Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 09 Μάι 2018
Τετάρτη 9 Μαϊου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Τετάρτη 9 Μαϊου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 06:18 – Δύση Ήλιου: 20:24

Σαν Σήμερα...

 

  Μαχητικό συλλαλητήριο υπέρ της Κύπρου που διοργανώνεται στην Αθήνα, καταλήγει σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Τέσσερις διαδηλωτές κι ένας αστυνομικός διευθυντής σκοτώνονται και 265 άτομα τραυματίζονται, εκ των οποίων οι 165 από σφαίρες.

Αίμα στην Αθήνα για το Κυπριακό

φωτο: Αθήνα, πλατεία Ομονοίας, 9 Μαΐου 1956

Στις 9 Μαΐου 1956 χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Ομονοίας για να καταδικάσουν τα σκληρά μέτρα του άγγλου κυβερνήτη Χάρντινγκ στην Κύπρο. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος βρισκόταν εξόριστος στις Σεϊχέλες, η ΕΟΚΑ είχε ξεκινήσει τον απελευθερωτικό αγώνα στη Μεγαλόνησο και την επομένη ήταν προγραμματισμένη από τις κατοχικές αρχές η εκτέλεση των αγωνιστών Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Την Ελλάδα κυβερνούσε ο νεοεκλεγμένος πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Οι διαδηλωτές ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αποδοκιμάζοντας τον Υπουργό Εξωτερικών, Σπυρίδωνα Θεοτόκη, για την ενδοτική του πολιτική. «Άξων Αθηνών - Βελιγραδίου - Καΐρου» έγραφε το πανό που ξεχώριζε, υπονοώντας την αλλαγή πλεύσης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη σύμπλευσή της με τους Τίτο και Νάσερ. Το συλλαλητήριο διοργάνωσε η Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ), με ομιλητή τον πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δωρόθεο.

Μετά το πέρας του συλλαλητηρίου, οι συγκεντρωμένοι θέλησαν να οδεύσουν προς τη Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι, παρά τις προτροπές του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας να διαλυθούν. Πλησίον της Πλατείας Κλαυθμώνος, η Αστυνομία τους εμπόδισε, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας, με τα όργανα της τάξης να ανοίγουν πυρ κατά των διαδηλωτών. Ο αστυνομικός διευθυντής Αριστείδης Παπαδόπουλος απομονώθηκε και κακοποιήθηκε από τους διαδηλωτές. Τραυματίστηκε σοβαρά και περιήλθε σε αφασία.

Στην οδό Δραγατσανίου, λόγω του ότι είχαν στηθεί οδοφράγματα, η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τρεις διαδηλωτές: Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών), Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών), Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών), καθώς και ο αστυφύλακας Κώστας Γιαννακούρης, που πέθανε στο νοσοκομείο. Στα νοσοκομεία μεταφέρθηκαν 265 τραυματίες, 165 από σφαίρες αστυνομικών και 100 με μώλωπες από χτυπήματα.

Η κατάσταση γρήγορα εκτονώθηκε, αλλά ήταν σαφές ότι ο ελληνικός λαός απαιτούσε ενεργητικότερη εξωτερική πολιτική για το Κυπριακό.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ

Δελφικές Εορτές

Δελφικές Γιορτές, 1927

Δελφικές Γιορτές, 1927

Γιορτές που οργανώθηκαν το 1927 και το 1930 στους Δελφούς, με πρωτοβουλία του ποιητή Άγγελου Σικελιανού και της αμερικανίδας συζύγου του Εύας Πάλμερ - Σικελιανού.

Αποσκοπούσαν στην πραγμάτωση του μεγαλόπνοου οραματισμού τού ποιητή περί Δελφικής Ιδέας (συγκερασμός της αρχαίας τραγωδίας, της βυζαντινής μουσικής και της λαϊκής τέχνης), με την ίδρυση μιας νέας αμφικτιονίας, στην οποία θα εκαλούντο εκπρόσωποι της διεθνούς πνευματικής ζωής και θα συνεργάζονταν για την προαγωγή της φιλίας, της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών.

Οι πρώτες Δελφικές Εορτές άρχισαν στις 9 Μαΐου 1927 και διήρκεσαν τρεις μέρες. Περιλάμβαναν παραστάσεις αρχαίου δράματος με ερασιτέχνες ηθοποιούς (Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου), γυμνικούς αγώνες, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, διαλέξεις και εκθέσεις λαϊκής χειροτεχνίας. Επαναλήφθηκαν την 1η Μαΐου του 1930, όπου παρουσιάσθηκαν οι Ικέτιδες του Αισχύλου. Η ερμηνεία της τραγωδίας απέβλεπε στην αναβίωση του αρχαίου τρόπου διδασκαλίας, αλλά η μουσική που συνόδευε τα χορικά βασιζόταν στο βυζαντινό μέλος. Τις ενδυμασίες των ηθοποιών είχε υφάνει η ίδια η Εύα Σικελιανού πάνω σε πρότυπα της λαϊκής τέχνης.

Ο Άγγελος Σικελιανός με τη σύζυγό του Εύας Πάλμερ

Τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν πολυάριθμοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι απ' όλα τα μέρη της γης, οι οποίοι αφιέρωσαν ενθουσιώδη σχόλια και άρθρα. Υπήρξαν, όμως, και αρκετά αρνητικά. Ο Νουμάς (Ιούνιος 1930) παραλλήλισε τον Σικελιανό με τον Μουσολίνι, παίρνοντας ως αφορμή μια φράση της «Δελφικής Έκκλησης», η οποία μιλούσε για τη δημιουργία μιας νέας «δελφικής γενιάς». Ο Ριζοσπάστης (5/5/1930) καταφέρθηκε κατά του εγχειρήματος Σικελιανού, αναφέροντας ότι «η προγονοπληξία ήταν ανέκαθεν λόξα της αστικής Ελλάδας. Η περιβόητη δελφική προσπάθεια δεν είναι παρά ένας παθολογικός μυστικισμός της αστικής τάξης που καταρρέει και ζητάει παρηγοριά στο ένδοξο παρελθόν…».

Παρότι οι Δελφικές Εορτές έδωσαν μεγάλη ώθηση στον σχεδόν ανύπαρκτο εκείνη την περίοδο τουρισμό και τη διάδοση της λαϊκής τέχνης στο εσωτερικό και το εξωτερικό, δεν επαναλήφθηκαν έκτοτε, επειδή το ζεύγος Σικελιανού, που είχε αναλάβει σχεδόν όλα τα έξοδα, εξαντλήθηκε οικονομικά. Το δε φτωχό ελληνικό κράτος, έχοντας άλλες προτεραιότητες, δεν φάνηκε πρόθυμο να υποστεί τις απαιτούμενες δαπάνες.

Το όραμα του Άγγελου Σικελιανού συνεχίζει, κατά κάποιο τρόπο, σήμερα το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών, που ιδρύθηκε το 1977, με πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο, σκοπός του Ε.Π.Κ.Δ. είναι «η ανάπτυξις των κοινών πολιτιστικών στοιχείων ,τα οποία ενώνουν τους λαούς της Ευρώπης». Στο Ε.Π.Κ.Δ. ανήκει το Μουσείο Δελφικών Εορτών, που στεγάζεται στο σπίτι του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού στους Δελφούς. Περιλαμβάνει φωτογραφικό και έντυπο υλικό από τις Δελφικές Εορτές, κοστούμια από τις παραστάσεις αρχαίου δράματος, τον περίφημο αργαλειό της Εύας Σικελιανού, χειρόγραφα κείμενα του ποιητή και άλλα αντικείμενα.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Φρικιαστικό έγκλημα στον Πειραιά. Η γιαγιά Μαρία Παπαδάκη τεμαχίζει το νόθο παιδί της κόρης της, ενώ αυτή βρίσκεται στο κρεβάτι του τοκετού, το βάζει στο τσουκάλι, το βράζει κι έπειτα το πετά.
Η χωροφυλακή διαλύει βίαια συγκέντρωση απεργών καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. 12 νεκροί και 32 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός των φονικών συγκρούσεων. Εμπνευσμένος από τους νεκρούς καπνεργάτες, ο Γιάννης Ρίτσος θα γράψει λίγο αργότερα το ποίημά του «Επιτάφιος», που θα μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Οι τελευταίοι υψηλόβαθμοι Ναζί του Βερολίνου παραδίδονται στις Σοβιετικές Δυνάμεις του στρατάρχη Ζούκοφ. Ανάμεσά τους και ο στρατάρχης Καϊτέλ. («Ημέρα της Νίκης»)
Ο Ρόμπερτ Σούμαν παρουσιάζει την πρότασή του για τη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης. Η πρότασή του αυτή, που έμεινε στην ιστορία ως «Διακήρυξη Σούμαν», θεωρείται ότι συνεισέφερε στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Κώστας Καραμανλής διαγράφει από τη Νέα Δημοκρατία τον βουλευτή Γιώργο Καρατζαφέρη. Αφορμή, οι σκληρές δηλώσεις του δεύτερου σε συνέντευξή του στον Τύπο, τόσο για τον πρόεδρο, όσο και για τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Άρη Σπηλιωτόπουλο.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Άνταμ Όπελ, γερμανός επιχειρηματίας, ιδρυτής της φερώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας. (Θαν. 8/9/1895)
Χάουαρντ Κάρτερ, βρετανός αρχαιολόγος, που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών. (Θαν. 2/3/1939)

Φερντινάν Μονουαγιέ
1836 – 1912

Ο Φερντινάν Μονουαγιέ και ο φερώνυμος πίνακάς του

Ο Φερντινάν Μονουαγιέ και ο φερώνυμος πίνακάς του

Ο Φερντινάν Μονουαγιέ (Ferdinand Monoyer) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους οφθαλμιάτρους του 19ου αιώνα. Εισήγαγε στην οφθαλμιατρική τη διοπτρία και κατασκεύασε τον φερώνυμο πίνακα για τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας.

Γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1836 στη Λιόν και ήταν γιος στρατιωτικού γιατρού. Σπούδασε ιατρική και το 1871 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Από το 1872 διετέλεσε διευθυντής της Οφθαλμολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Νανσί και από το 1877 έως το 1909 καθηγητής της Ιατρικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Λιόν.

Το 1872 ο Φερντινάν Μονουαγιέ εισηγήθηκε τη διοπτρία, που είναι η μονάδα μέτρησης της ισχύος ενός φακού ή γενικότερα ενός οπτικού συστήματος και συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα δ. Σε διοπτρίες εκφράζονται συνήθως και οι βαθμοί μυωπίας ή υπερμετρωπίας ενός ατόμου.

Αργότερα δημιούργησε τον φερώνυμο πίνακα, για τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας των οφθαλμών ενός ατόμου. Ο πίνακας Μονουαγιέ περιέχει μικρού μεγέθους γράμματα στην κορυφή του, που μεγαλώνουν βαθμιαία ως τη βάση του και διαβάζεται από το υπό εξέταση άτομο από κάτω προς τα πάνω. Σήμερα δεν βρίσκεται σε χρήση, καθώς έχει επικρατήσει ο αντίστοιχος πίνακας του ολλανδού οφθαλμίατρου Χέρμαν Σνέλεν (1834-1909).

Ο Φερντινάν Μονουαγιέ πέθανε στις 11 Ιουλίου 1912 στη Λιόν και κηδεύτηκε με δόξες και τιμές δύο ημέρες αργότερα.

Έλενα Ράπτη, ελληνίδα πολιτικός.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Πολ Γκογκέν, γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος. (Γεν. 7/6/1848)
Ευγένιος Σπαθάρης, έλληνας καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών. (Γεν. 2/1/1924)

Θόδωρος Έξαρχος
1930 – 2009

Θόδωρος Έξαρχος

Θόδωρος Έξαρχος

Ο Θόδωρος Έξαρχος ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου, με πολυετή ευδόκιμη παρουσία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1930, σπούδασε στη σχολή του Εθνικού και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1951, με το Θίασο της Κατερίνας στο έργο «Βροχή».

Έκανε τα πρώτα κινηματογραφικά του βήματα το 1957 στην ταινία «Της τύχης τα γραμμένα». Έκτοτε εμφανίστηκε σε περισσότερες από 60 ταινίες, πολλές από τις οποίες υπήρξαν μεγάλες επιτυχίες στην εποχή τους. Ανάμεσά τους, το «Ου κλέψεις» (1965), η «Μαντώ Μαυρογένους» (1971), η «Αναζήτηση» (1972) και η «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη. Σταθμός στην καριέρα του υπήρξε επίσης η τηλεοπτική σειρά «Άγνωστος πόλεμος».

Παράλληλα με το θέατρο και τον κινηματογράφο, ο Θόδωρος Έξαρχος εργάστηκε πολύ στο ραδιόφωνο, μετέφρασε θεατρικά έργα και υπήρξε μελετητής του θεάτρου, εκδίδοντας βιβλία για την ιστορία και τους ανθρώπους του. Σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα του ήταν τα εγκυκλοπαιδικά λεξικά ελλήνων ηθοποιών, τα οποία επιμελούνταν επί σειρά ετών («Έλληνες ηθοποιοί - Αναζητώντας τις ρίζες», «Έλληνες ηθοποιοί η γενιά μας»).

Επιπλέον, ασχολήθηκε με τα συνδικαλιστικά του κλάδου ως γενικός γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξέδωσε και ποίηση, ποιήματα γραμμένα με βαθιά ευαισθησία, με αίσθηση του μέτρου.

Ο Θόδωρος Έξαρχος πέθανε στις 9 Μαΐου 2009.

Λένα Χορν
1917 – 2010

Λένα Χορν

Λένα Χορν

Η Λένα Μέρι Καλχούν Χορν (Lena Mary Calhoun Horne) ήταν αμερικανίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός και πολιτική ακτιβίστρια.

Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1917 στη Νέα Υόρκη από ευκατάστατη οικογένεια, με ινδιάνικες και αφρικάνικες ρίζες. Το 1933 και σε ηλικία 16 ετών εγκατέλειψε το Λύκειο και ξεκίνησε την καριέρα της στο ονομαστό Cotton Club της Νέας Υόρκης, που άκμασε την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και φιλοξένησε όλα τα μεγάλα ονόματα της τζαζ.

Τη δεκαετία του ‘40 μετακόμισε στο Χόλιγουντ, παίζοντας μικρούς και δεύτερους ρόλους, μέχρις ότου μπήκε στη μαύρη λίστα του γερουσιαστή Μακάρθι για τις προοδευτικές ιδέες της τη δεκαετία του ‘50. Οι πόρτες του Χόλιγουντ έκλεισαν και η Λένα Χορν επέστρεψε ως τραγουδίστρια σε νάιτκλαμπ. Μεγάλη επιτυχία της από εκείνη την περίοδο, η ταινία «Stormy Weather», παραγωγής 1943, στην οποία πρωταγωνίστησε, κάνοντας γνωστό το ομότιτλο τραγούδι.

Αναμίχθηκε από νεαρής ηλικίας στο κίνημα των αφροαμερικανών για πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες. Συμμετείχε στη μεγάλη αντιρατσιστική πορεία στην Ουάσιγκτον, που οργάνωσε το καλοκαίρι του 1963 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και συνέχιζε να τραγουδά σε νάιτκλαμπ, να εμφανίζεται στην τηλεόραση και να κυκλοφορεί δίσκους.

Το 1980 αποφάσισε να εγκαταλείψει τη σόουμπιζ και οι εμφανίσεις της από τότε έγιναν σποραδικές μέχρι τη δεκαετία του ‘90. Η Λένα Χορν κέρδισε τέσσερα Γκράμι και δεκάδες άλλα βραβεία και διακρίσεις για τις καλλιτεχνικές της δραστηριότητες και την πολιτική της δράση. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δύο παιδιά.

Με την αισθησιακή φωνή και την εξωτική ομορφιά της, υπήρξε σύμβολο χειραφέτησης για την αφροαμερικανίδα γυναίκα. Όταν η Χάλε Μπέρι έγινε η πρώτη μαύρη που κέρδισε Όσκαρ ερμηνείας το 2002, δήλωσε: «Αυτή η στιγμή είναι για τη Λένα Χορν, την Ντόροθι Ντάντριτζ, την Νταϊάν Κάρολ… για κάθε ανώνυμη μαύρη γυναίκα, που τώρα έχει μια ευκαιρία, επειδή η πόρτα αυτή άνοιξε απόψε».

Η Λένα Χορν πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 ετών, στις 9 Μαΐου 2010.

Βιντάλ Σασούν, άγγλος κομμωτής, ιδρυτής της φερώνυμης βιομηχανίας καλλυντικών. (Γεν. 17/1/1928)

πηγη: www.sansimera.gr

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου