Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 12 Μάρ 2018
Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018Σαν Σήμερα... Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

 

71η ημέρα του έτους
Ανατολή Ήλιου: 06:38
Δύση Ήλιου: 18:30
Σελήνη 25 ημερών


Επέτειοι και Λοιπές Εορτές

 

Σαν Σήμερα...

Μήτρος Πέτροβας
1745 – 1838

Κλεφτοκαπετάνιος και αγωνιστής του ’21 από τη Μεσσηνία. Είναι περισσότερο γνωστός ως Μητροπέτροβας.

Ο Μήτρος Πέτροβας γεννήθηκε το 1745 (κατ’ άλλες πηγές το 1738) στη Γαράντζα (σημερινή Μέλπεια) της Μεσσηνίας. Ήταν, πιθανώς, γιος του Αγγελή Πέτροβα, αρχηγού ομάδας Κλεφτών επί Ενετοκρατίας (1685-1715).

Συντάχθηκε εξαρχής με τους Κολοκοτρωναίους, με τους οποίους συνδεόταν με δεσμούς αδελφοποιίας, όπως και όλη του η οικογένια. Πήρε μέρος στα Ορλωφικά (1770) και στη συνέχεια εξακολούθησε τον αγώνα του κατά των Τούρκων και Τουρκαλβανών της Πελοποννήσου, στο πλευρό του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη.

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη (1785), ο Μητροπέτροβας ανέλαβε την κηδεμονία του νεαρού γιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και υπήρξε ο πρώτος του δάσκαλος στην πολεμική τέχνη. Με την έναρξη της Επανάστασης, ο γηραιός Μητροπέτροβας συμμετείχε με δικό του στρατιωτικό σώμα στην απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821) και στη συνέχεια προέλασε στη βόρεια Μεσσηνία, όπου κατέλυσε τις Οθωμανικές αρχές.

Εν συνεχεία, ακολούθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη κι έλαβε μέρος στη Μάχη του Βαλτετσίου (12-13 Μαΐου 1821), όπου διακρίθηκε όλως ιδιαιτέρως, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ενώ συμμετείχε και στις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821). Ο Μητροπέτροβας ήταν όχι μόνο ένας από τους γενναιότερους οπλαρχηγούς, αλλά και ο πιο συνετός, ο Νέστωρ του Αγώνα. Ο Κολοκοτρώνης τον τιμούσε και τον σεβόταν και τον αποκαλούσε πάντα “Μπάρμπα” και ζητούσε τη γνώμη του σε κάθε κρίσιμη περίσταση. Και ο γηραιός οπλαρχηγός ήταν αφοσιωμένος μέχρι θανάτου στον μαθητή του και τον ακολουθούσε παντού. Ακόμη και στη φυλακή, όταν πήρε το μέρος του στις εμφύλιες διαμάχες του 1824-1825.

Μετά την απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο τον Φεβρουάριο του 1925 και τον κίνδυνο που διέτρεχε η επανάσταση, η κυβέρνηση Κουντουριώτη απελευθέρωσε τους αντικυβερνητικούς, μεταξύ αυτών και τον Μητροπέτροβα, που τον είχε υπό περιορισμό στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Με το βαθμό του στρατηγού, ο μεσσήνιος οπλαρχηγός έλαβε ενεργό μέρος στον πόλεμο φθοράς που εξαπέλυσε ο Κολοκοτρώνης εναντίον του Αιγύπτιου πασά στην Πελοπόννησο.

Μετά την απελευθέρωση υποστήριξε τον Ιωάννη Καποδίστρια, όπως και ο Κολοκοτρώνης. Κατά τη διάρκεια της Βαυαροκρατίας, ο Μητροπέτροβας στασίασε κατά της Αντιβασιλείας, μετά την καταδίκη σε θάνατο του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (22 Μαΐου 1834). Με τη βοήθεια των παλαιών οπλαρχηγών Γκρίτζαλη, Κόλια Πλαπούτα και Τζαμαλή, που όλοι τους ανήκαν στο ρωσόφιλο κόμμα των Ναπαίων, ξεσήκωσε τη Μεσσηνία τον Αύγουστο του 1834 και κατέλυσε τις αρχές στην Καλαμάτα και το Νησίον (σημερινή Μεσσήνη). Στη συνέχεια θέλησε να βαδίσει κατά της Αρκαδίας, αλλά τον πρόλαβαν τα κυβερνητικά στρατεύματα υπό τον βαυαρό αξιωματικό Κρίστιαν Σμαλτς στη Φρουτζάλα (σημερινή Θουρία Μεσσηνίας). Στη μάχη που συνήφθηκε, συνελήφθη αιχμάλωτος και φυλακίστηκε στο Νεόκαστρο της Πύλου.

Εν τω μεταξύ, τα κυβερνητικά στρατεύματα κατόρθωσαν να καταστείλουν την εξέγερση και να συλλάβουν τους αρχηγούς της. Στη δίκη που ακολούθησε, οι Γκρίτζαλης και Τζαμαλής καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν, ενώ ο Μητροπέτροβας, αν και πρωταίτιος της εξέγερσης, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του και των μεγάλων υπηρεσιών του προς την πατρίδα κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Δύο χρόνια αργότερα αποφυλακίστηκε, με χάρη που του έδωσε ο βασιλιάς Όθων.

Ο Μητροπέτροβας πέθανε πλήρης ημερών, στις 12 Μαρτίου του 1838, αφήνοντας στη ζωή δύο γιους, τον Αντώνιο (1775-1855) και τον Πέτρο.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης, Βλαντιμίρ Λένιν, ανακοινώνει από το βήμα του 10ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ), που επιτρέπει τη δραστηριοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Οι ναζιστικές δυνάμεις καταλαμβάνουν την Αυστρία («Άνσλους»).
  Ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν παρουσιάζει το δόγμα του (Δόγμα Τρούμαν) για την καταπολέμηση του κομουνισμού. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων και ένταξη της χώρας στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, καθώς και την έναρξη της αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας.

Το Δόγμα Τρούμαν

Η ομιλία Τρούμαν στο Κογκρέσο

Η ομιλία Τρούμαν στο Κογκρέσο

Το Δόγμα Τρούμαν υπήρξε ουσιαστικά η εναρκτήρια δήλωση του Ψυχρού Πολέμου κι είχε ως αποτέλεσμα τη μεταβολή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σ' αυτό που ο διπλωμάτης Τζορτζ Κέναν αποκάλεσε «Θεωρία της Ανάσχεσης».

Διακηρύσσει ότι οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν «τους ελεύθερους ανθρώπους που αντιστέκονται στην προσπάθεια υποταγής τους σε ένοπλες μειοψηφίες ή εξωτερικές πιέσεις». Ο αμερικανός πρόεδρος, Χάρι Τρούμαν, εννοούσε φυσικά ότι η εξαγγελία του ήταν η απάντηση στην αυξανόμενη κομουνιστικοποίηση της Ευρώπης και αφορούσε ειδικά τις προσπάθειες των κομουνιστικών κινημάτων να καταλάβουν την εξουσία στο Ιράν, την Τουρκία και την Ελλάδα.

Ο αμερικανός πρόεδρος έκανε τη διακήρυξή του αυτή στις 12 Μαρτίου του 1947, απευθυνόμενος στο κογκρέσο, μεσούντος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Το δόγμα του πρακτικά αποσκοπούσε στη βοήθεια των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας και Ιράν να αντιμετωπίσουν τον επαπειλούμενο κομουνιστικό κίνδυνο. Ο Τρούμαν είπε πως «εάν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν λάμβαναν τη βοήθεια, τότε ήταν αναπόφευκτο να πέσουν στον κομουνισμό κι αυτό θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για όλη την περιοχή».

Στις 10 Μαΐου 1947 το Κογκρέσο ενέκρινε το σχέδιό του και στις 22 Μαΐου έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους. Η στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που δόθηκε σε Ελλάδα και Τουρκία ανήλθε στα 400 εκατομμύρια δολάρια.

Την ίδια περίοδο, διατυπώθηκε και το Σχέδιο Μάρσαλ, από τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ, το οποίο αποσκοπούσε στην παροχή βοήθειας στις κατεστραμμένες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χώρες της Ευρώπης για την ανόρθωσή τους. Συνολικά, από το 1948 έως το 1951, οι Αμερικανοί δαπάνησαν 13 δισεκατομμύρια δολάρια. Η χώρα μας έλαβε, υπό μορφή δωρεών, 706,7 εκατομμύρια δολάρια.

Φανφάρα για τον κοινό άνθρωπο

Σύντομο μουσικό κομμάτι του Άαρον Κόπλαντ (1900-1990), από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα έργα της αμερικάνικης λόγιας μουσικής.

Το 1942, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο άγγλος αρχιμουσικός Γιουτζίν Γκούσενς (1893-1962), μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σινσινάτι, ζήτησε από μία σειρά προβεβλημένων αμερικανών συνθετών να γράψουν από μία σύντομη φανφάρα (μουσικό κομμάτι με πανηγυρικό και πομπώδη χαρακτήρα, που παίζεται με σάλπιγγες) ως φόρο τιμής στον αγώνα των αμερικανών στρατιωτών κατά του Άξονα.

Το μόνο έργο που άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου ήταν η «Φανφάρα για τον κοινό άνθρωπο» («Fanfare for the common man») για χάλκινα πνευστά και κρουστά του Άαρον Κόπλαντ. Ο σπουδαίος αμερικανός συνθέτης το εμπνεύστηκε από μία φράση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Χένρι Γουάλας (1888-1965), ο οποίος σε μία ομιλία του ανέφερε ότι μετά τον πόλεμο θα ανατείλει «ο αιώνας του κοινού ανθρώπου» («century of the common man»).

Το έργο του Κόπλαντ, που διαρκεί γύρω στα 4 λεπτά, είναι γραμμένο για 3 τρομπέτες, 4 κόρνα, 3 τρομπόνια, τούμπα, τύμπανα, γκονγκ και γκρανκάσα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 12 Μαρτίου 1943 στο Σινσινάτι από τη συμφωνική ορχήστρα της πόλης, υπό τη διεύθυνση του Γιουτζίν Γκούσενς.

Αποσπάσματα ή και όλο το κομμάτι έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις, κινηματογραφικές ταινίες, αθλητικές εκδηλώσεις και ως εισαγωγή σε ροκ συναυλίες (Ρόλινγκ Στόουνς, Μπομπ Ντίλαν κ.ά.). Η κορυφαία διασκευή της φανφάρας του Κόπλαντ ανήκει στους Emerson Lake & Palmer, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία του αγγλικού συγκροτήματος του προοδευτικού ροκ, καθώς το 1977 ανέβηκε στο Νο2 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών.

Ο Ντένις ο Τρομερός κάνει την πρώτη εμφάνισή του ως κόμικ-στριπ στις εφημερίδες.
Ξεσπά σφοδρή κρίση μεταξύ Εκκλησίας και Κυβέρνησης, με αφορμή το νομοσχέδιο Τρίτση που θέτει υπό κρατικό έλεγχο την εκκλησιαστική περιουσία.
Πραγματοποιείται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ πολιτικών αρχηγών στην Ελλάδας. Συμμετείχαν οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέοου και του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, εν όψει των εκλογών της 8ης Απριλίου.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Τζακ Κέρουακ, αμερικανός συγγραφέας, εμβληματική μορφή του κινήματος των μπίτνικς. («Ο Δρόμος») (Θαν. 21/10/1969)

Αλ Τζάρο
1940 – 2017

Αμερικανός τραγουδιστής της τζαζ, από τους κορυφαίους στο είδος του, με επτά βραβεία Γκράμι στη συλλογή του. Ήταν γνωστός για την ερμηνεία του στο τραγούδι «Moonlighting», που ήταν το βασικό θέμα της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του ‘80 (στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Αυτός, αυτή και τα μυστήρια»). Το ρεπερτόριό του περιλάμβανε ένα εκλεκτικό μείγμα τζαζ, ποπ, σόουλ και φανκ μουσικής.

Ο Άλγουιν Λόπεζ «Αλ» Τζάρο (στη χώρα μας ήταν γνωστός ως Αλ Ζαρό) γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1940 στο Μιλγουόκι της πολιτείας Γουϊνσκόνσιν. Ήταν γιος πάστορα και μιας μουσικού που έπαιζε πιάνο στην εκκλησία.

Πολύ νέος άρχισε να τραγουδά στα μπαρ της γενέτειράς του, όπου η φωνή του δεν πέρασε απαρατήρητη. Στη συνέχεια σπούδασε ψυχολογία, χωρίς ν’ αφήσει το τραγούδι.

Αρχίζει να γίνεται γνωστός στο Λος Άντζελες, στη Νέα Υόρκη και στην τηλεόραση. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 γράφει δικά του τραγούδια που θα τα περιλαμβάνει πάντα στο ρεπερτόριό του, όπως τα «Lock all the gates» και «Sweet potato pie».

Ο δίσκος του 1981 «Breaking away», που βασίζεται πάνω σε αυτοσχεδιασμούς στην τζαζ, τον κάνει διάσημο. Το 1985 γράφει τους στίχους και ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων της τηλεοπτικής σειράς «Moonlighting», με πρωταγωνιστές την Σίμπιλ Σέπερντ και τον Μπρους Γουίλις. Στην Ελλάδα προβλήθηκε από την ΕΡΤ με τον τίτλο «Αυτός, αυτή και τα μυστήρια» και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ηχογράφηση του τραγουδιού «We Are the World», τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για τους λιμοκτονούντες κατοίκους της Αφρικής και ιδιαίτερα της Αφρικής.

Τον Απρίλιο του 2016 ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που προσκλήθηκαν από τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα για να δώσουν συναυλία στον Λευκό Οίκο.

Ο Αλ Τζάρο πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 2017 σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες, σε ηλικία 76 ετών. Είχε μεταφερθεί εκεί με συμπτώματα εξάντλησης.

Λες Σάνον, άγγλος προπονητής ποδοσφαίρου, που έγραψε ιστορία στον ΠΑΟΚ. (Θαν. 2/12/2007)
Κωνσταντίνος Μήτρογλου, διεθνής έλληνας ποδοσφαιριστής.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Άννα Φρανκ, εβραιοπούλα, που έμεινε στην ιστορία για το ημερολόγιό της. (Γεν. 12/6/1929)

Τσάρλι Πάρκερ
1920–1955

Αμερικανός αλτοσαξοφωνίστας, συνθέτης της τζαζ. Θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους μουσικούς στην ιστορία της τζαζ, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του be-bop, του τζαζ ιδιώματος με τα γρήγορα τέμπο και την έμφαση στον αυτοσχεδιασμό. Μετά τον Λούις Άρμστρονγκ, ήταν αυτός που προκάλεσε μία ολοκληρωτική μετατόπιση της αισθητικής της τζαζ, σπρώχνοντας τα πράγματα μπροστά και υποχρεώνοντας τους συναδέλφους του να ακολουθήσουν. Γι’ αυτό ο επίσης σπουδαίος τζαζίστας Μάιλς Ντέιβις συνόψισε την ιστορία της τζαζ σε τέσσερις λέξεις: «Λούις Άρμστρονγκ, Τσάρλι Πάρκερ». Ήταν γνωστός και με τα παρατσούκλια «Yardbird» και «Bird».

Ο Τσάρλς Πάρκερ τζούνιορ (Charles Parker Jr) γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1920 στο Κάνσας Σίτι του Κάνσας και μεγάλωσε στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι. Σε ηλικία 11 χρονών έπαιζε σαξόφωνο και τέσσερα χρόνια αργότερα εγκατέλειψε το γυμνάσιο για την τζαζ, παίζοντας σε τοπικά κλαμπ και συμμετέχοντας σε μαραθώνια τζαμ-σέσιον, όπου διαμόρφωσε το προσωπικό του ύφος. Αρχικά, επηρεάστηκε από τις προχωρημένες προσεγγίσεις των Μπάστερ Σμιθ και Λέστερ Γιανγκ της εποχής του σουίνγκ. Είχε, επίσης, αφομοιώσει την αφροαμερικάνικη λαϊκή μουσική, καθώς και στοιχεία από τη λόγια μουσική του 20ού αιώνα.

Παράλληλα, άρχισε και η χωρίς επιστροφή είσοδός του στα ναρκωτικά: «Άρχισα τις ασωτίες το 1932, όταν ήμουν δηλαδή 12 χρόνων, και ύστερα από τρία χρόνια ένας γνωστός με έμπασε στην ηρωίνη. Ένα πρωί λίγο αργότερα, ξύπνησα και αισθανόμουν φοβερά άρρωστος, χωρίς να ξέρω γιατί. Ο πανικός είχε αρχίσει». Ένας πανικός, που δεν τελείωσε ποτέ και σταδιακά τον οδήγησε στην καταστροφή και στο θάνατο.

Η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητά του στο παίξιμο συνεχώς αυξάνονταν και όλοι οι μουσικοί της τζαζ, παλαιότεροι και νεότεροι, έτρεχαν να τον ακούσουν και να τον προσκυνήσουν, εκτός βέβαια από αυτούς που δεν είχαν τη διάθεση να καταλάβουν τις αλλαγές που έρχονταν και το παίξιμό του τις σηματοδοτούσε. Όπως έχει πει ο σπουδαίος ντράμερ Κένι Κλαρκ: «Δεν νομίζω ότι ο Τσάρλι Πάρκερ είχε συνείδηση των αλλαγών που επέφερε στην τζαζ. Κι όμως, ήταν αυτός που καθοδηγούσε όλους τους άλλους».

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘40 κατέρρευσε οριστικά και οδηγήθηκε στο δημόσιο ψυχιατρείο του Καμαρίλο, αφού είχαν προηγηθεί πολλά δείγματα ασυνέπειας στις προγραμματισμένες εμφανίσεις του και δυσκολία στο παίξιμό του. Όταν θα ξαναγυρίσει στη μουσική θα περάσει μία έντονα δημιουργική περίοδο και θα ηχογραφήσει μερικά σπουδαία κομμάτια - ανάμεσά τους και το αυτοσαρκαστικό αριστούργημα «Relaxin’ at Camarillo», ενώ η φήμη του έχει εξαπλωθεί σε κάθε μουσικό της τζαζ και όλοι φλέγονταν από την επιθυμία να παίξουν μαζί του.

Στο τέλος της δεκαετίας του ‘40 θα γνωρίσει μία πρόσκαιρη επιτυχία. Θα ταξιδέψει στην Ευρώπη, θα κάνει περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τα προβλήματα δεν θα τον αφήσουν ποτέ και τελικά θα τον οδηγήσουν στην κατάρρευση. Ένα Σαββατόβραδο, στις 12 Μαρτίου 1955, έγειρε και πέθανε, καθώς παρακολουθούσε το πρόγραμμα του Τζίμι Ντόρσεϊ στην τηλεόραση. Το ίδιο βράδυ εμφανίστηκε στους τοίχους της Νέας Υόρκης και του Κάνσας Σίτι η φράση: «Bird lives» («Ο Μπερντ ζει»). Για το πνεύμα της τζαζ αυτό είναι πέρα  για πέρα αληθινό. Ο Μπερντ θα ζει για πάντα.

O Τσάρλι Πάρκερ άφησε πίσω του πολλές και εξαιρετικές συνθέσεις, που παίζονται και ξαναπαίζονται μέχρι σήμερα: «Now's The Time», «Billie's Bounce» «Anthropology», «Bird Gets the Worm», «Confirmation», «Scrapple from the Apple» και «Yardbird Suite». Έχει επηρεάσει σημαντικούς τζαζίστες, όπως τους σαξοφωνίστες Σόνι Ρόλινς, Τζον Κόλτρειν και Ορνέτ Κόλμαν, τον τρομπετίστα Μάιλς Ντέιβις και τους πιανίστες της τζαζ των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70, μέσω του μαθητή του Μπαντ Πάουελ.

Ο Μπερντ ήταν μία από τις εμβληματικές φιγούρες της γενιάς των χίπστερ και των μπήτνικ τη δεκαετία του ‘50. Συμβόλιζε τον τζαζ μουσικό ως ασυμβίβαστο καλλιτέχνη και διανοούμενο, παρά σαν διασκεδαστή.

Ο πρόωρος θάνατός του από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ ενέπνευσε καλλιτέχνες, όπως ο Κλιντ Ίστγουντ, που γύρισε σε ταινία τη ζωή του με τίτλο «Bird» (1988) και τον αργεντίνο συγγραφέα Χούλιο Κορτάσαρ, που έγραψε το 1959 ένα έξοχο αφήγημα για τις τελευταίες στιγμές του με τίτλο «Ο κυνηγός» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Απόπειρα»).

Σπύρος Κυπριανού, κύπριος πολιτικός, ο δεύτερος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Γεν. 28/10/1932)
Σταύρος Κουγιουμτζής, έλληνας συνθέτης. («Να ’τανε το ’21...», «Μην μου θυμώνεις μάτια μου», «Το σακάκι μου κι αν στάζει») (Γεν. 1932)

πηγη: www.sansimera.gr

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου