Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 25 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:33 – Δύση Ήλιου: 17:41

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα


μ.Χ.

Τα Μουσουρικά

Κωστάκης Μουσούρος Μπέης

Κωστάκης Μουσούρος Μπέης

Με τον όρο Μουσουρικά αναφερόμαστε στις δύσκολες ελληνοτουρκικές σχέσεις της διετίας 1847 - 1848, που είχαν ως πρωταγωνιστή τους τον πρεσβευτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αθήνα Κωστάκη Μουσούρο Μπέη.

Στις αρχές του 1847 την Ελλάδα κυβερνούσε ο βασιλιάς Όθων με πρωθυπουργό μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της νεοελληνικής πολιτικής ζωής, τον ηπειρώτη Ιωάννη Κωλέττη, φίλα προσκείμενο στη Γαλλία και εμπνευστή της Μεγάλης Ιδέας. Πρεσβευτής της Υψηλής Πύλης στην ελληνική πρωτεύουσα ήταν ο φαναριώτης Κωνσταντίνος (Κωστάκης) Μουσούρος Μπέης, με ελληνική καταγωγή και παιδεία.

Στις 23 Ιανουαρίου 1847 ο υπασπιστής του Όθωνα, Τσάμης Καρατάσσος, ζήτησε από την οθωμανική πρεσβεία στην Αθήνα να του επικυρώσει το διαβατήριό του, προκειμένου να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη. Ο Μουσούρος, που εκτελούσε με υπερβάλλοντα ζήλο τα καθήκοντά του (για να μην κατηγορηθεί από την κυβέρνησή του για φιλελληνική στάση, εξαιτίας της καταγωγής του), απέρριψε το αίτημα του Καρατάσου, με το αιτιολογικό ότι στο παρελθόν είχε επιχειρήσει να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες κατά του Σουλτάνου.

Δύο μέρες αργότερα (25 Ιανουαρίου), ο Όθων και ο Μουσούρος ήλθαν πρόσωπο με πρόσωπο κατά τη διάρκεια του ανακτορικού χορού. Ο βασιλιάς με οργίλο ύφος του είπε στα γαλλικά: «J' esperais, monsieur le minister, que vous auriez eu plus d' egards pour moi» (ελληνιστί, «Ήλπιζον κύριε, ότι ο Βασιλεύς της Ελλάδος ήξιζε περισσοτέρου σεβασμού, εκείνου τον οποίον εδείξατε») και του έστρεψε τα νώτα.

Ιωάννης Κωλέττης

Ο Μουσούρος θεώρησε προσβλητική τη συμπεριφορά του βασιλιά και αποχώρησε από τη δεξίωση. Την επομένη, αφού διαβουλεύθηκε με τον πρεσβευτή της Μ. Βρετανίας Λάιονς, απηύθυνε διακοίνωση προς την ελληνική κυβέρνηση, επιρρίπτοντας την ευθύνη για το επεισόδιο στον πρωθυπουργό Κωλέττη. Τις επόμενες μέρες η κατάσταση οξύνθηκε ακόμη περισσότερο, όταν ο έλληνας επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη με εντολή του Κωλέττη επέρριψε τις ευθύνες για το επεισόδιο στον Μουσούρο. Η τουρκική κυβέρνηση με τελεσίγραφο αξίωσε ικανοποίηση, το οποίο απέρριψε η ελληνική κυβέρνηση. Τότε, ο Σουλτάνος διέταξε τον πρεσβευτή του να εγκαταλείψει την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να επέλθει διακοπή στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Η διευθέτηση του επεισοδίου και η αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα βραδυπορήσουν για ένα χρόνο, εξαιτίας της ανάμειξης των μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να εκδηλώσουν τον ανταγωνισμό τους. Η Αγγλία υποκινούσε σε αδιαλλαξία την Τουρκία και εμπόδιζε κάθε συμβιβαστική προσπάθεια, θέλοντας να ανατρέψει τον γαλλόφιλο Κωλέττη, υποβοηθούμενη και από τους «Τάιμς του Λονδίνου», που χαρακτήριζαν τον έλληνα πρωθυπουργό «δόλιο, απατεώνα και χαμερπή». Για τους υποκινητές των «Μουσουρικών» δεν είχε καμία αμφιβολία και ο πολύς Μέτερνιχ: «Η υπόθεσις Μουσούρου είναι πολιτικόν παίγνιον της Αγγλίας. Αυτουργός της υποθέσεως είναι ο Λάιονς και εργολάβος του θεάματος ο Πάλμερστον (Υπουργός Εξωτερικών)».

Η σθεναρά στάση του Κωλέττη τον είχε καταστήσει ιδιαίτερα δημοφιλή στο λαό. Παρότι η κυβέρνησή του ήταν βουτηγμένη στα σκάνδαλα (Υπόθεση Πονηρόπουλου) προκήρυξε εκλογές για τον Ιούνιο του 1847, τις οποίες κέρδισε πανηγυρικά. Συν τοις άλλοις, η Ελλάδα αντιμετώπιζε και το κίνδυνο οικονομικού εμπάργκο από τους Οθωμανούς, που θα έπληττε κυρίως τη ναυτιλία και το εμπόριο. Όταν ο άγγλος πρεσβευτής Λάιονς το επεσήμανε στον Κωλέττη, ο πείσμων ηπειρώτης του απάντησε: «Οι ναύται θα γίνουν πειραταί και οι τεχνίται λησταί».

Ο βασιλιάς Όθων

Ο Κωλέττης δεν πρόλαβε να χαρεί τον εκλογικό του θρίαμβο και πέθανε τον Αύγουστο του 1847. Τον διαδέχθηκε ο αγωνιστής του '21 Κίτσος Τζαβέλας, που ακολούθησε στην αρχή την ίδια σθεναρή στάση με τον προκάτοχό του. Τον Οκτώβριο του 1847 η ελληνική πλευρά έδειξε διάθεση συμβιβασμού με υπόμνημα που κατέθεσε στις μεγάλες Δυνάμεις ο Υπουργός Εξωτερικών Γλαράκης, έπειτα από τις επαφές του Όθωνα με τον τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο, ο οποίος ανέλαβε διαμεσολαβητής για την εξομάλυνση της διαφοράς και την αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Η Ρωσία διαμήνυσε στην Ελλάδα ότι θα έπρεπε να ικανοποιήσει ηθικά την Τουρκία, αλλά και να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Αγγλία, αναθέτοντας ένα ή δύο υπουργεία σε στελέχη του Αγγλικού Κόμματος. Η ρωσική πρόταση, που δικαίωνε τις τουρκικές θέσεις, υποστηρίχθηκε από την Αυστρία, την Πρωσία και τη Βαυαρία, ενώ η Γαλλία παρέμεινε ουδέτερη. Ο Όθων την αποδέχθηκε και η ελληνική κυβέρνηση με επιστολή προς τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ααλή Εφέντη εξέφραζε τη λύπη της «διά μιάν παρεξήγησιν, ήτις έσχεν ως αποτέλεσμα την αναχώρησιν του Απεσταλμένου της Α.Μ. του Σουλτάνου».

Η επιστολή θεωρήθηκε ικανοποιητική από την Οθωμανική Κυβέρνηση και ο Μουσούρος επανήλθε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1848, με τη δήλωση της Υψηλής Πύλης ότι «χαίρει, διότι δύναται να αποκαταστήση τας σχέσεις μετά της Ελλάδος, εις ο σημείον ευρίσκοντο προ της προσωρινής διακοπής». Ο βασιλιάς κάλεσε στα Ανάκτορα τον Μουσούρο και του εξέφρασε και προφορικώς τη λύπη του για το επεισόδιο. Η Ρωσία είχε προνοήσει, ώστε ο Μουσούρος να παραμείνει λίγες μέρες στην Αθήνα και στη συνέχεια να μετατεθεί στο Λονδίνο.

Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες

Σύντομο Ιστορικό

Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού των χειμερινών σπορ, που διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1924 υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ).

Η ιδέα για τη διοργάνωσή τους ανήκε στον σουηδό στρατηγό και σπόρτσμαν Βίκτορ Γκούσταβ Μπαλκ (1844-1928), εμπνευστή των Βορείων ή Σκανδιναβικών Αγώνων (Nordic Games), που διεξήχθησαν από το 1901 έως το 1926, με έμφαση στα χειμερινά σπορ. Ο Μπαλκ έπεισε τον φίλο του ιδρυτή της ΔΟΕ βαρώνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν να συμπεριλάβει χειμερινά αγωνίσματα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 έκανε την εμφάνισή του το άθλημα των παγοδρομιών.

Τρία χρόνια αργότερα, η ΔΟΕ πρότεινε στους διοργανωτές των Ολυμπιακών της Στοκχόλμης να οργανώσουν εβδομάδα χειμερινών σπορ, ως παράλληλη εκδήλωση. Αυτοί αρνήθηκαν, για να μην υποβαθμιστούν οι Βόρειοι Αγώνες. Στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας του 1920, τους πρώτους μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα χειμερινά σπορ επανήλθαν στο πρόγραμμα, με τη διεξαγωγή αγωνισμάτων στις παγοδρομίες και το χόκεϊ επί πάγου.

Την επόμενη χρονιά, στη σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Λοζάνη, αποφασίστηκε να ανατεθεί στη Γαλλία, που θα αναλάμβανε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, να διοργανώσει τη Διεθνή Εβδομάδα Χειμερινών Αγωνισμάτων. Η εκδήλωση αυτή, που είχε τελικά διάρκεια δέκα ημερών, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και αργότερα της δόθηκε αναδρομικά ο τίτλος των Πρώτων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Η Ελλάδα έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936 και η Κύπρος το 1980. Και οι δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού, όχι μόνο δεν έχουν κατακτήσει ποτέ κάποιο μετάλλιο, αλλά ούτε κατά διάνοια το έχουν πλησιάσει. Επιτυχία θεωρείται αν κάποιος έλληνας αθλητής συμπεριληφθεί στους 30 πρώτους του αγωνίσματός του. Αυτό οφείλεται στο θερμό κλίμα των δύο χωρών, τις ελλειπείς εγκαταστάσεις και στην ερασιτεχνική ιδιότητα των αθλητών.

Θεμελιώνεται το κτίριο των Ανακτόρων στο λόφο της Mπουμπουνίστρας, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Γκέρτνερ. Πρόκειται για το σημερινό κτίριο της Βουλής.

Η ιστορία του γαμήλιου εμβατηρίου

Ο γάμος της πριγκίπισσας Βικτόρια

Ο γάμος της πριγκίπισσας Βικτόρια

Το γαμήλιο εμβατήριο αποτελεί παράδοση στον δυτικό κόσμο από το 1858.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικές συνθέσεις. Η πρώτη, με τον τίτλο Γαμήλιο Χορωδιακό, ακούγεται κατά τη διάρκεια της τελετής και γράφτηκε από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ το 1848 για την όπερα Λόενγκιν. Η δεύτερη αποτελεί δημιουργία του Φέλιξ Μέντελσον και είθισται ν' ακούγεται καθώς το ζευγάρι βγαίνει από την εκκλησία. Συνετέθη το 1842 για το έργο του Σαίξπηρ Όνειρο θερινής νυκτός.

Και τα δύο μουσικά θέματα προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του κόσμου, όταν η πριγκίπισσα Βικτόρια της Αγγλίας τα επέλεξε για τον γάμο της με τον πρίγκιπα της Πρωσίας, στις 25 Ιανουαρίου του 1858. Καθώς οι περισσότεροι κοινοί θνητοί ήθελαν να δώσουν μία αριστοκρατική νότα σ' αυτή την ξεχωριστή στιγμή της ζωής τους, τα επόμενα χρόνια υιοθέτησαν ως παράδοση το γαμήλιο εμβατήριο.

Ηλέκτρα του Στράους

Η Ερνεστίνε Σούμαν-Χάινκ ως Κλυταιμνήστρα και η Άνι Κρουλ στο ρόλο της Ηλέκτρας (Δρέσδη, 1909)

Η Ερνεστίνε Σούμαν-Χάινκ ως Κλυταιμνήστρα και η Άνι Κρουλ στο ρόλο της Ηλέκτρας (Δρέσδη, 1909)

Η «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους είναι ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού θεάτρου· ένα έργο με ελληνική θεματολογία, βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή.

Χαρακτηρίζεται ως μία από τις σημαντικότερες, αλλά ταυτόχρονα και πιο απαιτητικές όπερες του 20ού αιώνα. Το ανέβασμά της αποτελεί μεγάλη πρόκληση για κάθε λυρική σκηνή, καθώς η ιδιαίτερα σύνθετη παρτιτούρα, στην οποία ο Στράους ωθεί την εξπρεσιονιστική έκφραση στα άκρα και αγγίζει τα όρια της τονικότητας, προβλέπει περίπου 110 μουσικά όργανα.

Η μονόπρακτη όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Δρέσδη, στις 25 Ιανουαρίου 1909, σε λιμπρέτο του αυστριακού συγγραφέα και ποιητή Χούγκο φον Χόφμανσταλ, το οποίο αντλήθηκε από το ομώνυμο θεατρικό του έργο του 1903. Παρότι στηρίζεται στην τραγωδία του Σοφοκλή, το λιμπρέτο επικεντρώνεται κυρίως στην εμμονή της Ηλέκτρας να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της Αγαμέμνονα, αλλά και στα συναισθήματα και την ψυχολογία της, καθώς συνομιλεί με τα υπόλοιπα πρόσωπα της τραγωδίας, την αδελφή της Χρυσοθέμιδα, τον αδελφό της Ορέστη και τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα.

Το ποιητικό κείμενο του Χόφμανσταλ έχει αυτόνομη λογοτεχνική αξία και μπορεί να εκτιμηθεί για τις αρετές της γραφής του, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει χαρακτηριστικά που υπηρετούν τους σκοπούς της λυρικής τέχνης, καθώς μπορεί να παρακολουθήσει κανείς την όπερα χωρίς να καταλαβαίνει λέξη. Η μουσική του Στράους ακουμπά σε δύο κόσμους: σε αυτόν του ρομαντισμού του 19ου αιώνα που δύει και σε εκείνον του μοντερνισμού, του 20ού αιώνα, που ξεκινά με ορμή. Μετά τον Βάγκνερ, ο οποίος οδήγησε το τονικό σύστημα στα όριά του, η «Ηλέκτρα» του Στράους έρχεται να μιλήσει με νέους όρους και είναι ένα από τα πρώτα δείγματα του μουσικού μοντερνισμού του 20ού αιώνα.

Στην Ελλάδα, η «Ηλέκτρα» πρωτοπαρουσιάστηκε κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, στις 24 Ιουνίου 1942, στο Ηρώδειο από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών και από την Εθνική Λυρική Σκηνή στις 15 Οκτωβρίου 2017.

Τα βασικά πρόσωπα του έργου

  • Βασίλισσα Κλυταιμνήστρα: Μέτζο: Σοπράνο
  • Αίγισθος, ο εραστής της: Τενόρος
  • Ορέστης, γιος της βασίλισσας: Βαρύτονος
  • Ηλέκτρα, κόρη της βασίλισσας: Σοπράνο
  • Χρυσόθεμις, κόρη της βασίλισσας: Σοπράνο

ΠΟΛΥΜΕΣΑ

Ιδρύεται η Κοινωνία των Εθνών, πρόδρομος του ΟΗΕ.
Ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος δίνει μία ιστορικά σημαντική διάλεξη «Περί σουρεαλισμού» στη Λέσχη Καλλιτεχνών, εισάγοντας ουσιαστικά τον υπερρεαλισμό στον ελληνικό χώρο.
Παραιτείται ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιάκωβος Βαβανάτσος, σε βάρος του οποίου υπήρξαν φήμες για διαβλητή ηθική συμπεριφορά.
Η «Χαμάς», που αποτελεί «κόκκινο πανί» για τη Δύση, κερδίζει την πλειοψηφία των εδρών στο νέο Παλαιστινιακό Κοινοβούλιο.
Μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Συγκεντρώνει το 36,34% των ψήφων και 149 έδρες. Δεν καταφέρνει, όμως, να κατακτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.

 

Γεννήσεις

 


μ.Χ.

Λέων Δ’ ο Χάζαρος
750 – 780

Ο Λέων Δ΄ μαζί με τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄ σε νόμισμα της εποχής.

Ο Λέων Δ΄ μαζί με τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄ σε νόμισμα της εποχής.

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (775 - 780). Ανήκε στη δυναστεία των Ισαύρων.

Ο Λέων γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 750 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου και της πριγκίπισσας των Χαζάρων Τζιτζάκ (Ανθή στα ελληνικά), η οποία είχε βαφτιστεί χριστιανή με το όνομα Ειρήνη. Εξ ου και το προσωνύμιο Χάζαρος για τον νεαρό Λέοντα. Οι Χάζαροι ήταν ένας νομαδικός λαός τουρκομογγολοουνικής καταγωγής, που ζούσε στα δυτικά και βόρεια της Κασπίας θάλασσας.

Σε ηλικία ενός έτους, ο Λέων στέφθηκε από τον πατέρα του συμβασιλέας. Ανατράφηκε σε εικονομαχικό περιβάλλον, αλλά το 770 παντρεύτηκε την εικονόφιλη Ειρήνη Σαρανταπήχαινα, που καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των Σαραντάπηχων της Αθήνας. Μαζί της απέκτησε τον διάδοχό του θρόνου Κωνσταντίνο ΣΤ'.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του στέφθηκε αυτοκράτορας (14 Σεπτεμβρίου 775) και τον επόμενο χρόνο (24 Απριλίου 776) έχρισε τον γιο του Κωνσταντίνο συμβασιλέα, ώστε να εξασφαλιστεί από τις βλέψεις των ετεροθαλών αδελφών του. Οι πέντε ετεροθαλείς αδελφοί του Λέοντος (γιοι της τρίτης συζύγου του πατέρα του Ευδοκίας) με επικεφαλής τον πρεσβύτερο Καίσαρα Νικηφόρο εξεγέρθηκαν και απαίτησαν τον θρόνο. Ο Λέων Δ' γρήγορα κατέστειλε την εξέγερση και αφού βασάνισε σκληρά τους πέντε συνωμότες, τους εξόρισε στη Χερσώνα της Κριμαίας.

Το μείζον εσωτερικό πρόβλημα της βασιλείας ήταν οι εικονομαχικές έριδες, που απειλούσαν τη συνοχή της αυτοκρατορίας. Ο Λέων συμπεριφέρθηκε με μετριοπάθεια στους εικονολάτρες και μάλιστα δέχτηκε τη χειροτονία του εικονολάτρη Παύλου του Κύπριου ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ασφαλώς έπαιξε το ρόλο της και η δυναμική σύζυγός του Ειρήνη, που ήταν εικονόφιλη.

Στο εξωτερικό μέτωπο, οι Άραβες φάνηκαν προς στιγμήν απειλητικοί και με επικεφαλής τον Αβασίδη χαλίφη Μουχάμαντ Αλ Μαχντί κατέλαβαν περιοχές της Συρίας και της Μικράς Ασίας, που ανήκαν στο Βυζάντιο. Γρήγορα, όμως, απωθήθηκαν από τον βυζαντινό στρατό, του οποίου ηγείτο ο φανατικός εικονομάχος στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Οι σχέσεις με του Βουλγάρους υπήρξαν ειρηνικές μετά τους μακροχρόνιους πολέμους του Κωνσταντίνου Ε'. Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Τελέριχος ασπάστηκε το Χριστιανισμό και παντρεύτηκε μια ξαδέλφη της Ειρήνης, η κίνησή του όμως αυτή δεν είχε ως συνέχεια τον εκχριστιανισμό του λαού του.

Ο Λέων Δ' ο Χάζαρος πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 780, σε ηλικία 30 ετών, μάλλον από φυματίωση, κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Βουλγάρων. Ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατός του αποδόθηκε από τους μεν Εικονομάχους σε εγκληματική ενέργεια της συζύγου του Ειρήνης, από δε τους Εικονολάτρες στη θεία πρόνοια. Μετά τον θάνατο του Λέοντος Δ' η εξουσία περιήλθε στην Ειρήνη, ως επίτροπο του ανήλικου διαδόχου και μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ'.

Γουίλιαμ Κολγκέιτ, αγγλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της γνωστής εταιρίας ειδών ατομικής υγιεινής. (Θαν. 25/3/1857)
Γιώργος Ζαμπέτας, έλληνας λαϊκός συνθέτης και βιρτουόζος του μπουζουκιού. (Θαν. 10/3/1992)
Εουσέμπιο (ντα Σίλβα Φερέιρα), ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη, που με τη φανέλα της Μπενφίκα και της Εθνικής Πορτογαλίας έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία του αθλήματος. (Θαν. 5/1/2014)

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Αλ Καπόνε, ιταλόαμερικανός γκάνγκστερ, που έδρασε στις ΗΠΑ την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. (Γεν. 17/1/1899)
Ηλίας Ηλιού, ηγετική μορφή της ελληνικής Αριστεράς. (Γεν. 1904)
Ντέμης Ρούσσος, έλληνας τραγουδιστής με διεθνή καριέρα, μέλος των Aphrodite’s Child. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αρτέμιος Βεντούρης - Ρούσος. (Γεν. 15/6/1946)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου