Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 24 Δεκ 2017
Σαν Σήμερα...Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα...Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017
 
Ανατολή Ήλιου: 07:37 – Δύση Ήλιου: 17:12

 

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Ο Φραντς Γιόζεφ Γκρούμπερ συνθέτει το τραγούδι «Silent Night (Άγια Νύχτα)». Θα παρουσιαστεί σε κοινό την επόμενη μέρα και θα παραμείνει μέχρι σήμερα ένα από τα εμβληματικά τραγούδια των Χριστουγέννων.

Αειθαλές δέντρο, συνήθως έλατο, που διακοσμείται με φώτα και στολίδια στο πλαίσιο τού εορτασμού των Χριστουγέννων.

Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής, αποτελούσε έθιμο των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων. Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από την Γερμανία. Σ’ ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο τής Εδέμ.

Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα (συμβόλιζαν την όστια, το χριστιανικό σύμβολο τής σωτηρίας), τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στην διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό.

Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων.

Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα. Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου τής βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ.

Στην Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα

Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Ελλάδα επί Βαυαροκρατίας, όταν τα Χριστούγεννα του 1834 στολίστηκε με δέντρο η κατοικία του Όθωνα στο Ναύπλιο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο παλάτι των Αθηνών. Στις 24 Δεκεμβρίου 1843 στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ελληνικό σπίτι και συγκεκριμένα στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα.

Το έθιμο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, άργησε να εξαπλωθεί στην χώρα μας. Μόλις την δεκαετία του τριάντα κάποια αστικά σπίτια άρχισαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ μεταπολεμικά το έθιμο διαδόθηκε ταχύτατα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χώρα. Μια προσπάθεια να αντιακατασταθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ελληνοπρεπέστατο καραβάκι στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα δεν ευοδώθηκε.

Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη.
Εξαπλώνονται οι διακοινοτικές συγκρούσεις σε όλη την Κύπρο. Ανακωχή στη Λάρνακα, ύστερα από μεγάλο αριθμό θυμάτων μεταξύ των Τουρκοκυπρίων. Το απόγευμα, οι Ελληνοκύπριοι κάνουν γενική αντεπίθεση και ανακαταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της Λευκωσίας, ενώ πολιορκούν την Ομορφίτα. Ο τούρκος πρόεδρος, Τζεμάλ Γκιουρσέλ, δηλώνει πως η Τουρκία θα επέμβει μονομερώς, αν δεν παρέμβουν οι εγγυήτριες δυνάμεις.
Μέλη της οργάνωσης «17 Νοέμβρη» εισέρχονται κρυφά στο στρατόπεδο Συκουρίου της Λάρισας και αφαιρούν δεκάδες αντιαρματικές ρουκέτες.

Γεννήσεις


μ.Χ.
Ιωάννης ο Ακτήμων, βασιλιάς της Αγγλίας. Ένα χρόνο πριν από το θάνατό του είχε υποχρεωθεί να παραχωρήσει στους υπηκόους του τη Μάγκνα Κάρτα, το πρώτο Σύνταγμα στην Ευρώπη. (Θαν. 19/10/1216)
Τζέιμς Πρέσκοτ Τζάουλ, Βρετανός φυσικός, που διατύπωσε τον φερώνυμο νόμο της εκλύσεως θερμότητας κατά τη δίοδο ηλεκτρικού ρεύματος μέσω αγωγού, καθόρισε το μηχανικό ισοδύναμο της θερμότητας (1842) και συνέβαλε μαζί με τον W. Thomson (αργότερα Lord Kelvin) στην ανάπτυξη ψυκτικών μεθόδων. Προς τιμήν του, η μονάδα ενέργειας στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (SI), ονομάσθηκε Joule. (Θαν. 11/10/1889)
Γεώργιος Α’, δανός πρίγκιπας και κατοπινός βασιλιάς των Ελλήνων. (Θαν. 5/3/1913)

 

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Βάσκο Ντα Γκάμα, πορτογάλος εξερευνητής, που πραγματοποίησε το πρώτο θαλάσσιο ταξίδι από την Ευρώπη στην Ινδία. (Γεν. 1460)
Καρλ Μίλε, γερμανός βιομήχανος. (Miele) (Γεν. 25/7/1869)
 

Σάμιουελ Χάντινγκτον
1927 – 2008

Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας. Κέρδισε παγκόσμια φήμη στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα με το βιβλίο του η «Σύγκρουση των Πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», με το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο με πολιτισμικούς όρους.

Ο Σάμιουελ Χάντινγκτον γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1927 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε σ’ ένα μικρό μεσοαστικό διαμέρισμα στην περιοχή της Αστόριας στο Κουίνς και αργότερα στο Ανατολικό Μπρονξ. Ο πατέρας του, Ρίτσαρντ Τόμας Χάντινγκτον, εργαζόταν ως δημοσιογράφος και εκδότης ξενοδοχειακών, ενώ η μητέρα του, Ντόροθι Σάνμπορν Φίλιπς ασχολείτο με τη λογοτεχνία ως διηγηματογράφος.

Τελειώνοντας το δημόσιο γυμνάσιο «Πίτερ Στάιβεσαντ» στα 16 του χρόνια, ο ευφυής μοναχογιός της οικογένειας Χάντινγκτον γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, από το οποίο αποφοίτησε το 1946 με εξαιρετικές διακρίσεις. Έπειτα υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα στον αμερικανικό στρατό και στη συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, απ’ όπου πήρε το πρώτο του μάστερ στις πολιτικές επιστήμες το 1948. Αμέσως μετά μετακόμισε στο Χάρβαρντ, απ’ όπου έλαβε διδακτορικό το 1951 και διετέλεσε καθηγητής ως το 1958.

Η επίπονη τετράμηνη προσπάθειά του να φέρει εις πέρας τη διδακτορική του διατριβή το 1950 είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση του διαβήτη, από τον οποίο έπασχε και τον ανάγκαζε να ελέγχει έξι φορές την ημέρα τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα του και να κάνει ημερησίως τρεις ενέσεις ινσουλίνης. Όταν του αρνήθηκαν τη μονιμοποίηση στο εκπαιδευτικό προσωπικό του Χάρβαρντ, στράφηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, που του προσέφερε τη θέση του υποδιευθυντή στο Ινστιτούτο Σπουδών Πολέμου και Ειρήνης για μια τετραετία, ως τη στιγμή που το Χάρβαρντ τον κέρδισε ξανά.

Από το 1963 και μέχρι τον θάνατό του παρέμεινε καθηγητής σε θέματα άμυνας και διεθνών σχέσεων στο ιστορικό πανεπιστήμιο της Βοστώνης, όπου ζούσε με τη σύζυγό του Νάνσι Αρκελιάν και τους δυο γιους τους. Ανάμεσα στους μαθητές του ξεχωρίζουν ο πολιτικός επιστήμονας Φράνσις Φουκουγιάμα, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου «Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος» και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Φαρίντ Ζακάρια, με δική του εκπομπή στο CNN και διευθυντής περιοδικών, όπως το «Newsweek International» και το «Foreign Affairs».

Παράλληλα με τα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, υπήρξε ιδρυτής και εκδότης του τριμηνιαίου περιοδικού «Foreign Policy» από το 1970 έως το 1977, ενώ εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα στο πλάι του προέδρου Λίντον Τζόνσον (1967). Αυτή του η κίνηση στάθηκε η αιτία να τον ακολουθήσουν ως την αυλή του Χάρβαρντ εξαγριωμένοι διαδηλωτές κατά του πολέμου του Βιετνάμ, οι οποίοι κατέλαβαν και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο κτίριο όπου εργαζόταν εκείνο τον καιρό. Την ίδια εποχή έγραψαν στην είσοδο του σπιτιού του: «Εδώ ζει εγκληματίας πολέμου».

Εκτός από ερευνητικός συνεργάτης στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών του Λονδίνου, στην πλούσια δραστηριότητα του Χάντινγκτον συγκαταλέγονται ακόμη η υπηρεσία του ως μέλους της συμβουλευτικής επιτροπής του προέδρου Nίξον (1969-1970) σε θέματα διεθνούς ανάπτυξης, η προεδρία του (1974-1976) στη μελετητική ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος και συγκεκριμένα στην Επιτροπή για την Άμυνα και τον Εξοπλισμό, καθώς και η συμμετοχή του το ίδιο διάστημα ως μέλους της Επιτροπής για τις Σχέσεις ΗΠΑ - Λατινικής Αμερικής και αργότερα της Επιτροπής για τη Διαφάνεια (1995-1997).

Τη διετία 1977-1978 εργάστηκε ως συντονιστής Σχεδιασμού Ασφαλείας στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, σε συνεργασία με τον Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι επί προεδρίας Κάρτερ, ενώ υπήρξε και ο συγγραφέας πολλών ομιλιών του Τζίμι Κάρτερ πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το σημαντικότερο από τα δεκάδες βιβλία και άρθρα του που τον ανέδειξαν σε έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους, αλλά και αμφιλεγόμενους πολιτικούς φιλοσόφους, είναι «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης» (The Clash of Civilizations and the Remaking of World»), το οποίο κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1996 (στην Ελλάδα το 1998 από τον εκδοτικό οίκο Τερζόπουλου) και είναι βασισμένο σ’ ένα ομότιτλο άρθρο του, που δημοσιεύθηκε το 1993 στην επιθεώρηση διεθνών σχέσεων «Foreign Affairs».

Στο εν λόγω μπεστ σέλερ, που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες και το οποίο ο Χένρι Κίσινγκερ χαρακτήρισε ως το σημαντικότερο βιβλίο μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, ο προτεστάντης το δόγμα Χάντινγκτον αναλύει τη δική του εκδοχή περί του χαρακτήρα των μελλοντικών συγκρούσεων στον πλανήτη και των παγκόσμιων συσχετισμών στον 21ο αιώνα. Συγκεκριμένα, στη θεωρία του υποστηρίζει ότι ο επόμενος πόλεμος και οι μεγάλες διαιρέσεις και πηγές συγκρούσεων θα είναι όχι πια ανάμεσα σε ιδεολογίες, αλλά ανάμεσα στους πολιτισμούς (κυριότερα ανάμεσα στη Δύση και στο Ισλάμ).

Η έννοια «πολιτισμός» κατά τον Χάντινγκτον περικλείει στοιχεία όπως η θρησκεία, η γλώσσα, η κοινή ιστορία και η παράδοση ενός λαού. Στο βιβλίο του, μάλιστα, απαριθμεί οκτώ πολιτισμούς: τον δυτικό, τον λατινοαμερικανικό, τον μουσουλμανικό, τον κινεζικό, τον ινδουιστικό, τον σλαβο-ορθόδοξο (εδώ εντάσσει την Ελλάδα), τον βουδιστικό και τον αφρικανικό.

Σε συνέντευξη, μάλιστα, που παραχώρησε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», χαρακτήρισε λανθασμένη την εντύπωση ότι ο κόσμος γίνεται όλο και πιο δυτικοποιημένος, επειδή η μουσουλμανική, η ορθόδοξη ή η βουδιστική νεολαία φοράει Levi’s και πίνει Coca-Cola και αξήγησε ότι η ουσία της δυτικής παράδοσης δεν είναι τα Big Mac, αλλά η Magna Carta του 13ου αιώνα. Παράλληλα, σε κάποια από τις 467 σελίδες του βιβλίου του, υποστηρίζει ότι η Ευρώπη τελειώνει εκεί που τελειώνει η δυτική χριστιανοσύνη κι εκεί που αρχίζει το Ισλάμ και η ορθοδοξία, θέτοντας ξανά τις βάσεις για ένα «σχίσμα» που επιχειρεί να χωρίσει την Ευρώπη σε Δυτική και Ανατολική με κριτήριο αυτή τη φορά όχι τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα, αλλά τον πολιτισμό και τη θρησκεία. Το δόγμα του Χάντινγκτον διατυπώνεται περιληπτικά με τη φράση: «West and the rest» («Η Δύση και οι υπόλοιποι»).

Το 2004 εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ποιοι είμαστε; Η αμερικανική ταυτότητα στην εποχή μας» («Who Are We? The Challenges to America's National Identity»), που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη. Στο βιβλίο αυτό εισάγει τη θεωρία του για τη σύγκρουση των πολιτισμών στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας και επισημαίνει τον κίνδυνο από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα των ισπανόφωνων, που απειλούν να διαιρέσουν τη χώρα σε δύο λαούς, δύο πολιτισμούς και δύο γλώσσες.

Ο Σάμιουελ Χάντινγκτον πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου 2008, στο νησάκι Μάρθας Βίνεγιαρντ των ΗΠΑ.

 

Η ιστορία της «Άγιας Νύχτας»

Γιόζεφ Μορ (αριστερά) - Φραντς Γκρούμπερ (δεξιά)

Γιόζεφ Μορ (αριστερά) - Φραντς Γκρούμπερ (δεξιά)

Η Άγια Νύχτα είναι ίσως το πιο γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι σ' όλο τον κόσμο. Μεγάλοι συνθέτες όπως ο Βέρντι, ο Βάγκνερ, ο Πουτσίνι και άλλοι, το αναγνώρισαν ως ένα βαθιά θρησκευτικό τραγούδι, με μια παράξενη δύναμη που φτάνει κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Κατά καιρούς, η πατρότητά του αποδόθηκε στον Μότσαρτ, στον Χάιντν ή στον Μπετόβεν.

Η αλήθεια είναι πως η Άγια Νύχτα δημιουργήθηκε από τους Γιόζεφ Μορ και Φραντς Γκρούμπερ, κι εψάλη για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα του 1818 στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο μικρό χωριό Όμπερντορφ της Αυστρίας.

Ο Μορ είχε γράψει τους στίχους δύο χρόνια νωρίτερα. Στις 24 Δεκεμβρίου του 1818 ζήτησε από τον Γκρούμπερ να συνθέσει μία μελωδία για να συνοδεύσει το τραγούδι με την κιθάρα του. Σύμφωνα με την παράδοση, το εκκλησιαστικό όργανο του ναού δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, καθώς τα ποντίκια είχαν καταστρέψει κάποια εξαρτήματά του.

Η ιστορία αυτή ήταν γνωστή, ωστόσο επιβεβαιώθηκε πολύ αργότερα, το 1995, όταν ανακαλύφθηκε μία παρτιτούρα που ανήκε στον Μορ, με τον Γκρούμπερ να υπογράφει τη σύνθεση. Στίχοι και μουσικοί όμως φαίνεται να γράφτηκαν μαζί, το 1816.

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, η Άγια Νύχτα τραγουδήθηκε τα μεσάνυχτα εκείνων των Χριστουγέννων και μετά ξεχάστηκε. Το 1825 ένα επισκευαστής εκκλησιαστικών οργάνων ανακάλυψε την παρτιτούρα και «ξαναζωντάνεψε» το τραγούδι. Σήμερα, υπολογίζεται πως έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 300 γλώσσες.

Οι ελληνικοί στίχοι Οι αγγλικοί στίχοι

Άγια νύχτα, σε προσμένουν,
με χαρά οι Χριστιανοί
και με πίστη ανυμνούμε
το Θεό δοξολογούμε
μ' ένα στόμα, μια φωνή.
Ναι με μια φωνή.

Η ψυχή μας φτερουγίζει,
πέρα στ' άγια τα βουνά
όπου ψάλλουν οι αγγέλοι
απ' τα ουράνια θεία μέλη
στον Σωτήρα «ωσαννά».
Ψάλλουν «ωσαννά».

Στης Βηθλεέμ ελάτε
όλοι στα βουνά τα ιερά
και μ' ευλάβεια μεγάλη
κει που άγιο φως προβάλλει
προσκυνήστε με χαρά.
Ναι με μια χαρά.

Silent night Holy night
All is calm all is bright
Round yon virgin Mother and Child
Holy infant so tender and mild
Sleep in heavenly peace
Sleep in heavenly peace.

Silent night, holy night,
Shepherds quake at the sight.
Glories stream from heaven afar,
Heav'nly hosts sing Alleluia;
Christ the Savior is born;
Christ the Savior is born.

Silent night, holy night,
Son of God, love's pure light.
Radiant beams from Thy holy face,
With the dawn of redeeming grace,
Jesus, Lord, at Thy birth;
Jesus, Lord, at Thy birth.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου