Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 02 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα...Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα...Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:39 – Δύση Ήλιου: 17:18

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα


μ.Χ.

Κεντρικόν Σχολείον


Το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο νεοελληνικό κράτος. Μαζί με το Ορφανοτροφείο και τα Αλληλοδιδακτικά Σχολεία, αποτέλεσε τον πρώτο καρπό της εκπαιδευτικής πολιτικής του Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Κυβερνήτης έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στην παιδεία και τη θεωρούσε πρωταρχικό του στόχο για την ανασυγκρότηση του έθνους.

Το Κεντρικόν Σχολείον ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1829 στην Αίγινα, με αντικείμενο την παραγωγή επιστημονικά καταρτισμένων δασκάλων και την προπαρασκευή όσων νέων ήθελαν να ακολουθήσουν ανώτατες σπουδές σε άλλους κλάδους. Η φοίτηση ήταν τριετής και τα μαθήματα, κυρίως, θεωρητικής κατεύθυνσης. Πολλοί από τους αποφοίτους του αποτέλεσαν τα πρώτα στελέχη της δημόσιας διοίκησης.

Πρωτολειτούργησε στις 2 Ιανουαρίου 1830 με έφορο τον Ανδρέα Μουστοξύδη και στεγάσθηκε αρχικά στο οίκημα, όπου παλαιότερα συνεδρίαζε το «Πανελλήνιον». Οι βασικοί δάσκαλοι ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος, που δίδασκε ελληνική γλώσσα, συντακτικό, ιστορία και γεωγραφία, και ο Ιωάννης Βενθύλος, που δίδασκε έλληνες ποιητές, μαθηματικά και γαλλικά. Υποδιδάσκαλοι διορίσθηκαν ο ζωγράφος Φώτιος Βότζας για το μάθημα της σκιαγραφίας και ο Αθανάσιος Αβραμιάδης για το μάθημα της μουσικής.

Οι αιτήσεις για φοίτηση στο Σχολείο ήταν τόσες πολλές, που ο Καποδίστριας έδωσε εντολή να εκπονηθούν από τους αρχιτέκτονες Κλεάνθη και Σάουμπερτ σχέδια για την ανέγερση νέου κτιρίου, το οποίο ανεγέρθηκε με δωρεά του ελβετού φιλέλληνα Εϋνάρδου και έλαβε την ονομασία «Εϋνάρδειο».

Σημαντικός αριθμός των σπουδαστών ήταν υπότροφοι της κυβέρνησης και κυρίως εκείνοι που προέρχονταν από τις υπόδουλες περιοχές της Ελλάδας, καθώς και οι γιοι των αγωνιστών. Στον απολογισμό τού πρώτου έτους της λειτουργίας του, στις 31 Δεκεμβρίου 1830, αναφέρεται ότι φοιτούσαν 350 σπουδαστές απ' όλη την Ελλάδα.

Ο Καποδίστριας, παρά το φόρτο της εργασίας του, παρακολουθούσε από κοντά τη λειτουργία του Σχολείου. Υπήρχαν μέρες που βρισκόταν στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μαθητές και τους παρότρυνε «εις το καθήκον και την αρετήν νέους αρχομένους βίον νέον, εν πατρίδι νέα», ενώ κατά την περίοδο των εξετάσεων ζητούσε να «διαβάση τας κόλλας των εξετάσεων των μαθητών για να διαπιστώση αυτοπροσώπως την πρόοδό τους».

Πολύς λόγος έγινε για το αν θα πρέπει να υπάρχουν κατά τη σχολική περίοδο αργίες και διακοπές, γιατί μερικοί υποστήριζαν ότι οι αργίες και οι διακοπές είναι εμπόδιο για την προκοπή των μαθητών. Τελικά, ο Κυβερνήτης εξέδωσε στις 16 Ιανουαρίου 1830 διάταγμα, το οποίο καθόριζε τη λειτουργία των σχολείων. Σύμφωνα με αυτό:

  • Τα σχολεία της Επικράτειας δεν θα κάνουν μάθημα τις Κυριακές, τις δεσποτικές και θεομητορικές γιορτές των Αγίων.
  • Κατά τις γιορτινές μέρες, μετά τη Θεία Λειτουργία οι μαθητές πηγαίνουν σχολείο και αφού γίνει εξήγηση του Ιερού Ευαγγελίου της ημέρας, γίνεται η συνηθισμένη παράδοση.
  • Οι ώρες παράδοσης είναι 9-12 το πρωί και 2-5 το απόγευμα.
  • Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία θα έχουν διακοπές από 20 Ιουλίου έως 1η Σεπτεμβρίου. Τις ημέρες των διακοπών, εκτός από τις γιορτές, γίνεται μάθημα μόνο μέχρι το μεσημέρι.

Παρά την επιτυχημένη πορεία του Κεντρικού Σχολείου, τα πρώτα σύννεφα δεν άργησαν να φανούν στον ορίζοντα, αφού οι μαθητές αντέδρασαν στα κατά τη γνώμη τους αυστηρά μέτρα του Κυβερνήτη. Έτσι, έκαναν αποχή τον Ιανουάριο του 1831, προκαλώντας, σύμφωνα με έκθεση του Μουστοξύδη στον Καποδίστρια, πολλά προβλήματα στους κατοίκους του νησιού.

Χαρακτηριστική είναι και η απόφαση του Αστυνόμου προς τον Καποδίστρια: «Οι μαθητές είναι ταραχοποιοί και στασιαστές, κατάσταση η οποία τρομοκρατεί τους κατοίκους της Αίγινας και ιδιαίτερα τους Ψαριανούς, που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα κι έτσι υπομένουν τα ολέθρια αποτελέσματα. Αίτιο αυτής της κατάστασης είναι ο καθηγητής Γεώργιος Γεννάδιος, ο οποίος τις ώρες του μαθήματός του γνωστοποιεί τα δικαιώματα που έχουν, με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό των μαθητών». Τη μαθητική αναταραχή προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν -αν δεν την προκάλεσαν κιόλας- οι αντίπαλοι του Κυβερνήτη, κυρίως οι Ψαριανοί και Υδραίοι.

Μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, οι δραστηριότητες του «Κεντρικού Σχολείου» ατόνησαν και στις 10 Απριλίου 1834 αποφασίστηκε η μεταφορά του στην Αθήνα και η μετατροπή του σε Γυμνάσιο με γυμνασιάρχη τον Γεώργιο Γεννάδιο. Σήμερα, το άλλοτε Κεντρικόν Σχολείον ονομάζεται Α' Πειραματικό Ενιαίο Λύκειο Αθηνών «Γεννάδειο» και στεγάζεται στο κέντρο της Αθήνας.

Ο αρχηγός της Επανάστασης του 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, παραδίδει την εξουσία στους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι στόχοι της «Επαναστατικής Επιτροπής» έχουν εκπληρωθεί.
Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από τη δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.
Ο 30χρονος Κρητικός λατόμος Γεώργιος Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης. υποχρεώνει την εσωτερική πτήση της «Ολυμπιακής» Ηράκλειο - Αθήνα να κατευθυνθεί προς το Κάιρο. Το αεροσκάφος, ένα Ντάγκλας DC-6Β με 97 επιβάτες και 5μελές πλήρωμα, προσγειώνεται στο Κάιρο, όπου οι αρχές συλλαμβάνουν τον αεροπειρατή και φροντίζουν για την επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος.
Ομάδα ισραηλινών αρχαιολόγων ανακαλύπτει στην Ιερουσαλήμ ένα σκελετό σταυρωμένου άνδρα, ηλικίας 2.000 ετών. Είναι το πρώτο εύρημα που αποδεικνύει ότι το σταύρωμα αποτελούσε τον βασικό τρόπο εκτέλεσης των Ρωμαίων.
Εγκαινιάζεται το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Η τιμή του πετρελαίου σκαρφαλώνει για πρώτη φορά στα 100 δολάρια το βαρέλι.

 

Γεννήσεις


μ.Χ.
 Χριστόφορος Θεοφίλου, γνωστός ως Τζιμ Λόντος, παγκόσμιος πρωταθλητής στην πάλη (κατς) από το 1930 έως το 1946. (Θαν. 19/8/1975)

Τζιμ Λόντος
1897 – 1975

Σούπερ σταρ της επαγγελματικής πάλης (κατς), που πρόσφερε ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό κραχ Αμερικανούς. Ο Τζιμ Λόντος (Jim Londos) γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1897 στο Κουτσοπόδι του Άργους ως Χριστόφορος Θεοφίλου και ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειάς του.

Η μητέρα του ήθελε να γίνει ιερέας, ενώ ο πατέρας του τον ονειρευόταν στρατιωτικό. Ο ίδιος προτίμησε να γίνει μετανάστης και σε ηλικία μόλις 13 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του, ταξίδεψε στην Αμερική κι έπιασε δουλειά ως λαντζέρης σ' ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης.

Η ιδέα να ασχοληθεί με την πάλη τού δημιουργήθηκε όταν βρέθηκε τυχαία σ' έναν αγώνα, καθώς «εξερευνούσε» τους δρόμους του Μανχάταν, λίγες ημέρες μετά την άφιξή του. Με τα πρώτα χρήματα που κέρδισε από τη δουλειά του, γράφτηκε σ' ένα προπονητήριο και άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του αθλήματος.

Πολύ σύντομα, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των οργανωτών αγώνων, καθώς διέφερε απ' όλους τους άλλους παλαιστές. Ήταν μικρόσωμος και χωρίς κανένα ψεγάδι τερατομορφίας, ενώ διέθετε δύναμη, ευκινησία, ευστροφία και πονηριά. Αυτή η διαφορετικότητά του ταύτιζε τους θεατές μαζί του, στο ρόλο του «καλού» που μάχεται και τελικά νικάει τον γιγαντόσωμο «κακό» αντίπαλό του. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συνέρεαν σε κάθε αγώνα του για να παρακολουθήσουν τα κατορθώματά του και να απολαύσουν τις θεαματικές λαβές και τα «αεροπλανικά» του.

Ο Τζιμ Λόντος -προσωνύμιο που του δόθηκε από τον αθλητικογράφο Ρόσκο Φόσετ, έπειτα από μία νίκη του στην ομιχλώδη αρένα «Λονδίνο» (London) του Πόρτλαντ- υπήρξε από τους πρωτεργάτες τους είδους της πάλης που αργότερα έγινε γνωστό διεθνώς ως «κατς». Στις 8 Ιουνίου του 1930 ανακηρύχθηκε από την Ομοσπονδία Πάλης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, τίτλο που κράτησε έως το 1946, οπότε και αποσύρθηκε. Σε αυτά τα 16 χρόνια έδωσε περισσότερους από 2.500 αγώνες και ηττήθηκε σε λιγότερους από δέκα!

Οι Έλληνες τον απολάμβαναν κατά καιρούς στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ερχόταν για να κατατροπώσει τον Κβαριάνι, τον Μεμέτ Αλή, τον Βάντερβαλντ και το 1959 (στα 64 χρόνια του!) κάποιον άγγλο παλαιστή τριάντα χρόνια νεότερό του...

Η λαμπρή πορεία του στα ρινγκ υπήρξε ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τον Λόντο. Αλλά και ο ίδιος υπήρξε γενναιόδωρος, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά για τα ελληνόπουλα που έμειναν ορφανά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέθανε στην Καλιφόρνια στις 19 Αυγούστου 1975, από ανακοπή καρδιάς.

Ισαάκ Ασίμοφ, ρωσοαμερικανός συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. (Θαν. 6/4/1992)
Ευγένιος Σπαθάρης, έλληνας καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών. (Θαν. 9/5/2009)

 

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Οβίδιος, ρωμαίος ποιητής. (Γεν. 20/3/43 π.Χ.)
Αρμάν Πεζό, γάλλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας. (Γεν. 26/3/1849)
Θεόφραστος Σακελλαρίδης, έλληνας μουσουργός, δημιουργός της ελληνικής οπερέτας. («Θέλω να δω τον Πάπα!») (Γεν. 7/9/1882)

Ρήγας Γκόλφης
1886 – 1958

Έλληνας ποιητής, κριτικός της λογοτεχνίας και μαχητικός δημοτικιστής. Η ποίησή του κινήθηκε στα χνάρια της σχολής του Παλαμά.

Ο Δημήτριος Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1858 στο Μεσολόγγι. Ο  πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι και η μητέρα του από την οικογένεια Δροσίνη, που συγγένευε με την οικογένεια Παλαμά. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές στην πατρίδα του, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθησε το επάγγελμα του συμβολαιογράφου.

Το 1909 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Τραγούδια του Απρίλη» και ακολούθησαν οι συλλογές: «Ύμνοι» (1921), «Στο Γύρισμα της Ρίμας» (1921), «Λυρικά Χρώματα» (1930) και «Τετράμερα» (1952). Το 1935 κυκλοφόρησε ο τόμος «Φαντασία και Ποίηση» με κείμενα από το κριτικό του έργου και το 1954 η συλλογή διηγημάτων «Η επιφάνεια και το βάθος».

Ο Γκόλφης υπήρξε από τους στενούς συνεργάτες του περιοδικού Ο Νουμάς, του μαχητικού οργάνου για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας, και βρισκόταν σε άμεση επαφή με τους κοινωνικούς αγώνες στη χώρα μας και την ενθάρρυνση των σοσιαλιστικών ιδεών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετέφρασε τη «Διεθνή» (τον ύμνο του παγκόσμιου σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος) και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος, ενώ το 1909, όταν στην Ισπανία εκτελέστηκε ο σοσιαλιστής Φερέρο τού αφιέρωσε ένα ποίημα. Το θεατρικό του έργο Ο Γήταυρος, που δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχειες στο λογοτεχνικό περιοδικό Νουμάς (7, 14, 21 Δεκεμβρίου του 1908) θεωρείται ένα από πρώτα λογοτεχνικά έργα με σοσιαλιστικό προσανατολισμό.

Ο Ρήγας Γκόλφης πέθανε στην Αθήνα στις 2 Ιανουαρίου του 1958, σε ηλικία 72 ετών.

Κρίσεις για το έργο του

Στην ποίηση του Γκόλφη υπάρχει ποικιλία μέτρων και ρυθμών, ερωτική τρυφερότητα, ευγένεια αισθημάτων, εξομολογητικός τόνος και κάποια κοινωνική διάθεση. Άριστος τεχνίτης του μετρικού και ομοιοκατάληκτου στίχου, με τις μελέτες και τα άρθρα και τις παρεμβάσεις του στις διάφορες γλωσσικές διαμάχες, στάθηκε κι ένας ανυποχώρητος μαχητής στην υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας. Τα κριτικά του κείμενα, απλά και στέρεα συγκροτημένα, αποκαλύπτουν την πνευματική του καλλιέργεια και τις κριτικές του ικανότητες. Αποτελεί, άλλωστε, ανάμεσα στους εκπροσώπους της γενιάς που ανδρώθηκε γύρω από τον άξονα Ψυχάρη-Παλαμά, μια σεμνή και υπολογίσιμη παρουσία.

Δημήτρης Σταμέλος, δημοσιογράφος και συγγραφέας

Στον Ρήγα Γκόλφη χρωστούμε και ποιήματα με ευαίσθητη διάθεση και με πολύ τεχνική επεξεργασία.

Λίνος Πολίτης, καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας και ακαδημαϊκός

Τεχνίτης του στίχου αξιόλογος εστάθηκε ο Ρήγας Γκόλφης.

Κ.Θ. Δημαράς, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Οδυσσεύς Αγγελής
1912 – 1987

Ανώτατος αξιωματικός του Στρατού, εκ των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Ο Οδυσσεύς Αγγελής γεννήθηκε στη Στενή Ευβοίας στις 2 Ιανουαρίου 1912. Γιος του σιδηρουργού Μιλτιάδη Αγγελή, είχε άλλα εννέα αδέλφια. Μετά την περάτωση των σπουδών του στο Γυμνάσιο Χαλκίδας εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1934 ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.

Έλαβε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 ως διοικητής πυροβολαρχίας ορεινού πυροβολικού. Με την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου υπηρέτησε στις τάξεις του ελληνικού στρατού.

Συμμετείχε στα «Δεκεμβριανά» (1944) και τον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949) ως διοικητής μοίρας πυροβολικού, ενώ ήταν μέλος της συνωμοτικής οργάνωσης ΙΔΕΑ, όπου γνώρισε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Τις παραμονές του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 κατείχε τη θέση του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) με τον βαθμό του αντιστρατήγου και ήταν μυημένος στη συνωμοσία της ομάδας Παπαδόπουλου για την ανατροπή της Δημοκρατίας.

Την επαύριο του πραξικοπήματος ανέλαβε και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ), ενώ από τις 14 Δεκεμβρίου 1967 έως τις 18 Δεκεμβρίου 1968 ήταν ταυτόχρονα αρχηγός του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ με το βαθμό του στρατηγού. Από τις 19 Δεκεμβρίου ανέλαβε επικεφαλής του νεοσύστατου Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων, όπως μετονομάστηκε το ΓΕΕΘΑ.

Στις 16 Αυγούστου 1973 αποστρατεύτηκε και αμέσως μετά ανέλαβε την πολιτική θέση του αντιπροέδρου της Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, στο πλαίσιο της «φιλελευθεροποίησης» του στρατιωτικού καθεστώτος. Παρέμεινε στη θέση του έως τις 25 Νοεμβρίου 1973, οπότε ο Παπαδόπουλος ανετράπη από τον Δημήτριο Ιωαννίδη. Στη συνέχεια τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου 1974.

Στις 23 Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών για τα αδικήματα της στάσης και της εσχάτης προδοσίας και φυλακίστηκε στην ειδική πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού, μαζί με τους άλλους πρωταίτιους του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Ο Οδυσσεύς Αγγελής αυτοκτόνησε στο κελί του το πρωί της 22ας Μαρτίου 1987, σε ηλικία 75. Ήταν ανύπαντρος και δεν άφησε απογόνους.

πηγη: www.sansimera.gr
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου