Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 21 Μάι 2018
Δευτέρα 21 Μαϊου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 21 Μαϊου 2018Δευτέρα 21 Μαϊου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:08 – Δύση Ήλιου: 20:35

Σαν Σήμερα...

Κωνσταντίνος Ρακτιβάν
1865 – 1935


Επιφανής νομικός, ακαδημαϊκός και πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων από τις 21 Ιανουαρίου 1924 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 1925.

Ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν γεννήθηκε το 1865 στην Μαγχεστρία της Αγγλίας (το Μάντσεστερ στη λόγια ελληνική του 19ου αιώνα), όπου ο πατέρας του Δημήτριος Ρακτιβάν, με καταγωγή από τη Βέροια, είχε αναπτύξει εμπορική δραστηριότητα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτορας το 1884.

Δικηγόρησε στην Αθήνα έως το 1887 και στη συνέχεια διορίστηκε πρωτοδίκης στη Σύρο, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1889, για να επιδοθεί εκ νέου στη δικηγορία έως το 1912. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου τότε Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1909) και κατόπιν πρόεδρός του (1910-1912).

Πολιτεύθηκε με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και εξελέγη βουλευτής Αττικής (1910, 1912, 1915). Στην Α' και τη Β' Αναθεωρητική Βουλή (1910 και 1911) διετέλεσε μέλος και εισηγητής της αναθεωρητικής επιτροπής του Συντάγματος. Από τη θέση αυτή συνέβαλε καθοριστικά στην τελική διαμόρφωση του περιεχομένου των διατάξεων του Συντάγματος του 1911.

Έμπιστος και πολύτιμος συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης (18 Μαΐου 1912 - 25 Φεβρουαρίου 1915 και 10 Αυγούστου 1915 - 24 Σεπτεμβρίου 1915). Μετά τη διετία του Εθνικού Διχασμού (1915-1917), όταν ο Βενιζέλος επανήλθε στη διακυβέρνηση της χώρας, ο Ρακτιβάν διορίστηκε υπουργός Εσωτερικών (3 Ιανουαρίου 1918 - 4 Νοεμβρίου 1920), ενώ στις εκλογές του 1923 εκλέχθηκε βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.

Στις 21 Ιανουαρίου 1924 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής (Εθνοσυνέλευσης) και παρέμεινε στη θέση αυτή καθ’ όλη τη διάρκεια των εργασιών της έως τη διάλυσή της από τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο στις 30 Σεπτεμβρίου 1925. Στη διάρκεια της προεδρίας του άρχισε η λειτουργία του πολιτεύματος της Β' Ελληνικής Δημοκρατίας και υποβλήθηκε στην κυβέρνηση το αρχικό σχέδιο συνταγματικής αναθεώρησης.

Ως νομικός συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση βασικών θεσμών τής ελληνικής πολιτείας. Ουσιαστική υπήρξε η συμβολή του στις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του 1911, στη θέσπιση του νόμου ΔΡΛΔ/1913 «περί διοικήσεως των στρατιωτικώς καταλαμβανομένων χωρών», βάσει του οποίου οργανώθηκε η διοίκηση της Μακεδονίας και αντιμετωπίστηκαν οι βουλγαρικές βλέψεις εκεί και στη Δυτική Θράκη, και του νόμου 3713/1928 «περί Συμβουλίου της Επικράτειας», του οποίου υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος από την επανασύστασή του το 1929 έως το 1935, συντελώντας αποφασιστικά στη διαμόρφωση της αρχικής νομολογίας του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας.

Παράλληλα με την νομοπαρασκευαστική του εργασία εξελίχθηκε το θεωρητικό, νομικό του έργο, δημοσιευμένο στο νομικό Τύπο της εποχής και στις εισηγητικές εκθέσεις διαφόρων νομοθετημάτων. Σημαντικότερες από τις μονογραφίες του θεωρούνται οι εξής: «Μελέτη επί του νόμου ΠΞΕ' της 22 Μαΐου 1882 περί τόκου υπερημερίας και τόκου τόκων (1887), «Τινά περί προκαταρκτικών συμβάσεων» (1888), «Ζητήματα τινά σχετικά προς την δικαστικήν προστασίαν των ανηλίκων» (1890), «Περί της μετά την λύσιν τού γάμου τύχης της προικός, κατά το εν Ελλάδι κρατούν ρωμαϊκόν και βυζαντινόν δίκαιον» (1892), «Τα κτήματα των μεταναστευσάντων εκ των νέων χωρών» (1916) και «Η συνταγματική προστασία της εργασίας».

Ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος του Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1926 και πρόεδρός της από το 1933. Πέθανε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 1935, σε ηλικία 70 ετών.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ


Γεγονότα

 


μ.Χ.

Η ιστορία της FIFA

Η FIFA (Federation Internationale de Football Association) είναι η ανωτάτη ποδοσφαιρική αρχή και ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός στον κόσμο. Ιδρύθηκε στις 21 Μαΐου 1904 στο Παρίσι από τις ομοσπονδίες 7 ευρωπαϊκών κρατών, υπακούοντας στην ανάγκη για έναν οργανισμό, που θα εποπτεύει το άθλημα του ποδοσφαίρου, το οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα αναπτύσσετο με ταχείς ρυθμούς.

Η πρώτη μη ευρωπαϊκή χώρα που εισήλθε στην FIFA υπήρξε η Νότιος Αφρική (1909) και ακολούθησαν η Αργεντινή (1912), η Χιλή (1912) και οι ΗΠΑ (1913). Η Ελλάδα έγινε μέλος της FIFA πολύ αργότερα και συγκεκριμένα το 1927, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΕΠΟ.

Η FIFA μετά μακρά διαμάχη με την Αγγλική Ομοσπονδία πήρε τις τύχες του ποδοσφαίρου στα χέρια της το 1924, με τη διοργάνωση του ποδοσφαιρικού τουρνουά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είχε προηγηθεί ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, κατά τη διάρκεια του οποίου οι διεθνείς συναντήσεις είχαν μειωθεί δραματικά, καθώς πολλοί ποδοσφαιριστές είχαν στρατευθεί και πολεμούσαν στα μέτωπα.

Η επιτυχία των ποδοσφαιρικών Ολυμπιακών τουρνουά του 1924 και του 1928 ώθησε τον Πρόεδρο της FIFA Ζιλ Ριμέ να εισηγηθεί τη διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου (Μουντιάλ), ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το 1ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών έγινε πραγματικότητα το 1930 στην Ουρουγουάη με νικήτρια την ομάδα της φιλοξενούσας χώρας. Με την πάροδο του χρόνου το Παγκόσμιο Κύπελλο κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση και σήμερα αποτελεί τη δεύτερη δημοφιλέστερη διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών, η FIFA διοργανώνει τα Παγκόσμια Κύπελλα Γυναικών, Εφήβων, Νέων, Νεανίδων, Σάλας (Φούτσαλ) και Συλλόγων.

Η FIFA εδρεύει στη Ζυρίχη και αποτελείται από 6 συνομοσπονδίες:

  • AFC (Ασία)
  • CAF (Αφρική)
  • COMENBOL (Νότιος Αμερική)
  • CONCACAF (Βόρειος και Κεντρική Αμερική και Καραϊβική)
  • OFC (Ωκεανία)
  • UEFA (Ευρώπη)

Κάθε Εθνική Ομοσπονδία (ΕΠΟ για την Ελλάδα) είναι μέλος τόσο της FIFA, όσο και της Συνομοσπονδίας της Ηπείρου της.

Πρόεδροι της FIFA
1904 - 1906 Ρομπέρ Γκερέν Γαλλία
1906 - 1918 Ντάνιελ Γούλφολ Αγγλία
1921 - 1954 Ζιλ Ριμέ Γαλλία
1954 - 1955 Ροντόλφε Ζιλντράγιερς Βέλγιο
1956 - 1961 Αρθουρ Ντριούρι Αγγλία
1961 - 1974 Σερ Στάνλεϊ Ράους Αγγλία
1974 - 1998 Δρ Ζοάο Χαβελάνζε Βραζιλία
1998 - 2016 Ζεπ Μπλάτερ Ελβετία
2016 - σήμερα Τζιάνι Ινφαντίνο Ελβετία
Παραιτείται η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Πολιτικοί σχολιαστές κρίνουν το γεγονός ως φυσικό επακόλουθο της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, αλλά και διαφόρων άτυχων περιστατικών, που δεν ήταν πάντα σε θέση να ελέγχει ο πρωθυπουργός.
Ποινή κάθειρξης 21 ετών επιβάλλει το Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Χαλκίδας στον βιομήχανο Ιωσήφ Βαγιωνή, για το φόνο της ερωμένης του Νέλλης Πίσχου. Ο συνήγορος του καταδικασθέντος, Αλέξανδρος Λυκουρέζος κάνει λόγο για προαποφασισμένες απόψεις, ενώ η πρόεδρος του δικαστηρίου Χριστοφόρη Μπακατσέλου καταγγέλλει ότι δέχθηκε απειλές από τον κ. Λυκουρέζο.
«Αισθητή βελτίωση σημείωσε η ελληνική οικονομία, καθώς επιταχύνθηκε ο ρυθμός ανάπτυξης, ο πληθωρισμός έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών και ενισχύθηκε η θέση της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.» Αυτό αναφέρεται σε έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Διεξάγεται ο 50ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στο Κίεβο της Ουκρανίας. Νικήτρια αναδεικνύεται για λογαριασμό της Ελλάδα η Έλενα Παπαρίζου, με το τραγούδι «My Number One», σε μουσική του Χρήστου Δάντη και στίχους της Ναταλίας Γερμανού. Είναι η πρώτη νίκη της Ελλάδα στα 31 χρόνια συμμετοχής της στο θεσμό.
Βουλευτικές εκλογές διεξάγονται στην Κύπρο. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ λαμβάνουν από 18 έδρες, το ΔΗΚΟ 11, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών 5, το ΕΥΡΩΚΟ 3 και το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών 1 έδρα.

Γεννήσεις

 

μ.Χ.
Βίλεμ Εϊντχόφεν, ολλανδός γιατρός, που ανακάλυψε το ηλεκτροκαρδιογράφημα το 1903 και τιμήθηκε με Νόμπελ Ιατρικής το 1924. (Θαν. 29/9/1927)
Λεωνίδας Ζέρβας, έλληνας χημικός, παγκόσμια αυθεντία σε θέματα πεπτιδικής σύνθεσης (σύνθεση Μπέργκμαν - Ζέρβα). (Θαν. 10/7/1980)
Τζορτζ Μίτσελ, αμερικανός επιχειρηματίας, ελληνικής καταγωγής, πρωτοπόρος στην οικονομική παραγωγή του σχιστολιθικού αερίου. Γεώργιος - Φειδίας Παρασκευόπουλος το ελληνικό του όνομα. (Θαν. 26/7/2013)

Θάνατοι

Εμίλ Ανρί
1872 – 1894

Γάλλος αναρχικός, που καταδικάστηκε σε θάνατο για τρομοκρατικές ενέργειες και εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού.

Ο Εμίλ Ανρί (Emile Henry) γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1872 στη Βαρκελώνη, σ' ένα φιλελεύθερο αριστοκρατικό περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν κομουνάρος (στέλεχος της Κομμούνας των Παρισίων) και πέρασε πολλά χρόνια εξόριστος στην Ισπανία για τα πιστεύω του. Ο αδελφός του Ζαν Σαρλ ήταν σημαίνον στέλεχος του γαλλικού αναρχικού κινήματος και το 1903 ίδρυσε μια πρότυπη κομμουνιστική αποικία στο Εγκλμόν των Αρδεννών.

Ο Εμίλ Ανρί, όπως οι περισσότεροι Γάλλοι αναρχικοί ήταν διανοούμενος. Εξαιρετικός μαθητής στο Λύκειο και έντιμος χαρακτήρας, σύμφωνα με τους δασκάλους του, προοριζόταν για λαμπρή καριέρα. Αλλά απέτυχε στις προφορικές εξετάσεις για την είσοδό του στο Πολυτεχνείο και στράφηκε στην ατομική αναρχική δράση, σε έξαρση στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, μετά την αποτυχία μιας σειράς εξεγέρσεων και επαναστάσεων.

Οπαδός της «προπαγάνδας της πράξης» του ιταλού αναρχικού Ενρίκο Μαλατέστα, ο 20ετής Εμίλ Ανρί τοποθετεί βόμβα στα γραφεία της μεταλλευτικής εταιρείας Καρμό στο Παρίσι στις 8 Νοεμβρίου 1892. Ο θυρωρός του κτιρίου τη μεταφέρει άθελά του στο διπλανό αστυνομικό τμήμα. Εκεί εκρήγνυται, προκαλώντας τον θάνατο έξι ανθρώπων.

Ο Ανρί μετά την πράξη του κατορθώνει να διαφύγει και νοικιάζει ένα σπίτι στο 20ο διαμέρισμα των Παρισίων με το ψευδώνυμο Λουί Ντιμπουά, από το οποίο σχεδιάζει την επόμενη «επαναστατική» του ενέργεια. Η αφορμή δίνεται από την εκτέλεση ενός άλλου αναρχικού, του Ογκίστ Βαγιάν, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει βομβιστική επίθεση στη Γαλλική Βουλή στις 9 Δεκεμβρίου 1893, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν 20 βουλευτές. Ο Ανρί αποφασίζει να εκδικηθεί τον θάνατο του ομοϊδεάτη του.

Στις 7 μ.μ. της 12ης Φεβρουαρίου 1894, εισέρχεται στο πολυτελές καφενείο Café Terminus στο Σταθμό του Σεν Λαζάρ στο Παρίσι και παραγγέλνει δύο μπύρες κι ένα πούρο. Το ανάβει και με αυτό πυροδοτεί στη συνέχεια τη βόμβα που κρύβει στο παλτό του. Από την έκρηξη και τον πανικό που δημιουργείται ένας άνθρωπος σκοτώνεται και είκοσι τραυματίζονται. Ο Ανρί καταδιώκεται από ένα σερβιτόρο του καταστήματος κι έναν διερχόμενο αστυνομικό. Κατορθώνει να διαφύγει μπαίνοντας σ' ένα τρένο, αλλά γρήγορα συλλαμβάνεται, αφού προηγουμένως τραυματίζει ένα αστυνομικό.

Η δίκη του αρχίζει στο Παρίσι στις 27 Απριλίου 1894. Ο Τύπος και η κοινή γνώμη διάκεινται εχθρικά στις ατομικές πράξεις τρομοκρατίας των αναρχικών, ιδιαίτερα όταν αυτές στοχεύουν στο ανώνυμο πλήθος. Εκείνη την εποχή το κίνημα του αναρχισμού ήταν αρκετά δημοφιλές στους γαλλικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Ο Ανρί είδε το καφενείο ως μια μικρογραφία της μπουρζουαζίας και σκόπευε να σκοτώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε. Όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο γιατί έβλαψε τόσους πολλούς αθώους πολίτες, είπε: «Δεν υπάρχουν αθώοι αστοί».

Στην απολογία του τόνισε μεταξύ άλλων: «Απαγχονίσατε στο Σικάγο, αποκεφαλίσατε στη Γερμανία, στραγγαλίσατε στο Ζερέζ, τουφεκίσατε στη Βαρκελώνη, αποκεφαλίσατε στο Μομπριζόν και στο Παρίσι, αλλά αυτό που δεν θα μπορέσετε να καταστρέψετε ποτέ είναι η αναρχία. Οι ρίζες της είναι πολύ βαθιές, γεννήθηκε στο στέρνο μιας κοινωνίας σάπιας, που εξαρθρώνεται, είναι μια βίαιη αντίδραση εναντίον της καθεστηκυίας τάξης. Αντιπροσωπεύει τον πόθο για ισότητα και ελευθερία, που έρχεται να καταστρέψει η παρούσα εξουσία. Είναι παντού, πράγμα που την κάνει άπιαστη. Η κατάληξη θα είναι να σας σκοτώσει.»

Ο Εμίλ Ανρί  καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού στις 4:14 το πρωί της 21ης Μαΐου 1894. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Κουράγιο Σύντροφοι. Ζήτω η Αναρχία!». Την εκτέλεση παρακολούθησε και ο μετέπειτα γάλλος πρωθυπουργός Ζορζ Κλεμανσό, που τότε εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Την επομένη, σε άρθρο του στην εφημερίδα Λε Ματέν στηλίτευσε την ατμόσφαιρα που επικρατούσε κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης με τις επευφημίες του συγκεντρωμένου πλήθους και τάχθηκε κατά της θανατικής ποινής, που, όπως έγραψε, αποτελεί «εκδίκηση της κοινωνίας».


μ.Χ.
Φρέντυ Γερμανός, έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστός για τις τηλεοπτικές παραγωγές του και τα ευθυμογραφήματά του. (Γεν. 5/9/1934)
Αλεχάντρο Ντε Τομάζο, ιταλοαργεντινός ραλίστας και κατασκευαστής πολυτελών αυτοκινήτων (De Tomaso). (Γεν. 10/7/1928)
Γεράσιμος Βασιλόπουλος, έλληνας επιχειρηματίας, ιδρυτής της αλυσίδας τροφίμων «Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος Α.Ε.» και του ιδρύματος «Τράπεζα Τροφίμων για την Καταπολέμηση της Πείνας». (Γεν. 1917)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου