Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 04 Απρ 2018
Σαν Σήμερα... Τετάρτη 4 Απριλίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Τετάρτη 4 Απριλίου 2018Σαν Σήμερα... Τετάρτη 4 Απριλίου 2018Σαν Σήμερα... Τετάρτη 4 Απριλίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:03 – Δύση Ήλιου: 19:52

Σαν Σήμερα...

 

Γεγονότα

 


μ.Χ.
  Ο ανθυπολοχαγός Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, πιλοτάροντας ένα «Μπλεριό 11», χάνει τη ζωή του, λόγω πτώσης του αεροσκάφους του. Είναι ο πρώτος νεκρός της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.

Εμμανουήλ Αργυρόπουλος
1889 – 1913

Έλληνας μηχανικός και αεροπόρος. Πρωτοπόρος της ελληνικής αεροπορίας και o πρώτος νεκρός της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.

Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος γεννήθηκε το 1889 και ήταν γιος του διπλωμάτη Γεωργίου Αργυρόπουλου, πρεσβευτή της Ελλάδας στη Ρωσία. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γερμανία και αεροπλοΐα στη Γαλλία. Τον Ιανουάριο του 1912 επέστρεψε στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί του το διαλυμένο σε κομμάτια ιδιόκτητο αεροπλάνο του, ένα μονοπλάνο τύπου Νιεπόρ (Nieuport IVG), ιπποδυνάμεως 50 ίππων.

Με τη βοήθεια των μηχανικών της στρατιωτικής μονάδας του Ρουφ στην Αθήνα, το συναρμολόγησε και ύστερα από λίγες ημέρες ήταν έτοιμος για την πρώτη του πτήση στους ελληνικούς ουρανούς. Στις 6 Φεβρουαρίου 1912 ανακοίνωσε μέσω των αθηναϊκών εφημερίδων το εγχείρημά του αυτό, ορίζοντας ως τόπο απογείωσης την περιοχή του Ρουφ και χρόνο την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου.

Πράγματι, την προκαθορισμένη ημερομηνία πλήθος κόσμου κατέκλυσε τον χώρο του αυτοσχέδιου αεροδρομίου για να θαυμάσει το πρωτοφανές θέαμα. Ακριβώς στις 8:10 το πρωί ο Αργυρόπουλος «σήκωσε» το αεροπλάνο του, υπό τις επευφημίες του πλήθους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α', ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και πολλοί επίσημοι. Η πτήση αυτή, που σηματοδοτεί τη γέννηση της ελληνικής αεροπορίας, διήρκεσε 16 λεπτά και υπήρξε απόλυτα επιτυχής. Μία ώρα αργότερα έγινε και δεύτερη πτήση, με συνεπιβάτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το αεροπλάνο διέγραψε μερικούς κύκλους πάνω από τον χώρο απογειώσεως σε ύψος 80 μέτρων και προσγειώθηκε ύστερα από 4 λεπτά με επιτυχία.

Μετά και τη δεύτερη πτήση ακολούθησε η βάπτιση του αεροπλάνου, με ανάδοχο τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος του έδωσε το όνομα Αλκυών (αποδημητικό πτηνό, κοινώς ψαροπούλι) και με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι ευχήθηκε τα ακόλουθα: «Εύχομαι όπως η Αλκυών τερματίσει φυσικόν τον βίον. Εύχομαι όπως ο κ. Αργυρόπουλος, ο πρώτος Έλλην αεροναύτης, που πέταξε υπέρ τα ιερά εδάφη, συνεχίσει επί άλλου τελειότερου μηχανήματος, το οποίον να οφείλεται εξ ολοκλήρου εις αυτόν, τας ενδόξους παραδόσεις του Ικάρου, χωρίς τας ατυχίας εκείνου, προς δόξαν και αυτού και της Ελληνικής Πατρίδος».

Στις 12 Φεβρουαρίου 1912 ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος πραγματοποίησε νέα πτήση πάνω από το Παλαιό Φάληρο. Ως χώρος απογειώσεως αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε η περιοχή του Ζωολογικού Κήπου. Πλήθη λαού από την Αθήνα και τον Πειραιά έσπευσαν να θαυμάσουν τον ατρόμητο Έλληνα αεροπόρο, σε μία εξίσου επιτυχημένη πτήση, που κατέληξε σε ανέλπιστη αεροπορική γιορτή. Το πλήθος σήκωσε στα χέρια τον Αργυρόπουλο και τον έφερε θριαμβευτικά στη βασιλική εξέδρα, όπου δέχθηκε τα θερμά συγχαρητήρια του βασιλιά Γεωργίου A'.

Όταν ξέσπασαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι τον Οκτώβριο του 1912, ο Αργυρόπουλος εντάχθηκε στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, με τον βαθμό του υπολοχαγού. Στις 4 Απριλίου 1913 απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Λεμπέτ της Θεσσαλονίκης (στη σημερινή Σταυρούπολη), με ένα αεροπλάνο τύπου Μπλεριό 11 (λάφυρο από τον τουρκικό στρατό) και συνεπιβάτη τον αγωνιστή και ποιητή Κωνσταντίνο Μάνο. Η αποστολή τους ήταν αναγνωριστική για την ανίχνευση των κατεχομένων από τον βουλγαρικό στρατό περιοχών πλησίον της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της πτήσης το αεροσκάφος του υπέστη μηχανική βλάβη και κατέπεσε κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Και οι δύο επιβαίνοντες βρήκαν ακαριαίο θάνατο. Ο πρωτοπόρος της Ελληνικής Αεροπορίας Εμμανουήλ Αργυρόπουλος ήταν μόλις 24 ετών και ο Κωνσταντίνος Μάνος 44 ετών.

Ο Βλάντιμιρ Λένιν, έχοντας επιστρέψει στην Αγία Πετρούπολη από την Ελβετία, λαμβάνει ηγετικό ρόλο στο κίνημα των Μπολσεβίκων, δημοσιεύοντας τις «Θέσεις του Απρίλη».
Ο αμερικανός χημικός Τσαρλς Γκλεν Κινγκ κατορθώνει να απομονώσει τη βιταμίνη C.
Δώδεκα έθνη υπογράφουν τη Διακήρυξη του Βορείου Ατλαντικού, δημιουργώντας το ΝΑΤΟ.
«Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά θα αποτελέσει δοκιμασία, όχι μόνο για τη βιομηχανία, αλλά και για όλη τη χώρα, η οποία προσέρχεται στην Κοινή Αγορά με ολόκληρο τον φόρτο των αμαρτιών τού άμεσου ή έμμεσου παρεμβατικού παρελθόντος», αναφέρει ο πρόεδρος του απελθόντος Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) Γεώργιος Δράκος («ΙΖΟΛΑ») στην έκθεση πεπραγμένων της διοίκησης.
 Η ΑΕΚ στέφεται κυπελλούχος Ευρώπης στο μπάσκετ και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Νικά στο Παναθηναϊκό Στάδιο τη Σλάβια Πράγας με 89-82, ενώπιον 80.000 θεατών - ρεκόρ όλων των εποχών για αγώνα μπάσκετ στην Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Η ΑΕΚ Κυπελλούχος Ευρώπης!

Αμερικάνος, Τρόντζος, Ζούπας, Τσάβας, Βασιλειάδης, μετά τη λήξη του ιστορικού τελικού.

Αμερικάνος, Τρόντζος, Ζούπας, Τσάβας, Βασιλειάδης, μετά τη λήξη του ιστορικού τελικού.

Στις 4 Απριλίου 1968 η ΑΕΚ νικά τη Σλάβια Πράγας με 89-82 και κατακτά το κύπελλο κυπελλούχων στο μπάσκετ. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για το ελληνικό μπάσκετ, σε μία χρονική στιγμή, που το άθλημα δεν ήταν στις καρδιές των ελλήνων φιλάθλων.

Την εποχή εκείνη οι Απριλιανοί ετοιμάζονταν να εορτάσουν την πρώτη τους επέτειο στην εξουσία με 2500 πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές. Η κομμουνιστοκρατούμενη Τσεχοσλοβακία ζούσε την «Άνοιξη της Πράγας» με τα μέτρα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος από τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ. Στη Γαλλία, ο «Μάης» ήταν προ των πυλών.

Ο αγώνας έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, καθώς η Αθήνα δεν διέθετε άξιο λόγου κλειστό, παρά μόνο το ιστορικό γηπεδάκι του Σπόρτινγκ. 80.000 θεατές κατέκλυσαν το Καλλιμάρμαρο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, που αποτελεί ακόμα και σήμερα ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα μπάσκετ.

Ο Γιώργος Αμερικάνος υψώνει το τρόπαιο.

Η ΑΕΚ στα τέλη της δεκαετίας του '60 είχε μια σπουδαία ομάδα, αμιγώς ελληνική. Με παίκτες, όπως ο Μόσχος, ο Ζούπας, ο Αμερικάνος και ο Τρόντζος, υπήρξε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφθασε σε φάιναλ φορ ευρωπαϊκού κυπέλλου το 1966.

Το ανοιξιάτικο βράδυ της 4ης Απριλίου 1968 ο «δικέφαλος» παρατάχθηκε χωρίς τον Γιώργο Μόσχο, που είχε φύγει από τη ζωή, χτυπημένος από την επάρατο νόσο. Η νίκη ήρθε σχετικά εύκολα για τους παίκτες του Νίκου Μήλα. Ο Αμερικάνος με 29 πόντους, ο Τρόντζος με 24 και ο Ζούπας με 12 δεν άφησαν πολλά περιθώρια στους Τσέχους να αμφισβητήσουν την ανωτερότητά τους.

Η ομάδα της Πράγας είχε να αντιμετωπίσει συν τοις άλλοις τον τσιμεντένιο αγωνιστικό χώρο του Καλλιμάρμαρου, αλλά και τα φλας των φωτορεπόρτερ, που τύφλωναν τους παίκτες της σε κάποιες κρίσιμες επιθέσεις, όπως ανέφεραν οι «κακές γλώσσες» της εποχής.

Μαζί με τους 80.000 θεατές, τον αγώνα παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα, εκατομμύρια έλληνες από τα ραδιόφωνά τους, συνεπαρμένοι από την γλαφυρή περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου. Η τηλεόραση βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα.

Η σύνθεση της ΑΕΚ και οι πόντοι που σημείωσαν οι παίκτες της: Αμερικάνος 29, Τρόντζος 24, Ζούπας 12, Βασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Χρηστέας 4 και Τσάβας 3.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Τριστάν Τζαρά, ρουμανογάλλος συγγραφέας, εισηγητής του καλλιτεχνικού κινήματος του Ντανταϊσμού. (Θαν. 25/12/1963)
Αντρέι Ταρκόφσκι, ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. («Σολάρις», «Στάλκερ», «Θυσία») (Θαν. 29/12/1986)

Μάγια Αγγέλου
1928 – 2014

Αμερικανίδα ποιήτρια, συγγραφέας, ηθοποιός, μουσικός και υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων στις ΗΠΑ. «Εθνικό Θησαυρό» τη χαρακτηρίζουν οι Αμερικανοί.

Η Μάργκεριτ Τζόνσον, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1928 στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια μετά τον χωρισμό των γονιών της. Σε ηλικία 8 ετών έπεσε θύμα βιασμού από τον σύντροφο της μητέρας της. Όταν το αποκάλυψε στην οικογένειά της, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός. «Πίστεψα ότι η φωνή μου τον σκότωσε, επομένως σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερα να μη μιλάω. Κι έτσι σταμάτησα να μιλάω» είπε. Μίλησε ξανά μετά από πέντε χρόνια.

Το 1951 παντρεύτηκε τον ελληνοαμερικανό ηλεκτρολόγο και επίδοξο μουσικό Τος Άντζελος (Αναστάσιος Αγγελόπουλος), το επίθετο του οποίου υιοθέτησε έκτοτε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Το Μάγια ήταν το χαϊδευτικό της. Το ζευγάρι έφτιαξε ένα χορευτικό σχήμα, τους «Αλ και Ρίτα», αλλά το 1954 χώρισε, επειδή ο συμπατριώτης μας δεν ήταν αρεστός στη μητέρα της και ο γάμος τους ήταν αταίριαστος για τα ήθη της εποχής. Μετά τον χωρισμό της, η Μάγια Άντζελου, όπως είναι η ορθή προφορά του ονόματός της στα αγγλικά, συνέχισε να χορεύει μόνη της σε νυχτερινά κλαμπ, ενώ κυκλοφόρησε και ένα δίσκο, το «Miss Calypso» (1957).
 
Από το 1959 αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Έγραψε ποίηση, διηγήματα, δοκίμια, κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και αυτοβιογραφικά βιβλία, με πιο γνωστό το «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί», που αφηγείται τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και αποτέλεσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία το 1970. Παρότι δεν είχε πανεπιστημιακό δίπλωμα, δίδαξε επί σειρά ετών σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ στα τμήματα αμερικανικών σπουδών.

Εκτός από την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, η Αγγέλου ανέπτυξε και έντονη πολιτική δράση, καθώς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα των μαύρων στις ΗΠΑ για την απόκτηση πολιτικών δικαιωμάτων. Συνεργάστηκε με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ήταν στενή φίλη του δυναμικού ακτιβιστή Μάλκολμ X.

Το 1992 έγραψε το ποίημα «On the Pulse of the Morning», το οποίο διαβάστηκε στην ορκωμοσία του προέδρου Μπιλ Κλίντον. Το 2000 τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών και το 2011 ο πρόεδρος Ομπάμα της απένειμε το Μετάλλιο της Ελευθερίας. Μετά τον θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε διαβάσει το ποίημα της «Still I Rise» κατά την τελετή ορκωμοσίας του το 1994, η Αγγέλου έγραψε το ποίημα «His Day Is Done» προς τιμήν του εκλιπόντα Νοτιοαφρικανού ηγέτη, μετά από παραγγελία του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Η Μάγια Αγγέλου πέθανε στις 28 Μαΐου του 2014 στο Γουίνστον-Σάλεμ της Βόρειας Καρολίνας, σε ηλικία 86 ετών. Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη τα αυτοβιογραφικά της κείμενα «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί» και «Τα δυνατά πουλιά της επαγγελίας».

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Γκάρι Μουρ, άγγλος κιθαρίστας και τραγουδιστής, μέλος -μεταξύ άλλων- του συγκροτήματος Thin Lizzy. (Θαν. 6/2/2011)

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Τζον Νάπιερ, σκοτσέζος μαθηματικός, που ανακάλυψε τους λογαρίθμους. (Γεν. 1550)
Πέτερ φον Χες, γερμανός ζωγράφος, που διακρίθηκε κυρίως στις αναπαραστάσεις μαχών και ειδικότερα ως ζωγράφος που απαθανάτισε τις ιστορικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και στιγμιότυπα από την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία. (Γεν. 29/7/1792)
Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Γεν. 16/1/1853)

Τζον Βεν
1834 – 1923

Βρετανός λογικός φιλόσοφος και άνθρωπος των γραμμάτων.

Ο Τζον Βεν (John Venn) γεννήθηκε στο Κίνγκστον του Γιορκσάιρ στις 4 Αυγούστου 1834. Το 1857 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ με δίπλωμα μαθηματικού και δύο χρόνια αργότερα, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, χειροτονήθηκε ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Δίδαξε λογική στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και συνέγραψε τα έργα: «The Logic of Chance» («Η Λογική του Τυχαίου», 1866), «Symbolic Logic» («Συμβολική Λογική», 1881) και «The Principles of Empirical Logic» («Οι Αρχές της Εμπειρικής Λογικής», 1889). Σε μία μαθηματική θεωρία του, που δημοσίευσε το 1866, επεξεργάστηκε την έννοια της συχνότητας στο νόμο των πιθανοτήτων («Διάγραμμα Βεν»).

Το 1883 αποσχηματίστηκε, επειδή θεώρησε τη χριστιανική θρησκεία ασύμβατη με τα φιλοσοφικά του πιστεύω. Πέθανε στις 4 Απριλίου 1923, σε ηλικία 89 ετών.

Ο Τζον Βεν εκπροσωπεί, μαζί με τον Τζον Στιούαρτ Μιλ και τον Αλεξάντερ Μπέιν, την παράδοση του βρετανικού εμπειρισμού, που επέδρασε παράλληλα με τη νεώτερη γερμανική φιλοσοφία (Καντ, Χέγκελ), στην αρχική διαμόρφωση του πραγματισμού, εκπροσωπουμένου κυρίως από τον Γουίλιαμ Τζέιμς και τον Τζον Ντιούι.

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
1929 – 1968

Αμερικανός ιερωμένος και ηγέτης του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα του μαύρου πληθυσμού στις ΗΠΑ τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60. Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεώτερος (Martin Luther King Jr) γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν βαπτιστές ιεροκήρυκες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του το οικογενειακό του περιβάλλον δεν κατόρθωσε να τον κρατήσει μακριά από τον ζόφο της λευκής μισαλλοδοξίας. Πολύ αργότερα θα μιλήσει εκτενώς για τις κουρτίνες που στοίχειωσαν τα παιδικά χρόνια του, εκείνες που χρησιμοποιούσαν στις τραπεζαρίες των τρένων για να χωρίσουν τους λευκούς από τους μαύρους. «Ήμουν πολύ μικρός όταν βίωσα την πρώτη μου εμπειρία πίσω από την κουρτίνα. Ένιωσα σαν να είχε πέσει μια κουρτίνα πάνω σε όλη μου τη ζωή».

Σε ηλικία 15 ετών, ο Μάρτιν Λούθερ άρχισε σπουδές στο Κολέγιο Μόρχαουζ της Ατλάντας, με βάση ειδικό πρόγραμμα για ταλαντούχους μαθητές. Στο τελευταίο έτος των σπουδών του εγκατέλειψε δια παντός το ενδιαφέρον του για την ιατρική και τη νομική και επέλεξε τη σταδιοδρομία του κληρικού, ύστερα από επιμονή του πατέρα του. Σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κρόζερ στο Τσέοτερ της Πενσιλβανίας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1951 με δίπλωμα θεολογίας.

Τεράστια επίδραση στην ήδη αφυπνισμένη σκέψη του άσκησε η φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και της «μη βίας» του Μαχάτμα Γκάντι, καθώς και οι θεωρίες των σύγχρονων προτεσταντών θεολόγων. Από το Κρόζερ βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Κορέτα Σκοτ. Εκεί εξάλλου εναγκαλίστηκε και μία στέρεη βάση για τις δικές του θεολογικές και ηθικές αρχές, πάνω στην οποία έχτισε και τη διδακτορική διατριβή του με τίτλο «Συγκριτική μελέτη των ιδεών περί Θεού στη σκέψη του Πάουλ Τίλιχ και του Χένρι Νέλσον Βίμαν». Ο Κινγκ αντιλαμβανόταν τον Θεό ως μία ενεργή, εμπρόσωπη οντότητα. Επομένως, γι’ αυτόν η σωτηρία του ανθρώπου δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί ούτε στην επιδίωξη κοινωνικής προόδου, ούτε στη δύναμη του λογικού, αλλά στην πίστη ότι ο άνθρωπος οδηγείται από τον Θεό.

Ήταν σχεδόν ένα χρόνο εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών της λεωφόρου Ντέξτερ στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν η ολιγομελής ομάδα οπαδών τού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της πόλης εγκαινίασε τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στα δημόσια λεωφορεία. Αφορμή, η σύλληψη την 1η Δεκεμβρίου 1955 της μοδίστρας Ρόζας Παρκς, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σ’ ένα λευκό επιβάτη, όπως όριζε η νομοθεσία φυλετικών διακρίσεων. Μαχητικοί εκπρόσωποι του ντόπιου μαύρου πληθυσμού έσπευοαν να ιδρύσουν την «Ενωση για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι κι εξέλεξαν ηγέτη τους τον Κινγκ.

Στη διάρκεια της παρθενικής ομιλίας του ως προέδρου της οργάνωσης επέδειξε την εξέχουσα ρητορική του δεινότητα: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε. Επί πολλά χρόνια έχουμε δείξει απίστευτη υπομονή. Έχουμε δημιουργήσει μερικές φορές στους λευκούς αδελφούς μας την εντύπωση ότι μας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονταν. Ήρθαμε, όμως, εδώ για να λυτρωθούμε από την υπομονή εκείνη που μας κάνει να υπομένουμε οτιδήποτε το λιγότερο από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη». Το αμερικανικό έθνος είχε μόλις αποκτήσει μία νέα φωνή. Ένα χρόνο αργότερα, οι μαύροι του Μοντγκόμερι είχαν αποκτήσει τη δική τους θέση στο λεωφορείο.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη ενός μαζικού μαύρου κινήματος, ο Κινγκ δημιούργησε την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου», εγκαινιάζοντας πλέον και επίσημα τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Έχοντας εξασφαλίσει ένα ισχυρό βήμα στο Νότο, ξεκινά τις ανθρωπιστικές περιοδείες του ανά τις ΗΠΑ, συζητεί με τους μαύρους για τα πολιτικά τους δικαιώματα, ακολουθεί την πολιτική τής ενεργού μη βίας, διοργανώνοντας καθιστικές διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας, συναντά ξένους ηγέτες, δίνει πύρινους λόγους (εκείνο το θεόπνευστο «Έχω ένα όνειρο» στη διάρκεια μιας ειρηνικής «διαφυλετικής» συγκέντρωσης στην Ουάσιγκτον στις 28 Αυγούστου 1963 θα μείνει στην Ιστορία), διακηρύσσει ότι «έχει φθάσει η κατάλληλη στιγμή που μια συντονισμένη εξόρμηση εναντίον της αδικίας θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα και χειροπιαστά οφέλη».

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘60 η δημοτικότητά του φθάνει στο αποκορύφωμά της. Το 1964 του απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης, ενώ ψηφίζεται ο Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που εξουσιοδοτεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιβάλλει την απάλειψη των φυλετικών διακρίσεων στους δημόσιους χώρους και να διώκει ποινικά τις διακρίσεις, τόσο στα κρατικά μέσα κοινής ωφέλειας, όσο και στην απασχόληση.

Σε λίγο, όμως, θα εμφανιστούν τα πρώτα σημεία αντιπολίτευσης στους κόλπους του μαύρου κινήματος. Η φιλοσοφία της μη βίας «σκοντάφτει» όλο και συχνότερα σε εξαγριωμένους ριζοσπάστες της λεγόμενης «Μαύρης Δύναμης», που δεν αργούν να του «κολλήοουν» και το άκρως ειρωνικό προσωνύμιο «de Lawd» («ο κ. Προσευχόμενος»). Ο Κινγκ απαντά διευρύνοντας τη βάση της οργάνωσής του: συγκροτεί ένα μέτωπο των φτωχών πληθυσμών από όλες τις φυλές, τάσσεται κατά του Πολέμου του Βιετνάμ, πολεμά πλέον «για μια ριζική αναδιάρθρωση ολόκληρης της κοινωνίας, μια επανάσταση αξιών».

Το σχέδιό του για μία «Πορεία των Φτωχών προς την Ουάσιγκτον», διακόπηκε την άνοιξη του 1968 από ένα ταξίδι του στο Μέμφις του Τενεσί για την υποστήριξη μιας απεργίας εργαζομένων στα νοσοκομεία. Στις 4 Απριλίου, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε σε ηλικία 39 ετών από ένα λευκό ελεύθερο σκοπευτή, ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι του μοτέλ, στο οποίο είχε καταλύσει με τους στενούς συνεργάτες του. Στις 10 Μαρτίου 1969 ο δολοφόνος του Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομολόγησε και καταδικάστηκε σε 99 ετών ειρκτή.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου