Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 06 Απρ 2018
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 6 Απριλίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 6 Απριλίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 6 Απριλίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 6 Απριλίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:00 – Δύση Ήλιου: 19:53

Σαν Σήμερα...

 

Γεγονότα

 


μ.Χ.
 Η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα και ακολουθεί η μάχη των Οχυρών του Ρούπελ. Την ίδια μέρα, η Λουφτβάφε βομβαρδίζει το λιμάνι του Πειραιά, με αποτέλεσμα να βυθιστούν 73 πλοία και 25 αλιευτικά.

Η Γερμανική Επίθεση κατά της Ελλάδας

Εισαγωγή

Η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας κατά της χώρας μας εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, πρίγκιπα Έρμπαχ. Επιδίδοντας το τελεσίγραφο, ο Έρμπαχ τόνισε στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση. Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η γερμανική επίθεση είχε την κωδική ονομασία Μαρίτα και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος του γερμανού δικτάτορα ήταν η βοήθεια προς τον σύμμαχό του Μουσολίνι που ήταν στριμωγμένος από τους Έλληνες στην Αλβανία και η εξασφάλιση των νώτων του ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Το σχέδιο Μαρίτα δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων, μαζί με την Τουρκία, που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα.

Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι αγγλικές δυνάμεις έλεγχαν τον άξονα Τεμπών - Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο των ελληνοβουλγαρικών συνόρων κατά μήκος της λεγόμενης Γραμμής Μεταξά στην Ανατολική Μακεδονία και στα μεμονωμένα οχυρά του Εχίνου και της Νυμφαίας στη Θράκη. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.

Η λεγόμενη Γραμμή Μεταξά είναι ένα φιλόδοξο οχυρωματικό έργο, στα πρότυπα της Γραμμής Μαζινό, που είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Μεγάλο θαυμασμό και έκπληξη είχαν προκάλεσε στους Γερμανούς επιδρομείς οι κρυφές έξοδοι, χωρίς όμοιες σε άλλη οχύρωση, το σχετικά χαμηλό κόστος και το μικρό διάστημα κατασκευής. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Γερμανοί δεν κατόρθωσαν να εντοπίσουν τα φατνώματα (θυρίδες) των οχυρών πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων και ότι οι Βούλγαροι δεν γνώριζαν τίποτα, εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα η τεχνική απόκρυψη και παραλλαγή, η άριστη ποιότητα σκυροδέματος, η έλλειψη ειδικού οπλισμού οχύρωσης και η τέλεια προσαρμογή του οπλισμού του στρατού εκστρατείας.

Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Ιστίμπεη, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές, Παλουριώνες κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μεταξά. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.

Οι υπερασπιστές της Γραμμής Μεταξά, περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους, με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμάλωτους έλληνες μαχητές. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ανήλθαν σε περίπου 1.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2.134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης Μαρίτα, γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.

Κατά τις επόμενες μέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 30 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική.

Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

Αθήνα 1896

Με μεγάλη επιτυχία, όπως αναγνωρίστηκε διεθνώς, διεξήχθησαν στη μικρή και φτωχή Ελλάδα εκείνης της εποχής οι Πρώτοι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες (25 Μαρτίου3 Απριλίου με το παλαιό ημερολόγιο, 6 Απριλίου - 15 Απριλίου με το νέο), με επίκεντρο το καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων, χάρις στην οικονομική συνεισφορά του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ. Η Αθήνα αριθμούσε τότε 111.486 κατοίκους (η μικρότερη πόλη που έχει διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες), με πρώτο πολίτη τον δήμαρχο Αθηναίων Λάμπρο Καλλιφρονά. Πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης.

Η ανάθεση των αγώνων στη χώρα μας στις 23 Ιουνίου 1894 χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από το φίλαθλο κοινό της εποχής, αλλά αντιμετωπίστηκε επιφυλακτικά από την πολιτική τάξη της χώρας, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας. Όμως, ο βασιλιάς Γεώργιος δεν συμμεριζόταν τους δισταγμούς των πολιτικών κι εκφράζοντας το ζωηρό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, συγκρότησε την οργανωτική επιτροπή υπό τον διάδοχο Κωνσταντίνο, η οποία κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα αναγκαία ποσά με εράνους και συνεισφορές πλουσίων Ελλήνων.

Έτσι, νωρίς το απόγευμα της 25ης Μαρτίου 1896 (6 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο), ανήμερα της επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, δόθηκε στο ανακαινισμένο και κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο η έναρξη των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της σύγχρονης εποχής. Αμέσως μετά ακούστηκε για πρώτη φορά ο «Ολυμπιακός Ύμνος», σε ποίηση Κωστή Παλαμά και μουσική Σπύρου Σαμάρα.

Στους Α’ Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετείχαν 241 αθλητές από 14 χώρες (Ελλάδα, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Αυστραλία, Σουηδία, Βουλγαρία, Χιλή). Δεν επετράπη η συμμετοχή των γυναικών. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, μία νεαρή Αθηναία, η Σταμάτα ή Μελπομένη Ρεβύθη, έτρεξε μόνη της την επομένη του θριάμβου του Σπύρου Λούη τον μαραθώνιο δρόμο, σε 5 ώρες και 30 λεπτά.

Η συντριπτική πλειονότητα των αθλητών ήταν από τη χώρας μας, η οποία κατέκτησε για πρώτη και τελευταία φορά την πρωτιά στον πίνακα των μεταλλίων. Κέρδισε 46 μετάλλια (10-17-19), έναντι 20 των ΗΠΑ (11-7-2) και 13 της Γερμανίας (6-5-2). Οι νικητές τότε έπαιρναν ένα ασημένιο μετάλλιο, ένα κλαδί ελιάς κι ένα αναμνηστικό δίπλωμα, ενώ οι δεύτεροι έπαιρναν ένα χάλκινο μετάλλιο, ένα κλαδί δάφνης και το δίπλωμα. Οι τρίτοι δεν έπαιρναν μετάλλιο. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε αργότερα να απονείμει χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια στους τρεις πρώτους αθλητές κάθε αγωνίσματος.

Μορφές των αγώνων αναδείχθηκαν, ο Σπύρος Λούης, που κέρδισε τον Μαραθώνιο και ο αυστραλός λογιστής Έντουιν Φλακ, «Ο Λέων των Αθηνών» όπως τον ονόμασαν οι συμπατριώτες του, που κέρδισε τα χρυσά σε 800 και 1.500 μ., κάτι που ελάχιστοι αθλητές έχουν πετύχει μέχρι σήμερα.

Μία ημέρα αργότερα, ο Φλακ επιχείρησε να κερδίσει και τον Μαραθώνιο, αλλά τρία χιλιόμετρα πριν από τον τερματισμό κι ενώ προηγείτο, κατέρρευσε και αποχώρησε. Μάλιστα, την τελευταία στιγμή απέφυγε το λιντσάρισμα από τους θεατές, όταν γρονθοκόπησε έλληνα φί­λαθλο, παρεξηγώντας την προσπάθεια του τελευταίου να τον βοηθήσει, προκειμένου να μη σωριαστεί.

Η αυλαία των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας έπεσε στις 3 Απριλίου (15 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο) στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με τη στέψη των νικητών και την απονομή των μεταλλίων και των διπλωμάτων από τον βασιλιά Γεώργιο Α’.

Ιδρύεται η Ολυμπιακή Αεροπορία, από τον Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος εξαγόρασε την κρατική ΤΑΕ.
Πραγματική σύρραξη σημειώνεται στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας της ΕΔΑ κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κυβερνητικοί βουλευτές της ΕΡΕ αποκαλούν τους συναδέλφους τους της κομμουνιστογενούς ΕΔΑ «Βούλγαρους» και αυτοί ανταποδίδουν αποκαλώντας τους «ταγματασφαλίτες». Οι πιο θερμόαιμοι από τους βουλευτές των δύο παρατάξεων συμπλέκονται και χρειάζεται η συνδρομή της Χωροφυλακής για να επιβληθεί η τάξη.
Διεξάγεται ο 19ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στη Μ. Βρετανία. Νικητής αναδεικνύεται για λογαριασμό της Σουηδίας το συγκρότημα των ΑBBA με τη σύνθεση «Waterloo». Στο διαγωνισμό συμμετέχει για πρώτη φορά και η χώρα μας, με το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού / Πυθαγόρα «Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου», το οποίο με ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα καταλαμβάνει την 11η θέση.
Αρχίζει η γενοκτονία στη Ρουάντα, από την πλειοψηφούσα φυλή Χούτου εναντίον της μειοψηφούσας φυλής Τούτσι που ελέγχει τη χώρα. Τελικός απολογισμός: 937.000 νεκροί.
H Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει τη δεύτερη αναθεώρηση μη βασικών διατάξεων του Συντάγματος του 1975, σε κλίμα κατά κανόνα συναινετικό. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα εισαγάγει νέα ατομικά δικαιώματα (προστασία της γενετικής ταυτότητας, προστασία από την ηλεκτρονική επεξεργασία προσωπικών δεδομένων), νέους κανόνες διαφάνειας στην πολιτική ζωή (χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων, προεκλογικές δαπάνες, σχέσεις των ιδιοκτητών ΜΜΕ με το Κράτος), αναγάγει σε συνταγματικό θεσμό τις ανεξάρτητες αρχές, προβαίνει σε εκτεταμένη μεταρρύθμιση στο πεδίο της Δικαιοσύνης και ενισχύει το αποκεντρωτικό σύστημα της χώρας. H πρώτη αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος είχε γίνει το 1985.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου, κύπρια αθλήτρια του στίβου, η οποία το 1936 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε μέρος στο στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. (Θαν. 20/6/2011)
Τζέιμς Γουότσον, αμερικανός βιολόγος, ο οποίος μαζί με τον βρετανό Φράνσις Κρικ, ανακάλυψε το DNA, τον Απρίλιο του 1953.
Χρήστος Σαρτζετάκης, έλληνας ανώτατος δικαστικός, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας την περίοδο 1985-1990.

Χρήστος Σαρτζετάκης
1929 –

Ανώτατος δικαστικός και πολιτικός. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 1985 έως το 1990.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1929 στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1955 εισήλθε στο δικαστικό κλάδο. Ως πρωτόδικης έγινε πανελληνίως και διεθνώς γνωστός από την εμπλοκή του ως ανακριτής στην πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας τού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, έργο το οποίο προώθησε με αποφασιστικότητα και αμεροληψία, ανοίγοντας το δρόμο για την απόδοση των ευθυνών, καθώς και από τη σχετική με την υπόθεση Λαμπράκη ταινία του Κώστα Γαβρά «Ζ» (τον υποδύθηκε ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν).

Το 1965 έλαβε εκπαιδευτική άδεια για σπουδές Εμπορικού και Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου στο Παρίσι, αλλά το 1967 η δικτατορία τον ανακάλεσε στην Αθήνα και τον απέλυσε από τη θέση του τον επόμενο χρόνο. Στη συνέχεια, για την αντιδικτατορική του δράση φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Απολύθηκε από τις φυλακές της χούντας το 1971 μετά από διεθνή κινητοποίηση.

Αποκαταστάθηκε ως εφέτης μετά το 1974 και προβιβάστηκε σε αρεοπαγίτη τον Οκτώβριο τού 1982. Κατά την περίοδο που συνέπιπτε με το τέλος τής πρώτης προεδρικής θητείας τού Κωνσταντίνου Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ, παράλληλα με συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που περιόριζαν δραστικά τις προεδρικές αρμοδιότητες και εξουσίες, πρότεινε τον Χρήστο Σαρτζετάκη ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η εκλογή του έγινε από τη Βουλή στις 29 Μαρτίου 1985 και η θητεία έληξε στις 5 Μαΐου 1990, με την επανεκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης άσκησε τα καθήκοντά του με εξαιρετική προσήλωση στο Σύνταγμα, ιδιαίτερα την περίοδο Ιουνίου 1989 - Απριλίου 1990, όταν οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν έδωσαν απόλυτη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, με πανηγυρικούς λόγους, διαγγέλματα και μελετήματα, υπεραμύνθηκε της Ελληνικής Ιδέας και υποστήριξε επανειλημμένα και προς πολλές κατευθύνσεις, με έντονο ύφος και παλμό τα ελληνικά εθνικά δίκαια και τη μοναδικότητα του ελληνικού έθνους ως «αναδέλφου» γένους. Κάποιες ατυχείς επιλογές του σε ζητήματα επικοινωνίας και δημόσιας εικόνας, οδήγησαν τον Τύπο σε σκωπτικά εις βάρος του σχόλια.

Μετά το 1990 αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη δημόσια ζωή, αν και αρθρογραφεί τακτικά σε εφημερίδες και δημοσιεύει κείμενα στην ιστοσελίδα του (www.sartzetakis.gr). Είναι παντρεμένος με την Έφη Αργυρίου κι έχει μία κόρη.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Ριχάρδος Α’ ο Λεοντόκαρδος, βασιλιάς της Αγγλίας. (Γεν. 8/9/1157)
 Νικολής Αποστόλης, ναυμάχος της Ελληνικής Επανάστασης. (Γεν. 1770)

Νικολής Αποστόλης
1770 – 1827

Ψαριανός ναυμάχος, με σημαντική δράση κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.

Ο Νικόλαος Αποστόλης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1770 και καταγόταν από τη μανιάτικη οικογένεια Καλημέρη, η οποία μετανάστευσε από την Τρίπολη στα Ψαρά το 1715, μετά την επανάκτηση της Πελοποννήσου από τους Τούρκους. Το επίθετό του είναι πατρωνυμικό και προέρχεται από τον παππού του Χατζηαποστόλη Καλημέρη.

Σε νεαρή ηλικία δούλεψε σε εμπορικά πλοία και το 1788 κατατάχθηκε στο στολίσκο του Λάμπρου Κατσώνη. Μετά την ήττα του Κατσώνη στο Πόρτο Κάγιο το 1792, ο Αποστόλης κατέφυγε στα Κύθηρα κι ύστερα από ένα έτος επανέκαμψε στα Ψαρά.

Αφού νυμφεύθηκε την κόρη του Ανδρέα Δούκα, άρχισε να εκτελεί θαλάσσιες μεταφορές με το δικό του ιστιοφόρο. Γρήγορα απόκτησε φήμη για τον επαγγελματισμό και την τιμιότητά του, ώστε να τύχει της εύνοιας και της εμπιστοσύνης των μεγάλων χιώτικων εμπορικών οίκων Ψύχα και Βλαστού, καθώς και των σμυρναίικων Σκυλίτση και Βαλτατζή. Το 1793 άρχισε ταξίδια στην Ολλανδία και μέσα στα επόμενα 15 χρόνια κατόρθωσε να δημιουργήσει μία αξιοσέβαστη περιουσία.

Στις 13 Μαΐου 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Δημήτριο Θέμελη και μαζί με τον Δημήτριο Μαμμούνη ανέλαβε να διαδώσει το έργο της οργάνωσης και να στρατολογήσει νέα μέλη. Το 1820 διορίστηκε έφορος της Φιλικής Εταιρείας στα Ψαρά.

Με την έκρηξη της Επανάστασης ανεδείχθη ομόφωνα από τους συμπατριώτες του ναύαρχος του Ψαριανού στόλου (18 Απριλίου 1821). Πρώτη ενέργεια του Αποστόλη ήταν η καταδρομική επιχείρηση στα παράλια της Μικράς Ασίας με στολίσκο αποτελούμενο από 8 πλοία (20 Απριλίου 1821). Είχε ως στόχο να παρεμποδίσει τη διαπεραίωση εχθρικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο και τα κατάφερε, αφού κατέστρεψε ένα εχθρικό πλοίο και αιχμαλώτισε τέσσερα με 450 άνδρες. Από την επιχείρηση αυτή στα μικρασιατικά παράλια αποκόμισε πληθώρα λαφύρων, τα οποία παρέδωσε στην κοινότητα της νήσου.

Λίγες μέρες αργότερα (26 Απριλίου) η ναυτική μοίρα των Ψαρών ενώθηκε μετά της Υδραϊκής και Σπετσιώτικης κι έκτοτε ο Αποστόλης συνέπραττε ως ισότιμος μετά των ναυάρχων των δύο άλλων ναυτικών νήσων. Πρωταγωνίστησε στις ναυμαχίες των Πατρών (20 Φεβρουαρίου 1822) και του Γέροντα (29 Αυγούστου 1824), καθώς και στις ναυτικές εκστρατείες για την ενίσχυση της επανάστασης στη Μακεδονία και την Εύβοια. Σ’ αυτόν οφείλεται πρωτίστως η σωτηρία του στρατιωτικού σώματος στην Καρυστία (25 Μαρτίου 1826).

Ο ψαριανός ναυμάχος διακρινόταν για το πνεύμα αυτοθυσίας, τη σταθερότητα του χαρακτήρα του, τη μετριοπάθεια και την ακεραιότητά του. Ενδεικτική του ήθους του είναι η άρνησή του να παραδώσει τον συλληφθέντα Τυνήσιο κυβερνήτη ενός δρόμωνα κατά τη ναυμαχία του Γέροντα ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση της συζύγου του Ασημίνας, που είχε αιχμαλωτισθεί μετά την καταστροφή των Ψαρών (21 Ιουνίου 1824), κατά την οποία έχασε και όλη την περιουσία του. Λέγεται ότι είπε: «Προτιμώ πενήντα Ασημίναις να χαθούν σκλάβαις, παρά να ζήση τέτοιο θηρίο». Και διέταξε την εκτέλεσή του.

Ο Νικολής Αποστόλης πέθανε από πνευμονία στις 6 Απριλίου 1827 στην Αίγινα, κατά την επάνοδό του από τον Πειραιά, όπου μετά των δύο άλλων ναυμάχων Ανδρέα Μιαούλη και Γεώργιου Ανδρούτσου είχε συναντηθεί με τον αρχηγό των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων Τόμας Κόχραν. Στην αρχηγία του στόλου των Ψαρών, τον διαδέχθηκε ο 33χρονος γιος του Αποστόλης Αποστόλης.

 Ιωάννης Αλευράς, έλληνας συνδικαλιστής και πολιτικός, που διετέλεσε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. (Γεν. 1912)

ωάννης Αλευράς
1912 – 1995

Πολιτικός και συνδικαλιστής από τη Μεσσήνη. Γεννήθηκε το 1912. Ξεκίνησε την καριέρα του ως τραπεζοϋπάλληλος. Γρήγορα ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση και το 1955 υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΤΟΕ.

Το 1963 αναμίχθηκε με την πολιτική, εκλεγείς βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου. Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε βουλευτής επί σειρά ετών. Το 1981 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής και στις 10 Μαρτίου 1985 ανέλαβε προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Η ψήφος που έδωσε στις 28 Μαρτίου για την οριακή εκλογή του αρεοπαγίτη Χρήστου Σαρτζετάκη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αμφισβητήθηκε από μερίδα συνταγματολόγων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ως μη έγκυρη η εκλογή του από τη Νέα Δημοκρατία, που εκείνη την περίοδο ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1990 προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά η κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας επανεξέλεξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο Γιάννης Αλευράς διακρίθηκε τόσο ως συνδικαλιστής, όσο και ως πολιτικός, για το ήθος, την αγωνιστικότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του.

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών, στις 6 Απριλίου του 1995.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου