Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 17 Φεβ 2018
Σαν Σήμερα... Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

 

 

Ανατολή Ήλιου: 07:10 – Δύση Ήλιου: 18:07

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.

Η καθιέρωση του Πολιτικού Γάμου

To 1982 εισήχθη και στη χώρα μας ο πολιτικός γάμος, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση. Έως τότε ίσχυε η υποχρεωτική ιερολογία του γάμου (θρησκευτικός γάμος), που είχε καθιερωθεί με Νεαρά του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού το 893 μ.Χ. («Μη ερρώσθαι τα συνοικέσια άνευ της ιεράς ευλογίας»).

Μία πρώτη απόπειρα για την εισαγωγή του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα είχε γίνει στις 10 Μαρτίου του 1926 από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Ιωσήφ Κούνδουρο, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο. Στη συνέχεια, απασχόλησε και τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Αστικού Κώδικα τη δεκαετία του '30, χωρίς τελικά να υιοθετηθεί.

Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας μόνο τον θρησκευτικό γάμο έως το 1982, παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και δημιουργούσε μία σειρά από προσωπικά αδιέξοδα σε αλλόθρησκους, άθεους και όσους ήθελαν να συνάψουν τέταρτο γάμο.

Η αναγνώριση του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε η υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου «Κυβέρνηση της Αλλαγής». Μία βαθιά εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση, αλλά και μία πράξη συμβιβασμού με ένα προαιώνιο θεσμό, όπως η Εκκλησία.

Θεσμοθετήθηκε με τον νόμο 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/07.04.1982), που κατέστησε ίσου κύρους τον πολιτικό και τον θρησκευτικό γάμο (διαζευκτικό σύστημα), χωρίς ο νομοθέτης να προχωρήσει στο υποχρεωτικό του πολιτικού γάμου, όπως ζητούσε η προοδευτική διανόηση και ήταν το καθεστώς στις Δυτικές Χώρες. Μεγάλη ήταν η αντίδραση στο χώρο της Εκκλησίας, η οποία κάμφθηκε από τη διάθεση συνδιαλλαγής του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Το σχετικό νομοσχέδιο εισήχθη προς συζήτηση στη Βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου, με τις αρνητικές ψήφους της Νέας Δημοκρατίας. Με το Προεδρικό Διάταγμα 391 (ΦΕΚ Α 73/18.06.1982) καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου. Ο πρώτος πολιτικός γάμος στην Ελλάδα έγινε στις 18 Ιουλίου του ίδιου χρόνου στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας, μεταξύ της ντόπιας Σταματούλας Πλακίδα και του Δημήτρη Μαύρου από τη Νάξο.

Σε επίπεδο δημοφιλίας, η κυριαρχία του θρησκευτικού γάμου έναντι του πολιτικού υπήρξε σχεδόν απόλυτη μέχρι την αλλαγή του αιώνα, με το ποσοστό των θρησκευτικών γάμων να ξεπερνά το 90% του συνολικού αριθμού τους. Η θρησκευτικότητα του λαού μας, αλλά και η τάση επίδειξης του νεοέλληνα, λόγω και της λαμπρότητας της τελετής, συνέβαλαν στη συντριπτική αποδοχή του θρησκευτικού γάμου από την ελληνική κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, οι δημοτικές αρχές, που έχουν αναλάβει την τέλεση των πολιτικών γάμων, τον αντιμετώπιζαν μάλλον ως μία απλή διεκπεραιωτική πράξη, όπως η έκδοση ενός πιστοποιητικού.

Τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν από τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Ο πολιτικός γάμος άρχισε να κερδίσει σταδιακά έδαφος και το 2012 έγινε η μεγάλη ανατροπή, βοηθούσης και της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που ανακοινώθηκαν την 1η Αυγούστου του 2013, οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους θρησκευτικούς (51,8% έναντι 48,2%).

Ιοβιανός
331 – 364

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου για βραχύ χρονικό διάστημα (27 Ιουνίου 363 - 17 Φεβρουαρίου 364). Διαδέχθηκε τον Ιουλιανό τον Παραβάτη και επανέφερε τον Χριστιανισμό ως κρατούσα θρησκεία της Αυτοκρατορίας.

Ο Φλάβιος Ιοβιανός γεννήθηκε το 331 στο Σινγκίντουνουμ της Άνω Μοισίας (σημερινό Βελιγράδι Σερβίας) και ήταν γιος του αρχηγού της ανακτορικής φρουράς Ουαρρενιανού. Επίλεκτο μέλος της ανακτορικής φρουράς και ο ίδιος ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιουλιανό στην εκστρατεία του κατά του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β', το 363. Νωρίτερα είχε νυμφευθεί τη Χαριτώ, κόρη του στρατιωτικού διοικητή της Πανονίας Λουκιλιανού, με την οποία απέκτησε ένα αγόρι, τον Φλάβιο Ουαρρενιανό.

Την επομένη τον θανάτου του Ιουλιανού (26 Ιουνίου 363) και μετά την άρνηση του πραίτορα της Ανατολής Σαλούστιου Σατουρνίνου, ο Ιοβιανός αναγορεύτηκε από το στρατό αυτοκράτορας. Η πρώτη απόφαση του νέου αυτοκράτορα ήταν να συνάψει με τους Πέρσες τριακονταετή ειρήνη, με επαχθείς όρους για την αυτοκρατορία. Όλες οι κτήσεις της αυτοκρατορίας πέρα από τον Τίγρη ποταμό και η επικυριαρχία της Αρμενίας παραχωρήθηκαν στους Πέρσες, ενώ ανελήφθη υποχρέωση καταβολής ετήσιας προσόδου προς τον βασιλιά των Περσών.

Στο εσωτερικό μέτωπο, ο Ιοβιανός κατάργησε όλα τα διατάγματα του Ιουλιανού, που επέβαλλαν στην αυτοκρατορία την ειδωλολατρία και αποκατέστησε τη θρησκευτική ελευθερία των χριστιανών. Η εκκλησιαστική πολιτική του μπορεί να επηρεαζόταν από τον Μέγα Αθανάσιο, τον οποίον επανέφερε από την εξορία και επανεγκατέστησε στον πατριαρχικό θρόνο, πλην όμως η προστασία των Ορθοδόξων δεν συνοδεύτηκε από σκληρά μέτρα κατά των αιρετικών ή των ειδωλολατρών. Σκοπός του αυτοκράτορα ήταν η αποκατάσταση της κοινωνικής γαλήνης μετά τις εντάσεις από την πολιτική του Ιουλιανού.

Ο Ιοβιανός πέθανε ξαφνικά στα Δαδάσκανα της Βιθυνίας στις 17 Φεβρουαρίου 364, καθώς επέστρεφε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν μόλις 33 ετών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, τρεις ήταν οι πιθανότερες αιτίες του θανάτου του: δηλητηρίαση από μανιτάρια, αναθυμιάσεις ξυλάνθρακα και η δηλητηρίαση από πολιτικούς εχθρούς του. Υπάρχει και μία τέταρτη, από υπερβολική οινοποσία.

Δέκα ημέρες μετά τον θάνατο του Ιοβιανού, ο στρατός ανακήρυξε αυτοκράτορα τον στρατηγό Ουαλεντινιανό, αγράμματο, αλλά ικανό στρατιωτικό και πιστό χριστιανό. Σύμφωνα με μια αμφισβητούμενη ιστορική άποψη, μία από τις πρώτες ενέργειες του νέου αυτοκράτορα ήταν να βγάλει το ένα μάτι του μικρού Φλάβιου Ουαρρενιανού για να τον αποθαρρύνει να διεκδικήσει τον θρόνο.

Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου, το υποβρύχιο των νοτίων «Χάνλεϊ» επιτίθεται κατά του πολεμικού «Χαουζοτόνικ» των βορείων. Και τα δύο καταλήγουν στο βυθό. Πρόκειται για την πρώτη ναυμαχία ανάμεσα σε υποβρύχιο και πλοίο επιφανείας.
Εκτελείται το πρώτο δοκιμαστικό δρομολόγιο του ατμοκίνητου αστικού σιδηροδρόμου Αθήνας - Πειραιά.
Ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Βόρεια Ήπειρο, έπειτα από απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Σχηματίζεται η Προσωρινή Κυβέρνηση της Βόρειας Ηπείρου υπό τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο, η οποία διακηρύσσει την αυτονομία της περιοχής.
Ο πολιτικός γάμος καθιερώνεται στην Ελλάδα ως ισόκυρος με τον θρησκευτικό.
Στον εισαγγελέα οδηγούνται 16 άτομα, τα οποία κατηγορούνται για τη διοργάνωση κυνομαχιών με στοιχήματα, στο Μακροχώρι Ημαθίας. Κατά τη διάρκεια των κυνομαχιών, τα ζώα πάλευαν μέχρι θανάτου. Στις 24 Φεβρουαρίου θα καταδικασθούν σε ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως ένα χρόνο.
Αρχίζει η επιβολή διοδίων σε όσους εισέρχονται με τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο του Λονδίνου.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.

Αρκάντζελο Κορέλι
1653 – 1713

Ιταλός βιολονίστας και συνθέτης, από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες της εποχής του μπαρόκ. Θεωρείται ο ιδρυτής της κλασσικής σχολής του βιολιού και ο πατέρας του κοντσέρτο γκρόσο.

Ο Αρκάντζελο Κορέλι (Arcangelo Corelli) γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1853 στο Φουζινιάνο, ένα μικρό χωριό μεταξύ Μπολώνιας και Ραβένας. Ο συνονόματος πατέρας του ήταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας της περιοχής, που πέθανε ένα μήνα πριν από τη γέννησή του. Την ανατροφή του μικρού Αρκάντζελο και των τριών αδελφών του ανέλαβε η μητέρα τους Σάντα Ραφίνι. Ο Κορέλι πήρε τα πρώτα μαθήματα μουσικής από ένα τοπικό ιερέα. Μεταξύ 1666 και 1667 μυήθηκε στα μυστικά του βιολιού από τους Τζοβάνι Μπενβενούτι και Λεονάρντο Μπρουνιόλι στην Μπολόνια. Το 1670 έγινε δεκτός στη Φιλαρμονική Ακαδημία της Μπολόνια, όπου ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ως βιολονίστας ήλθε το 1672 στο Παρίσι και από εκεί έγινε γνωστός στα μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης. Από το Παρίσι πήγε στη Γερμανία και το 1681 τέθηκε στην υπηρεσία του μονάρχη της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού-Εμμανουήλ. Το 1685 τον  βρίσκουμε στη Ρώμη, όπου πρωτοστατεί στις μουσικές εκδηλώσεις  επ’ ευκαιρία της επίσκεψης της βασίλισσας της Σουηδίας Χριστίνας. Στις εκδηλώσεις αυτού του τύπου ο Κορέλι απέκτησε ειδικότητα. Η πιο φημισμένη από αυτές ήταν προς τιμή του άγγλου βασιλικού απεσταλμένου για τη χειροτονία του Πάπα Ινοκέντιου ΙΒ', όπου διηύθυνε μια ορχήστρα αποτελούμενη από 150 έγχορδα (12 Ιουλίου 1691). Ο Κορέλι είχε εξελιχθεί σ’ ένα ιδιαίτερα ικανό αρχιμουσικό και σήμερα θεωρείται από τους πρωτοπόρους στον τομέα αυτό.

Το εκτελεστικό ύφος του Κορέλι στο βιολί, το οποίο διέσωσαν και διέδωσαν οι μαθητές του Φραντσέσκο Τζερμινιάνι (1687-1762) και Πιέτρο Λοκατέλι (1695-1764) ήταν κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της τέχνης του βιολιού. Όλοι σχεδόν οι σημαντικοί βιολονίστες του 18ου αιώνα είχαν ως σημείο αναφοράς τον Κορέλι.

Οι συνθέσεις του, μελωδικές με προεξάρχον όργανο το βιολί, σημάδεψαν την ιστορία της μουσικής δωματίου. Η πρώτη του σύνθεση, μία Σονάτα για βιολί και λαούτο έχει ημερομηνία 3 Ιουνίου 1677. Το 1681 συνέθεσε το πρώτο του σημαντικό έργο, τις 12 τριοσονάτες (op.1), τις οποίες αφιέρωσε στη βασίλισσα της Σουηδίας Χριστίνα. Ο Κορέλι θεωρείται ο πατέρας του «κοντσέρτο γκρόσο», ενός δημοφιλούς ορχηστρικού είδους του 17ου και 18ου αιώνα, στο οποίο το κύριο σώμα της ορχήστρας είναι σε διαρκή διάλογο με μια μικρότερη ομάδα οργάνων. Ο μεγάλος Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ μελέτησε τα έργα του Κορέλι και επηρεάστηκε από αυτά.

Ο Κορέλι συνέθεσε 48 τριοσονάτες (2 βιολιά και μπάσο κοντίνουο), 12 σονάτες για βιολί και μπάσο κοντίνουο και 12 κοντσέρτι γκρόσι. Δημοφιλέστερο έργο του είναι το Χριστουγεννιάτικο Κοντσέρτο (Ottavo concerto in Sol minore - Fatto per la notte di Natale στα ιταλικά, Concerto grosso in G minor, Op. 6, No. 8 στα αγγλικά).

Ο Αρκάντζελο Κορέλι πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1713 στη Ρώμη, σε ηλικία 60 ετών. Άφησε πίσω του μια μεγάλη περιουσία που ανήρχετο σε 120.000 μάρκα και μια ανεκτίμητη συλλογή από βιολιά, η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπε στον εαυτό του.

Αντρέ Μαζινό, γάλλος πολιτικός. Ως υπουργός Πολέμου της Γαλλίας δημιούργησε τα περίφημη οχυρωματικά έργα που έφεραν την ονομασία «Γραμμή Μαζινό». (Θαν. 7/1/1932)
Όλγα Τρέμη, ελληνίδα δημοσιογράφος.
Μάικλ Τζόρνταν, παλαίμαχος αμερικανός καλαθοσφαιριστής του ΝΒΑ.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Μολιέρος, Ζαν Μπατίστ Ποκελέν το πραγματικό του όνομα, γάλλος συγγραφέας. («Δον Ζουάν», «Ο κατά φαντασία ασθενής», «Ταρτούφος», «Αρχοντοχωριάτης») (Γεν. 15/1/1622)
Θελόνιους Μονκ, αμερικανός πιανίστας και συνθέτης της τζαζ. (Γεν. 10/10/1917)
Μιχάλης Ράπτης, γνωστός και ως Πάμπλο, από τις κορυφαίες προσωπικότητες του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος. (Γεν. 24/8/1911)

πηγη: www.sansimera.gr

 

     
    © Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου