Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 26 Απρ 2018
Πέμπτη 26 Απριλίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Πέμπτη 26 Απριλίου 2018Πέμπτη 26 Απριλίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:33 – Δύση Ήλιου: 20:12

 

Σαν Σήμερα...

 Σαντόρε ντι Σανταρόζα, ιταλός φιλέλληνας και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης. (Γεν. 18/11/1783)

Σαντόρε Σανταρόζα
1783 – 1825

Ιταλός πολιτικός και επαναστάτης, ένας από τους σημαντικότερους φιλέλληνες. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη Σφακτηρία στις 26 Απριλίου 1825.

O Σαντόρε Ανίμπαλε ντε Ρόσι ντι Πομερόλο, κόμης της Σάντα Ρόζα (Santorre Annibale De Rossi di Pomerolo, Count of Santa Rosa) γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1783 στο Σαβιλιάνο του Πεδεμοντίου, που τότε ανήκε στο Βασίλειο της Σαρδηνίας. Ήταν γιος αξιωματικού του στρατού, που σκοτώθηκε στη Μάχη του Μοντοβί (21 Απριλίου), πολεμώντας τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Η οικογένειά του μπορεί να είχε αποκτήσει τίτλους ευγενείας, αλλά δεν ήταν πλούσια.

Ο Σανταρόζα ακολούθησε από νωρίς στρατιωτική καριέρα και συμμετείχε σε πολλές μάχες κατά του Ναπολέοντα. Το 1808 διορίστηκε δήμαρχος της γενέτειράς του και το 1812 βοηθός επάρχου στη Λα Σπέτσια, όταν το Βασίλειο της Σαρδηνίας είχε προσαρτηθεί στη Γαλλία. Μετά την αποχώρηση των Γάλλων το 1814 και την αποκατάσταση της βασιλικής εξουσίας, ο Σανταρόζα συνέχισε να υπηρετεί και τη νέα κατάσταση.

H συντηρητική πολιτική του βασιλιά Βίκτωρος Εμμανουήλ Α' προκαλούσε τα φιλελεύθερα αισθήματα μιας δυναμικής μερίδας των υπηκόων του, που αγωνιζόταν για την ιταλική ενοποίηση. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Σανταρόζα, που ίδρυσε μια μυστική επαναστατική εταιρεία με την ονομασία Concordia (Ομόνοια), με φαινομενικά μορφωτικό σκοπό.

Το 1821 υπήρξε ηγετική μορφή της επανάστασης του Πεδεμοντίου, που ανέτρεψε τον βασιλιά. Στη βραχύβια επαναστατική κυβέρνηση διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών, όμως μετά την καταστολή της, συνελήφθη. Κατόρθωσε να δραπετεύσει και μέσω Ελβετίας και Γαλλίας, κατέφυγε στο Λονδίνο.

Εκεί ήλθε σε επαφή με φιλελληνικούς κύκλους και πήρε την απόφαση να κατέλθει στην επαναστατημένη Ελλάδα για να αγωνιστεί στο πλευρό των κατοίκων της. «Αισθάνομαι αγάπη για την Ελλάδα. Είναι η πατρίδα του Σωκράτη. Ο ελληνικός λαός είναι γενναίος και καλός. Οι αιώνες σκλαβιάς δεν του έχουν καταστρέψει τον καλό χαρακτήρα. Πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι αδελφό έθνος» έλεγε στον συμπολεμιστή του Τζιαντσίντο ντι Κολένιο, μετέπειτα ηγετική μορφή της Ιταλικής Ενοποίησης.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1824 έφθασε στο Ναύπλιο, αλλά μόλις τον Μάρτιο του 1825 έλαβε απάντηση από τις ελληνικές αρχές και κατετάγη ως εθελοντής στις επαναστατικές δυνάμεις με το όνομα Ντερόσι. Στις 24 Απριλίου μπήκε με το στρατιωτικό σώμα του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στο πολιορκημένο από τον Ιμπραήμ κάστρο της Πύλου (Νεόκαστρο).

Με πρόταση του Αναγνωσταρά τοποθετήθηκε στη Σφακτηρία για την ενίσχυση της φρουράς του νησιού. Στη μάχη εναντίον των αιγυπτιακών δυνάμεων του Ιμπρήμ έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 26 Απριλίου 1825.

Σχετικά

  • Άγαλμα του Σανταρόζα βρίσκεται πάνω στο νησί της Σφακτηρίας. Οδοί προς τιμήν του υπάρχουν στις πόλεις: Αγρίνιο, Αθήνα, Ίλιον, Άνω Λιόσια, Αχαρνές, Γαργαλιάνοι, Ηλιούπολη Αττικής, Αργυρούπολη Αττικής, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Καλαμάτα, Κατερίνη, Κερατσίνι, Κοζάνη Λιβαδειά, Μεσσήνη, Μυτιλήνη, Νέες Παγασές, Νίκαια, Πάτρα κα Πειραιάς.

Η πτώση της Σφακτηρίας

Η μάχη της Σφακτηρίας, πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Παναγιώτη Ζωγράφου.

Η μάχη της Σφακτηρίας, πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Παναγιώτη Ζωγράφου.

Στις 26 Απριλίου 1825, με αποβατική επιχείρηση, ο Ιμπραήμ κατέλαβε τη βραχονησίδα Σφακτηρία στην είσοδο του όρμου του Ναυαρίνου και προξένησε βαρύτατες απώλειες στους Έλληνες υπερασπιστές της. Ήταν ένα σημαντικό επεισόδιο στη μακρά πορεία της Επανάστασης του '21, που συνετέλεσε στην αφύπνιση των επαναστατημένων Ελλήνων, καθώς εκείνη την περίοδο ήταν απασχολημένοι με τις εμφύλιες διαμάχες τους.

Μετά τη νίκη του στο Κρεμμύδι (7 Απριλίου 1825), ο Ιμπραήμ Πασάς στράφηκε κατά της Σφακτηρίας, της απόκρημνης βραχονησίδας που εκτείνεται μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, σε απόσταση 150 μέτρων από την Πύλο. Στόχος του Αιγύπτιου στρατηλάτη ήταν η κατάληψή της, που θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις του κατά του Παλαιοκάστρου και του Νεόκαστρου, των δύο οχυρών φρουρίων της Πύλου.

Οι Έλληνες είχαν προνοήσει να οχυρώσουν τη Σφακτηρία με 1.000 άνδρες και οκτώ κανόνια, ενώ το νησί προστάτευαν τρία σπετσιώτικα πλοία και ο «Άρης» του Υδραίου Αναστασίου Τσαμαδού. Την οργάνωση της άμυνας είχε αναλάβει αυτοπροσώπως ο Υπουργός Πολέμου Αναγνωσταράς (Χρήστος Παπαγεωργίου το πραγματικό του όνομα). Στο νησί βρίσκονταν ακόμη ο απεσταλμένος του Εκτελεστικού (κυβέρνησης) Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και οι φιλέλληνες Σανταρόζα και Γκρασέ.

Η επίθεση των Αιγυπτίων άρχισε το μεσημέρι της 26ης Απριλίου, αρχικά με σφοδρό κανονιοβολισμό της Σφακτηρίας και στη συνέχεια με αποβατική επιχείρηση κατά κύματα τριών χιλιάδων πεζοναυτών, των οποίων ηγούντο Γάλλοι αξιωματικοί. Οι υπερασπιστές της Σφακτηρίας ανταπέδωσαν τα πυρά, αλλά δεν μπόρεσαν να αντέξουν στην υπέρτερη εχθρική δύναμη. Η μάχη ήταν άνιση και γρήγορα ο Ιμπραήμ πέτυχε τον σκοπό του κι έγινε κύριος της Σφακτηρίας.

Οι υπερασπιστές της Σφακτηρίας είχαν μεγάλες απώλειες: 350 νεκρούς, ανάμεσά τους ο Αναγνωσταράς, ο Αναστάσιος Τσαμαδός και ο ιταλός φιλέλληνας κόμης Σανταρόζα, και 200 αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι κατόρθωσαν να διασωθούν κολυμπώντας στην απέναντι ακτή. Ο Μαυροκορδάτος σώθηκε την τελευταία στιγμή με το πλοίο «Άρης», που αν και «λαβωμένο», κατόρθωσε να διαφύγει από τα εχθρικά πολεμικά και να ανοιχθεί στο πέλαγος.

Όταν η είδηση της πτώσης της Σφακτηρίας έφθασε στην έδρα της επαναστατικής κυβέρνησης στο Ναύπλιο, όλοι έμειναν κεραυνόπληκτοι. «Κανενός πρόσωπον δεν έβλεπες να γελά, όλοι σκυθρωποί και οι πέτρες και αυτές ελυπούντο. Χίλιες υποψίες απαρνούσαν εις καθενός τον νουν και το μέλλον όλοι το έβλεπον ως κινδυνώδες» γράφει στα απομνημονεύματά του ο αγωνιστής Νικόλαος Κασομούλης.

Οι συνέπειες της καταστροφής στη Σφακτηρία δεν άργησαν να φανούν. Στις 30 Απριλίου παραδόθηκε η φρουρά του Παλαιοκάστρου και στις 11 Μαΐου 1825 η φρουρά του Νεοκάστρου. Το λιμάνι της Πύλου έγινε ο κυριότερος σταθμός ανεφοδιασμού των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Το μέλλον της Ελληνικής Επανάστασης διαγραφόταν ζοφερό...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Τίθεται σε ισχύ ο πρώτος φορολογικός νόμος των επαναστατημένων Ελλήνων, με την επιβολή της δεκάτης επί των καρπών.
Ανακαλύπτεται στην Ολυμπία από γερμανούς αρχαιολόγους ο Ερμής του Πραξιτέλη.
Ιδρύεται και επισήμως ο ΠΑΟΚ, με την έγκριση του καταστατικού του από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
 Πυρηνική καταστροφή στο Τσερνομπίλ της Σοβιετικής Ένωσης (Ουκρανία), το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ

Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.

Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.

Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».

Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.

Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.

Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ' αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.

Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.

Ιδρύεται η Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) και γενικός γραμματέας του νέου κόμματος αναλαμβάνει ο Λεωνίδας Κύρκος.
Μεγάλες κινητοποιήσεις διοργανώνονται εναντίον του προτεινόμενου σχεδίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος («Σχέδιο Γιαννίτση»), με το οποίο επιχειρείται, μεταξύ άλλων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ομαδοποίηση ταμείων, επανεξέταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και επανεξέταση των κοινωνικών πόρων με προοπτική κατάργησής τους (αγγελιόσημο).

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Μάρκος Αυρήλιος, στωικός φιλόσοφος και αυτοκράτορας της Ρώμης (161-180). (Θαν. 17/3/180)

Ευγένιος Ντελακρουά, γάλλος ρομαντικός ζωγράφος. Το αριστούργημά του θεωρείται ο πίνακας «Η σφαγή της Χίου», εμπνευσμένο από τους αγώνες των Ελλήνων κατά των Τούρκων. (Θαν. 13/8/1863)
Τσαρλς Ρίχτερ, αμερικανός γεωφυσικός, που ανακάλυψε την ομώνυμη κλίμακα μέτρησης του μεγέθους των σεισμών. (Θαν. 30/9/1985)

Θάνατοι

 


μ.Χ.

Γιάκομπ Φαλμεράιερ, αυστριακός περιηγητής, δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός, περισσότερο γνωστός για τις περιηγητικές αφηγήσεις του και τις θεωρίες του σχετικά με τη φυλετική καταγωγή των Νεοελλήνων. (Γεν. 10/12/1790)
Έντμουντ Χούσερλ, γερμανός φιλόσοφος, εισηγητής του ρεύματος της φαινομενολογίας. (Γεν. 8/4/1859)

πηγη: www.sansimera.gr

     
    © Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου