Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 23 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:34 – Δύση Ήλιου: 17:39

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
O καταστροφικότερος σεισμός στην ανθρώπινη ιστορία πλήττει την επαρχία Σαντζί της Κίνας, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 830.000 άνθρωποι.
Τούρκοι άτακτοι, γνωστοί και ως Βασιβουζούκοι, πυρπολούν χωριά της περιοχής των Χανίων και προβαίνουν σε βιαιοπραγίες εναντίον των κατοίκων τους.
Οι κύπριοι μαθητές απέχουν από τα μαθήματά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις συμμαθητών τους που διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα υποβάλλει επίσημα στη Λωζάνη υποψηφιότητα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με πρόεδρο της Επιτροπής Διεκδίκησης τη Γιάννα Αγγελοπούλου.

Η ιστορία του Φρίσμπι

O Γουόλτερ Μόρισον παρουσιάζει το πρώτο πλαστικό φρίσμπι του

O Γουόλτερ Μόρισον παρουσιάζει το πρώτο πλαστικό φρίσμπι του

Στις 23 Ιανουαρίου 1957 η εταιρεία "Wham-O" λανσάρει στην αμερικανική αγορά το Φρίσμπι (Frisbee), όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Δηλαδή, τον ελαφρύ πλαστικό ιπτάμενο δισκάκι, με τις αεροδυναμικές προδιαγραφές, το οποίο πετιέται στον αέρα από τον ένα παίκτη, με σκοπό να τον πιάσει ο άλλος με το ένα χέρι, προτού πέσει στο έδαφος.

Σύμφωνα με το μύθο, το παιγνίδι άρχισε να παίζεται στο Γιέιλ στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ένα φοιτητής, ο Ελίχου Φρίσμπι, άρπαξε ένα δίσκο σερβιρίσματος και τον πέταξε από το παράθυρο του δωματίου του στην αυλή του ονομαστού αμερικανικού πανεπιστημίου.

Πιο πιστευτή είναι η εκδοχή ότι το παιχνίδι πήρε το όνομά του από τους φούρνους Φρίσμπι, που προμήθευαν με πίττες τα κολλέγια της Νέας Αγγλίας. Οι κολεγιόπαιδες έπαιρναν τα άδεια τενεκεδένια δισκάκια από τις πίττες, τα πετούσαν στον αέρα και τα έπιαναν με το ένα χέρι, περνώντας ώρες χαράς και διασκέδασης.

Το 1948 ο πολιτικός μηχανικός Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον κατασκεύασε το πρώτο πλαστικό φρίζμπι, που ήταν πιο ακριβές από την τενεκεδένια εκδοχή του και πετούσε πιο μακριά. Το ονόμασε Ο δίσκος του Πλούτωνα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την ουφομανία, που κυριαρχούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες στη δεκαετία του '50.

Το 1955 μια εταιρεία παιγνιδιών, η Wham-O, που είχε λανσάρει μεταξύ άλλων το Χούλα-Χουπ, αγοράζει τα δικαιώματα του παιγνιδιού από τον Μόρισσον αντί ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η εταιρεία κατοχυρώνει το όνομα Φρίσμπι και αφού κατασκευάζει 100.000.000 κομμάτια, πουλά τα δικαιώματα στη γνωστή εταιρεία παιγνιδιών Mattel, στην οποία ανήκουν σήμερα.

Η Σύναξη του Νταβός

Κάθε χρόνο περί τα τέλη Ιανουαρίου (2326 Ιανουαρίου το 2018, με την συμμετοχή του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα), οι εκπρόσωποι της διεθνούς οικονομικής, πολιτικής και ακαδημαϊκής ελίτ συγκεντρώνονται στο ελβετικό θέρετρο του Νταβός για να ανταλλάξουν απόψεις και ενίοτε να δρομολογήσουν εξελίξεις για τα παγκόσμια προβλήματα. Η σύναξη αυτή διοργανώνεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum), μία μη κερδοσκοπική οργάνωση, που ίδρυσε το 1971 ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικών Κλάους Σβαμπ.

Το Νταβός είναι μια πόλη 11.000 κατοίκων, ο πληθυσμός της οποίας τριπλασιάζεται κατά τη διάρκεια των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Ανήκει στο καντόνι του Γκραουμπίντεν, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.560 μέτρων και θεωρείται η υψηλότερη πόλη στην Ευρώπη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελβετίας και αποτελεί το σκηνικό του μυθιστορήματος του Τόμας Μαν «Το Μαγικό Βουνό».

Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1971, όταν ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης Κλάους Σβαμπ προσκάλεσε 444 διευθυντικά στελέχη από δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες στο Νταβός για να συζητήσουν την εισαγωγή πρακτικών του αμερικανικού μάνατζμεντ στο ευρωπαϊκό επιχειρηματικό γίγνεσθαι. Η συνάντηση υποστηρίχθηκε από την τότε ΕΟΚ (νυν Ε.Ε) και τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Η επιτυχία της συνάντησης ώθησε τον Σβαμπ να ιδρύσει ένα φορέα που θα αναλάμβανε τις μελλοντικές διοργανώσεις αυτού του είδους. Αρχικά, το ονόμασε «Φόρουμ Ευρωπαϊκού Μάνατζμεντ» («European Management Forum») και από το 1987 «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ», όταν θέλησε να διευρύνει τους ορίζοντές του και σε κοινωνικοπολιτικά θέματα, εκτός από τα αμιγώς οικονομικά.

Ο φορέας που διοργανώνει την ετήσια χειμερινή σύναξη του Νταβός, αλλά και περιφερειακές συναντήσεις, έχει τη μορφή του μη κερδοσκοπικού οργανισμού και εδρεύει στη Γενεύη. Οι πόροι του προέρχονται από τις συνεισφορές των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών,γεγονός που αποτελεί αντικείμενο έντονης κριτικής από τους αρνητές της παγκοσμιοποίησης, αλλά και από περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 οι πολιτικοί ηγέτες άρχισαν να χρησιμοποιούν την ετήσια συνάντηση του Νταβός ως ένα βήμα για την ανταλλαγή απόψεων και τη δρομολόγηση λύσεων για περιφερειακά και διεθνή προβλήματα. Σημαντικούς σταθμούς σε αυτή την προσπάθεια αποτέλεσαν η συνάντηση Ντε Κλερκ- Μαντέλα το 1992 για τον τερματισμό του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική και η συμφωνία Πέρεζ - Αραφάτ το 1994 για το Παλαιστινιακό.

Στην Ελλάδα, το Νταβός έγινε γνωστό το 1988, όταν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ, υπέγραψαν την συμφωνία της 1ης Φεβρουαρίου για την έναρξη διαλόγου, προκειμένου να βελτιωθεί το κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες, που είχαν φθάσει στα πρόθυρα πολέμου τον προηγούμενο χρόνο, με τα γεγοτότα του «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο. «Πετύχαμε το καλύτερο δυνατό» είχε δηλώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αργότερα θα παραδεχθεί το «Mea culpa», όταν θα επικριθεί έντονα επειδή δεν έθεσε στο τραπέζει των συνομιλιών το Κυπριακό.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, έγινε άλλη μια ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής στο Νταβός με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Στις 31 Ιανουαρίου 1992, οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ αποφάσισαν, μεταξύ άλλων, την αποδέσμευση του Κυπριακού από τις προϋποθέσεις εξομάλυνσης των σχέσεων Αθήνας και Άγκυρας,με αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις στην Αθήνα και την Λευκωσία. Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει να αναδύεται και το Σκοπιανό και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε τις πρώτες διερευνητικές επαφές για το θέμα της ονομασίας με επισήμους της γειτονικής χώρας.

Η τρίτη παρουσία Έλληνα πρωθυπουργού στο Νταβός καταγράφηκε 18 χρόνια αργότερα. Στις 28 Ιανουαρίου 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας συνειδητοποιήσει την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και έχοντας λάβει τα αρνητικά μηνύματα των αγορών, εξέφρασε τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και να εμπεδώσει εκ νέου την οικονομική αξιοπιστία της Ελλάδα. Ήταν πλέον αργά και λίγους μήνες αργότερα θα υπογράψει το πρώτο μνημόνιο.

Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ανακοινώνει ότι αποχωρεί από την ενεργό πολιτική. Είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1946, σε ηλικία 28 ετών.
Η σιαγόνα ενός ρινόκερου που έζησε πριν από 5-9 εκατομμύρια χρόνια εντοπίζεται στην περιοχή των Σερβίων Κοζάνης.

Γεννήσεις


μ.Χ.
Σεργκέι Αϊζενστάιν, ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. («Θωρηκτό Ποτέμκιν») (Θαν. 11/2/1948)
Τζάνγκο Ράινχαρντ, τσιγγάνος από το Βέλγιο, βιρτουόζος της κιθάρας και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της τζαζ. (Θαν. 16/5/1953)
Αλεξάντερ Τρεμούλης, ελληνοαμερικανός σχεδιαστής αυτοκινήτων. (Θαν. 29/12/1991)

 

Θάνατοι

 


μ.Χ.

Ιωάννης Τσιριμώκος
1866 – 1934

Έλληνας νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε τρεις φορές Πρόεδρος της Βουλής (1911, 1912, 1928-1930) επί κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο Ιωάννης Τσιριμώκος γεννήθηκε το 1866 στη Λαμία. Ήταν γιος του Δημητρίου Τσιριμώκου (1828-1890), δικηγόρου, βουλευτή Φθιώτιδας και αντιπροέδρου της Βουλής.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να δικηγορεί στη Λαμία. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, εκδίδοντας την εφημερίδα «Νέα Εποχή».

Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1899, όταν εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδας με το Θεοτοκικό Κόμμα. Εκπροσώπησε την εκλογική του περιφέρεια κατ’ επανάληψη στη Βουλή έως το 1933.

Σύντομα διαφώνησε με τον ιδρυτή του κόμματος Γεώργιο Θεοτόκη κι εντάχθηκε στο κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Αργότερα, συμμάχησε με τον Δημήτριο Ράλλη, ώσπου να προσχωρήσει στην ανερχόμενη πολιτική παράταξη του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Κόμματος των Φιλελευθέρων και διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής το 1911 (7 Ιουλίου - 21 Δεκεμβρίου) και το 1912 (19 Αυγούστου - 2 Οκτωβρίου). Ως υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως των κυβερνήσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου (31 Μαΐου 1912 - 25 Φεβρουαρίου 1915, 10 Αυγούστου - 24 Σεπτεμβρίου 1915) εισηγήθηκε στη Βουλή τα νομοσχέδια για την παιδεία, με τα οποία πραγματοποιήθηκε η «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμισις».

Ακολούθησε τον Βενιζέλο στο Κίνημα της Θεσσαλονίκης (Σεπτέμβριος του 1916) και διορίσθηκε αντιπρόσωπος τhς επαναστατικής κυβέρνησης στην Κρήτη, όπου παρέμεινε έως τον Νοέμβριο του 1917.

Μετά την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου και την επάνοδο του Βενιζέλου στην πρωθυπουργία ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης (14 Ιουνίου 1917 - 4 Νοεμβρίου 1920), στο οποίο επέδειξε σημαντική δράση, με την ψήφιση σημαντικών νομοθετημάτων, όπως για την αντιμετώπιση της ληστείας, την προστασία κληρονομικών δικαιωμάτων του κράτους, την απαγόρευση της μονομαχίας, την ίδρυση αγροτικών φυλακών και την προστασία των απόρων γυναικών σε χηρεία.

Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, τον ακολούθησε στην αυτοεξορία του. Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα, εξελέγη πληρεξούσιος Φθιώτιδας στη Δ’ Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που προέκυψε από τις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1923 και στη συνέχεια εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος της χώρας. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του κόμματος των Συντηρητικών Φιλελευθέρων (μετέπειτα Συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα) του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου.

Επανήλθε στο Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως επί κυβερνήσεως Θεόδωρου Πάγκαλου (9 Ιουλίου - 20 Οκτωβρίου 1925), για να παραιτηθεί, όταν ο Πάγκαλος κήρυξε δικτατορία.

Μετά τις εκλογές του Αυγούστου του 1928 και την επικράτηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, εξελέγη πρόεδρος της Βουλής (19 Οκτωβρίου 1928 – 3 Ιουλίου 1930) και το 1932 διορίστηκε υπουργός Εσωτερικών (5 Ιουνίου4 Νοεμβρίου). Όταν το Κόμμα των Φιλελευθέρων ηττήθηκε στις εκλογές του Μαρτίου του 1933 κι έχασε την εξουσία, ήρθε σε ρήξη με το Βενιζέλο και αποχώρησε από το κόμμα. Ήταν και το τέλος της πολιτικής του καριέρας.

Σύμφωνα με μαρτυρίες συγχρόνων του, τον Τσιριμώκο διέκρινε βαθύτατη κρίση, μεγίστη οξύνοια και εξαιρετική διοικητική ικανότητα. Υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους πολιτικούς της Ρούμελης και εκ των σημαντικών συνεργατών του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο Ιωάννης Τσιριμώκος πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1934 στην Αθήνα, σε ηλικία 68 ετών. Γιος του ήταν ο Ηλίας Τσιριμώκος (1907-1968), με σημαντική πολιτική δράση (εκ των ιδρυτών του ΕΑΜ, αλλά και πρωθυπουργός της δεύτερης κυβέρνησης των «Αποστατών» το καλοκαίρι του 1965).

Έντβαρντ Μουνκ, νορβηγός συμβολιστής ζωγράφος. («Η Κραυγή») (Γεν. 12/12/1863)
Αλέξανδρος Ωνάσης, γιος του έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση. (Γεν. 20/4/1948)
Πιερ Μπουρντιέ, γάλλος κοινωνιολόγος, από τους κορυφαίους θεωρητικούς του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. (Γεν. 1/8/1930)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου