Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 26 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα... Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:32 – Δύση Ήλιου: 17:42

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.

Τα δάνεια του ’21

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β' Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.

Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Ιωάννης Ορλάνδος

Παρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.

Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.

Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.

Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία. Επί Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης (1838) κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια. Μάλιστα, το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Ο σεισμός του 450

Τα κατεστραμμένα τείχη της Κωνσταντινούπολης

Τα κατεστραμμένα τείχη της Κωνσταντινούπολης

Στις 26 Ιανουαρίου του 450 ισχυρός σεισμός έπληξε την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές καταστροφές και να σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι. Την εποχή εκείνη στο θρόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας βρισκόταν ο Θεοδόσιος Β' ο Μικρός (401-450). Οι σεισμολόγοι στις μέρες μας υπολόγισαν ότι ο σεισμός ήταν μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιωάννη Μαλάλα (491-578), ο σεισμός συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες και εξαιτίας του κατέπεσαν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης και καταστράφηκε ένα μεγάλος μέρος των οικοδημάτων της, ιδιαίτερα στο τμήμα μεταξύ των Τρωαδησίων Εμβόλων και του Χαλκού Τετραπύλου.

Οι μετασεισμικές δονήσεις ήταν έντονες και συνεχίσθηκαν επί τρεις ολόκληρους μήνες, έως και τις 25 Απριλίου, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Κατά την περίοδο εκείνη, ο αυτοκράτορας διοργάνωνε πάνδημες λιτανείες και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στο Θεό λέγοντας: «Κύριε, μετανοούμε· λύτρωσέ μας από τη δίκαιη οργή Σου και από τα παραπτώματά μας. Έσεισες πράγματι τη γη και τη συντάραξες εξαιτίας των αμαρτιών μας, με σκοπό να μας κάμεις να συναισθανθούμε τα παραπτώματά μας και να δοξάζουμε Εσένα τον μόνο αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό μας».

Στο Χρονικό Πασχάλη αναφέρεται ότι οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης δεν έμπαιναν στα σπίτια τους για αρκετό χρονικό διάστημα και μερικοί ισχυρίζονταν ότι παρατήρησαν μία πύρινη λάμψη στον ουρανό.

Η μνήμη του σεισμού έχει περιληφθεί στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και τιμάται κάθε χρόνο στις 26 Ιανουαρίου.

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, από τους Ιδρυτές - Πατέρες του Αμερικανικού Έθνους, σε επιστολή προς την κόρη του εκφράζει την αντίθεσή του για την επιλογή του αετού ως συμβόλου των ΗΠΑ. Ο ίδιος προτιμούσε τη γαλοπούλα.
Αρχίζει η Διάσκεψη της Βοστίτσας (Αίγιο). Ο Παπαφλέσας ανακοινώνει στους προκρίτους ότι η επανάσταση εναντίον των Οθωμανών έχει οριστεί για τις 25 Μαρτίου.
Η αγροτική εξέγερση, λόγω της οικονομικής κρίσης, παίρνει πανελλαδικές διαστάσεις.
Το ΚΚΕ μπαίνει για πρώτη φορά στη Βουλή με το σχήμα του «Παλλαϊκού Μετώπου», λαμβάνοντας 15 έδρες και 73.411 ψήφους. Η σχετική πλειοψηφία στους «Φιλελευθέρους» με 126 έδρες και ακολουθεί το «Λαϊκό Κόμμα» με 72. Ζυμώσεις για το σχηματισμό βιώσιμου σχήματος.
Έρευνα δείχνει ότι σε κάθε Ευρωπαίο στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «27» αναλογούν σχεδόν 500 κιλά σκουπίδια, κυρίως από την κατανάλωση τροφών και διάφορες συσκευασίες. «Πρωταθλητές» αναδεικνύονται οι Έλληνες, οι Ιρλανδοί και οι Κύπριοι, βάσει πληθυσμού και έκτασης.
Σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο Αλέξης Τσίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός με πολιτικό όρκο.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Ακίο Μορίτα, ιάπωνας επιχειρηματίας, συνιδρυτής της κολοσσιαίας ιαπωνικής εταιρίας ηλεκτρονικών SONY. (Θαν. 3/10/1999)
Πολ Νιούμαν, αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ (1986) για την ταινία «Το χρώμα του χρήματος». (Θαν. 26/9/2008)
Ζοζε Μουρίνιο, πορτογάλος προπονητής ποδοσφαίρου.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Αχιλλέας Παράσχος, έλληνας ποιητής, κορυφαίος εκπρόσωπος της Α’ Αθηναϊκής Σχολής. (Γεν. 25/9/1838)

Μπέσι Κόλμαν
1892 – 1926

Αμερικανίδα πιλότος της πολιτικής αεροπορίας. Έμεινε στην ιστορία ως η πρώτη αφροαμερικανίδα και η πρώτη ιθαγενής αμερικανίδα, που έλαβε δίπλωμα χειριστή αεροσκάφους, αν και αναγκάστηκε να εκπατριστεί στη Γαλλία για να το αποκτήσει, λόγω των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ.

Η Μπέσι Κόλμαν γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου στην Ατλάντα του Τέξας. Ήταν το δέκατο από τα δεκατρία παιδιά του αγρεργάτη Τζορτζ Κόλμαν, αφροϊνδιάνικης καταγωγής και της αφροαμερικανίδας Σούζαν Κόλμαν. Σε ηλικία 9 ετών, ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογενειακή εστία προς αναζήτηση καλύτερης τύχης κι έζησε μέχρι τα 23 χρόνια της με τη μητέρα και κάποια από τα αδέλφια της.

Φοίτησε σε σχολείο για μαύρους μαθητές και αργότερα σε σχολείο της θρησκευτικής κοινότητας των Βαπτιστών. Στα 18 της γράφτηκε σε πανεπιστήμιο για μαύρους στην Οκλαχόμα, αλλά το εγκατέλειψε μετά από ένα χρόνο, επειδή τα χρήματα δεν έφταναν να πληρώσει τα δίδακτρα.

Το 1916 μετακόμισε στο Σικάγο, όπου ζούσαν κάποια από τα μεγαλύτερα αδέλφια της. Δούλεψε ως μανικιουρίστρια και σερβιτόρος, αλλά το όνειρό της ήταν να γίνει πιλότος. Όμως, καμία σχολή δεν την δεχόταν, επειδή ήταν γυναίκα και μαύρη. Έτσι, με τη βοήθεια ενός εκδότη τοπικής εφημερίδας και μιας φιλανθρώπου τραπεζίτισσας, σάλπαρε για το Παρίσι, όπου έφθασε στις 20 Νοεμβρίου 1920. Γράφτηκε σε σχολή και στις 15 Ιουνίου 1921 έλαβε το δίπλωμα χειριστή αεροσκάφους. Έτσι, έγινε η πρώτη αμερικανίδα αφρικανικής καταγωγής, αλλά και η πρώτη ιθαγενής αμερικανίδα (ο πατέρας της είχε ρίζες στη φυλή των Τσερόκι), που έγινε πιλότος.

Αμέσως μετά επέστρεψε στις ΗΠΑ, αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι δεν έβρισκε δουλειά. Για τον στρατό ούτε λόγος, ενώ οι πτήσεις της πολιτικής αεροπορίας δεν είχαν ακόμη ξεκινήσει. Η μόνη διαθέσιμη απασχόληση ως πιλότος ήταν στον απαιτητικό τομέα των αεροπορικών επιδείξεων, όπου διαπίστωσε την ανεπάρκειά της. Μετέβη ξανά στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο του 1922 για προχωρημένα μαθήματα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Εκεί γνωρίστηκε με τον ολλανδό κατασκευαστή αεροπλάνων Άντονι Φόκερ κι έλαβε ειδική εκπαίδευση από τον αρχιδοκιμαστή της εταιρείας του.

Επέστρεψε γεμάτη αυτοπεποίθηση στο Σικάγο και στις 3 Σεπτεμβρίου 1922 έλαβε μέρος σε αεροπορική επίδειξη βετεράνων, όπου εντυπωσίασε με τις εναέριες φιγούρες της. Αμέσως έγινε η αγαπημένη του Τύπου και κάθε εμφάνισή της προβαλλόταν με εντυπωσιακούς τίτλους από τις εφημερίδες. Πρωτοστατούσε, βέβαια, ό εκδότης της εφημερίδας «Chicago Defender», που είχε χρηματοδοτήσει εν μέρει την εκπαίδευσή της στη Γαλλία.

Όνειρό της ήταν να ανοίξει μία σχολή για αφροαμερικανούς αεροπόρους, μόλις συγκέντρωνε το αναγκαίο χρηματικό ποσό. Δεν τα κατάφερε, καθώς στις 30 Απριλίου 1926 σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στο Τζάκσονσβιλ της Φλώριδας. Πετούσε με πιλότο τον μηχανικό και ατζέντη της, τον 24χρονο Γουίλιαμ Γουίλς, και κατόπτευε το χώρο, προκειμένου να επιχειρήσει άλμα με αλεξίπτωτο την επόμενη ημέρα. Ξαφνικά, το αεροπλάνο τύπου Curtiss JN-4 έκανε βουτιά και η Κόλμαν βρέθηκε στο κενό από ύψος 610 μέτρων. Κατέπεσε στο έδαφος και πέθανε ακαριαία. Την ίδια τύχη είχε και ο Γουίλς, που δεν μπόρεσε να ανακτήσει τον έλεγχο του αεροπλάνου, το οποίο συνετρίβη και ανεφλέγη.

Τζον Λόουτζι Μπερντ
1888 – 1946

Σκωτσέζος φυσικός και μηχανικός, που θεωρείται ο εφευρέτης της τηλεόρασης.

Ο Τζον Λόουτζι Μπερντ (John Logie Baird) γεννήθηκε Χέλενσμπεργκ της Δυτικής Σκωτίας στις 14 Αυγούστου 1888. Ήταν γιος του αιδεσιμώτατου Τζον Μπερντ και Τζέσικα Μόρισον. Από μικρός έδειξε την κλίση του στις κατασκευές, όταν κατόρθωσε να φτιάξει ένα αυτοσχέδιο τηλεφωνικό δίκτυο στη γειτονιά του για να συνομιλεί με τους φίλους του.

Φοίτησε στην Ακαδημία Λάρτσφηλντ, στο Βασιλικό Τεχνικό Κολλέγιο και το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, εξαιτίας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Λόγω της κακής του υγείας δεν στρατεύτηκε, αλλά εργάστηκε στην τοπική ηλεκτρική εταιρεία. Μετά το τέλος του πολέμου μετακόμισε στη Νότια Αγγλίας, έχοντας ως στόχο την ανακάλυψη της τηλεόρασης, που ήταν όνειρο πολλών επιστημόνων της γενιάς.

Το 1924 δημιούργησε για πρώτη φορά τηλεοπτικές εικόνες με το περίγραμμα διαφόρων αντικειμένων και στις 25 Μαρτίου 1925 επέδειξε δημοσίως την ανακάλυψή του στα πολυκαταστήματα «Selfridges» του Λονδίνου. Λίγο αργότερα, στις 2 Οκτωβρίου 1925, προχώρησε στην τηλεοπτική μετάδοση αναγνωρίσιμων ανθρώπινων προσώπων. Στις 26 Ιανουαρίου 1926 έκανε την πρώτη δημόσια επίδειξη της τηλεόρασης στο εργαστήριό του στο Σόχο του Λονδίνου, ενώπιον 50 επιστημόνων κι ενός δημοσιογράφου των «Τάιμς» του Λονδίνου.

Το 1930 ανέπτυξε ένα μηχανικό σύστημα μετάδοσης της τηλεοπτικής εικόνας, με τη βοήθεια των Γερμανικών Ταχυδρομείων. Σύντομα, όμως, το σύστημά του θεωρήθηκε ξεπερασμένο, όταν η εταιρεία Μarconi EMI παρουσίασε το δικό της ηλεκτρονικό σύστημα, που είχε εικόνα με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Και εγκαταλείφθηκε οριστικά, όταν το BBC τον Φεβρουάριο του 1937 υιοθέτησε το σύστημα της Marconi και απέρριψε το μηχανικό του Μπερντ.

Ο σκωτσέζος παρουσίασε, επίσης, το πρώτο σύστημα έγχρωμης τηλεόρασης (3 Ιουλίου 1928), ενώ το 1946 ανακοίνωσε ότι είχε ολοκληρώσει τις ερευνητικές του προσπάθειες σε ό,τι αφορά τη στερεοσκοπική τηλεόραση.

Ο Τζον Λόουτζι Μπερντ πέθανε στο Μπέξχιλ-ον-Σι του Σάσεξ στις 14 Ιουνίου 1946, σε ηλικία 57 ετών.

Φιλοποίμην Φίνος, έλληνας κινηματογραφικός παραγωγός, ιδρυτής της Finos Film. (Γεν. 1908)

Νόρμπερτ Σούλτζε
1911 – 2002

Ο συνθέτης της «Λιλή Μαρλέν», Νόρμπερτ Σούλτσε

Ο συνθέτης της «Λιλή Μαρλέν», Νόρμπερτ Σούλτσε

Ο Νόρμπερτ Σούλτζε (Norbert Schultze) ήταν γερμανός συνθέτης. Γεννήθηκε στο Μπραουνσβάϊχ της Γερμανίας στις 26 Ιανουαρίου του 1911. Έγραψε μουσική για παιδικά μιούζικαλ και πολλά τραγούδια, αλλά στην ιστορία θα μείνει για ένα, τη «Λιλή Μαρλέν».

Πρόκειται για ένα τραγούδι, που χτύπησε τις ευαίσθητες γνώρισε των στρατιωτών που πολεμούσαν και από τις δύο πλευρές των χαρακωμάτων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μιλούσε για ένα στρατιώτη, που άφησε πίσω στην πατρίδα την αγαπημένη του Λιλή Μαρλέν για να πάει να πολεμήσει στο μέτωπο.

Οι Ναζί το απαγόρευσαν, παρότι ο Νόρμπερτ Σούλτσε τους υπηρέτησε πιστά, ενώ οι άγγλοι αξιωματικοί «έβγαζαν σπυράκια» ακούγοντας τους άνδρες τους να το τραγουδούν στα γερμανικά. Γι’ αυτό ανέθεσαν σ’ ένα στιχουργό να γράψει την αγγλική εκδοχή του τραγουδιού, που μεταδόθηκε από το ΒΒC.

Η «Λιλή Μαρλέν» πρωτοτραγουδήθηκε από τη Λάλε Άντερσεν το 1941 και στη συνέχεια ερμηνεύτηκε από αναρίθμητες τραγουδίστριες. Ανάμεσά τους, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Εντίθ Πιάφ και η Γκρέτα Γκάρμπο.

Ο συνθέτης της «Λιλή Μαρλέν» Νόρμπερτ Σούλτσε πέθανε πλήρης ημερών, στις 14 Οκτωβρίου του 2002.

Βαλέρι Μπρούμελ, ρώσος αθλητής του άλματος εις ύψος, που κατέρριψε 6 φορές το παγκόσμιο ρεκόρ και κατέκτησε ένα χρυσό κι ένα αργυρό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. (Γεν. 14/4/1942)

Κάκια Παναγιώτου
1923 – 2013

Βιογραφία

Ελληνίδα ηθοποιός, που διακρίθηκε κυρίως για τις ερμηνείες της στην αρχαία τραγωδία και σε έργα του διεθνούς κλασικού ρεπερτορίου. Υπήρξε βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου για περισσότερο από τριάντα χρόνια.

Η Αικατερίνη Παναγιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου του 1923 και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στο θέατρο πρωτοεμφανίσθηκε το 1945 με το θίασο «Αυλαία» στο θέατρο «Κοτοπούλη» και το 1948 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο ως κορυφαία στο χορό του αρχαίου δράματος. Ακολούθησαν συνεργασίες στο ελεύθερο θέατρο και το θέατρο «Κοτοπούλη» έως το 1953, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος έως το 1986.

Μέσα σε αυτά τα 33 χρόνια ερμήνευσε 93 σημαντικούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Ο Βασιλιάς και ο σκύλος», «Βασιλιάς Ληρ», «Οθέλλος», «Ριχάρδος Γ'», «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», «Γέρμα», «Χριστός Πάσχων», κ.ά.), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στο χώρο της αρχαίας τραγωδίας: «Οιδίπους επί Κολωνώ» (Ισμήνη), «Ηλέκτρα» (Κλυταιμνήστρα), «Πέρσες» (Άττοσα), «Τρωάδες» (Ανδρομάχη), «Ελένη» (Θεονόη), «Μήδεια» (Τροφός), «Αίας»(Αθηνά), «Φοίνισσαι» (Αντιγόνη) κ.ά.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Ακολούθησαν συμμετοχές κυρίως σε δραματικές ταινίες, που σκηνοθέτησαν, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Ντίνος Δημόπουλος και ο Νίκος Φώσκολος. Η τελευταία εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2003, στο ρόλο της Ελπινίκης, στην ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη Κουζίνα».

Το 1972 άρχισε τις εμφανίσεις της στη μικρή οθόνη, με τη σειρά «Κεκλεισμένων των θυρών», ένα δικαστικό δράμα που σκηνοθέτησε ο Κώστας Λυχναράς. Με τον ίδιο σκηνοθέτη συνεργάστηκε και στις σειρές «Σκοτεινές δυνάμεις» και «Λεηλασία μιας ζωής». Έπαιξε, επίσης, στα σήριαλ «Τερέζα Βάρμα Δακόστα», «Ταξίδι», «Κόντρα στο άνεμο», «Λάουρα», «Στην αντίπερα όχθη», «Άγνωστος», «Μάνα είναι μόνο μία» κ.ά. Για τελευταία φορά εμφανίσθηκε στην τηλεόραση τη σεζόν 2007-2008 στη σειρά του Χάρη Ρώμα «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο», όπου ήταν η αφηγήτρια των γεγονότων της ιστορίας.

Η Κάκια Παναγιώτου πέθανε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 2013. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, συνήθιζε να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακόμη και την περίοδο της καλλιτεχνικής της ακμής.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου