Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 15 Μάρ 2018
Σαν Σήμερα... Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 06:34 – Δύση Ήλιου: 18:33

 

Σαν Σήμερα...

Πάργκαλι Ιμπραήμ Πασάς
1494 – 1536


Το ελληνόπουλο που έγινε μεγάλος βεζύρης (πρωθυπουργός) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επί σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.

Ο Ιμπραήμ γεννήθηκε το 1494 στην Πάργα, εξού και το όνομα Παργκαλί (Παργινός), που υιοθέτησε αργότερα για να τον διακρίνει από την πληθώρα των Οθωμανών αξιωματούχων, που έφεραν το όνομα Ιμπραήμ. Η γενέτειρά του εκείνη την περίοδο βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βενετίας.

Σε ηλικία έξι ετών έπεσε στα χέρια κουρσάρων (ο πατέρας του ήταν ψαράς) και πουλήθηκε ως σκλάβος στο Παλάτι της Μαγνησίας, όπου κατοικούσαν και εκπαιδεύονταν οι γιοι του σουλτάνου. Εκεί γνωρίστηκε με τον συνομήλικό του Σουλεϊμάν κι έγιναν φίλοι. Ο Ιμπραήμ, αφού πρώτα εξισλαμίστηκε, έλαβε σπουδαία μόρφωση στη σουλτανική αυλή. Ήταν πολύγλωσσος κι έπαιζε ένα έγχορδο όργανο σαν το βιολί. Τον αποκαλούσαν «Φρενκ» («Ευρωπαίος») για την ευρυμάθεια και τους λεπτούς τρόπους του.

Με την άνοδο του Σουλεϊμάν στην εξουσία (1520), άρχισε και η μετεωρική άνοδος του Ιμπραήμ στη δημόσια διοίκηση της αυτοκρατορίας. Ο νέος σουλτάνος του εμπιστεύτηκε διάφορες διπλωματικές και στρατιωτικές αποστολές, τις οποίες έφερε σε πέρας με επιτυχία και στις 27 Ιουνίου 1523, σε ηλικία μόλις 29 ετών, τον έχρισε μεγάλο βεζύρη.

Ο ίδιος δεν ήθελε να αναρριχηθεί τόσο γρήγορα προς την κορυφή, για να μην προκαλέσει την οθωμανική γραφειοκρατία και τους άλλους υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Ο Σουλτάνος τον καθησύχασε και τον διαβεβαίωσε ότι όσο αυτός θα βρίσκεται στην εξουσία δεν θα διατάξει την εκτέλεσή του (ήταν κανόνας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ο αξιωματούχος που έπεφτε σε δυσμένεια να του παίρνουν το κεφάλι).

Ο Σουλεϊμάν για να εκφράσει την ευαρέσκειά του προς τον εκλεκτό φίλο του, όχι μόνο τον έχρισε σερασκέρη (επικεφαλής του στρατού), αλλά του έδωσε το χέρι της αδελφής του Χαντιτσέ. Ο Ιμπραήμ και ως γαμπρός του σουλτάνου (νταμάτ) συγκέντρωσε τεράστια εξουσία και λογοδοτούσε μόνο στον Σουλεϊμάν.

Ο Ιμπραήμ ως μεγάλος βεζύρης διακρίθηκε κυρίως για τις διπλωματικές του ικανότητες και τον χειρισμό των σχέσεων του σουλτάνου με τους χριστιανούς ηγεμόνες της Δύσης. Οι ενετοί διπλωμάτες τον αποκαλούσαν «Ιμπραήμ ο Μεγαλοπρεπής», τίτλος που αποδιδόταν μόνο στον Σουλεϊμάν. Αποκορύφωμα των διπλωματικών του χειρισμών ήταν η συμμαχία που συνήψε η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη Γαλλία το 1835 και η οποία στρεφόταν κατά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων.

Με την πάροδο του χρόνου, ο Ιμπραήμ έπεσε θύμα της επιτυχίας του και των μηχανορραφιών της γυναίκας του Σουλτάνου Χουρέμ, η οποία ήθελε να προωθήσει τον γιο της ως διάδοχο του θρόνου. Ο Υπουργός Οικονομικών Εσκαντέρ Σαλαμπί, που εποφθαλμιούσε τη θέση του, διέδωσε ότι ο Ιμπραήμ εξυφαίνει συνωμοσία εναντίον του Σουλτάνου. Η ουκρανικής καταγωγής Χουρέμ ή Ροξελάνα έπεισε τον Σουλεϊμάν ότι η ζωή του κινδυνεύει και ότι πρέπει να βγάλει από τη μέση τον Ιμπραήμ.

Όμως, ο Σουλεϊμάν είχε δώσει όρκο στον Ιμπραήμ ότι δεν θα τον σκοτώσει, όσο ο ίδιος βρισκόταν στη ζωή. Η θρησκευτική λύση που δόθηκε ήταν η έκδοση ενός φετφά, που ανέφερε ότι μπορεί να πάρει πίσω τον όρκο του, αρκεί να αναγείρει ένα τζαμί στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την εκτέλεση του Ιμπραήμ. Στις 15 Μαρτίου 1536 ο Σουλτάνος τον κάλεσε σε ακρόαση στο παλάτι του Τοπ Καπί. Στους πολυδαίδαλους διαδρόμους του παλατιού ένας χεροδύναμος ευνούχος άρπαξε τον Ιμπραήμ και τον στραγγάλισε.

Φαίνεται ότι αργότερα ο Σουλεϊμάν μετάνιωσε για την εκτέλεση του Ιμπραήμ. Αυτό αντανακλάται σε κάποια από τα ποιήματα που άφησε και τα οποία μιλούν για την εμπιστοσύνη και τη φιλία ανάμεσα σε φίλους.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Η 25η Μαρτίου καθιερώνεται με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα ως ημέρα εθνικής εορτής.
Ιδρύεται η ποδοσφαιρική ομάδα της Λίβερπουλ.
Αναχωρεί από τη Θεσσαλονίκη ο πρώτος συρμός με Έλληνες Εβραίους, με προορισμό το Άουσβιτς. Συνολικά, πάνω από 48.000 Ελληνοεβραίοι θα εκτοπιστούν στο Άουσβιτς, στο Μπιργκενάου και στο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Μόνο 2.000 θα επιστρέψουν τελικά στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
H κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποστέλλει κλιμάκιο των ΜΑΤ στον Υμηττό για να ξηλώσει την κεραία του τηλεοπτικού σταθμού του Βασίλη Λεβεντη «Κανάλι 40».
Επίθεση με ρουκέτα στις εγκαταστάσεις του MEGA στην Παιανία. Την ευθύνη θα αναλάβει στις 28 Μαρτίου η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη».
«Ημέρα της Οργής» στη Συρία, με ογκώδεις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος Άσαντ. Αρχή του εμφυλίου πολέμου.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Τσέζαρε Μπεκαρία, ιταλός εγκληματολόγος, οικονομολόγος, δημοσιολόγος και φιλόσοφος, συγγραφέας του μνημειώδους έργου «Περί εγκλημάτων και ποινών», το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στον ορθολογικό και ουμανιστικό αναπροσανατολισμό των ποινικών επιστημών και τη διαμόρφωση της λεγόμενης «Κλασικής Σχολής» του Ποινικού Δικαίου. (Θαν. 28/11/1794)
Τζον Σνόου, άγγλος γιατρός, που εισήγαγε τη χρήση του αιθέρα ως αναισθητικό. Θεωρείται από τους πατέρες της επιδημιολογίας. (Θαν. 16/6/1858)
 Άγγελος Σικελιανός, από τους μείζονες έλληνες ποιητές. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο. (Θαν. 19/6/1951)

Άγγελος Σικελιανός
1884 – 1952

Κορυφαίος έλληνας ποιητής. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο.

Ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1884 στη Λευκάδα. Ήταν το τελευταίο από τα πέντε παιδιά του Ιωάννη Σικελιανού, καθηγητή της ιταλικής και γαλλικής γλώσσας στο τοπικό γυμνάσιο και Χαρίκλειας Σικελιανού, καλλιεργημένης και αρχοντικής γυναίκας.

Το 1900 ήλθε στην Αθήνα για να σπουδάσει νομικά, αλλά τα εγκατέλειψε πολύ νωρίς για να αφιερωθεί ολόψυχα στην ποιητική δημιουργία, ύστερα από ένα μικρό πέρασμα στο θεατρικό σανίδι ως ηθοποιός. Τον Αύγουστο του 1906 θα γνωρίσει την εύπορη αμερικανίδα Εύα Πάλμερ (1874-1952), την οποία θα νυμφευτεί τον επόμενο χρόνο.

Το 1907 ταξιδεύει στην Αίγυπτο, όπου εργαζόταν ο μεγαλύτερος του αδελφός και σε μία εκδρομή του στη Λιβυκή Έρημο θα γράψει την ποιητική σύνθεση «Αλαφροϊσκιωτος», η κυκλοφορία του οποίου το 1909 θα αποτελέσει εκδοτικό γεγονός. Το πρώτο του αυτό έργο είναι ένας αληθινός ύμνος προς την ελληνική φύση, γραμμένος με θαυμαστή δύναμη και με αδρούς πρωτότυπους στίχους.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913), στους οποίους πήρε μέρος, έγραψε πατριωτικά ποιήματα, που δημοσιεύθηκαν σ’ εφημερίδες, περιοδικά και στη ποιητική συλλογή «Στίχοι» (1921). Έγραψε επίσης και δημοσίευσε από το 1915 έως το 1918 τον «Πρόλογο στη ζωή», αποσπάσματα από το «Πάσχα των Ελλήνων», το «Δελφικό Λόγο» και μελέτες. Είχε άφθονα οικονομικά μέσα και βρήκε τη ευκαιρία να μελετά διαρκώς, να γράφει απερίσπαστα και να ταξιδεύει.

Μαζί με την αμερικανίδα σύζυγό του, ο Σικελιανός συνέλαβε το σχέδιο ν’ αναστήσει τη Δελφική Αμφικτυονία. Οργάνωσαν το 1927 και το 1930 με δικά τους έξοδα τις «Δελφικές Εορτές», με παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών, με αγώνες και λαϊκές εκθέσεις, που τράβηξαν την προσοχή του κόσμου.

Η ποιητική έμπνευση του Σικελιανού αυτή την εποχή και αρκετά χρόνια αργότερα αντλεί τα θέματά της από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, από τη μυθολογία και το μυστικισμό (ορφισμός κλπ.), από τη θρησκεία και την ιστορία. Τέτοιες είναι οι τραγωδίες του: «Διθύραμβος του Ρόδου» (1933) και «Ο Δαίδαλος στην Κρήτη», καθώς και πολλά ποιήματα. 

Ιδιαίτερη αξία έχει η ποιητική δημιουργία του Σικελιανού, από την εποχή που στον ορίζοντα άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε η ποίησή του πήρε κοινωνικό περιεχόμενο, μέσα από τις τραγωδίες «Η Σίβυλλα» (1940), «Ο Χριστός στη Ρώμη» (1946), «Ο θάνατος τον Διγενή» (1948) και «Ο Ασκληπιός».

Τον Μάρτιο του 1938 γνωρίζει την Άννα Καραμάνη (1904-2006), σύζυγο του φυματιολόγου Γεωργίου Καραμάνη. Η γνωριμία τους εξελίσσεται σε βαθύ έρωτα και ο Σικελιανός ζητάει από την Εύα να χωρίσουν. Αυτή συναινεί, όπως και ο γιατρός Καραμάνης. Ο γάμος τους θα γίνει στις 17 Ιουνίου του 1940. 

Την περίοδο της Κατοχής έγραψε και κυκλοφόρησε κρυφά τα «Ακριτικά» (1941-1942), που ήταν μία κραυγή πόνου του σκλαβωμένου Ελληνισμού. Στις 28 Φεβρουαρίου 1943 απήγγειλε στην κηδεία του Κωστή Παλαμά το περίφημο ποίημά του, που αρχίζει με τους στίχους «Ηχήστε οι σάλπιγγες», που είχε γράψει λίγες ώρες νωρίτερα.

Το 1945 θα είναι υποψήφιος με τον Καζαντζάκη για την Ακαδημία Αθηνών. Αντ’ αυτών θα εκλεγεί ο Σωτήρης Σκίπης. Το 1946 θα προταθεί για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, όπως και ο Καζαντζάκης, με πρωτοβουλία σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων (Πολ Ελιάρ, Αντρέ Ζιντ, Χένρι Μίλερ, Ευγένιος Ο’ Νηλ κ.ά.). Η υποψηφιότητά τους θα τορπιλιστεί από την κυβέρνηση Τσαλδάρη, με το πρόσχημα ότι έτσι θα βραβευόταν η Αριστερά στην Ελλάδα. Το 1947 θα εκδοθεί συγκεντρωμένο σε τρεις τόμους το ποιητικό του έργο, το ποιητικό του έργο υπό τον τίτλο «Λυρικός Βίος».

Ο αποκαρδιωμένος Σικελιανός έχει να παλαίψει τώρα με τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του και με τη φτώχεια. Στις 4 Ιουνίου 1951 από λάθος της οικιακής βοηθού του αντί για το φάρμακό του λαμβάνει απολυμαντικό, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά εγκαύματα στα αναπνευστικά του όργανα. Στις 19 Ιουνίου 1951 θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην κλινική «Η Παμμακάριστος» της Αθήνας.

Θάνατοι

 


π.Χ.
44
Γάιος Ιούλιος Καίσαρ, ρωμαίος αυτοκράτορας. (Γεν. 13/7/100 π.Χ.)
μ.Χ.
 Αριστοτέλης Ωνάσης, έλληνας μεγιστάνας. (Γεν. 15/1/1906)

Αριστοτέλης Ωνάσης
1906 – 1975

Τα παιδικά του χρόνια

Ο έλληνας μεγιστάνας Αριστοτέλης Ωνάσης γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1906 στη Σμύρνη, σε σχετικά εύπορη για την περιοχή και την εποχή εκείνη οικογένεια. Ήταν το δεύτερο παιδί των γονιών του. Είχε προηγηθεί η Άρτεμις, δυο χρόνια πριν.

Ο πατέρας του Σωκράτης Ωνάσης ήταν ένας από τους πλουσιότερους καπνέμπορους και επιχειρηματίες της Σμύρνης. Η μητέρα του Πηνελόπη Δολόγλου παντρεύτηκε στα 17 της χρόνια, αλλά πέθανε νέα στα 33 της. Έξι μήνες μετά, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε την Ελένη, από την οποία ο Αριστοτέλης απέκτησε δύο αδελφές, τη Μερόπη και την Καλλιρρόη.

Η γιαγιά του, Γεσθημανή, ήταν πολύ θρήσκα και ονειρευόταν για τον εγγονό της να γίνει παπάς. Από μικρός ήταν παπαδάκι και του άρεσε να μαθαίνει απ’ έξω τους βυζαντινούς ψαλμούς. Ξεστράτισε, όμως, ως μαθητής, παρότι φοίτησε στα καλύτερα σχολεία.

Μεγαλώνοντας έκανε ένα ελκυστικό κορμί, που το επεδείκνυε με καμάρι στα κορίτσια. Είχε δύναμη, τόλμη, διασυνδέσεις και λεφτά... Δωροδοκούσε τους υπαλλήλους των σχολείων του, αγόραζε τσιγάρα που τα κάπνιζαν με τους φίλους του, καβγάδιζε συχνά κι έλεγε ψέματα για πλάκα. Όμως, ήταν αγαπητός για τα ελαττώματα και τις απερισκεψίες του, το πνεύμα του και φυσικά τα χρήματά του. Ήταν τακτικός πελάτης σε οίκο ανοχής και είχε τις πρώτες του εμπειρίες από τη δασκάλα του των γαλλικών, την πλύστρα της οικογένειάς του και μια παντρεμένη Τουρκάλα.

Με τη Μικρασιατική καταστροφή, ο πατέρας του βρέθηκε στη φυλακή. Η επιχείρησή τους περιήλθε στα χέρια των Τούρκων και η αποθήκη τους κάηκε. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Αριστοτέλης αποφάσισε να ξενιτευτεί για να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη για εκείνον και την οικογένειά του.

Ιωάννης Παρασκευόπουλος
1889 – 1951

Διακεκριμένος έλληνας αστρονόμος, με σημαντική καριέρα στη Νότια Αφρική. Στους διεθνείς αστρονομικούς κύκλους είναι γνωστός με το αγγλικό του όνομα John S. Paraskevopoulos και στους συνεργάτες του ως Dr Paras.

Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δούλεψε ως πανεπιστημιακός βοηθός στα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, αλλά η επιστημονική του καριέρα διεκόπη, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς αναγκάστηκε να υπηρετήσει για εννιά χρόνια στον στρατό.

Μετά την αφυπηρέτησή του το 1919 μετέβη με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διευρύνει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, αλλά και να διερευνήσει τις συνθήκες για την αγορά ενός μεγάλου τηλεσκοπίου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δούλεψε δύο χρόνια στο Αστεροσκοπείο Yerkes του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αμερικανίδα συνάδελφό του Ντόροθυ Μπλοκ. Ο νιόπαντρος Παρασκευόπουλος επέστρεψε το 1921 στην Αθήνα, όπου ανέλαβε επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.

Η έλλειψη επαρκών πιστώσεων για την αγορά ενός σύγχρονου τηλεσκοπίου τον έκανε να ξενιτευτεί και πάλι, αυτή τη φορά στην Αρεκίπα του Περού, όπου το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είχε εγκαταστήσει ένα αστρονομικό σταθμό (1923). Το 1927 ο σταθμός μετακόμισε στη Νότια Αφρική, μαζί και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος τον διηύθυνε μέχρι tο τέλος της ζωής του.

Το έργο του Παρασκευόπουλου επικεντρώθηκε κυρίως στη μελέτη των κομητών, ένα ζεύγος των οποίων ανακάλυψε με τους συνεργάτες του. Στη συλλογή του Χάρβαρντ βρίσκονται πάνω από 100.000 φωτογραφικές πλάκες από τις αστρονομικές του παρατηρήσεις. Η διεθνής αστρονομική κοινότητα για να τον τιμήσει έδωσε το όνομά του σε ένα κρατήρα της Σελήνης, ο οποίος βρίσκεται στη σκοτεινή της πλευρά κι έχει διάμετρο 94 χιλιόμετρα (Paraskevopoulos Crater).

Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος αναδείχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ελληνισμού της Νότιας Αφρικής. Αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και ήταν μέλος των Αστρονομικών Εταιρειών ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Νοτίου Αφρικής. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα από την Ελληνική Πολιτεία και υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, στο Μπλουμφοντέιν της Νότιας Αφρικής στις 15 Μαρτίου 1951.


Γεώργιος Ράλλης, έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε και πρωθυπουργός. (Γεν. 26/12/1918)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου