Σαν σημερα...

Γεγονότα

193 – Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Πέρτιναξ δολοφονείται από Πραιτωριανούς φρουρούς, οι οποίοι στη συνέχεια πωλούν σε δημοπρασία το θρόνο στον Δίδιο Ιουλιανό.Πόπλιος Έλβιος Περτίναξ (126 – 193) Ρωμαίος αυτοκράτορας. Το όνομά του, περτίνακας, σημαίνει πεισματάρης. Διάδοχος του δολοφονηθέντος Κόμμοδου, ήταν ο πρώτος, που διετέλεσε Αυτοκράτορας κατά το ταραχώδες Έτος των Πέντε Αυτοκρατόρων.
364 – Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ουαλεντινιανός Α΄ ορίζει τον αδελφό του, Ουάλη, συναυτοκράτορα. Ο Ουάλης ή Βάλης (Flavius Iulius Valens, 328 – 9 Αυγούστου 378) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 364 έως το 378. Όταν έγινε αυτοκράτορας ο αδελφός του Ουαλεντινιανός Α΄ του έδωσε να κυβερνήσει το ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας, την μετέπειτα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Στην αρχή είχε μια μακρόχρονη στρατιωτική καριέρα χωρίς σημαντικά γεγονότα, όταν επιτέθηκαν οι Γότθοι συνετρίβη και σκοτώθηκε στην Μάχη της Αδριανούπολης, αυτό ήταν η αρχή της παρουσίας των βαρβάρων στα Βαλκάνια. Την εποχή που έγινε αυτοκράτορας αντιμετώπισε πλήθος από απειλές, εσωτερικές και εξωτερικές.^[2] Μετά την υποταγή του σφετεριστή Προκόπιου προχώρησε σε εκστρατεία εναντίον των Γότθων κατά μήκος του Δούναβη (367-369). Τα επόμενα χρόνια έστρεψε το ενδιαφέρον του στα ανατολικά σύνορα που βρίσκονταν σε απειλή από τους Πέρσες ειδικά στην Αρμενία, επιτέθηκαν επίσης Σαρακηνοί και Ίσαυροι. Στο θέμα των έργων κατασκεύασε το Υδραγωγείο του Ουάλεντος στην Κωνσταντινούπολη, αρκετά μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Ρώμης. Οι Γοτθικοί πόλεμοι (376-377) ήταν μια προσπάθεια των Γερμανικών φύλων να εισβάλουν στα Βαλκάνια. Ο Ουάλης επέστρεψε από την ανατολή για να τους αντιμετωπίσει, αλλά ο κακός συντονισμός με τον ανεψιό του Γρατιανό γιο του Ουαλεντινιανού Α΄ έφερε αναρχία και αταξία, συνετρίβη στην Αδριανούπολη και σκοτώθηκε με το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού του (378). Περιγράφεται αναποφασιστικός, ανίκανος για την μάχη, ήταν ωστόσο αρκετά ικανός στον διοικητικό τομέα, απάλλαξε όλους τους φτωχούς από την βαριά φορολογία.^[3] ^[4] Την ίδια εποχή οι φήμες για συνομωσίες και ο φόβος του τον οδήγησαν σε μια μεγάλη σειρά από αδικαιολόγητες εκτελέσεις υπόπτων. Στον θρησκευτικό τομέα προσπάθησε να συμβιβάσει τις διαφορές που είχαν οι χριστιανοί της Νίκαιας και οι Αντιτριαδικοί, αδιαφόρησε πλήρως για τους ειδωλολάτρες.^[5]^[6]^[7]
519 – Υπογράφεται στον καθεδρικό της Κωνσταντινούπολης ο τύπος του Πάπα Ορμίσδα. Ο Τύπος του Πάπα Ορμίσδα είναι κείμενο, το οποίο κλήθηκαν να υπογράψουν όλοι οι επίσκοποι της Ανατολικής Χριστιανικής Εκκλησίας ως αποτέλεσμα της επανένωσης με την Αποστολική Έδρα της Ρώμης, μετά από το σχίσμα που προκάλεσε το Ενωτικόν του αυτοκράτορα Ζήνωνα, το οποίο αναγνώριζε δόγματα και απόψεις των μονοφυσιτών ως Ορθόδοξα. Ο τύπος υπογράφηκε 28 Μαρτίου 519 μ.Χ. στον καθεδρικό της Κωνσταντινούπολης, παρουσία όλων των Ελλήνων επισκόπων. Ο Ορμίσδας αργότερα αναγνωρίστηκε ως Άγιος. Στον τύπο, που υπογράφτηκε το 519 μ.Χ., προβαλλόταν,για πρώτη φορά επίσημα, η αποδοχή από τις Εκκλησίες της Ανατολής του παπικού πρωτείου. Το Ενωτικόν ακυρώθηκε, τα ονόματα των Μονοφυσιτών πατριαρχών διαγράφηκαν από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, στα οποία αποκαταστάθηκαν τα ονόματα των ορθοδόξων πατριαρχών και διακηρύχθηκε η εμμονή στο κύρος των δογματικών αποφάσεων της Δ' Οικουμενικής συνόδου. Με την άρση του Ακακιανού σχίσματος αποκαταστάθηκε και η ενότητα των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως, αλλά η απόσχιση των Μονοφυσιτών έγινε οριστική. Ο Τύπος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Α' Βατικανικής Συνόδου ως απόδειξη για την εξάσκηση του Παπικού Πρωτείου και του Παπικού Αλάθητου.
845 – Οι Βίκινγκς καταλαμβάνουν το Παρίσι, με αρχηγό τον Ράγκναρ Λόντμπροκ. Για να αποχωρήσουν, ο βασιλιάς των Φράγκων, Κάρολος ο Φαλακρός, τους δίδει τρεις τόνους ασήμι, ποσό κολοσσιαίο για την εποχή.
1483 Γεννήθηκε ο Ιταλός αναγεννησιακός ζωγράφος, Ραφαήλ
1566 – Ο Ζαν Παρισό ντε Βαλέτ, μέγας μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας, θέτει το θεμέλιο λίθο της Βαλέτας, πρωτεύουσας της Μάλτας. Το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα του Νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Ρόδου και της Μάλτας (Ιταλικά: Sovrano Militare Ordine Ospedaliero di San Giovanni di Gerusalemme di Rodi e di Malta, Λατινικά: Supremus Ordo Militaris Melitensis), αναφερόμενο συχνά και ως Τάγμα της Μάλτας/ Τάγμα της Ρόδου/ Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ή απλά ως Ιππότες της Μάλτας/ Ιππότες της Ρόδου ή και ως Ιωαννίτες Ιππότες ή Οσπιτάλιοι ή και Μελιταίοι σε παλαιότερα έγγραφα^[1], είναι τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με έδρα τη Ρώμη. Η επίσημη γλώσσα των μελών του είναι τα Ιταλικά. Το ρητό του είναι το λατινικό «Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum» (Άμυνα της πίστης και βοήθεια προς τους φτωχούς). Έχει εκτός από σημαία, και εθνικό ύμνο, το «Ave Crux Alba» (Χαίρε Λευκέ Σταυρέ).
Κυβερνήτης βάσει Συντάγματος είναι ο Μέγας Μάγιστρος, του οποίου η θητεία είναι ισόβια. Τον Φεβρουάριο του 2008 πέθανε ο Άντριου Μπερτιέ και τον Μάρτιο εξελέγη στη θέση αυτή ο αδελφός Μάθιου Φέστινγκ, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση τον Ιανουάριο του 2017. Με ειδική επιτροπή καθορίζεται η διαχείριση των οικονομικών της κρατικής οντότητας. Το Τάγμα υπόκειται στη διεθνή νομοθεσί. α.^[2] Προέρχεται από τους Ιωαννίτες Ιππότες, μια οργάνωση που ιδρύθηκε το 1050 στην Ιερουσαλήμ ως νοσοκομείο των Αμαλφιτών, με σκοπό να φροντίζει τους φτωχούς και ασθενείς προσκυνητές των Αγίων Τόπων.

Έπειτα από την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 1099 στη διάρκεια της Πρώτης Σταυροφορίας, το νοσοκομείο μεταβλήθηκε σε θρησκευτικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Όταν οι χριστιανοί έχασαν την Ιερουσαλήμ, το Τάγμα λειτουργούσε από τη Ρόδο (1310-1523) και στη συνέχεια από τη Μάλτα (1530-1798), στην οποία ήταν κυρίαρχο. Η ύπαρξη του κράτους αυτού τερματίσθηκε από τον Ναπολέοντα, όμως το τάγμα παρέμεινε και επέζησε ως σήμερα με την τότε μορφή του.

Διοίκηση

Από τις 13 Ιουνίου 2022 Μέγας Μάγιστρος (Grand Master) είναι ο Τζον Τ. Ντάνλαπ. Μέγας Καγκελάριος (Grand Chancellor) είναι από τις 3 Σεπτεμβρίου 2022 ο Ρικάρντο Πατερνό ντε Μοντεκούπο (γ. 1945).^[3]

Δραστηριότητες

Σήμερα αποτελεί κρατική οντότητα και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ, καθώς έχει θέση παρατηρητή στα Ηνωμένα Έθνη. Το Τάγμα αριθμεί στις μέρες μας 12.500 μέλη και 80.000 μονίμους εθελοντές, μαζί με 13.000 σε ιατρικό προσωπικό. Όλοι αυτοί εργάζονται σε καθημερινή βάση για τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των προσφύγων, των απόρων, αστέγων καθώς επίσης και των παιδιών. Ανάμεσα στους ανθρώπους που φροντίζουν είναι λεπροί και πάσχοντες από ανίατες ασθένειες, σε όλο τον κόσμο, αδιακρίτως φυλής ή θρησκείας. Επίσης, μέσω του Σώματος Malteser International, βοηθά διεθνώς θύματα από φυσικές καταστροφές, επιδημίες και ένοπλες συρράξεις.

Διεθνής αναγνώριση
Χάρτης με τις χώρες που έχουν διπλωματικές (κυπαρισσί) ή άλλες διεθνείς σχέσεις (ανοικτό πράσινο) με το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας.
Το Τάγμα έχει δύο έδρες: το Palazzo Malta στην οδό Via dei Condotti 68 (όπου κατοικεί ο Μέγας Μάγιστρος και εδρεύει η κυβέρνηση) και τη Villa Malta στον Αβεντίνο λόφο, όπου βρίσκεται η πρεσβεία του Τάγματος στο Βατικανό και η πρεσβεία στην Ιταλία. Ωστόσο, σε αντίθεση με την Αγία Έδρα, που έχει κυριαρχία επί του Βατικανού, το Κυρίαρχο Τάγμα της Μάλτας δεν έχει καμία εδαφική κυριαρχία από τότε που έχασε το νησί της Μάλτας το 1798, με εξαίρεση τα προαναφερόμενα ακίνητα στην Ιταλία. Ο ΟΗΕ δεν αναγνωρίζει το Τάγμα ως κράτος-μέλος αλλά ως παρατηρητή στη Γενική Συνέλευση. Δεν του έχει αναγνωριστεί και δοθεί κάποιος τηλεπικοινωνιακός κωδικός^[4] ούτε καν κωδικός στο Διαδίκτυο (όπως .com ή.uk), ενώ το Βατικανό έχει τον δικό του (.va).

Το Τάγμα της Μάλτας έχει διπλωματικές σχέσεις με 103 κράτη, πολλά από τα οποία δεν έχουν ως κυρίαρχη θρησκεία τη ρωμαιοκαθολική, όπως επίσης και από άλλες 5 χώρες, καθώς επίσης και από διεθνείς οργανισμούς, όπως η ΕΕ και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.^[5] Το γεγονός ότι διεκδικεί κυριαρχία διαφαίνεται και από το γεγονός ότι εκδίδει διαβατήρια, άδειες οδηγήσεως, πινακίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων^[6] γραμματόσημα^[7]και νομίσματα.^[8]

Νέο Σύνταγμα (2022)

Στις 3 Σεπτεμβρίου 2022 τέθηκε σε ισχύ ένα νέο σύνταγμα, το οποίο αντικατέστησε εκείνο της περιόδου 1956-61.^[9]
1794 Πέθανε ο Μαρκήσιος Κοντορσέ, (Μαρί Ζαν Αντουάν Νικολά Καριτά, Μαρκί ντε Κοντορσέ), γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και πολιτικός επιστήμονας, από τους θεμελιωτές του Διαφωτισμού. (Γεν. 17/9/1743)
1797 Στις ΗΠΑ, κατοχυρώνεται στο Ναθάνιελ Μπρίνγκς από το Νιου Χάμσαϊρ η πρώτη πατέντα για το πλυντήριο ρούχων.
1801 – Υπογράφεται η Συνθήκη της Φλωρεντίας.
1802 – Ο Χάινριχ Βίλχελμ Όλμπερς ανακαλύπτει τον 2 Παλλάς, το δεύτερο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε ποτέ.
Ο Χάινριχ Βίλχελμ Ματτέους Όλμπερς (Heinrich Wilhelm Matthias Olbers, 11 Οκτωβρίου 1758 – 2 Μαρτίου 1840) ήταν Γερμανός ιατρός και αστρονόμος.

Βιογραφία και ανακαλύψεις

Ο Όλμπερς γεννήθηκε στο Αρμπέργκεν (Arbergen), κοντά στη Βρέμη, και σπούδασε Ιατρική στο Γκέτινγκεν. Μετά την αποφοίτησή του το 1780, άρχισε να εξασκεί την Ιατρική στη Βρέμη. Τις νύχτες αφιέρωνε ώρες σε αστρονομικές παρατηρήσεις, μετατρέποντας τον επάνω όροφο του σπιτιού του σε αστεροσκοπείο. Επινόησε την πρώτη ικανοποιητική μέθοδο υπολογισμού κομητικών τροχιών.

Το 1802 ο Όλμπερς ανακάλυψε και ονόμασε τον δεύτερο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε ποτέ, την Παλλάδα. Το 1807 ανακάλυψε τον αστεροειδή 4 Εστία, και επέτρεψε στον Καρλ Φρίντριχ Γκάους να του δώσει όνομα. Ο όρος «αστεροειδής» δεν είχε ακόμα εφευρεθεί και η βιβλιογραφία της εποχής αναφερόταν σε αυτά τα πλανητικά σώματα ως κανονικούς πλανήτες. Ο Όλμπερς πρότεινε πρώτος τη θεωρία ότι οι αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι παραπάνω, ήταν τα απομεινάρια ενός πλανήτη που καταστράφηκε. Αυτή η θεωρία απορρίπτεται σήμερα από όλη σχεδόν την επιστημονική κοινότητα.

Στις 6 Μαρτίου 1815 ο Όλμπερς ανακάλυψε και ένα περιοδικό κομήτη, τον 13P/Όλμπερςs.

Ο Όλμπερς εξουσιοδοτήθηκε από τους συμπολίτες του να συμμετάσχει στη βάπτιση του Ναπολέοντα Β΄ στις 9 Ιουνίου 1811. Επίσης, ήταν μέλος του «νομοθετικού σώματος» (corps legislatif) στο Παρίσι το 1812-1813. Απεβίωσε στη Βρέμη σε ηλικία 81 ετών. Είχε κάνει δύο γάμους και άφησε πίσω του ένα γιο.

Το Παράδοξο του Όλμπερς, που περιέγραψε το 1823 (και επαναδιατύπωσε το 1826), είναι η παρατήρηση ότι ο νυκτερινός ουρανός είναι σκοτεινός, ενώ σε ένα άπειρο και αιώνιο στατικό Σύμπαν σε κάθε σημείο της ουράνιας σφαίρας θα αντιστοιχούσε η επιφάνεια ενός αστέρα (από τους άπειρους), οπότε ο ουρανός θα ήταν φωτεινός.

Ονομάσθηκαν προς τιμή του
- Ο περιοδικός κομήτης 13P/Όλμπερς
- Ο αστεροειδής 1002 Ολμπέρσια (1002 Olbersia)
- Ο κρατήρας Όλμπερς στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης
- Μια σκοτεινή περιοχή διαμέτρου 200 χλμ. πάνω στην επιφάνεια του αστεροειδή 4 Εστία
Γάλλοι ιππείς εναντίον Ισπανών πολιτών (παλλαϊκή αντίσταση)

1809 – Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου: Η Γαλλία νικά την Ισπανία στη μάχη του Μεδεγίν.

Ο Χουάν Μαρτίν Ντίεθ, ο επονομαζόμενος Ατρόμητος, μορφή του ισπανικού αντάρτικου

Ο Πόλεμος της Ιβηρικής θεωρείται ένας από τους πρώτους πολέμους στην ιστορία της Ανθρωπότητας, στον οποίο σημειώθηκε μεγάλης κλίμακας συστηματικός ανταρτοπόλεμος. Από αυτή δε τη σύγκρουση η αγγλική γλώσσα δανείστηκε τη λέξη για τον ανταρτοπόλεμο (guerilla war). Ο ανταρτοπόλεμος αυτός κόστισε πολύ και στις δύο πλευρές. Πολλοί αντάρτες στην αρχή του πολέμου ήταν άτομα που είτε απέφευγαν το Νόμο ή προσπαθούσαν να πλουτίσουν, ενώ πολλές φορές λήστευαν τους συμπατριώτες τους και τους στρατολογούσαν με τη βία. Αργότερα, οι ισπανικές πατριωτικές αρχές προσπάθησαν να κάνουν τους αντάρτες πιο αξιόπιστους, και πολλοί από αυτούς σχημάτισαν τακτικές στρατιωτικές μονάδες, όπως οι “Κυνηγοί της Ναβάρρα” του Ισπανού στρατηγού Φρανθίσκο Εσπόθ υ Μίνα.

Η ιδέα μετατροπής των ανταρτών σε τακτική δύναμη είχε θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Η αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία απέτρεπε την λιποταξία των ανδρών, όσο όμως πιο πειθαρχημένη ήταν μια στρατιωτική μονάδα, τόσο ευκολότερο ήταν για τα γαλλικά στρατεύματα να την αιχμαλωτίσουν όταν έστηναν ενέδρες ή νικούσαν στο πεδίο της μάχης. Με τον καιρό, κάποιοι ηγέτες των ανταρτών ενώθηκαν με τις στρατιωτικές αρχές για να αποφύγουν να κατηγορηθούν για ποινικές πράξεις, να διατηρήσουν το κύρος τους ως αξιωματικοί του Ισπανικού Στρατού, ή να λάβουν οπλισμό, ιματισμό, και τροφή. Ο αντάρτικος τρόπος πολέμου αποτελούσε για τον Ισπανικό Στρατό την πιο αποτελεσματική του τακτική. Περισσότερο οργανωμένες απόπειρες από τακτικές ισπανικές στρατιωτικές μονάδες να επικρατήσουν των Γάλλων είχαν καταλήξει σε ήττες. Όταν η μάχη είχε χαθεί και οι Ισπανοί στρατιώτες υιοθετούσαν αντάρτικες μεθόδους, καθήλωναν μεγάλους αριθμούς γαλλικών δυνάμεων σε μια ευρεία περιοχή με πολύ μικρότερη σπατάλη ανδρών, ενέργειας και εφοδίων. Σύμφωνα με τον ειδικό Βρετανό συγγραφέα Μάικλ Γκλόβερ (1922-1990): ήταν αυτοί οι αμυδροί θρίαμβοι – μια διμοιρία εξοντωμένη σε μια ενέδρα, ένας αγγελιοφόρος με το μήνυμά του αιχμαλωτισμένος καθώς κάλπαζε στην πεδιάδα – που έκαναν δυνατές τις ορθόδοξες νίκες του Ουέλινγκτον και του αγγλοπορτογαλικού του στρατού και την απελευθέρωση της Πορτογαλίας και της Ισπανίας.

Γάλλοι ιππείς εναντίον Ισπανών πολιτών (παλλαϊκή αντίσταση)

Η μαζική λαϊκή αντίσταση των Ισπανών αποτέλεσε προάγγελο των ολοκληρωτικών πολέμων του 20ου αιώνα και ενέπνευσε παρόμοια αντάρτικα λαϊκά κινήματα από τους Ρώσους και τους Πρώσους. Ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄, όταν λίγα έτη αργότερα η χώρα του απειλήθηκε από τους Γάλλους με εισβολή, είπε στον Γάλλο πρέσβη: Εάν ο Αυτοκράτορας Ναπολέων αποφασίσει να διεξαγάγει πόλεμο, είναι πιθανόν, προφανώς, ότι θα ηττηθούμε … Αλλά … οι Ισπανοί έχουν ηττηθεί, αλλά δεν έχουν υποταχθεί, ούτε έχουν παραδοθεί. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία ο πληθυσμός είχε σκληραγωγηθεί στις δυσκολίες, ήταν καχύποπτος απέναντι στους ξένους και εξοικειωμένος σε τρόπους ζωής, όπως π.χ. η ληστεία και το λαθρεμπόριο, που χαρακτηρίζονταν από άσκηση βίας και περιελάμβαναν συνεχείς αψιμαχίες με τις δυνάμεις ασφαλείας. Ο Γάλλος λοχαγός της Μεγάλης Στρατιάς, Ελζεάρ Μπλαζ, έγραφε ότι καθώς οι Ισπανοί ήταν συνηθισμένοι να εξυμνούν τα κατορθώματα των ληστών και λαθρεμπόρων, οι οπλαρχηγοί βρίσκονταν σε ετοιμότητα για να γίνουν αρχηγοί των ανταρτών.

Οι συνέπειες

Ο πόλεμος και η επανάσταση εναντίον του Ναπολέοντα οδήγησαν σε σημαντικές για την εποχή συνταγματικές μεταρρυθμίσεις αλλά και σε οικονομικό και κοινωνικό πλήγμα την Ισπανία και την Πορτογαλία και σημάδεψαν μία περίοδο κοινωνικής αναταραχής, πολιτικής αστάθειας και οικονομικής στασιμότητας. Ακραίοι εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ φιλελεύθερων και απολυταρχικών φατριών κράτησαν στην Ιβηρική μέχρι και το 1850. Οι αναταραχές και οι επαναστάσεις οδήγησαν στην ανεξαρτητοποίηση των περισσότερων ισπανικών αποικιών στην Αμερική καθώς και την ανεξαρτητοποίηση της Βραζιλίας από την Πορτογαλία.
1814 – Αγγλοαμερικανικός πόλεμος του 1812: Το Βασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου νικά το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ σε ναυμαχία στα ανοιχτά του Βαλπαραΐσο στη Χιλή. Ο Πόλεμος του 1812 έγινε μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής από το 1812 ως το 1814 στην ξηρά και την θάλασσα της Βόρειας Αμερικής. Περισσότερη από την μισή από την βρετανική ισχύ αποτελούνταν από Καναδούς εθελοντές επειδή οι Βρετανοί στρατιώτες πολεμούσαν τον Ναπολέοντα στην Ευρώπη. Οι Βρετανοί κατατρόπωσαν τις Αμερικανικές δυνάμεις. Στην αρχή ο πόλεμος αύξησε τα επίπεδα του εθνικισμού στον Καναδά και τις ΗΠΑ.
Οι Αμερικάνοι κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας επειδή οι Βρετανοί καταλάμβαναν με την βία Αμερικανικά καράβια και εξανάγκαζαν τα Αμερικανικά πληρώματα να υπηρετήσουν τον βρετανικό στρατό στους ευρωπαϊκούς πολέμους.
1821 – Πολιορκία του Λιδωρικίου: το Λιδωρίκι Φωκίδας περνά στον έλεγχο των Ελλήνων επαναστατών. Η πολιορκία του Λιδωρικίου ήταν πολεμική εμπλοκή της επανάστασης του 21 με σκοπό την απελευθέρωση του Λιδωρικιού, η οποία έλαβε χώρα τον Μάρτιο του 1821. Ο καπετάνιος Σκαλτσάς, και οι πρόκριτοι Αναγνώστης Λιδωρίκης, Παπά-Γεώργιος Πολίτης, και άλλοι επαρχιώτες ύψωσαν την σημαία της επανάστασης και με τους ήχους τυμπάνων μπήκαν στο Λιδωρίκι. Οι Τούρκοι πολιορκήθηκαν στα σπίτια τους και αντιστάθηκαν. Μετά από δύο ημέρες, και αφού σκοτώθηκαν μερικοί από αυτούς, αναγκάστηκαν να καταθέσουν τα όπλα και να παραδοθούν.
1821 – Ο Αθανάσιος Διάκος, επικεφαλής ελλήνων επαναστατών, φθάνει στον Προφήτη Ηλία Λιβαδειάς και απαιτεί την παράδοση της πόλης από τον διοικητή της Χασάν Αγά.
1854 – Κριμαϊκός Πόλεμος: η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία κηρύσσουν πόλεμο στη Ρωσία. Ο Κριμαϊκός Πόλεμος (Οκτώβριος 1853 – Φεβρουάριος 1856) υπήρξε η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από τη μία πλευρά και των συμμαχικών δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Σαρδηνίας από την άλλη πλευρά. Η σύρραξη, η οποία υπήρξε ιδιαίτερα αιματηρή και στην οποία έλαβαν μέρος οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής, υπήρξε το αποτέλεσμα ενός μακρόχρονου ανταγωνισμού συμφερόντων ανάμεσα στις κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις, για επιρροή και εκμετάλλευση των ανατολικών εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι περισσότερες μάχες έλαβαν χώρα στη χερσόνησο της Κριμαίας, όμως πραγματοποιήθηκαν και μικρότερης έντασης εκστρατείες στη δυτική Ανατολία, τον Καύκασο, τη Βαλτική Θάλασσα, τη Λευκή Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Ο πόλεμος έμεινε γνωστός στη ρωσική ιστοριογραφία ως Ανατολικός Πόλεμος (ρωσικά: Восточная война, βαστότσναγια βαϊνά), ενώ στη Βρετανία τον καιρό εκείνο αναφερόταν ως Ρωσικός Πόλεμος.

Έχει μείνει στην ιστορία ως πόλεμος σφαλμάτων εφοδιαστικής και στρατηγικής φύσεως, καθώς και για το περίφημο ποίημα Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας του Τένισον. Από άποψη τεχνολογίας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε μεγάλο αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών. Συγκεκριμένα, ήταν η πρώτη σύρραξη όπου οι αντιμαχόμενοι έκαναν εκτεταμένη χρήση σε τακτικό επίπεδο του σιδηροδρόμου και του τηλέγραφου. Είναι επίσης διάσημος από την εργασία της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ και της Μέρι Σίκολ, οι οποίες εφήρμοσαν νεωτερικές νοσηλευτικές πρακτικές που έσωσαν πολλούς Βρετανούς τραυματίες. Τέλος, ήταν η πρώτη φορά που ένας πόλεμος καταγράφηκε λεπτομερώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της εποχής.
1862 Γεννήθηκε ο Αριστίντ Μπριάν, πρωθυπουργός της Γαλλίας, τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης
1868 Γεννήθηκε ο Ρώσος συγγραφέας, Μαξίμ Γκόργκι θεμελιωτής της Σοβιετικής λογοτεχνίας.
1871 – Εγκαθιδρύεται επίσημα στο Παρίσι η Παρισινή Κομμούνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου. Με το τέλος του γαλλοπρωσικού πολέμου το Παρίσι ήταν υπό πρωσική κατοχή. Ο λαός και η εθνοφρουρά του Παρισιού ωστόσο, ενώ είχαν αντέξει πρωτύτερα την πρωσική πολιορκία για έξι μήνες, αρνήθηκαν τη συνακόλουθη πρωσική κατοχή αποκλείοντας τους Πρώσους σε μία μικρή περιοχή του Παρισιού και αστυνομεύοντας τα «σύνορα» της περιοχής αυτής. Η κυβέρνηση της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Αδόλφο Θιέρσο (Αντόλφ Τιερ) φοβήθηκε ότι οι εργάτες του Παρισιού θα έπαιρναν τα όπλα της εθνοφρουράς και θα προκαλούσαν τους Πρώσους και έτσι στις 18 Μαρτίου ο Γαλλικός Στρατός μπήκε στο Παρίσι. Η εθνοφρουρά του Παρισιού όμως αρνήθηκε να παραδώσει τα όπλα. Ο στρατός υποχώρησε στις Βερσαλλίες και η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις δυνάμεις που κρατούσαν το Παρίσι.
Ανακήρυξη

Στις 26 Μαρτίου το Παρίσι εξέλεξε καινούργιο δημοτικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον Λουί Ογκίστ Μπλανκί (Louis Auguste Blanqui 1805-1881) που ήταν φυλακισμένος από την κυβέρνηση, και στις 28 Μαρτίου ανακηρύχθηκε η Παρισινή Κομμούνα. Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από πολιτοφυλακή αποτελούμενη από όλους τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν. Η Κομμούνα πήρε σχεδόν αμέσως μέτρα προς εύνοια των εργατών: επέβαλε πάγωμα των τιμών στα ενοίκια κατά τη διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα ενεχυροδανειστήρια να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο τα εργαλεία τους κατά τη διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία, ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατήργησε τους τόκους.

Η μάχη

Ο στρατός των Βερσαλλιών επιτέθηκε στο Παρίσι στις 2 Απριλίου και από τότε το Παρίσι βρισκόταν υπό συνεχή βομβαρδισμό. Όσοι Κομμουνάροι αιχμαλωτίζονταν εκτελούνταν αμέσως και το πλεονέκτημα του στρατού ήταν τέτοιο ώστε από τα μέσα Απριλίου σταμάτησε κάθε διαπραγμάτευση με το Παρίσι. Το τείχος της πόλης καταλήφθηκε στις 21 Μαΐου, αλλά η σκληρότερη αντίσταση σημειώθηκε στις ανατολικές εργατικές συνοικίες του Παρισιού όπου οι οδομαχίες συνεχίστηκαν για ακόμα οκτώ μέρες, που έμειναν στην ιστορία ως η “Ματωμένη Βδομάδα” (La semaine sanglante). Καθ’ όλη την διάρκεια της επέλασης των κυβερνητικών στρατευμάτων θανατώθηκαν πολλοί άμαχοι, και σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές μόνο κατά τη “Ματωμένη Βδομάδα” σκοτώθηκαν 17.000 Παριζιάνοι ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό σε 30.000. Οι τελευταίοι 147 Κομμουνάροι εκτελέστηκαν το απόγευμα της 28ης Μαΐου στο νεκροταφείο Περ Λασέζ όπου είχαν οχυρωθεί, σε ένα σημείο που σήμερα είναι γνωστό ως Τοίχος των Κομμουνάρων. Οι απώλειες των κυβερνητικών το ίδιο διάστημα ήταν 1.000. Συγκριτικά, την περίοδο της τρομοκρατίας κατά την πρώτη Γαλλική Επανάσταση, που διήρκεσε ενάμιση χρόνο, οι νεκροί ήταν 19.000.

Ακόμα και μετά την πτώση του Παρισιού, τα αντίποινα συνεχίστηκαν και 4.500 με 7.000 Κομμουνάροι εξορίστηκαν στη Νέα Καληδονία, ενώ το Παρίσι παρέμεινε υπό στρατιωτικό νόμο για ακόμα πέντε χρόνια. Σε αρκετές άλλες πόλεις δημιουργήθηκαν κομμούνες προς συμπαράσταση στο Παρίσι οι οποίες κατεστάλησαν και αυτές, όπως στις πόλεις Σαιντ-Ετιέν (Saint-Étienne), Λε Κρεζό (Le Creusot) και Μασσαλία (Marseille).

Αναφορές & επιδράσεις

Η επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία στα χέρια της σε τοπικό επίπεδο, καταργώντας τις συγκεντρωτικές δομές του κράτους, αποδείχθηκε θνησιγενής. Τα πιο γνωστά έργα που αναλύουν τα γεγονότα κατά τη διάρκεια της Παρισινής Κομμούνας είναι Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία του Καρλ Μαρξ, γραμμένο λίγο καιρό μετά το τέλος της Κομμούνας, και το Κράτος και Επανάσταση του Λένιν. Πληθώρα άλλων έργων σοσιαλιστών αναλυτών ασχολούνται με το θέμα. Η επίδραση της Παρισινής Κομμούνας στα επόμενα επαναστατικά εγχειρήματα των αρχών του εικοστού αιώνα υπήρξε μεγάλη, τόσο ως συμβόλου όσο και ως του πρώτου πειράματος εργατικής-σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.
1910 – Ο Ανρί Φαμπρ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που πετάει με υδροπλάνο, μετά την απογείωσή του από τη λίμνη Μπερ στη Γαλλία.
1913 – Η Γουατεμάλα υπογράφει τη συνθήκη πνευματικών δικαιωμάτων του Μπουένος Άιρες.
1920 – Ανεμοστρόβιλος χτυπά την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών και τις αμερικανικές πολιτείες του Βαθέως Νότου.
1930 – Στην Τουρκία, οι πόλεις Κωνσταντινούπολη και Ανγκορα μετονομάζονται σε Ιστανμπούλ και Ανκαρα (Αγκυρα) από τους Τούρκους εθνικιστές.
1933 – Το διπλάνο City of Liverpool της Imperial Airways γίνεται το πρώτο αεροπλάνο αεροπορικής εταιρείας που συντρίβεται λόγω σαμποτάζ, καθώς ένας επιβάτης βάζει φωτιά στο σκάφος.
1939 Λήγει ο ισπανικός εμφύλιος, με την κατάληψη της Μαδρίτης από τις δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο.
1940 Στην Ελλάδα, μπαίνει ο θεμέλιος λίθος για τις μόνιμες εγκαταστάσεις της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ).
1941 Αυτοκτόνησε η αγγλίδα μυθιστοριογράφος, Βιρτζίνια Γουλφ.
1941 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ναυμαχία στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Ο Βρετανός ναύαρχος Άντριου Κάνινγκαμ ηγείται του βασιλικού ναυτικού στην καταστροφή τριών μεγάλων ιταλικών βαριών καταδρομικών και δύο αντιτορπιλικών.
1962 – Αποφασίζεται να μεταφερθούν 2.000 βουστάσια και οι 10.000 αγελάδες τους από την Αθήνα στην Κωπαΐδα, όπου η «βοσκή είναι πλουσιότερη» και, κυρίως, η δυσοσμία δεν είναι ενοχλητική.
1943 Πέθανε ο Ρώσος συνθέτης κλασσικής μουσικής, Σεργκέι Ραχμάνινοφ
1950 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ, που την περίοδο της Κατοχής συντάχθηκε με το ΕΑΜ. Για την στάση του αυτή, η Ιερά Σύνοδος τον καθαίρεσε από Μητροπολίτη διασύροντάς τον (όπως έκανε και με άλλους ιεράρχες που έλαβαν μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, όπως ο Κοζάνης Ιωακείμ, ο Ηλείας Αντώνιος, κ.α.)
1953 Πέθανε ο Τζίμι Θορπ, ινδιάνος αθλητής του στίβου. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 κατέκτησε χρυσά μετάλλια στο πένταθλο και το δέκαθλο, τα οποία όμως του αφαιρέθηκαν επειδή έπαιξε επαγγελματικό μποξ και του επιστράφηκαν μετά θάνατον, το 1982.
1953 Η Λιβύη προσχωρεί στον Αραβικό Σύνδεσμο
1957 Αναγγέλλεται από τους Βρετανούς η απελευθέρωση του Μακαρίου από τις Σεϋχέλλες όπου κρατούνταν εξόριστος
1964 – Πρόθεση επηρεασμού του ανακριτικού έργου για τη δολοφονία Λαμπράκη αποκαλύπτεται ότι αποδίδει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια ο αρεοπαγίτης Αντώνιος Φλώρος στην έκθεση που συνέταξε για την υπόθεση. Ο Φλώρος αναγνωρίζει ωστόσο ότι ο Κόλλιας ενήργησε εντός του πλαισίου των αρμοδιοτήτων του και η έκθεση τίθεται στο αρχείο με εντολή του υπηρεσιακού υπουργού Δικαιοσύνης Ιωάννη Σόντη.
1964: Στα διεθνή ύδατα έξω από τις αγγλικές ακτές, εκπέμπει εν πλω ο πρώτος πειρατικός ραδιοφωνικός σταθμός της χώρας, το περίφημο Ράδιο Καρολίνα.
1968 Εκατόν δέκα εφτά νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες υλικές ζημιές είναι ο απολογισμός του τρομερού σεισμού, έντασης 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει την Αλάσκα με επίκεντρο την πρωτεύουσα Άνκορατζ.
1969 Στο Λονδίνο, ο Ρίνγκο Σταρ ανακοινώνει ότι οι Μπιτλς δεν πρόκειται να πραγματοποιήσουν άλλες ζωντανές εμφανίσεις.
1969 – Ο βραβευμένος με Νόμπελ Έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης κάνει μία διάσημη δήλωση στην Παγκόσμια Υπηρεσία του BBC αντιτιθέμενος στη χούντα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα.
Μετά το Νόμπελ

Στις 16 Απριλίου 1964 αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, ενώ το καλοκαίρι του ίδιου έτους αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και τον Ιούνιο του 1965 επίτιμος διδάκτωρ του Πρίνστον. Το 1967 η δικτατορία των Συνταγματαρχών κατέλυσε το Σύνταγμα στην Ελλάδα αναστέλλοντας τις ατομικές ελευθερίες. Τον Σεπτέμβριο του 1965 αρνείται πρόταση του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις να μεταβεί εκεί το επόμενο έτος για να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής. Τον Ιούλιο του 1967 προλογίζει την έκδοση των ποιημάτων του αδελφού του Άγγελου. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους προσκαλείται από το Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών στο Πρίνστον και αποδέχεται, ενώ καλείται να διδάξει και στην Έδρα Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον για την Ποίηση του Χάρβαρντ για το ακαδημαϊκό έτος 1969-1970 αλλά απορρίπτει.με επίσημη επιστολή του προς τον πρύτανη του ιδρύματος, κάτι που συνιστά την πρώτη ανοιχτή δήλωσή του κατά του καθεστώτος. Το 1968 τον προσεγγίζουν Αριστεροί με σκοπό να τους συνδράμει: ο Μίκης Θεοδωράκης του ζητά να συμβάλει στην δημόσια εκτέλεση μελοποιημένης ποίησής του από τον ίδιο, αλλά το θεωρεί μάταιο, ενώ του ζητείται να μεσολαβήσει για να χειρουργηθεί ο Γιάννης Ρίτσος. Το φθινόπωρο του 1968 μεταβαίνει στις Η.Π.Α και διαβάζει ποιήματά του στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Πρίνστον, Ράτγκερς, Πίστμπουργκ, Ουάσιγκτον, στην Χ.Α.Ν της Νέας Υόρκης. Στις 28 Μαρτίου 1969 ο Σεφέρης μίλησε για πρώτη φορά δημόσια εναντίον της Χούντας:μεταδόθηκε από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC, το ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την Ντόιτσε Βέλε. Γι’ αυτό το λόγο του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου: στην τρισέλιδη επιστολή του Πιπινέλη προς τον Σεφέρη, αυτό δικαιολογείτο επειδή η Δήλωσή του είχε μεταδοθεί από τη σοβιετική ραδιοφωνία και άρα ήταν αντεθνική προπαγάνδα.

Τον Ιούλιο του 1970 εκδίδονται τα Δεκαοχτώ κείμενα μεταξύ των οποίων, πρώτο, το Σεφερικό ποίημα Οι γάτες τ’ Αϊ-Νικόλα. Στις 22 Ιουλίου 1971 εισήχθη στον Ευαγγελισμό με συμπτώματα έλκους, το οποίο τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Πέθανε την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Δύο μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε η κηδεία του, η οποία εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας. Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «Μέρες…» καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.

Η γλώσσα του Σεφέρη πυκνή και καίρια, συμπυκνώνει στην ποίησή του αυτό που ο ίδιος ονόμασε επιγραμματικά «καημό της ρωμιοσύνης». Η ζωντανή, γηγενής παράδοση συμπορεύεται με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή παιδεία. Στο πρόσωπό του, στην ποιητική, δοκιμιακή και μεταφραστική του εργασία, η νεοελληνική γραμματεία αναγνωρίζει έναν από τους κλασικούς του 20ού αιώνα.
1970 – Ισχυρός σεισμός χτυπά τη δυτική Τουρκία κατά τις 23:05 τοπική ώρα, σκοτώνοντας 1.086 άτομα και τραυματίζοντας 1.260.
1972 Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αναλαμβάνει όλα τα αξιώματα: του αντιβασιλέα, του πρωθυπουργού, του υπουργού Εξωτερικών και Άμυνας, καθώς και του προέδρου της Βουλής.
1979 – Διαρροή ψυκτικού υγρού στον πυρηνικό αντιδραστήρα της μονάδας 2 του Θρι Μάιλ Άιλαντ, έξω από το Χάρισμπεργκ (Πενσιλβάνια), οδηγεί σε υπερθέρμανση και μερική τήξη του πυρήνα.
1979 – Η Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου ψηφίζει την πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης του Τζέιμς Κάλαχαν, προκαλώντας γενικές εκλογές.
1979: Πυρηνικό ατύχημα στην Πενσιλβανία των ΗΠΑ. Παύει να λειτουργεί μία αντλία στο σύστημα ψύχρανσης του αντιδραστήρα, στο Three Mile Island, με αποτέλεσμα να εξατμιστεί μέρος του μολυσμένου νερού, προκαλώντας έτσι το σοβαρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία των ΗΠΑ.
1985: Ο αρεοπαγίτης Χρήστος Σαρτζετάκης εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας, με την οριακή πλειοψηφία των 180 ψήφων.
1994 Πέθανε ο Ευγένιος Ιονέσκο, γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας, εισηγητής του θεάτρου του παραλόγου
1995 Την ευθύνη για την επίθεση με ρουκέτες κατά των εγκαταστάσεων του “Mega Channel”, που έγινε στις 15/3, αναλαμβάνει η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν.
1999: Παραστρατιωτική σερβική ομάδα σκοτώνει 146 Αλβανούς του Κοσόβου στην περιοχή Ιζμπίτσα.
2001 – Έναρξη λειτουργίας του νέου αεροδρομίου Αθηνών (Ελευθέριος Βενιζέλος). Τα πρώτα σχέδια μεταφοράς του αεροδρομίου από το Ελληνικό σε κάποια άλλη τοποθεσία, άρχισαν ήδη το 1968 επί Δικτατορίας, όταν η Αθήνα είχε αρχίσει να επεκτείνεται ραγδαία, με αποτέλεσμα το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού να περικυκλωθεί εντελώς. Η ιδέα διατηρήθηκε και μετά τη Μεταπολίτευση και το 1976 παρουσιάσθηκε μελέτη στην Ελληνική Κυβέρνηση που υποδείκνυε ως ιδανική θέση για ένα νέο αεροδρόμιο τα Σπάτα και παρά τις αντιδράσεις κατοίκων των Μεσογείων που υποδείκνυαν ως εναλλακτική τοποθεσία την Βάρη.^[2] Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 οι μελέτες ολοκληρώθηκαν και άρχισαν οι πρώτες προκαταρκτικές εργασίες, αλλά το 1979, λόγω της τότε παγκόσμιας πετρελαϊκής κρίσης αναβλήθηκε προσωρινά και το Δεκέμβριο του 1981 ακυρώθηκε.^[3]
- Αεροφωτογραφία της πίστας αεροσκαφών, του Αεροδρομίου.
  Αυτό συνέβη διότι η νέα τότε κυβέρνηση του 1981 επιχείρησε να εφαρμόσει αποκεντρωτικές λύσεις, ακυρώνοντας προγενέστερους προγραμματισμούς μεγάλων έργων στην Αθήνα, στα οποία συγκαταλεγόταν το νέο Αεροδρόμιο, το Μετρό της Αθήνας κ.ά., ελπίζοντας έτσι να καταφέρει αναστροφή της αστυφιλίας (κοινώς, να ξαναγυρίσει ο πληθυσμός στις επαρχίες), κάτι όμως που δεν επετεύχθη.^[4] Το 1986 και ξανά το 1987, το νέο αεροδρόμιο των Σπάτων συμπεριλήφθηκε στα έξι μεγάλα έργα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.^[5]^[6] Όμως η εκκίνηση των έργων δεν ήρθε τότε, λόγω έλλειψης κονδυλίων.
  
  Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν πλέον προφανές ότι το Ελληνικό δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις αυξημένες επιβατικές ανάγκες του μέλλοντος - εκτός αν επεκτεινόταν, αλλά δεν υπήρχε χώρος για επέκταση. Την περίοδο εκείνη βρέθηκε και μέρος των απαιτούμενων πόρων για την κατασκευή από το Β' και το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης,^[7] ενώ αποφασίστηκε η κατασκευή του μέσα από κοινοπραξία του δημοσίου, με ιδιωτικές εταιρείες που θα συνεισέφεραν στη χρηματοδότηση του. Στις 31 Ιουλίου 1995, μετά από διεθνή διαγωνισμό, επελέγη η γερμανική εταιρεία Hochtief (Χόχτιφ) (39,97%) για την κατασκευή του και την μετέπειτα συνιδιοκτησία του με το ελληνικό Δημόσιο (55%).^[3] Στις 5 Σεπτεμβρίου 1996, έγινε η τελετή θεμελίωσης από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη.
  
  Οι εργασίες κατασκευής του αεροδρομίου ολοκληρώθηκαν 51 μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2000, πέντε μήνες νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα.^[8] Ύστερα από ένα πεντάμηνο δοκιμών, το αεροδρόμιο εγκαινιάστηκε στις 27 Μαρτίου 2001 και πάλι από τον κ. Κων. Σημίτη. Η πρώτη πτήση άφιξη ήταν η πτήση 424 της Ολυμπιακής Αεροπορίας από το Μοντρεάλ στις 14:59 της 28ης. Μαρτίου και η πρώτη αναχώρηση η πτήση 1572 της KLM στις 06:00 της 29ης. Μαρτίου προς Άμστερνταμ.
  
  Το ρεκόρ ημερήσιας διακίνησης επιβατών του αεροδρομίου σημειώθηκε στις 23 Μαΐου 2007, την ημέρα του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στην Αθήνα, όταν και διακινήθηκαν σε ένα εικοσιτετράωρο 85.000 επιβάτες.^[9]
  
  Το 2013, το αεροδρόμιο κατατάχθηκε ως 35-ο σε επιβατική κίνηση στην Ευρώπη και το 2016 ως 27-ο, καθώς έφτασε τα 20.017.530 επιβάτες.
  
  Στις 18 Μαρτίου 2017 υπεγράφη η παράταση σύμβασης παραχώρησης του ΔΑΑ για 20 χρόνια. Τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο σε βάθος εικοσαετίας αναμένεται να φτάσουν το 1,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 400 εκατομμύρια το 2017. Η σύμβαση προβλέπει επίσης τη μείωση των τελών προσγείωσης και την κατάργηση του δικαιώματος πρώτης άρνησης που διατηρούσε έως τώρα η PSP για το 30% του μετοχικού κεφαλαίου που κατέχει σήμερα το ΤΑΙΠΕΔ.^[10]
  
  Τον Ιούνιο του 2019 το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε πρόσκληση για υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την απόκτηση ποσοστού συμμετοχής 30% στο μετοχικό κεφάλαιο της διαχειρίστριας εταιρείας του αεροδρομίου. Η προθεσμία έληξε τον Οκτώβριο του 2019 και συνολικά δέκα επενδυτικά σχήματα εκδήλωσαν ενδιαφέρον^[11]
  
  Τον Φεβρουάριο του 2024 ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών.^[12
2004 Πέθανε ο Βρετανός ηθοποιός, Πίτερ Ουστίνοφ.
2005 – Ισχυρός σεισμός συγκλονίζει τη βόρεια Σουμάτρα, αφήνοντας εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες.
2006 – Στο Ισραήλ ο ηγέτης του κόμματος Καντίμα Εχούντ Ολμέρτ κερδίζει τις εκλογές.
2020: Στην Ουχάν, από όπου ξεκίνησε η πανδημία του κορονοϊού, αρχίζει η σταδιακή άρση της καραντίνας έπειτα από δύο μήνες. Ορισμένες από τις υπηρεσίες του μετρό επαναλειτουργούν και ανοίγουν τα σύνορα.