Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 08 Ιαν 2018
Σαν Σήμερα...Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Σαν Σήμερα...Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018Σαν Σήμερα...Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

 

 
Ανατολή Ήλιου: 07:39 – Δύση Ήλιου: 17:24

 

Σαν Σήμερα...

Γεγονότα

 


μ.Χ.
  Συλλαλητήριο διοργανώνεται στο Πεδίο του Άρεως κατά της βαριάς φορολογίας των ακινήτων, που επέβαλε η κυβέρνηση Τρικούπη.
Ιδρύεται στη Νότιο Αφρική το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, που θα παίξει τον καθοριστικότερο ρόλο στην ανατροπή του απαρτχάιντ.
Εγκαινιάζεται το ανακαινισμένο θέατρο «Ολύμπια», επί της οδού Ακαδημίας, έδρα της Λυρικής Σκηνής μέχρι το 2017. Πρώτη παράσταση, η «Αΐντα» του Τζουζέπε Βέρντι.
Εγκαινιάζεται το κλειστό γήπεδο 1.500 θέσεων της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, γνωστό και ως «Τάφος του Ινδού».
Αρχίζει η δίκη για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Επτά κατηγορούμενοι κάθονται στο εδώλιο για τη διάρρηξη στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος στο κτήριο Γουότεργκεϊτ.
Ο εκπαιδευτικός Νίκος Τεμπονέρας χάνει τη ζωή του σε συμπλοκή με τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικό σύμβουλο Ιωάννη Καλαμπόκα, κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων στην Πάτρα. (Υπόθεση Τεμπονέρα)

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Γιάννης Χρήστου, έλληνας συνθέτης. (Θαν. 8/1/1970)
Έλβις Πρίσλεϊ, αμερικανός τραγουδιστής, ο «βασιλιάς» του rock ’n’ roll. (Θαν. 16/8/1977)
Στίβεν Χόκινγκ, άγγλος φυσικομαθηματικός, με πρωτοποριακό έργο στην κοσμολογία και τις μελανές οπές. Λόγω παράλυσης από σκλήρυνση κατά πλάκας, επικοινωνεί με το περιβάλλον μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Είναι γνωστός από το δημοφιλές έργο του «Το χρονικό του χρόνου» (1988).

Θάνατοι

 


μ.Χ.
Μάρκο Πόλο, βενετός έμπορος εξερευνητής. (Γεν. 15/9/1254)
Γκαλιλέο Γκαλιλέι, γνωστός στην Ελλάδα ως Γαλιλαίος, ιταλός αστρονόμος και φυσικός, που υποστήριξε την ηλιοκεντρική θεωρία, την οποία εξαναγκάστηκε από την Ιερά Εξέταση ν’ απαρνηθεί. (Γεν. 15/2/1564)

Θέμος Άννινος
1845 – 1916

Γελοιογράφος και δημοσιογράφος, από τους πατέρες της ελληνικής γελοιογραφίας.

Ο Θεμιστοκλής Άννινος, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1845. Ο πατέρας του Αναστάσιος Άννινος ήταν γιατρός, ενώ διετέλεσε και βουλευτής Κεφαλληνίας. Παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα στην Πάτρα και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε για ένα μικρό διάστημα. Κατόπιν, διορίστηκε γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά η καλλιτεχνική του φύση δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί για πολύ με την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου.

Έφυγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει γελοιογραφία, που είχε παράδοση στη Γαλλία. Ξαναγυρίζοντας στην Αθήνα έβγαλε το 1872 το «Γελοιογραφικό Ημερολόγιο» με γελοιογραφίες από τη σύγχρονη αθηναϊκή ζωή και σκίτσα των πολιτικών της εποχής, και τον επόμενο χρόνο τύπωσε ένα παρόμοιο γελοιογραφικό λεύκωμα.

Το 1875 ίδρυσε με τον Εμμανουήλ Ροΐδη την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα «Ασμοδαίος», κι έπειτα συνεργάστηκε στο επίσης εβδομαδιαίο «Άστυ» του αδελφού του Μπάμπη Άννινου. Όταν ο αδελφός του αποσύρθηκε, ανέλαβε και τη διεύθυνση του σατιρικού αυτού φύλλου, για να το μετατρέψει από το 1889, μαζί με τον Δημήτριο Κακλαμάνο, σε καθημερινή τρικουπική εφημερίδα, που η έκδοσή της συνεχίστηκε και μετά το θάνατο του Τρικούπη ως το 1903. Συνεργάστηκε, επίσης, με διάφορα ημερολόγια, όπως του Σκόκου και με εφημερίδες, όπως η «Εστία» και η γαλλική «Λε Φιγκαρό».

Την τελευταία δεκαετία της ζωής του περιορίστηκε να δίνει κατά καιρούς γελοιογραφίες στην εφημερίδα «Αθήναι» και το περιοδικό «Παναθήναια» και να συγκεντρώνει τις πιο χαρακτηριστικές ως τότε δημοσιευμένες γελοιογραφίες του, αλλά ο θάνατος τον βρήκε στις 8 Ιανουαρίου 1916, προτού προφτάσει να τις εκδώσει. Το λεύκωμα δημοσιεύθηκε το 1924 από τους κληρονόμους του.

Ο Θέμος Άννινος υπήρξε ο «πρύτανις» των ελλήνων γελοιογράφων. Πριν από αυτόν, η ελληνική γελοιογραφία ήταν κατά κανόνα πρωτόγονος και χονδροειδής. Το έργο του διέκρινε πρωτοτυπία, λεπτό πνεύμα, ζωηρότητα γραμμών και απλότητα. Η πολιτική του σάτιρα, που αναφερόταν σε μία ενδιαφέρουσα περίοδο της νεώτερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, αποτελεί χρήσιμο στοιχείο κριτικής της εποχής και των αντιδράσεων της κοινής γνώμης.

Αρκάντζελο Κορέλι
1653 – 1713

Ιταλός βιολονίστας και συνθέτης, από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες της εποχής του μπαρόκ. Θεωρείται ο ιδρυτής της κλασσικής σχολής του βιολιού και ο πατέρας του κοντσέρτο γκρόσο.

Ο Αρκάντζελο Κορέλι (Arcangelo Corelli) γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1853 στο Φουζινιάνο, ένα μικρό χωριό μεταξύ Μπολώνιας και Ραβένας. Ο συνονόματος πατέρας του ήταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας της περιοχής, που πέθανε ένα μήνα πριν από τη γέννησή του. Την ανατροφή του μικρού Αρκάντζελο και των τριών αδελφών του ανέλαβε η μητέρα τους Σάντα Ραφίνι. Ο Κορέλι πήρε τα πρώτα μαθήματα μουσικής από ένα τοπικό ιερέα. Μεταξύ 1666 και 1667 μυήθηκε στα μυστικά του βιολιού από τους Τζοβάνι Μπενβενούτι και Λεονάρντο Μπρουνιόλι στην Μπολόνια. Το 1670 έγινε δεκτός στη Φιλαρμονική Ακαδημία της Μπολόνια, όπου ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ως βιολονίστας ήλθε το 1672 στο Παρίσι και από εκεί έγινε γνωστός στα μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης. Από το Παρίσι πήγε στη Γερμανία και το 1681 τέθηκε στην υπηρεσία του μονάρχη της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού-Εμμανουήλ. Το 1685 τον  βρίσκουμε στη Ρώμη, όπου πρωτοστατεί στις μουσικές εκδηλώσεις  επ’ ευκαιρία της επίσκεψης της βασίλισσας της Σουηδίας Χριστίνας. Στις εκδηλώσεις αυτού του τύπου ο Κορέλι απέκτησε ειδικότητα. Η πιο φημισμένη από αυτές ήταν προς τιμή του άγγλου βασιλικού απεσταλμένου για τη χειροτονία του Πάπα Ινοκέντιου ΙΒ', όπου διηύθυνε μια ορχήστρα αποτελούμενη από 150 έγχορδα (12 Ιουλίου 1691). Ο Κορέλι είχε εξελιχθεί σ’ ένα ιδιαίτερα ικανό αρχιμουσικό και σήμερα θεωρείται από τους πρωτοπόρους στον τομέα αυτό.

Το εκτελεστικό ύφος του Κορέλι στο βιολί, το οποίο διέσωσαν και διέδωσαν οι μαθητές του Φραντσέσκο Τζερμινιάνι (1687-1762) και Πιέτρο Λοκατέλι (1695-1764) ήταν κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της τέχνης του βιολιού. Όλοι σχεδόν οι σημαντικοί βιολονίστες του 18ου αιώνα είχαν ως σημείο αναφοράς τον Κορέλι.

Οι συνθέσεις του, μελωδικές με προεξάρχον όργανο το βιολί, σημάδεψαν την ιστορία της μουσικής δωματίου. Η πρώτη του σύνθεση, μία Σονάτα για βιολί και λαούτο έχει ημερομηνία 3 Ιουνίου 1677. Το 1681 συνέθεσε το πρώτο του σημαντικό έργο, τις 12 τριοσονάτες (op.1), τις οποίες αφιέρωσε στη βασίλισσα της Σουηδίας Χριστίνα. Ο Κορέλι θεωρείται ο πατέρας του «κοντσέρτο γκρόσο», ενός δημοφιλούς ορχηστρικού είδους του 17ου και 18ου αιώνα, στο οποίο το κύριο σώμα της ορχήστρας είναι σε διαρκή διάλογο με μια μικρότερη ομάδα οργάνων. Ο μεγάλος Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ μελέτησε τα έργα του Κορέλι και επηρεάστηκε από αυτά.

Ο Κορέλι συνέθεσε 48 τριοσονάτες (2 βιολιά και μπάσο κοντίνουο), 12 σονάτες για βιολί και μπάσο κοντίνουο και 12 κοντσέρτι γκρόσι. Δημοφιλέστερο έργο του είναι το Χριστουγεννιάτικο Κοντσέρτο (Ottavo concerto in Sol minore - Fatto per la notte di Natale στα ιταλικά, Concerto grosso in G minor, Op. 6, No. 8 στα αγγλικά).

Ο Αρκάντζελο Κορέλι πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1713 στη Ρώμη, σε ηλικία 60 ετών. Άφησε πίσω του μια μεγάλη περιουσία που ανήρχετο σε 120.000 μάρκα και μια ανεκτίμητη συλλογή από βιολιά, η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπε στον εαυτό του.

Φρανσουά Μιτεράν, γάλλος πολιτικός, που διετέλεσε Πρόεδρος της Γαλλίας (1981-1995). (Γεν. 26/10/1916)

Γιώργος Κόρος
1923 – 2014

Σπουδαίος βιολιστής της λαϊκοδημοτικής μουσικής και συνθέτης τραγουδιών, με πιο γνωστό το «Είσαι νινί ακόμα».

Ο Γιώργος Κόρος γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1923 στους Ανδρωνιάνους Εύβοιας, από πατέρα ιεροψάλτη, ο οποίος τον μύησε από μικρό στα μυστικά της βυζαντινής μουσικής. Σε ηλικία 9 ετών άρχισε να μαθαίνει βιολί μόνος τους και στα 12 του έπαιξε για πρώτη φορά σε πανηγύρι. Συνέχιζε να παίζει σε γάμους, γλέντια και ταβέρνες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '50, οπότε ξεκίνησε η καθαυτό επαγγελματική του καριέρα στη μουσική.

Αυτός που τον επέβαλε στη δισκογραφία ήταν ο συνθέτης και ερμηνευτής του δημοτικού τραγουδιού Γιώργος Παπασιδέρης (1902-1977). Το 1953 τον άκουσε σ’ ένα κέντρο της Αθήνας και εντυπωσιάστηκε από τον τρόπο που έπαιζε το βιολί, σε μια εποχή που το όργανο αυτό ήταν περιθωριακό στη δημοτική μουσική. Από τότε, ο Γιώργος Κόρος συνεργάστηκε με καλλιτέχνες από όλο το φάσμα της λαϊκοδημοτικής μουσικής: Γιώργο Παπασιδέρη, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Μήτσο Αραπάκη, Στέλιο Καζαντζίδη, Καίτη Γκρέι, Γιώτα Λύδια, Πάνο Γαβαλά, Μανώλη Αγγελόπουλο, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Δημήτρη Ζάχο, Αλέκο Κιτσάκη, Σοφία Κολλητήρη, Στάθη Κάβουρα, Τασία Βέρρα, Μάκη Χριστοδουλόπουλο, Σοφία Εμφιετζή και πολλούς άλλους.

Ο Γιώργος Κόρος έγραψε περίπου 1.500 τραγούδια, ενώ στο ενεργητικό του έχει πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, καθώς και μεγάλες επιτυχίες, όπως τα τραγούδια: «Αδειανό το προσκεφάλι», «Χαμένο κορμί», «Είσαι νινί ακόμα», «Όσοι είναι αισθηματίες», «Φαράχ», «Κλαίει απόψε ο ουρανός», «Μες στη ζωή έχω ζήσει τόσες πίκρες». Στο τραγούδι «Φύγε, φύγε» με τον Στράτο Διονυσίου ήταν η πρώτη φορά που η Γιώτα Λύδια πρωτοφώναξε τη φράση που τον ακολουθούσε πάντα: «Γεια σου Κόρο με το βιολί σου!». Ο ίδιος έβγαλε στο τραγούδι γνωστούς σήμερα καλλιτέχνες, όπως η Σοφία Κολλητήρη, ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος και η Βάσω Χατζή.

Από τον γάμο του με την Ασημίνα είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Νικόλαο και την Κατερίνα Κόρου, γνωστή λαϊκή τραγουδίστρια και συνθέτρια.

Ο Γιώργος Κόρος πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 2014, σε ηλικία 90 ετών.

Είπε...

Αν το δοξάρι του βιολιού μου ήταν πριόνι, με τις δοξαριές μου θα είχα κόψει όλα τα δέντρα και τα δάση της Ρωσίας.

Τα ταξίμια στο βιολί είναι σαν να μιλάμε, και ο ένας να λέει στον άλλον το παράπονό του, το αίσθημά του, την ιστορία του, κάτι που του έτυχε και ο άλλος πάλι να του λέει, τι λες βρε παιδί μου, αυτά έπαθες;

ΠΟΛΥΜΕΣΑ

Άλκης Παγώνης
1903 – 2000

Ερμηνευτής του ελαφρού τραγουδιού, τρυφερός και ερωτικός, που διέπρεψε στον Μεσοπόλεμο. Η καριέρα του στη δισκογραφία, τη σκηνή και τη ραδιοφωνία, κράτησε πενήντα και πλέον χρόνια, από το 1918 έως τις αρχές του 1970. Μεγάλες επιτυχίες του τα τραγούδια: «Σαν το κρασί», «Το γελεκάκι», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει».

Ο Άλκης Παγώνης γεννήθηκε το 1903 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως διπλωμάτης. Τελείωσε το ελληνικό Λύκειο της Πόλης και τη Ζωγράφειο Σχολή. Μιλούσε γαλλικά και ιταλικά. Επέστρεψε με την οικογένειά του στην Αθήνα το 1924, αφού ο πατέρας του είχε προαχθεί σε πρόξενο από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1917.

Με το τραγούδι ασχολήθηκε επαγγελματικά από το 1931, όταν τον άκουσε ο Αττίκ σε μια βραδιά ανάδειξης νέων ταλέντων στο Παλαιό Φάληρο. Ο Αττίκ τον σύστησε στο μαέστρο Σπύρο Περιστέρη, ο οποίος είχε αναλάβει τη διεύθυνση της φωνογραφικής εταιρείας Columbia και τον προέτρεψε να υπογράψει συμβόλαιο για πέντε τραγούδια.

Όταν ο Περιστέρης έφυγε από την Columbia και ανέλαβε μαέστρος στην Odeon-Parlophone, ο Παγώνης τον ακολούθησε. Στη νέα εταιρεία συνεργάσθηκε με τον Μίνω Μάτσα και πολύ γρήγορα αναδείχτηκε σ’ έναν από τους πιο γνωστούς ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού.

Συνεργάστηκε με όλους τους γνωστούς συνθέτες του είδους: Μιχάλη Σουγιούλ, Αττίκ, Θεόδωρο Παπαδόπουλο, Θεόφραστο Σακελλαρίδη, Νίκο Χατζηαποστόλου, Ζοζέφ Κορίνθιο, Κώστα Μπέζο, Σπύρο Περιστέρη, Χρήστο Χαιρόπουλο, Μηνά Πορτοκάλλη και Άγγελο Μαρτίνο. Ηχογράφησε περισσότερα από 100 τραγούδια. Μεγάλες επιτυχίες του: «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει», «Το γελεκάκι», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Έλα να φιληθούμε», «Παλιά Αθήνα», «Σαν το κρασί».

Τραγούδησε στα καλύτερα κέντρα της εποχής του, στην ταβέρνα του Γιούλη (όπου δεξιώθηκε τον πρίγκιπα της Αγγλίας Εδουάρδο, το 1934), στου Λαίνη, στου Περίχαρου στο Λουτράκι και επί 25 χρόνια στο στέκι του, στη Μάντρα του Μουσείου.

Ο Άλκης Παγώνης πέθανε στις 8 Ιανουαρίου του 2000 και κηδεύτηκε την επομένη στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών.

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου