος του στρατιωτικού και πολιτικού Πέτρου Μαυρομιχάλη, ο οποίος πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και εγγονός του αγωνιστή του '21 Ιωάννη Μαυρομιχάλη, του επονομαζόμενου Κατσή, αδελφού του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και ακολούθως αναμίχθηκε στην πολιτική.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Οιτύλου το 1879 υπό τη σημαία της παράταξης  του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο “Εθνικόν Κόμμα” του Θεόδωρου Δηλιγιάννη και επανεξελέγη βουλευτής το 1890, το 1895, το 1899, το 1902, και το 1905. Μετά τη δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (31 Μαΐου 1905) αναδείχθηκε αρχηγός του κόμματός του, αλλά στις εκλογές του 1906 οι “δηλιγιαννικοί” υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη εξέλεξαν μόλις 13 βουλευτές.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης διετέλεσε τέσσερεις φορές υπουργός Εσωτερικών, δύο φορές σε κυβερνήσεις του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (Μάιος 1895 - Απρίλιος 1897 και 24 Νοεμβρίου 1902 - 14 Ιουνίου1903) και ισάριθμες φορές σε κυβερνήσεις του Δημητρίου Ράλλη (28 Ιουνίου - 6 Δεκεμβρίου 1903 και 9 Ιουνίου - 8 Δεκεμβρίου 1905). Χρημάτισε, επίσης, Υπουργός Στρατιωτικών και Ναυτικών (16 Δεκεμβρίου 1904 - 9 Ιουνίου 1905) στην τελευταία κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Μετά το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας (17 Αυγούστου 1909), μαζί με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Αργότερα ανέλαβε και τα υπουργεία Δικαιοσύνης (25 Σεπτεμβρίου - 11 Δεκεμβρίου 1909) και Στρατιωτικών (11 - 17 Δεκεμβρίου 1909). Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ήταν επιλογή του βασιλιά Γεωργίου Α', την οποία δέχθηκαν οι κινηματίες του “Στρατιωτικού Συνδέσμου”. Καθ' όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας ήταν δέσμιος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που ουσιαστικά κυβερνούσε την Ελλάδα. Ήταν απλώς τοποτηρητής του, μη δυνάμενος να λάβει οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία. Στις 18 Ιανουαρίου 1910 εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, λόγω της ανεπάρκειας της κυβέρνησής του. Πάντως, συνέδεσε το όνομά του με την αγορά του θρυλικού θωρηκτού Αβέρωφ. Τον διαδέχθηκε ο εκλεκτός του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" Στέφανος Δραγούμης, επίλεκτο μέλος της πάλαι ποτέ Ομάδας των Ιαπώνων και πατέρας του Ίωνα Δραγούμη.

Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εξελέγη βουλευτής (μαζί με 33 πολιτικούς φίλους του), συμμετέχοντας στον συνασπισμό των παλαιών κομμάτων, ενώ απείχε, όπως και τα λοιπά παλαιά κόμματα, από τις επακολουθήσασες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910, όταν και παγιώθηκε η εξουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1912 εξελέγη και πάλι βουλευτής με επτά ακόμη πολιτικούς του φίλους, όπως και στις εκλογές του 1915. Στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 1915 συμμετείχε στο Συμβούλιο του Στέμματος (Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών θα λέγαμε σήμερα) και τάχθηκε στο πλευρό του βασιλιά Κωνσταντίνου Α', που δεν επιθυμούσε την έξοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 1916, σε ηλικία 65 ετών. Την πολιτική παράδοση της οικογένειας Μαυρομιχάλη συνέχισε ο μοναχογιός του Πέτρος Μαυρομιχάλης (1888-1969).

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Θεόφιλος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου. (Γεν. 813)

Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
1850 – 1916

Έλληνας πολιτικός, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων από τη Μάνη. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 17 Αυγούστου 1909 έως τις 18 Ιανουαρίου 1910.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1850 στην Αθήνα. Ήταν γιος του στρατιωτικού και πολιτικού Πέτρου Μαυρομιχάλη, ο οποίος πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και εγγονός του αγωνιστή του '21 Ιωάννη Μαυρομιχάλη, του επονομαζόμενου Κατσή, αδελφού του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και ακολούθως αναμίχθηκε στην πολιτική.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Οιτύλου το 1879 υπό τη σημαία της παράταξης  του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο “Εθνικόν Κόμμα” του Θεόδωρου Δηλιγιάννη και επανεξελέγη βουλευτής το 1890, το 1895, το 1899, το 1902, και το 1905. Μετά τη δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (31 Μαΐου 1905) αναδείχθηκε αρχηγός του κόμματός του, αλλά στις εκλογές του 1906 οι “δηλιγιαννικοί” υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη εξέλεξαν μόλις 13 βουλευτές.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης διετέλεσε τέσσερεις φορές υπουργός Εσωτερικών, δύο φορές σε κυβερνήσεις του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (Μάιος 1895 - Απρίλιος 1897 και 24 Νοεμβρίου 1902 - 14 Ιουνίου1903) και ισάριθμες φορές σε κυβερνήσεις του Δημητρίου Ράλλη (28 Ιουνίου - 6 Δεκεμβρίου 1903 και 9 Ιουνίου - 8 Δεκεμβρίου 1905). Χρημάτισε, επίσης, Υπουργός Στρατιωτικών και Ναυτικών (16 Δεκεμβρίου 1904 - 9 Ιουνίου 1905) στην τελευταία κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Μετά το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας (17 Αυγούστου 1909), μαζί με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Αργότερα ανέλαβε και τα υπουργεία Δικαιοσύνης (25 Σεπτεμβρίου - 11 Δεκεμβρίου 1909) και Στρατιωτικών (11 - 17 Δεκεμβρίου 1909). Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ήταν επιλογή του βασιλιά Γεωργίου Α', την οποία δέχθηκαν οι κινηματίες του “Στρατιωτικού Συνδέσμου”. Καθ' όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας ήταν δέσμιος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που ουσιαστικά κυβερνούσε την Ελλάδα. Ήταν απλώς τοποτηρητής του, μη δυνάμενος να λάβει οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία. Στις 18 Ιανουαρίου 1910 εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, λόγω της ανεπάρκειας της κυβέρνησής του. Πάντως, συνέδεσε το όνομά του με την αγορά του θρυλικού θωρηκτού Αβέρωφ. Τον διαδέχθηκε ο εκλεκτός του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" Στέφανος Δραγούμης, επίλεκτο μέλος της πάλαι ποτέ Ομάδας των Ιαπώνων και πατέρας του Ίωνα Δραγούμη.

Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εξελέγη βουλευτής (μαζί με 33 πολιτικούς φίλους του), συμμετέχοντας στον συνασπισμό των παλαιών κομμάτων, ενώ απείχε, όπως και τα λοιπά παλαιά κόμματα, από τις επακολουθήσασες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910, όταν και παγιώθηκε η εξουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1912 εξελέγη και πάλι βουλευτής με επτά ακόμη πολιτικούς του φίλους, όπως και στις εκλογές του 1915. Στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 1915 συμμετείχε στο Συμβούλιο του Στέμματος (Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών θα λέγαμε σήμερα) και τάχθηκε στο πλευρό του βασιλιά Κωνσταντίνου Α', που δεν επιθυμούσε την έξοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 1916, σε ηλικία 65 ετών. Την πολιτική παράδοση της οικογένειας Μαυρομιχάλη συνέχισε ο μοναχογιός του Πέτρος Μαυρομιχάλης (1888-1969).

Παύλος Μάτεσις, έλληνας θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος. (Γεν. 1933)

Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
1850 – 1916

Έλληνας πολιτικός, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων από τη Μάνη. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 17 Αυγούστου 1909 έως τις 18 Ιανουαρίου 1910.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1850 στην Αθήνα. Ήταν γιος του στρατιωτικού και πολιτικού Πέτρου Μαυρομιχάλη, ο οποίος πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και εγγονός του αγωνιστή του '21 Ιωάννη Μαυρομιχάλη, του επονομαζόμενου Κατσή, αδελφού του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και ακολούθως αναμίχθηκε στην πολιτική.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Οιτύλου το 1879 υπό τη σημαία της παράταξης  του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο “Εθνικόν Κόμμα” του Θεόδωρου Δηλιγιάννη και επανεξελέγη βουλευτής το 1890, το 1895, το 1899, το 1902, και το 1905. Μετά τη δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (31 Μαΐου 1905) αναδείχθηκε αρχηγός του κόμματός του, αλλά στις εκλογές του 1906 οι “δηλιγιαννικοί” υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη εξέλεξαν μόλις 13 βουλευτές.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης διετέλεσε τέσσερεις φορές υπουργός Εσωτερικών, δύο φορές σε κυβερνήσεις του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (Μάιος 1895 - Απρίλιος 1897 και 24 Νοεμβρίου 1902 - 14 Ιουνίου1903) και ισάριθμες φορές σε κυβερνήσεις του Δημητρίου Ράλλη (28 Ιουνίου - 6 Δεκεμβρίου 1903 και 9 Ιουνίου - 8 Δεκεμβρίου 1905). Χρημάτισε, επίσης, Υπουργός Στρατιωτικών και Ναυτικών (16 Δεκεμβρίου 1904 - 9 Ιουνίου 1905) στην τελευταία κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.

Μετά το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας (17 Αυγούστου 1909), μαζί με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Αργότερα ανέλαβε και τα υπουργεία Δικαιοσύνης (25 Σεπτεμβρίου - 11 Δεκεμβρίου 1909) και Στρατιωτικών (11 - 17 Δεκεμβρίου 1909). Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ήταν επιλογή του βασιλιά Γεωργίου Α', την οποία δέχθηκαν οι κινηματίες του “Στρατιωτικού Συνδέσμου”. Καθ' όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας ήταν δέσμιος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που ουσιαστικά κυβερνούσε την Ελλάδα. Ήταν απλώς τοποτηρητής του, μη δυνάμενος να λάβει οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία. Στις 18 Ιανουαρίου 1910 εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, λόγω της ανεπάρκειας της κυβέρνησής του. Πάντως, συνέδεσε το όνομά του με την αγορά του θρυλικού θωρηκτού Αβέρωφ. Τον διαδέχθηκε ο εκλεκτός του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" Στέφανος Δραγούμης, επίλεκτο μέλος της πάλαι ποτέ Ομάδας των Ιαπώνων και πατέρας του Ίωνα Δραγούμη.

Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εξελέγη βουλευτής (μαζί με 33 πολιτικούς φίλους του), συμμετέχοντας στον συνασπισμό των παλαιών κομμάτων, ενώ απείχε, όπως και τα λοιπά παλαιά κόμματα, από τις επακολουθήσασες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910, όταν και παγιώθηκε η εξουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1912 εξελέγη και πάλι βουλευτής με επτά ακόμη πολιτικούς του φίλους, όπως και στις εκλογές του 1915. Στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 1915 συμμετείχε στο Συμβούλιο του Στέμματος (Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών θα λέγαμε σήμερα) και τάχθηκε στο πλευρό του βασιλιά Κωνσταντίνου Α', που δεν επιθυμούσε την έξοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 1916, σε ηλικία 65 ετών. Την πολιτική παράδοση της οικογένειας Μαυρομιχάλη συνέχισε ο μοναχογιός του Πέτρος Μαυρομιχάλης (1888-1969).

Όντρεϊ Χέπμπορν
1929 – 1993

Βρετανίδα ηθοποιός, με σημαντική καριέρα στο Χόλιγουντ. Υπήρξε από τις αδιαμφισβήτητες σταρ του μεταπολεμικού αμερικανικού κινηματογράφου, ενώ είναι από τις λιγοστές ηθοποιούς, που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα αμερικανικά καλλιτεχνικά βραβεία, Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι.

Ο Όντρεϊ Κάθλιν Ράστον, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες. Ήταν το μοναδικό παιδί του τσεχοσλοβακικής καταγωγής τραπεζίτη Τζόζεφ Ράστον και της ολλανδής αριστοκράτισσας Έλεν φαν Χέμστρα. Σπούδασε στην Αγγλία και την Ολλανδία, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μετά τον χωρισμό των γονέων της εργάστηκε ως φωτομοντέλο με το ψευδώνυμο Όντρεϊ Χέπμπορν.

Η ίδια ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό, αλλά η δασκάλα της στην υποκριτική την έπεισε ότι είχε το ταλέντο να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 εμφανίστηκε σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο και το 1951 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία «Γέλιο στον Παράδεισο» (Laughter in Paradise), σε σκηνοθεσία Μάριο Ζάμπι. Μετά από μία ασύνομη παραμονή στο Παρίσι επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου γύρισε διάφορες ταινίες από τις ξεχώρισαν «Η συμμορία του Λαβέντερ Χιλ» (The Lavender Hill Mob, 1951) σε σκηνοθεσία Τσαρλς Κράιτον και «Σκιές στην Ομίχλη» (The Secret People, 1952) σε σκηνοθεσία Θόρολντ Ντίκινσον.

Το 1953 γύρισε την πρώτη της ταινία στο Χόλιγουντ, τη ρομαντική κωμωδία «Διακοπές στην Ρώμη» (Roman Holiday) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάϊλερ, που την έκανε παγκοσμίως γνωστή και της απέφερε το μοναδικό βραβείο Όσκαρ της καριέρας της. Ακολούθησαν ταινίες που τόνισαν την ξεχωριστή χάρη και φινέτσα της, όπως «Σαμπρίνα» (Sabrina, 1954) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Πόλεμος και Ειρήνη» (War and Peace, 1956) του Κινγκ Βίντορ, «Έξυπνο Μουτράκι» (Funny Face, 1957) του Στάνλεϊ Ντόνεν, «Αριάν» (Love in the Afternoon, 1957) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Η ιστορία μιας μοναχής» (The Nun’s Story, 1959) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Οι Ασυγχώρηστοι» (The Unforgiven, 1960) του Τζον Χιούστον, «Τίποτα δεν είναι πιο ωραίο από την αγάπη» (Breakfast at Tifanny’s, 1961) του Μπλέικ Έντουαρντς, «Ωραία μου Κυρία» (My Fair Lady, 1964) του Τζορτζ Κιούκορ, κ.ά.

Η Χέπμπορν, έχοντας βιώσει δύσκολα παιδικά χρόνια, αφιέρωσε αρκετό χρόνο από τη ζωή της στους σκοπούς της Γιούνισεφ, ως πρέσβειρα καλής θελήσεως. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, το ένα με τον αμερικανό ηθοποιό Μελ Φερέρ και το άλλο με τον ιταλό ψυχίατρο Αντρέα Ντότι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της συζούσε με τον κατά επτά χρόνια μικρότερό της ολλανδό ηθοποιό Ρόμπερτ Βόλντερς.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1993 στο χωριό Τολοσενά της Ελβετίας, όπου και τάφηκε. Έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου.

Κλάουντιο Αμπάντο, ιταλός διευθυντής ορχήστρας. (Γεν. 26/6/1933)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου