• 238  – O Γορδιανός Γ΄ ανακηρύσσεται αυτοκράτορας της  Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε ηλικία 13 ετών.
• 904– Άλωση της Θεσσαλονίκης: Μετά από μία σύντομη πολιορκία, Σαρακηνοί επιδρομείς με επικεφαλής τον Λέοντα τον Τριπολίτη λεηλατούν τη Θεσσαλονίκη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Λέων ο Τριπολίτης, γνωστός στα αραβικά ως Ρασίκ αλ-Ουαρνταμί καθώς και ως Γκουλάμ Ζουράφα .
• Ήταν Έλληνας αποστάτης και διοικητής στόλου για λογαριασμό του Χαλιφάτου των Αββασιδών στις αρχές του 10ου αιώνα. Είναι περισσότερο γνωστός για την άλωση της Θεσσαλονίκης, την δεύτερη τη τάξει πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το 904

• • Ο Νικηφόρος Ουρανός κατατροπώνει τους Βούλγαρους στη μάχη του Σπερχείου. Μάχη του Κλειδίου – διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρονης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και έληξε με τη νίκη των Βυζαντινών.
    
  • Ο Βασίλειος Β' και ο πατριός του, Νικηφόρος Β΄ Φωκάς. Επιγρ.: IHS XIS REX REGNANTIUM / NIKHFOR' CE BASIL' AVGG BA.1014 – Μάχη του Κλειδίου.
• Ο Βασίλειος Β´ ο Βουλγαροκτόνος όχι μόνο συντρίβει τον τσάρο των Βουλγάρων, Σαμουήλ, αλλά τυφλώνει σχεδόν στο σύνολο τους τους 15.000 αιχμαλώτους του. Ανά 10 αφήνει έναν μονόφθαλμο, προκειμένου να οδηγήσει τους υπόλοιπους. Στη συνέχεια τους αφήνει ελεύθερους. Λέγεται ότι ο Σαμουήλ, βλέποντας το βασανισμό των στρατιωτών του από το σοκ παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει.
• 1565 – Η Μαρία Α΄ της Σκωτίας παντρεύεται τον Ερρίκο Στιούαρτ, γνωστό και ως Λόρδο Ντάρνλεϊ, στο Εδιμβούργο.
• 1567 – Ο Ιάκωβος ΣΤ’ στέφεται βασιλιάς της Σκωτίας.
• 1588 Ο ισπανικός στόλος, που έφερε τον τίτλο της αόρατης αρμάδας, ηττάται στα ανοιχτά του Γκραβελέν της Γαλλίας απ’ τον αγγλικό στόλο που διοικείται από τον λόρδο Τσαρλς Χάουαρντ και τον σερ Φράνσις Ντρέικ.
• 1792  Πέτερ φον Ες, γερμανός ζωγράφος, που διακρίθηκε κυρίως στις αναπαραστάσεις μαχών και ειδικότερα ως ζωγράφος που απαθανάτισε τις ιστορικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και στιγμιότυπα από την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία. (Θαν. 4/4/1871)
• 1825 Αποτυγχάνει, εξαιτίας της νηνεμίας που επικρατεί, προσπάθεια μοίρας του ελληνικού στόλου υπό τον Κωνσταντίνο Κανάρη να πυρπολήσει τον αιγυπτιακό στόλο μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.  Κωνσταντίνος Κανάρης (1793 – 1877) Επαναστάτης, σπουδαία μορφή του ναυτικού αγώνα κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μετέπειτα ναύαρχος και πολιτικός. Διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας σε ένα διάστημα 33,5 ετών (1844, 1848-49, 1864, 1864-65 και 1877) και για 2 χρόνια και 3 μήνες συνολικά
• 1829 Ο Ιωάννης Καποδίστριας διανέμει σε ακτήμονες 200.000 στρέμματα εθνικής γης.

• 1856 Ρόμπερτ Σούμαν (1810 – 1856) . Ο γερμανός συνθέτης Ρόμπερτ Σούμαν (Robert Schumann) υπήρξε από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που ανέδειξε το κίνημα του Ρομαντισμού στο χώρο της μουσικής. Ξεκίνησε να κατακτήσει τον κόσμο ως βιρτουόζος πιανίστας, αφού δεν έκανε το χατήρι της μάνας του να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Νομική. Το όνειρό του ως πιανίστα κατέρρευσε, όταν στην προσπάθειά του να δυναμώσει τον λιγότερο ευκίνητο παράμεσο του αριστερού του χεριού με μια δική του εφεύρεση, το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει την παράλυση του δαχτύλου. Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι ο Σούμαν έδεσε από το ένα άκρο του σκοινιού τον παράμεσό του και την άλλη άκρη του σκοινιού την έδεσε στο ταβάνι του υπνοδωματίου του. Θεωρητικά, αυτό το κόλπο θα τέντωνε τον τένοντα και θα έδινε στο δάχτυλο μεγαλύτερη ευλυγισία.

  Μετά το… ατύχημα αφιερώθηκε στη σύνθεση

  Ο Ρόμπερτ Σούμαν το 1839

  Δεν το έβαλε κάτω και αφιερώθηκε στη σύνθεση, όπου διακρίθηκε ιδιαίτερα, αν και κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του έμεινε στη σκιά της γυναίκας του Κλάρας Σούμαν, που ήταν από τα κορυφαία ονόματα του πιάνου στην εποχή της. Ο Σούμαν έφυγε από τη ζωή το 1856, σε ηλικία 46 ετών, χτυπημένος από τη σύφιλη, από την οποία προσβλήθηκε σε νεαρή ηλικία και μάταια προσπάθησε να καταπολεμήσει. Ο Ρόμπερτ Σούμαν γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1810 στο Τσβίκαου του τότε Βασιλείου της Σαξονίας (σήμερα η πόλη υπάγεται στο ομόσπονδο γερμανικό κρατίδιο της Σαξονίας). Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας για να σπουδάσει νομικά, κατόπιν επιμονής της μητέρας του που είχε μείνει χήρα, αλλά η επιθυμία του να εκφραστεί μέσα από τη μουσική ήταν ακατανίκητη.

  Τα πρώτα μαθήματα πιάνου

  Έτσι, στη Λειψία άρχισε από το 1830 να παίρνει μαθήματα πιάνου από τον Φρίντριχ Βικ, του οποίου η νεαρή κόρη Κλάρα (1819-1896) ήταν κιόλας πολύ γνωστή πιανίστρια και εθεωρείτο παιδί - θαύμα. Από το 1835 η Κλάρα και ο Σούμαν συνδέθηκαν με βαθύ έρωτα.

  Οι ελπίδες του ν’ ακολουθήσει σταδιοδρομία δεξιοτέχνη πιανίστα διαψεύστηκαν όταν έπαθε αγκύλωση στο χέρι του - πιθανώς αποτέλεσμα της παρενέργειας του υδραργύρου που χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία της σύφιλης, η οποία αργότερα κλόνισε την ψυχική και τη σωματική υγεία του, ή αποτέλεσμα της χρησιμοποίησή μιας συσκευής, δικής του επινόησης, για το δυνάμωμα των δαχτύλων, την οποία στο ημερολόγιό του αποκαλεί «συσκευή-σαν-πούρο».

  Πάντως στην ηλικία των 30 ετών είχε συνθέσει μερικά πολύ πρωτότυπα και λαμπερά έργα για πιάνο, μεταξύ των οποίων το «Καρναβάλι» («Carnaval») και τις «Παιδικές Σκηνές» («Kinderszenen»).
  
  Ο Ρόμπερτ και η Κλάρα Σούμαν

  Το 1840, αμέσως μετά τον γάμο του με την Κλάρα, στον οποίο είχε εναντιωθεί ο πατέρα της, έγραψε τέσσερις σημαντικούς κύκλους τραγουδιών: «Dichterliebe» («Οι έρωτες του ποιητή»), «Frauenliebe und Leben» («Ο έρωτας και η ζωή μιας γυναίκας) και τους δύο κύκλους των «Liederkreis».

  «Κοντσέρτο για Πιάνο»

  Ακολούθησαν αριστουργήματα μουσικής δωματίου, χορωδιακής και ορχηστρικής μουσικής, μεταξύ των οποίων το περίφημο «Κοντσέρτο για Πιάνο» (1845), που αποτελεί ένα από τα κυριότερα έργα του ρομαντικού ρεπερτορίου.

  To 1834 εξέδωσε και διηύθυνε τη «Neue Zeitschriftfur Musik» («Νέα Μουσική Εφημερίδα»), μέσα από την οποία υποστήριξε τον νεαρό Σοπέν και αργότερα τον νεαρό Μπραμς. Ο Σούμαν εκτιμήθηκε πολύ στην εποχή του, αλλά δεν γνώρισε τη μεγάλη επιτυχία. Η ζήλια που ένιωθε για τη μεγάλη διεθνή επιτυχία της Κλάρας (που υπήρξε και συνθέτρια) σκίασε τον γάμο τους, ο οποίος κατά τ’ άλλα ήταν αποτέλεσμα έρωτα και του χάρισε οκτώ παιδιά.

  Απόπειρα αυτοκτονίας

  Ύστερα από κρίσεις μελαγχολίας και ψυχικής ανισορροπίας, ο Ρόμπερτ Σούμαν αποπειράθηκε το 1854 ν’ αυτοκτονήσει πέφτοντας στο Ρήνο, στο ύψος του Ντίσελντορφ, όπου διετέλεσε μουσικός διευθυντής της τοπικής συμφωνικής ορχήστρας με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Μεταφέρθηκε στο άσυλο του Έντενιχ κοντά στη Βόννη, όπου και πέθανε στις 29 Ιουλίου 1856, σε ηλικία 46 ετών.

  VIDEOS

  Schumann Piano Concerto, in A minor, OP. 54 Martha Argerich & Riccardo Chailly

• Πίνακας που απεικονίζει Ελληνικές στρατιωτικές μονάδες στη παρέλαση νίκης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι, τον Ιούλιο του 1919
• 1836 Εγκαίνια της Αψίδας του Θριάμβου στο Παρίσι.

• 

  1851 – Ο Ανιμπάλε ντε Γκάσπαρις ανακαλύπτει τον αστεροειδή 15 Ευνομία. Ο Ανιμπάλε ντε Γκάσπαρις (Annibale de Gasparis, 9 Νοεμβρίου 1819 – 21 Μαρτίου 1892) ήταν Ιταλός αστρονόμος. Από το 1864 μέχρι το 1889 ήταν ο διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Capodimonte στη Νάπολη.

  Ο ντε Γκάσπαρις ανακάλυψε συνολικά εννέα αστεροειδείς, με πρώτο ανάμεσά τους την Υγιεία, τον δέκατο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε στην Ιστορία, και τελευταίο τη Βεατρίκη.

  Ο Ανιμπάλε ντε Γκάσπαρις τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας το 1851.

  Ονομάσθηκαν προς τιμή του

  • Ο αστεροειδής 4279 Ντε Γκάσπαρις (4279 De Gasparis), που ανακαλύφθηκε το 1982.
  • Ο κρατήρας Ντε Γκάσπαρις στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης.
  • Οι Ρηγματώσεις Ντε Γκάσπαρις, ένα σχίσιμο της σεληνιακής επιφάνειας κοντά στον παραπάνω κρατήρα με μήκος 93 χιλιόμετρα.

  Αστεροειδείς που ανακάλυψε ο ντε Γκάσπαρις

  9 Αστεροειδείς
  10 Υγιεία	12 Απριλίου 1849
  11 Παρθενόπη	11 Μαΐου 1850
  13 Ηγερία	2 Νοεμβρίου 1850
  15 Ευνομία	29 Ιουλίου 1851
  16 Ψυχή	17 Μαρτίου 1852
  20 Μασσαλία	19 Σεπτεμβρίου 1852
  24 Θέμις	5 Απριλίου 1853
  63 Αυσονία	10 Φεβρουαρίου 1861
  83 Βεατρίκη	26 Απριλίου 1865

  1851 – Ο Ανιμπάλε ντε Γκάσπαρις ανακαλύπτει τον αστεροειδή 15 Ευνομία.
• 1856 Πέθανε ο Ρόμπερτ Σούμαν, Γερμανός συνθέτης, από τους κορυφαίους της εποχής του Ρομαντισμού. (Γεν. 8/6/1810)
• 1870 Γεννιέται ο συγγραφέας Ιωάννης Γρυπάρης.
• 1883 Γεννήθηκε ο Ιταλός δικτάτορας, Μπενίτο Μουσολίνι
• 1890 Πέθανε ο Ολλανδός ζωγράφος, Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, δύο μέρες μετά από αυτοπυροβολισμό
• 1899 Υπογράφεται η Πρώτη Σύμβαση της Χάγης.

• Ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α' είπε: «εγώ είμαι ο τσάρος της γης και ο Αιβαζόφσκι ο τσάρος της θάλασσας».
  1900  Ιβάν Αϊβαζόφσκι(1817 – 2 Μαΐου 1900)  Ρώσος ζωγράφος Αρμενικής καταγωγής.   Γεννήθηκε και πέθανε στη Θεοδοσία της Κριμαίας τα χρόνια της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Θεωρείται από πολλούς ως ο μεγαλύτερος θαλασσοζωγράφος όλων των εποχών. Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1817 μετά το τέλος των ναπολεόντιων πολέμων στη Ρωσία τα χρόνια της ηγεσίας του Αλέξανδρου Α’ και σπούδασε στην ακαδημία καλών τεχνών της Αγίας Πετρούπολης όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση ήταν μόλις 4 χρονών. Άρχισε από νωρίς να γίνεται γνωστός για το μεγάλο ταλέντο του στη ζωγραφική, για αυτόν έγραψαν οι σημαντικότερες προσωπικότητες του ρωσικού πολιτισμού του 19ου αιώνα και όχι μόνο, όπως ο Άντον Τσέχωφ και ο Φιόντορ Ντοστογέφσκι.
  
  Το Ένατο Κύμα, 1850, Αγία Πετρούπολη, Ρωσικό Μουσείο

  Στους πίνακές του ζωντάνεψε τις περισσότερες θάλασσες και ωκεανούς του κόσμου αλλά και την Ευρωπαϊκή ιστορία της εποχής του όπως ναυμαχίες από τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο και την Ελληνική επανάσταση.
• 1900 – O βασιλιάς της Ιταλίας Ουμβέρτος Α΄ δολοφονείται από τον αναρχικό Γκαετάνο Μπρέσι.
• 1900 Στο θέατρο «Ορφεύς» της Σύρου δίνεται η πρώτη οργανωμένη κινηματογραφική παράσταση στην Ελλάδα. Το εισιτήριο στοιχίζει μία δραχμή και προβάλλονται 20 ταινίες μικρού μήκους. Από αυτές ξεχωρίζουν οι «Αμερικανοϊσπανικαί ναυμαχίαι», «Χαριεντισμοί ανδρογύνου ους διακόπτει η εμφάνισις του τέκνου» κ.ά.
• 1901 Ξεκινά στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ το ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
• Καρτ-ποστάλ της πρώτης προσκοπικής κατασκήνωσης, Νήσος Μπράουνσι, Αύγουστος 1907
• 1907 – Ο Ρόμπερτ Μπέιντεν-Πάουελ στήνει το Κατασκηνωτικό κέντρο του νησιού Μπράουνσι στη νότια ακτή της Αγγλίας. Η κατασκήνωση θα λειτουργήσει από την 1η Αυγούστου έως τις 9 Αυγούστου του 1907 και το γεγονός θεωρείται ως η ίδρυση του Προσκοπισμού.
• 1913 Οι Μεγάλες δυνάμεις με τη Συνθήκη του Λονδίνου αναγνωρίζουν την Αλβανία ως ανεξάρτητο κράτος.
• 1919 Γεννήθηκε ο Μίλτος Σαχτούρης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς
• 1919:  Υπογράφεται μυστική συμφωνία από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Ελευθέριο Βενιζέλο, και τον υπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας, κόμη Τομάζο Τιτόνι. Με αυτήν καθορίζεται διαχωριστική γραμμή κατοχής στη Μικρά Ασία μεταξύ των στρατευμάτων τους, παραχωρούνται στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, παρέχεται πλήρης υποστήριξη στις ελληνικές διεκδικήσεις στην Ανατολική και Δυτική Θράκη και γίνεται αποδεκτή η απαίτηση ενσωμάτωσης της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή τελικά δεν θα εφαρμοστεί.
• 1921 Ο Αδόλφος Χίτλερ γίνεται πρόεδρος του Εθνικοσοσιαλιστικoύ Γερμανικού Εργατικού Κόμματος
• 1922 Μιχαήλ Μίνιν (1922 – 2008) Ρώσος στρατιωτικός. Υπήρξε ο πρώτος σοβιετικός στρατιώτης που ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στη στέγη της γερμανικής Βουλής (Ράιχσταγκ), κατά τη διάρκεια της Μάχης του Βερολίνου (16 Απριλίου - 2 Μαΐου 1945). Ο Μιχαήλ Μίνιν (Mikhail Minin) γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1922 στην πόλη Βανίνο της ρωσικής Άπω Ανατολής. Τον Ιούνιο του 1941 κατατάχθηκε εθελοντής στον Κόκκινο Στρατό και πολέμησε τους Ναζί στο Λένινγκραντ, όπου τραυματίστηκε. Μετά την αποθεραπεία του, ακολούθησε τη μονάδα του ως το Βερολίνο. Στις 30 Απριλίου 1945, μέρα της αυτοκτονίας του Χίτλερ, ο λοχίας Μίνιν ήταν μεταξύ των πρώτων που εισέβαλαν στο κτίριο του Ράιχασταγκ και ο πρώτος που ύψωσε τη σοβιετική σημαία με το σφυροδρέπανο στη στέγη του, μαζί με τους λοχίες Ζαγκίτοφ, Μπαμπρόφ και Λισιμένκο. Το ρολόι εκείνη την ώρα έδειχνε 22:40, αλλά δεν βρέθηκε μία κινηματογραφική ή φωτογραφική κάμερα να απαθανατίσει και να πιστοποιήσει τη σκηνή. Η ιστορική φωτογραφία του Χαλντέι τραβήχτηκε δύο μέρες αργότερα. Την εντολή για την ανύψωση ακόμη κι ενός κόκκινου πανιού στο εμβληματικό κτίριο του Βερολίνου την είχαν δώσει οι ανώτεροί του (ίσως ο στρατάρχης Ζούκοφ), ως σύμβολο της νίκης των Σοβιετικών, παρά τη διαταγή του Στάλιν να μην αναρτηθεί καμία σημαία πριν από την 1η Μαΐου. Ίσως γι' αυτό το λόγο ο Μίνιν και οι τρεις συμπολεμιστές του (Ζαγκίτοφ, Μπαμπρόφ, Λισιμένκο), παρότι είχαν προταθεί δεν τιμήθηκαν με τον κορυφαίο τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και δεν παρέλαβαν ποτέ το αστέρι που τον συνοδεύει.  Στην επίσημη ιστοριογραφία δεν αναφερόταν πουθενά το όνομά του και η συμμετοχή του στη μάχη του Βερολίνου. Η ταυτότητά του έγινε γνωστή μόλις πριν από λίγα χρόνια, έπειτα από σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Ιστορίας του ρωσικού υπουργείου Άμυνας. Τις τιμές και τη δόξα έκλεψαν οι στρατιώτες που εισήλθαν την επομένη μέρα στο Ράιχσταγκ και ύψωσαν επισήμως τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης στο ψηλότερο σημείο του κτιρίου. Τη σκηνή απαθανάτισε με τον φακό του ο Γεβγκένι Χαλντέι, σε μία από τις ιστορικότερες φωτογραφίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (2 Μαΐου 1945). Στη φωτογραφία δεν εικονίζεται, όπως γενικώς πιστεύεται, ο Μίνιν, αλλά ο γεωργιανός λοχίας Μελίτων Καντάρια, συμπατριώτης του σοβιετικού ηγέτη. Μετά τον πόλεμο, ο Μίνιν συνέχισε τη θητεία του στο στρατό και το 1969 αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Από τότε και ως τον θάνατό του στις 10 Ιανουαρίου 2008, έζησε στην πόλη Πσκοφ της Δυτικής Ρωσίας.

• 1924  Σωτήριος Κροκιδάς (1852 – 1924)  Κορίνθιος νομομαθής και πολιτικός, ο οποίος διατέλεσε επί δίμηνο πρωθυπουργός από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 14 Νοεμβρίου του 1922. Ο Σωτήριος Κροκιδάς γεννήθηκε το 1852 στο Βασιλικό (σημερινή Σικυώνα) Κορινθίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία στο Εμπορικό Δίκαιο. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1880 και δίδαξε ως υφηγητής Εμπορικό Δίκαιο στο ίδιο πανεπιστήμιο από το 1881 έως το 1897.

  Το 1883 εκλέχθηκε δήμαρχος Σικυώνος-Κιάτου για μια τετραετία και το 1892 μεταπήδησε στην κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς εκλέχθηκε βουλευτής Κορινθίας. Επανεκλέχθηκε βουλευτής Κορινθίας στις εκλογές του 1899, 1905, 1906, 1910 και 1912. Τον Ιούλιο του 1917 διορίσθηκε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης και εν συνεχεία διετέλεσε γενικός διοικητής Κρήτης, από τις 29 Αυγούστου έως τις 7 Νοεμβρίου 1922.

  Στις 17 Σεπτεμβρίου 1922 ο Κροκιδάς ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, με πρωτοβουλία της Επαναστατικής Επιτροπής, που προέκρινε τον σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης, μετριοπαθούς σύνθεσης, η οποία θα οδηγούσε την Ελλάδα σε εκλογές. Είχε προηγηθεί η Μικρασιατική Καταστροφή, το κίνημα των αξιωματικών υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα (11 Σεπτεμβρίου), η εξορία του βασιλιά Κωνσταντίνου στην Ιταλία και η ανάρρηση στο θρόνο του Γεωργίου Β' (14 Σεπτεμβρίου).

  Αρχικά, η Επαναστατική Επιτροπή (την αποτελούσαν οι συνταγματάρχες Νικόλαος Πλαστήρας και Στυλιανός Γονατάς και ο αντιπλοίαρχος Δημήτριος Φωκάς) είχε διορίσει πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, ο οποίος όμως απουσίαζε στο εξωτερικό, γι' αυτό και επελέγη ο Κροκιδάς, ο οποίος όμως επίσης βρισκόταν εκτός Αθηνών. Γι' αυτό προτάθηκε ως προσωρινός πρωθυπουργός ο Αναστάσιος Χαραλάμπης, που παρέμεινε για μια μέρα (16 Σεπτεμβρίου) μέχρι να επιστρέψει από την Κορινθία και να ορκιστεί ο Κροκιδάς ενώπιον του νέου βασιλιά Γεωργίου Β'.

  Η κυβέρνηση Κροκιδά είχε περιορισμένες εξουσίες, αφού τις τύχες της χώρας διαφέντευε η Επαναστατική Επιτροπή. Της εκχωρήθηκε το δικαίωμα να εκδίδει νομοθετικά Βασιλικά Διατάγματα και πράξεις συντακτικού περιεχομένου, με τις οποίες αναστέλλονταν ή τροποποιούνταν διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος. Επί των ημερών της, η χώρας μας προσχώρησε στη Συνθήκη των Μουδανιών (11 Οκτωβρίου 1922) -παρότι δεν είχε υπογραφεί από την ελληνική αντιπροσωπεία και παρά τις αντιρρήσεις του Πλαστήρα- με την οποία εκκενώθηκε από τον ελληνικό πληθυσμό η Ανατολική Θράκη και καθορίσθηκαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο ποταμό Έβρο.

  Η κυβέρνηση Κροκιδά άρχισε να κλονίζεται στις αρχές Νοεμβρίου, εξαιτίας της Δίκης των Έξι. Τις βραδινές ώρες της 11ης Νοεμβρίου 1922 ο Κροκιδάς ανακοίνωσε την παραίτηση της κυβερνήσεώς του στην Επαναστατική Επιτροπή, επειδή αυτός και άλλα μέλη του υπουργικού συμβουλίου διαφωνούσαν με την επικείμενη εκτέλεση των δικαζομένων ως πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Την επόμενη ημέρα υπέβαλε την παραίτησή του στον βασιλιά Γεώργιο Β'. Παρέμεινε στη θέση του έως τις 14 Νοεμβρίου, οπότε παρέδωσε την πρωθυπουργία στον συνταγματάρχη Στυλιανό Γονατά, μία ημέρα πριν από την εκτέλεση των «έξι».

  Ο Σωτήριος Κροκιδάς έγραψε τα βιβλία Περί παραγγελίας εν γένει (διατριβή επί υφηγεσία, 1880) και το δίτομο Εγχειρίδιον Εμπορικού Δικαίου (1894-1896), ενώ μετέφρασε το βιβλίο του Κάρολου Ζιδ Πολιτική Οικονομία (1912). Πέθανε στις 29 Ιουλίου 1924 στο Περιγιάλι Κορινθίας, σε ηλικία 72 ετών.

  Η σύνθεση της κυβέρνησης του Σωτηρίου Κροκιδά

  Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (πρωθυπουργός) και Υπουργός Εσωτερικών: Σωτήριος Κροκιδάς (πανεπιστημιακός-πολιτικός)

  Υπουργός Στρατιωτικών: Αναστάσιος Χαραλάμπης (στρατιωτικός-πολιτικός)

  Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Εξωτερικών: Ευθύμιος Κανελλόπουλος (διπλωματικός)

  Υπουργός Δικαιοσύνης: Φίλιππος Βασιλείου (δικαστικός)

  Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως: Ιωάννης Σιώτης (ιατρός)

  Υπουργός Συγκοινωνίας και προσωρινώς Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων: Πέτρος Καλλιγάς (αρχιτέκτων-μηχανικός και πολιτικός)

  Υπουργός Περιθάλψεως: Απόστολος Δοξιάδης (ιατρός-πολιτικός)

  Υπουργός Επισιτισμού και προσωρινώς Οικονομικών και Δημοσίου Θησαυρού: Γεώργιος Εμπειρίκος (εφοπλιστής - πολιτικός)

  Υπουργός Ναυτικών: Δημήτριος Παπαχρήστου (στρατιωτικός)

  Υπουργός Οικονομικών (Διορισμός 19/9/1922): Αλέξανδρος Διομήδης (οικονομολόγος - πολιτικός)

  Υπουργός Εξωτερικών (Διορισμός 3/10/1922): Νικόλαος Πολίτης (διπλωματικός)

  Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων (Διορισμός 6/10/1922): Αντώνιος Χρηστομάνος (ιατρός - πολιτικός)

  Υπουργός Γεωργίας (Διορισμός 9/11/1922): Αλέξανδρος Μυλωνάς (οικονομολόγος-πολιτικός)

• 1925 Γεννήθηκε ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης
• 1935-Η κυβέρνηση απαγορεύει το Πανελλαδικό Αντιφασιστικό Αντιπολεμικό Συνέδριο των Νέων.
• 1936-Γεννιέται ο θρύλος του Ολυμπιακού ποδοσφαιριστής Ηλίας Υφαντής.
  Διακρίθηκε στη θέση του κυνηγού πετυχαίνοντας 225 τέρματα — στην Α΄Εθνική αγωνίστηκε σε 58 αγώνες (τρεις σεζόν — 30 γκολ)
  Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959
  Κύπελλα 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961 και 1963
  Πρωταθλήματα Πειραιά: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959
• 1938 Γεννιέται ποδοσφαιριστής Γιώργος Σιδέρης … 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας 1966, 1967
  5 Κύπελλα 1960, 1961, 1963, 1965, 1968 + 1 Βαλκανικό Κύπελλο 1963
  2ος σκόρερ ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (αργυρό παπούτσι) 1969 με 35 τέρματα
  Τρεις φορές 1ος σκόρερ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (1965, 1967, 1969)
  Δύο φορές 2ος σκόρερ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα (1962, 1964)..
• 1938 Τα ιαπωνικά στρατεύματα εισβάλλουν σε σοβιετικό έδαφος και συντρίβονται από τον Κόκκινο Στρατό κοντά στη λίμνη Χασάν
• 1938 – Εξέγερση ξεσπά στα Χανιά εναντίον του καθεστώτος Μεταξά. Θα καταρρεύσει την επόμενη μέρα.
• 1941 Συνέρχεται στην Αθήνα το Πανελλήνιο Συνέδριο Επαγγελματοβιοτεχνών.

• 1944  Ντόροθι Χότζκιν (1910 – 1994)  Βρετανίδα χημικός, με σημαντικό έργο στην ανάπτυξη τεχνικών κρυσταλλογραφίας με ακτίνες Χ, που οδήγησαν στον προσδιορισμό της δομής των πεπλεγμένων οργανικών μορίων. Το 1964 βραβεύτηκε με Νόμπελ Χημείας για τον προσδιορισμό της δομής της βιταμίνης Β12. Η Ντόροθι Κρόουφουτ (Dorothy Crowfoot), όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στις 12 Μαΐου του 1910 στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου ο αρχαιολόγος πατέρας της βρισκόταν σε ανασκαφική αποστολή. Μετά τον χωρισμό των γονέων της, ακολούθησε τη μητέρα της στην Αγγλία και το 1928 άρχισε να σπουδάζει χημεία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, ασχολήθηκε με τη μελέτη της δομής πολύπλοκων μακρομοριακών ενώσεων με την τεχνική της περίθλασης των ακτίνων Χ. Ακολούθως άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, όπου το 1934, μαζί με τους συνεργάτες της, έλαβε την πρώτη φωτογραφία του φάσματος περίθλασης των ακτίνων Χ της πεψίνης, η οποία ανήκει στην κατηγορία των πρωτεϊνών. Το ίδιο έτος άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το 1970 έγινε πρύτανις του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. Το 1934 προσβλήθηκε από ρευματοειδή αρθρίτιδα, που με την πάροδο του χρόνου τής δημιούργησε μεγάλα κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να περάσει πολλά χρόνια της ζωής της σε αναπηρικό καροτσάκι. Η δυσμενής εξέλιξη της υγείας δεν επηρέασε καθόλου το διδακτικό και ερευνητικό της έργο. Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τον μαρξιστή ιστορικό Τόμας Χότζκιν (1910-1982), με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Ο Χότζκιν υπήρξε δραστήριο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας, όπως και ο μεγάλος έρωτάς της και μέντοράς της στη Χημεία, Τζον Ντέσμοντ Μπερνάλ (1901-1971), με τον οποίο συνέχισε να έχει ερωτικές σχέσεις κατά τη διάρκεια του γάμου της.  Τη δεκαετία του '40, η Χότζκιν συνέχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Πιο γνωστή της μαθήτρια από εκείνα τα χρόνια ήταν η μετέπειτα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ. Την ίδια περίοδο ασχολήθηκε με τη μελέτη της δομής της πενικιλίνης. Μαζί με τους συνεργάτες της έλαβε μία σειρά φωτογραφιών των φασμάτων περίθλασης ακτίνων Χ της βιταμίνης Β12, μιας ένωσης με την πιο πολύπλοκη δομή μη πρωτεϊνικής φύσης, για να οδηγηθεί τελικά το 1948 στην πλήρη διευκρίνηση της διάταξης των ατόμων στο μόριό της. Για την ανακάλυψή της αυτή τιμήθηκε το 1964 με το Νόμπελ Χημείας. Κοινωνικά ευαίσθητο άτομο, η Χότζκιν έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για θέματα ανισοτήτων και διεθνούς ειρήνης, μέσα από τις γραμμές της διεθνούς οργάνωσης Pugwash, που ίδρυσε το 1957 ο Μπέρτραντ Ράσελ. Από το 1976 έως το 1988 διετέλεσε πρόεδρος αυτής της οργάνωσης, που συσπείρωνε στις τάξεις της πανεπιστημιακούς και πρόσωπα κύρους απ’ όλο τον κόσμο, με σκοπό τον διάλογο για τη λύση των μεγάλων προβλημάτων του πλανήτη. Το 1983 δέχθηκε έντονες επικρίσεις, όταν προλόγισε ένα επιστημονικό άρθρο της Έλενας Τσαουσέσκου, συζύγου του ρουμάνου κομμουνιστική ηγέτη Νικολάε Τσαουσέσκου, που θεωρούταν σπουδαία χημικός, κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του άνδρα της. Όταν μετά την πτώση του ρουμάνου δικτάτορα το 1989 αποκαλύφθηκε ότι η σύζυγός του δεν είχε τελειώσει ούτε καν το γυμνάσιο, η εικόνα της Χότζκιν αμαυρώθηκε ελαφρώς. Η Ντόροθι Χότζκιν πέθανε στο Ίλμινγκτον της Αγγλίας στις 29 Ιουλίου του 1994, σε ηλικία 84 ετών.

• 1948 Στη διάρκεια μεγάλων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των αστικών δυνάμεων στην Κρήτη στις 29 και 20 Ιούλη σκοτώνεται ο Γιάννης Ποδιάς (μάχη του Ψηλορείτη). Συμμορίτες του Μπαντουβά του έκοψαν το κεφάλι, το κάρφωσαν σε έναν πάσαλο και το περιέφεραν πανηγυρίζοντας στο Ηράκλειο.
  Την ίδια βάρβαρη αντιμετώπιση είχε και η δασκάλα Βαγγελιώ Κλάδου, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ (που σκοτώθηκε σε μάχη το Δεκέμβρη του 1949) κ.ά.
• 1948 – Ολυμπιακοί Αγώνες: Έναρξη των 14ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία παύση 12 ετών λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρχίζουν στο Λονδίνο οι πρώτοι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν το 1936 στο Βερολίνο.
• 1957 Ιδρύεται στην Ουάσινγκτον η Διεθνής Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας για την προώθηση της ειρηνικής ανάπτυξης της ατομικής ενέργειας.
• 1958 Ιδρύεται επίσημα από το Κογκρέσο των ΗΠΑ η NASA.
• 1961 – Οξύτατο ελληνο-βουλγαρικό διπλωματικό επεισόδιο σε δεξίωση της πολωνικής πρεσβείας στη Σόφια. Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός επιτίθεται φραστικά κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο Έλληνας πρέσβης Μ. Παπαδόπουλος αποχωρεί επιδεικτικά. Βουλγαρικές απειλές για λήψη “στρατιωτικών μέτρων” στα σύνορα.
• 1967 – Πόλεμος του Βιετνάμ: Ανοικτά των ακτών του Βορείου Βιετνάμ, το USS Forrestal (CV-59) πιάνει φωτιά σκοτώνοντας 134 άτομα, στη χειρότερη καταστροφή του αμερικανικού ναυτικού από το  Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• 1967 Την τέταρτη ημέρα της γιορτής της 400ής επετείου του, το Καράκας στη Βενεζουέλα κλονίζεται από σεισμό, με απολογισμό 236 νεκρούς.
• 1973 – Οι αρχές της χούντας ανακοινώνουν ότι το “Ναι” υπερισχύει, με ποσοστό 78,4%, στο δημοψήφισμα για το συνταγματικό. Παρά τον στρατιωτικό νόμο και την εκτεταμένη νοθεία, στην Αθήνα το “Όχι” αγγίζει ποσοστό 43%, ενώ στην επαρχία δεν ξεπερνά το 10%.
• 1974 Δημοσιεύεται Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Η πολιτική μεταβολή και η πάλη για δημοκρατία και πρόοδο», στην οποία τονίζονταν μεταξύ άλλων: «Η ασίγαστη αντιδικτατορική πάλη του ελληνικού λαού, η έντονη λαϊκή αντίδραση στο χουντικό πραξικόπημα-προδοσία σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας και η αντίσταση του Κυπριακού λαού, η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη Μεγαλόνησο ύστερα από την επέμβαση της Χούντας, η διεθνής απομόνωση της τελευταίας, όλα αυτά όξυναν στο έπακρο την κρίση του τυραννικού καθεστώτος, οδήγησαν τη δικτατορία σε κατάσταση αδιεξόδου.
  Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, πραγματοποιήθηκε συμφωνία ανάμεσα στη Χούντα, τους Αμερικανούς και τους άλλους κύριους εταίρους του ΝΑΤΟ καθώς και τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, με βάση την οποία αποσύρεται από το προσκήνιο η Χούντα και έρχεται πολιτική κυβέρνηση. Η αλλαγή αποτελεί προσπάθεια αναπροσαρμογής της πολιτικής των Αμερικανών και των άλλων κύριων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις νέες εθνικές και διεθνείς συνθήκες και αποβλέπει στην εκτόνωση της λαϊκής αγανάκτησης, στη ματαίωση μιας ριζικής δημοκρατικής μεταβολής, στη διατήρηση των στρατηγικών θέσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο».
• 1975 Η Άγκυρα κηρύσσει άκυρη τη Συμφωνία του 1969, θέτει υπό τον έλεγχό της όλες τις αμερικανικές βάσεις και απειλεί να υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ενωση, αν δεν καμφθούν οι αντιρρήσεις του αμερικανικού Κογκρέσου για την επανάληψη της αμερικανικής βοήθειας.
• 1975 Υπογράφεται η Τελική Πράξη του Ελσίνκι στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ). Χρειάστηκαν δυο χρόνια προετοιμασίας, πάνω από 3.000 διαβουλεύσεις και η υπογραφή 40 τόνων επίσημων εγγράφων, προτού καταστεί δυνατή η συνάθροιση των εκπροσώπων των 15 χωρών — μελών του ΝΑΤΟ, των επτά χωρών — μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και των 13 ουδέτερων κρατών.
  Το οριστικό κείμενο της Τελικής Πράξης είχε ως άξονες τη Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τρεις ενότητες: Η πρώτη αφορούσε στις βασικές αρχές που διέπουν τις σχέσεις των χωρών της Διάσκεψης και διασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία, το απαραβίαστο των συνόρων, την αποφυγή βίας και την ειρηνική επίλυση των διαφορών, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ανθρωπίνων ελευθεριών — ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης, ανεξιθρησκία και ελευθερία της γνώμης — το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών και τη συνεργασία μεταξύ κρατών. Η δεύτερη ενότητα αφορούσε στη συνεργασία στους τομείς του εμπορίου, της επιστήμης, της τεχνολογίας, του περιβάλλοντος. Η τρίτη ενότητα περιελάμβανε διευκολύνσεις στα ταξίδια και τη διακίνηση στο εσωτερικό των χωρών — μελών της ΔΑΣΕ.
• 1979 Πεθαίνει ο Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Μαρκούζε («Σχολή της Φρανκφούρτης»).
• 1980 – Μετά την Ιρανική Επανάσταση, το Ιράν υιοθετεί μία νέα “ιερή” σημαία.
• 1981 – Στο  αβαείο Γουέστμινστερ του Λονδίνου ο διάδοχος του Βρετανικού Θρόνου Πρίγκιπας Κάρολος νυμφεύεται την εικοσάχρονη πριγκίπισσα της Ουαλίας λαίδη Νταϊάνα.
• 1983 Πέθανε ο μεγάλος Ισπανός σκηνοθέτης Λουίς Μπουνιουέλ.
• 1983 Πέθανε ο Άγγλος ηθοποιός  Ντέιβιντ Νίβεν
• 1991 Η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνωρίζει επίσημα την ανεξαρτησία της Λιθουανίας.
• 1992 Στρατιωτικό πραξικόπημα σημειώνεται στη Μαδαγασκάρη.
• 1994 Καταδικάζεται σε φυλάκιση οκτώμισι χρόνων ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μπετίνο Κράξι, αφού κρίθηκε ένοχος για απάτες.
• 2001 Η Κολομβία νικά το Μεξικό 1–0 στο στάδιο “El Campin” της Μπογκοτά και κατακτά πανηγυρικά το πρώτο Copa America της ιστορίας της. Οι ολονύχτιοι πανηγυρισμοί αμαυρώνονται ωστόσο από τον θάνατο 3 ατόμων, δυο εκ των οποίων είναι ανήλικα παιδιά.
• 2002 Μεταφέρονται στις φυλακές Κορυδαλλού κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, οι οκτώ από τους 13 κατηγορουμένους για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες της 17Ν, οι οποίοι κρατούνταν για 10 περίπου ημέρες στη Γενική Ασφάλεια Αττικής. Πρόκειται για τους Χριστόδουλο και Βασίλη Ξηρό, Διονύση Γεωργιάδη, Βασίλη Τζωρτζάτο, Ηρακλή Κωστάρη, Κώστα Καρατσώλη, Θεολόγο Ψαραδέλλη και Θωμά Σερίφη.
• 2004 Πέθανε η μεγάλη κωμικός ηθοποιός, Ρένα Βλαχοπούλου..

Γεννήσεις

• 1166 – Ερρίκος Β’, κόμης της Καμπανίας
• 1356 – Μαρτίνος, βασιλιάς της Αραγωνίας
• 1643 –  Ερρίκος Γ΄, πρίγκιπας του Κοντέ
• 1805 – Αλεξίς ντε Τοκβίλ, Γάλλος ιστορικός
• 1817 – Ιβάν Αϊβαζόφσκι, Αρμένιος ζωγράφος
• 1870 – Ιωάννης Γρυπάρης, συγγραφέας
• 1883 – Μπενίτο Μουσολίνι, Ιταλός δικτάτορας
• 1885 – Θέντα Μπάρα, Αμερικανίδα ηθοποιός
• 1898 – Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι, Πολωνός φυσικός
• 1905 – Νταγκ Χάμαρσκελντ, Σουηδός οικονομολόγος και διπλωμάτης
• 1911 – Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος
• 1917 – Ρόχους Μις, Γερμανός στρατιωτικός
• 1919 – Μίλτος Σαχτούρης, ποιητής
• 1922 –  Μιχαήλ Μίνιν, Ρώσος στρατιώτης
• 1925 – Μίκης Θεοδωράκης, συνθέτης
• 1927 – Χάρι Μούλις, Ολλανδός συγγραφέας
• 1933 – Λου Άλμπανο, Ιταλός παλαιστής
• 1934 – Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος
• 1936 – Ηλίας Υφαντής, ποδοσφαιριστής
• 1938 – Γιώργος Σιδέρης, ποδοσφαιριστής
• 1941 – Ντέιβιντ Γουόρνερ, Άγγλος ηθοποιός
• 1946 – Στιγκ Μπλόμκβιστ, Σουηδός οδηγός αγώνων
• 1952 – Δημήτριος Κουγιώνης, πολιτικός
• 1953 – Τζέντι Λι, Καναδός μουσικός (Rush)
• 1961 – Δημήτρης Σαραβάκος, ποδοσφαιριστής
• 1981 – Φερνάντο Αλόνσο, Ισπανός οδηγός αγώνων
• 1984 – Κένεντι Ουίνστον, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
• 1990 – Ολέγκ Σάτοφ, Ρώσος ποδοσφαιριστής

Θάνατοι

• 238 –Βαλβίνος, Ρωμαίος αυτοκράτορας
• 238 – Πουπιένος, Ρωμαίος αυτοκράτορας
• 796 – Όφα, βασιλιάς της Μερκίας
• 1099 – Πάπας Ουρβανός Β΄
• 1108 – Φίλιππος Α’, βασιλιάς της Γαλλίας
• 1644 –  Πάπας Ουρβανός Η΄
• 1822 –  Ευγένιος Β΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
• 1845 –  Φρανσουά Ζοζέφ Μποζιό, Μονεγάσκος γλύπτης
• 1856 – Ρόμπερτ Σούμαν, Γερμανός συνθέτης
• 1882 – Νικόλαος Λούσης, αγωνιστής και επίσκοπος
• 1890 – Βίνσεντ βαν Γκογκ, Ολλανδός ζωγράφος
• 1900 –  Ουμβέρτος Α΄, βασιλιάς της Ιταλίας
• 1924 – Σωτήριος Κροκιδάς, νομικός και πολιτικός
• 1933 –Σάββας Παυλίδης, πολιτικός
• 1959 – Λεωνίδας Ιασωνίδης, πολιτικός
• 1965 – Θεμιστοκλής Κακαράς, πολιτικός
• 1974 – Έριχ Κέστνερ, Γερμανός συγγραφέας
• 1976 – Ιάκωβος Μελάς, γιατρός και πολιτικός
• 1979 – Χέρμπερτ Μαρκούζε, Γερμανός φιλόσοφος
• 1983 – Λουίς Μπουνιουέλ, Ισπανός σκηνοθέτης
• 1983 – Ρέιμοντ Μάσεϊ, Καναδός ηθοποιός
• 1983 – Λουίς Μπουνιουέλ, Ισπανός σκηνοθέτης
• 1983 – Ντέιβιντ Νίβεν, Άγγλος ηθοποιός
• 1987 – Αλέξανδρος Μπαλτατζής, πολιτικός
• 1990 – Μπρούνο Κράισκι, Αυστριακός πολιτικός
• 1992 – Βασίλειος Παπαδόπουλος, πολιτικός
• 1994 – Ντόροθι Κρόουφουτ Χότζκιν, Βρετανή βιοχημικός
• 2004 – Ρένα Βλαχοπούλου, ηθοποιός
• 2014 – Σαΐκ Ουμάρ Καν, ιατρός από τη Σιέρα Λεόνε
• 2015 – Σπύρος Ολύμπιος, ηθοποιός
• 2017 –  Ολιβιέ Στρεμπέλ, Βέλγος γλύπτης
• 2017 – Ρεντά Μαλέκ, Αλγερινός πολιτικός
• 2021-Λευτέρης Δανίκας σκηνοθέτης

Επέτειοι

• Παγκόσμια Ημέρα Τίγρης
• Στα νησιά Φαρόες αφήνουν για λίγο τα δίχτυα και το ψάρεμα για να γιορτάσουν την πρώτη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου τους μετά τις θερινές διακοπές (Ólavsøka).
• Ημέρα του Εθνικού Ύμνου στη Ρουμανία, στη σύνθεση του οποίου συνεισέφερε ο συνθέτης και μουσικολόγος Άντον Παν, γεννημένος από Ελληνίδα μητέρα. Γράφτηκε από τον ποιητή Αντρέι Μουρεζάνου με τον τίτλο «Ξύπνα Ρουμάνε», κατά τη διάρκεια της εξέγερσης κατά των Αψβούργων το 1848.