Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 12 Φεβ 2018
Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:16 – Δύση Ήλιου: 18:01

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.

Το Δημοκρατικό Μανιφέστο

O Αλέξανδρος Παπαναστασίου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς των αρχών του 20ου αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία της αριστεράς πτέρυγας του δημοκρατικού φιλελεύθερου χώρου. Διατέλεσε υπουργός σε βενιζελικές και βενιζελογενείς κυβερνήσεις και δύο φορές πρωθυπουργός.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1922 μαζί με 6 ομοϊδεάτες του υπογράφει και δημοσιεύει το «Δημοκρατικό Μανιφέστο», ένα κείμενο στο οποίο καταγγέλλεται η καταστροφική πολιτική των τότε φιλοβασιλικών κυβερνήσεων στο Μικρασιατικό Ζήτημα. «Η Ελλάς είναι δημιούργημα του πνεύματος, των μόχθων και των αγώνων των τέκνων της. Δεν είναι βασιλικόν τιμάριον και δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτόν να θυσιασθεί και το ελάχιστον τμήμα της, χάριν προσωπικών βασιλικών συμφερόντων» τονίζεται στο Μανιφέστο.

Η αντιβενιζελική και φιλοβασιλική κυβέρνηση Γούναρη συλλαμβάνει τον Παπαναστασίου και τον προφυλακίζει με την κατηγορία της «Εξυβρίσεως του Βασιλέως». Τα πνεύματα είναι οξυμένα. Λίγες μέρες αργότερα δολοφονείται ο εκδότης Ανδρέας Καβαφάκης, ο οποίος είχε δημοσιεύσει το Μανιφέστο στην εφημερίδα του «Ελεύθερος Τύπος».

Η δίκη ορίζεται για τις 20 Ιουνίου στο Κακουργιοδικείο Λαμίας. Τρεις μέρες αργότερα (23 Ιουνίου), ο Παπαναστασίου και οι 6 υπογράψαντες το «Δημοκρατικό Μανιφέστο» καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση. Το αντιμοναρχικό κίνημα φουντώνει, παρά την άγρια καταδίωξη που υφίσταται.

Η Μικρασιατική Καταστροφή επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β' απομακρύνεται μετά τις εκλογές του 1923 και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου αναλαμβάνει πρωθυπουργός στις αρχές του 1924. Στις 25 Μαρτίου θα κηρύξει την Α' Αβασίλευτη Δημοκρατία, που θα διαρκέσει μόλις 11 χρόνια.

Ο σκοτσέζος ναυτικός Αλεξάντερ Σέλκιρκ διασώζεται, έπειτα από τέσσερα χρόνια που έμεινε απομονωμένος στο νησί Φερνάντεζ. Θα αποτελέσει την έμπνευση για το μυθιστόρημα του Ντάνιελ Ντεφόε «Ροβινσών Κρούσος».
Διεξάγεται ο πρώτος διασυλλογικός αγώνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στο Σέφιλντ της Αγγλίας τίθενται αντιμέτωπες η Σέφιλντ (Sheffield F.C.) και η Χάλαμ (Ηallam FC). Σήμερα και οι δύο αυτές ομάδες αγωνίζονται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
  Υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ δέχονται να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ και οι μαχητές του να παραδώσουν τα όπλα τους στη νόμιμη κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα.

Η Συμφωνία της Βάρκιζας

Η υπογραφή της Συμφωνίας

Η υπογραφή της Συμφωνίας

Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 στην παραθαλάσσια τοποθεσία της Αττικής μεταξύ Κυβέρνησης και ΕΑΜ και επιχείρησε να τερματίσει θεσμικά τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά».

Οι συγκρούσεις του Δεκεμβρίου του 1944 στην Αθήνα ήταν μια μάχη εξουσίας μεταξύ της πρώτης μετακατοχικής Κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και των Άγγλων από τη μία πλευρά και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ από την άλλη. Η Κυβέρνηση, ανίσχυρη και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, είχε ανάγκη την αγγλική βοήθεια. Το ΕΑΜ με μπροστάρη το ΚΚΕ ήταν πανίσχυρο, λόγω του πρωταγωνιστικού του ρόλου στην Αντίσταση.

Τα «Δεκεμβριανά» άφησαν πίσω τους περίπου 7.000 μαχητές νεκρούς (230 Άγγλους, 3.500 Κυβερνητικούς, 3.000 ΕΑΜικούς) και απροσδιόριστο αριθμό αμάχων. Στις 11 Ιανουαρίου 1945 υπογράφηκε ανακωχή ανάμεσα στους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ, με την οποία οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.

Στις 2 Φεβρουαρίου 1945 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της συμφωνίας στο εξοχικό του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα. Ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας, που είχε διαδεχθεί τον Γεώργιο Παπανδρέου στις 3 Ιανουαρίου, εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Σοφιανόπουλο, τον υπουργό Εσωτερικών Περικλή Ράλλη και τον υπουργό Γεωργίας Ιωάννη Μακρόπουλο. Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν ο Γεώργιος Σιάντος (γενικός γραμματέας του Κ.Κ.Ε), ο Δημήτριος Παρτσαλίδης (γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του Ε.Α.Μ.) και ο Ηλίας Τσιριμώκος (γενικός γραμματέας της Ε.Λ.Δ).

Αναμνηστική φωτογραφία μετά την υπογραφή

Έπειτα από διαβουλεύσεις δέκα ημερών, η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Αποτελείτο από 9 άρθρα και προέβλεπε, μεταξύ άλλων, αφοπλισμό όλων των ένοπλων σωμάτων της Αντίστασης, ανασύνταξη του Εθνικού Στρατού, εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους συνεργάτες των Γερμανών, αμνηστεία για τα πολιτικά αδικήματα, δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης για την κατάρτιση νέου Συντάγματος.

Η σημασία της συμφωνίας αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι το κείμενό της δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, προσδίδοντας στο περιεχόμενό της ισχύ νόμου. Στις 28 Φεβρουαρίου ολοκληρώθηκε ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, ο οποίος παρέδωσε: 100 πυροβόλα, 210 όλμους, 420 πολυβόλα, 1400 οπλοπολυβόλα, 700 αυτόματα, 49.000 τυφέκια και πιστόλια. H υπογραφή της Συμφωνίας βρήκε αντίθετο τον Άρη Βελουχιώτη, οποίος όχι μόνο δεν πειθάρχησε στις αποφάσεις του ΚΚΕ, αλλά επιχείρησε να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα.

Το χάσμα ανάμεσα στις δύο παρατάξεις δεν έδειχνε να γεφυρώνεται εύκολα και σύντομα η Συμφωνία της Βάρκιζας αποτέλεσε γράμμα κενό. Οι εκατέρωθεν παραβιάσεις των όρων της οδήγησαν σε νέα πολιτική πόλωση και στα δραματικά γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου, που διήρκεσε ως τις 30 Αυγούστου 1949.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ

Το ναυάγιο του «Όρια»

Φωτό: Αρχείο Αριστοτέλη Ζερβούδη

Φωτό: Αρχείο Αριστοτέλη Ζερβούδη

Μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες, που παραμένει ευρέως άγνωστη. Συνέβη το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1944 κοντά στη νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι), που βρίσκεται στον Σαρωνικό απέναντι από τα Λεγρενά.

Βρισκόμαστε στο προτελευταίο έτος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ιταλία έχει συνθηκολογήσει (8 Σεπτεμβρίου 1943) και οι Γερμανοί κατέχουν πλέον τα Δωδεκάνησα. Η ιταλική φρουρά έχει παραδοθεί και βρίσκεται υπό καθεστώς αιχμαλωσίας.

Τις απογευματινές ώρες της 11ης Φεβρουαρίου 1944, 4.046 ιταλοί στρατιωτικοί στοιβάχτηκαν στα αμπάρια του νορβηγικού πλοίου «Όρια» (Oria), που είχε επιταχθεί από τις γερμανικές αρχές. Το μόλις 2.127 τόνων πλοίο ήταν φορτηγό και είχε ναυπηγηθεί στην Αγγλία το 1920.

Το «Όρια» αναχώρησε τις πρώτες βραδυνές ώρες από τη Ρόδο με άσχημο καιρό και κατεύθυνση τον Πειραιά. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής του δέχθηκε επίθεση από αγγλικά πλοία και από το ολλανδικό υποβρύχιο «Ντολφάιν», αλλά κατάφερε να ξεφύγει με τη βοήθεια των τριών ελαφρών αντιτορπιλικών που το συνόδευαν.

Τις βραδυνές ώρες της 12ης Φεβρουαρίου το κατάφορτο με τους ιταλούς πλοίο προσέκρουσε στον βράχο Μεδίνα κοντά στη νησίδα Πάτροκλος (γεωγραφικό πλάτος, 37ο 39' βόρεια, γεωγραφικό μήκος 23ο 59' ανατολικά), σε απόσταση 25 μιλίων ΝΑ του λιμανιού του Πειραιά. Το πλοίο πήρε κλίση και άρχισε να βυθίζεται. Η θάλασσα της περιοχής έγινε ο υγρός τάφος για χιλιάδες Ιταλούς που ήταν στοιβαγμένοι στα αμπάρια του.

Συνολικά, 4.074 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (4.025 Ιταλοί, 44 Γερμανοί και 5 μέλη του πληρώ- ματος). Οι διασωθέντες ανέρχονται σε μόλις 28 (21 Ιταλοί, 6 Γερμανοί και ο Έλληνας μηχανικός του πλοίου). H σχεδόν αύτανδρη βύθιση του «Όρια» δεν οφείλεται μόνο στην κακοκαιρία και τους κακούς χειρισμούς του νορβηγού πλοιάρχου, αλλά κυρίως στον ασφυκτικό εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στ' αμπάρια ενός μικρού και παμπάλαιου σκάφους. Η φήμη που κυκλοφόρησε τότε ότι τορπιλίστηκε από το υποβρύχιο «Παπανικολής» δεν ευσταθεί, αφού εκείνη την ημέρα το θρυλικό υποβρύχιο έπλεε μεταξύ Κρήτης και Λιβάνου.

Και όμως, το πολύνεκρο αυτό ναυάγιο, που ξεπερνά κατά πολύ αυτό του Τιτανικού (1.523 νεκροί), δεν καταγράφηκε πουθενά. Ούτε στα συμβάντα των ελληνικών λιμεναρχείων, ούτε στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ούτε στις αθηναϊκές εφημερίδες που δεν ανέφεραν λέξη. Κι ας γέμισαν πτώματα οι παραλίες από τον Xάρακα ως το Λαγονήσι, που θύμιζαν «μαρίδα στο τηγάνι», σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό ενός κατοίκου της περιοχής. H ναζιστική λογοκρισία απαγόρευσε την καταγραφή ή τη δημοσίευση οποιασδήποτε σχετικής πληροφορίας.

Τα επόμενα χρόνια πολλοί δύτες εξερεύνησαν το ναυάγιο του «Όρια» και έδωσαν συγκλονιστικές περιγραφές. Εκτεταμένη έρευνα στο ναυάγιο του «Όρια» πραγματοποίησε το 1999 ο δύτης Αριστοτέλης Ζερβούδης και το 2002 δημοσίευσε για πρώτη φορά το ιστορικό της βύθισης, όπως αυτό βρέθηκε στα αρχεία της γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αιγαίου. Τα απομεινάρια του «Όρια» βρίσκονται σε βάθος 28 έως 42 μέτρων.

Γαλάζια Ραψωδία

Μουσική σύνθεση του Τζορτζ Γκέρσουιν για πιάνο και ορχήστρα, το «σήμα-κατατεθέν» της συνθετικής ιδιοφυΐας του σπουδαίου Αμερικανού δημιουργού, που έφυγε νωρίς από τη ζωή, το 1937, σε ηλικία μόλις 39 ετών. Το εισαγωγικό μέρος με το γκλισάντι του κλαρινέτου είναι τόσο οικείο στο αυτί του μέσου ακροατή, όσο οι τρεις εισαγωγικές νότες της Πέμπτης του Μπετόβεν.

Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου στα αγγλικά είναι Rhapsody in Blue. Στα ελληνικά αποδόθηκε εσφαλμένα ως Γαλάζια Ραψωδία, αλλά επικράτησε. Το «blue» του τίτλου παραπέμπει στις λεγόμενες «μπλου νότες» του μπλουζ και της τζαζ (blue notes), που για εκφραστικούς λόγους παρεκκλίνουν από το τονικό ύψος μιας νότας της μείζονος κλίμακας.

Η Γαλάζια Ραψωδία γράφτηκε σε διάστημα τριών εβδομάδων το 1924, κατόπιν παραγγελίας του Πολ Ουάιτμαν, διακεκριμένου μαέστρου τζαζ μπάντας, που του ζήτησε ένα τζαζ κοντσέρτο και ο Γκέρσουιν του παρέδωσε μία ραψωδία, δηλαδή μια μουσική σύνθεση με σχετική δομική και μελωδική ελευθερία. Ο συνθέτης εμπνεύστηκε το έργο μέσα σ' ένα τραίνο στη διαδρομή Νέα Υόρκη - Βοστώνη. «Μέσα από τους θορύβους ενός τραίνου πάντα ακούω μουσική» έλεγε στον βιογράφο του.

Η πρώτη εκτέλεση του έργου δόθηκε από την μπάντα του Πολ Ουάιτμαν στις 12 Φεβρουαρίου 1924 στη Νέα Υόρκη, με καταπληκτική επιτυχία. Αργότερα, ο συνεργάτης του Γκέρσουιν, Φερντ Γκροφέ (1892-1972), το μετέγραψε για συμφωνική ορχήστρα, όπως είναι σήμερα γνωστό.

Ο Γκέρσουιν στο έργο του συνδυάζει τρία βασικά στοιχεία της βορειοαμερικάνικης μουσικής: τη βασισμένη στο πιάνο λαϊκή παράδοση, τη μουσική για το θέατρο ποικιλιών (βαριετέ) και ό,τι περιλαμβάνεται στην ατμόσφαιρα της αφροαμερικάνικης μουσικής (μπλουζ και τζαζ).

Εκτεταμένα επεισόδια σημειώνονται στον αγώνα Πανιωνίου - Απόλλωνα Αθηνών (1-2). Ο επιθετικός της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» Μίμης Χούμης τραυματίζεται στο πρόσωπο από πέτρα, που πετάχτηκε απ' την εξέδρα και προοριζόταν για το διαιτητή, Πασσαλάρη!
Ιδρύεται η European Broadcasting Union (EBU), η γνωστή μας Eurovision.
Με 199 «ναι» υπερψηφίζεται η νέα δανειακή σύμβαση (δεύτερο μνημόνιο), έναντι 74 βουλευτών που την καταψηφίζουν και 5 που δηλώνουν «παρών». Είκοσι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ισάριθμοι της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζουν αρνητικά. Απέχουν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, με εξαίρεση τους Μάκη Βορίδη και Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι ψηφίζουν θετικά. Τη νέα δανειακή σύμβαση καταψηφίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
 Τσαρλς Ντάργουιν, γνωστός στην Ελλάδα ως Κάρολος Δαρβίνος, άγγλος φυσιοδίφης, «πατέρας» της θεωρίας περί της εξέλιξης των ειδών και της φυσικής επιλογής. (Θαν. 19/4/1882)

Κάρολος Δαρβίνος
1809 – 1882

Άγγλος φυσιοδίφης, που επέφερε επαναστατικές αλλαγές στην ανθρώπινη γνώση με τη θεωρία του για τη βιολογική εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής.

Ο Κάρολος Δαρβίνος, όπως είναι γνωστός στην Ελλάδα ο Τσαρλς Ρόμπερτ Ντάργουιν (Charles Robert Darwin), γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 στο Σρούσμπερι της Δυτικής Αγγλίας. Ήταν γιος του γιατρού Ρόμπερτ Ντάργουιν και της Σουζάνας Γουέτζγουντ, κόρης του περίφημου αγγειοπλάστη Τζοσάια Γουέτζγουντ.

Η διανοητική ανάπτυξη του μικρού Κάρολου υπήρξε αργή. Στο σχολείο ήταν μέτριος μαθητής, ενώ στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου τον έστειλαν το 1825 για να σπουδάσει γιατρός, απέτυχε. Η περιγραφή των ασθενειών τού προκαλούσε ρίγος, όπως έλεγε, ενώ οι εγχειρίσεις χωρίς αναισθησία έθιγαν την ευαισθησία του.

Δύο χρόνια αργότερα άρχισε να σπουδάζει θεολογία στο Κέιμπριτζ για να γίνει παπάς. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, του έγινε μία πρόσκληση να συνοδεύσει μία εξερευνητική αποστολή, με στόχο να καταγράψει τα ζωικά είδη στα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου και στη Γη του Πυρός. Για κάθε μέρα από το 1832 έως το 1836 κρατούσε ειδικό ημερολόγιο και μετά το τέλος του ταξιδιού, άρχισε τις συγκριτικές μελέτες. Από το 1839 έως το 1846 πραγματοποίησε γεωλογικές παρατηρήσεις στις Άνδεις της Χιλής και βιολογικές παρατηρήσεις στα νησιά Γκαλάπαγκος.

Το 1859 δημοσίευσε τα πορίσματά του στο βιβλίο «Η προέλευση των ειδών», υποστηρίζοντας ότι τα είδη του ζωικού βασιλείου δεν παραμένουν αμετάβλητα, όπως υποστήριζε ο Αριστοτέλης, αλλά έχουν κοινή καταγωγή και μέσω της φυσικής επιλογής εξελίσσονται με την πάροδο των χιλιετιών.

Η θέση αυτή δημιούργησε έντονες αντιδράσεις από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο από την επιστημονική κοινότητα, αλλά και από την Εκκλησία, που πιστεύει ότι η δημιουργία του κόσμου είναι αποτέλεσμα της Θείας Χάριτος. Ο Δαρβίνος χαρακτηρίστηκε άθεος και χλευάστηκε ως απόγονος πιθήκων, ενώ κάποιοι από τους υποστηρικτές του σύρθηκαν στα δικαστήρια (Δίκη των Πιθήκων). Σήμερα, πάνω από ένα αιώνα μετά το θάνατό του, η επιστημονική κοινότητα έχει αποδεχτεί τη θεωρία του, η οποία επαληθεύτηκε στο μεταξύ μέσα από πλήθος παρατηρήσεων και νεότερων ανακαλύψεων.

Στην προσωπική του ζωή, ο Δαρβίνος ήταν παντρεμένος με την πρώτη του εξαδέλφη Έμα Γουέτζγουντ (1808-1896), με την οποία απέκτησε 10 παιδιά.

Ο Κάρολος Δαρβίνος πέθανε στις 19 Απριλίου 1882 στο Λονδίνο, σε ηλικία 73 ετών. 

Σχετικά

Ο Καρλ Μαρξ τού ζήτησε την άδεια να του αφιερώσει την αγγλική έκδοση του μείζονος έργου του «Κεφάλαιο», ο Δαρβίνος όμως αρνήθηκε, διότι δεν ήθελε να συνδεθεί το όνομά του με επιθέσεις κατά της θρησκείας. Πάντως, ήταν εκ πεποιθήσεως αγνωστικιστής.


Αβραάμ Λίνκολν, 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ. (Θαν. 15/4/1865)

Κώστας Γαβράς, έλληνας σκηνοθέτης. («Ζήτα»)

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Ιμάνουελ Καντ, γερμανός φιλόσοφος, ιδρυτής του κριτικού ιδεαλισμού. («Η κριτική του καθαρού λόγου») (Γεν. 22/4/1724)

Σπυρίδων Τρικούπης, έλληνας ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης και πολιτικός, πατέρας του Χαρίλαου Τρικούπη. (Γεν. 1788)
Γεωργία Βασιλειάδου, ελληνίδα ηθοποιός. (Γεν. 1/1/1897)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου