Γεγονότα

• 1556 O καταστροφικότερος σεισμός στην ανθρώπινη ιστορία πλήττει την επαρχία Σαντζί της Κίνας, σκοτώνοντας περισσότερους από 830.000 ανθρώπους.
•  
  1568 – Υπογράφεται η Ειρήνη του Λονζιμό, τερματίζοντας τη δεύτερη φάση των Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων. Οι Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι (1562–1598), είναι η συλλογικη ονομασία για την περίοδο της εμφύλιας πολεμικής σύγκρουσης και των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γαλλία του 16ου αιώνα, μεταξύ των Γάλλων καθολικών και των προτεσταντών Ουγενότων. Μεταξύ 2.000.000 και 4.000.000 ανθρώπων υπολογίζεται πως σκοτώθηκαν λόγω των πολέμων αυτών, ως το τέλος της σύρραξης το 1598. Η σύγκρουση είχε να κάνει με τις θρησκευτικές και φατριακές αντιπαραθέσεις των Γαλλικών αριστοκρατικών οίκων, κυρίως των Βουρβόνων της νότιας Γαλλίας και των Γκίιζ της Λωραίνης στη Βόρεια Γαλλία, όπου και οι δύο πλευρές έλαβαν βοήθεια από δυνάμεις του εξωτερικού, κυρίως της Ισπανίας.

  Δεν υπάρχει συμφωνία από τους ιστορικούς για τον ακριβή αριθμό των συγκρούσεων και οι αντίστοιχες ημερομηνίες κατά τις οποίες συνέβησαν, με μερίδα τους να υποστηρίζει πως το Έδικτο της Νάντης το 1598 τερμάτισε τους πολέμους, αλλά η μετέπειτα αναζωπύρωση της επαναστατικής δραστηριότητας κάνει κάποιους να πιστεύουν πως η συνθήκη του Αλέ το 1629 είναι το πραγματικό τέλος. Παρόλα αυτά, υπάρχει κοινή συμφωνία πως η Σφαγή του Βασί το 1562, αποτελεί την έναρξη των θρησκευτικών πολέμων και το Διάταγμα της Ναντ, 32 έτη αργότερα, τερμάτισε τον κύριο όγκο των συγκρούσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρξε μια σειρά από σύνθετες διπλωματικές διαπραγματεύσεις και ειρηνευτικές συμφωνίες, οι οποίες ακολουθούνταν τακτικά από ανανεωμένες συγκρούσεις και εξαιρετικά αιματηρές διαμάχες για την εξουσία.

  Ανάμεσα στις πολυάριθμες συγκρούσεις, γνωστή είναι και η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου το 1572, η οποία ήταν η αφετηρία για τη σφαγή χιλιάδων Ουγενότων πολιτών κατά τις επόμενες μέρες (οι διάφορες εκτιμήσεις κυμαίνονται ευρέως από 5.000 έως 100.000) σε όλη τη χώρα από τους Καθολικούς Γάλλους. Το τέλος των πολέμων βρήκε τους Ουγενότους να έχουν κερδίσει σημαντικές ελευθερίες και δικαιώματα από το Έδικτο της Νάντης, αν και αυτό δεν έφερε το τέλος της εχθρικότητας απέναντί τους. Οι πόλεμοι αποδυνάμωσαν την εξουσία της μοναρχίας, η οποία ήταν ήδη αδύναμη από την περίοδο εξουσίας του Φραγκίσκου Β΄ και κατόπιν του Καρόλου Θ΄, αν και αργότερα επανέκτησε κάποια από τη δύναμη της υπό τον Ερρίκο Δ΄ της Γαλλίας.

  Μερικές δεκαετίες αργότερα το 1685, το Έδικτο της Νάντης αναιρέθηκε βάσει του νέου Έδικτου του Φοντενμπλό, και η καταστολή και καταδίωξη των Ουγενότων συνεχίστηκε ως και τα μέσα του 18ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου και μετανάστευσαν μαζικά προς άλλες προτεσταντικές χώρες της Ευρώπης, καθώς και σε Αμερική και Αυστραλία. Το 1985, ο πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν εξέφρασε ιστορική δημόσια συγγνώμη προς τους απογόνους των Ουγενότων σε όλο τον κόσμο για την καταδίωξη κατά τους θρησκευτικούς πολέμους και μετέπειτα, και την ίδια χρονική περίοδο η Γαλλική κυβέρνηση εξέδωσε αναμνηστικό γραμματόσημο όπου αναφέρεται πως η Γαλλία είναι το σπίτι των Ουγενότων.

• 1749 Γεννιέται ο Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος Πιερ Σιμόν Λαπλάς, του οποίου οι μελέτες πάνω στη μηχανική του αστρονομικού συστήματος έδωσαν τεράστια ώθηση στην έρευνα του διαστήματος.
• 1757 – Οι βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το φρούριο του Τσανταναγκάρ στην Ινδία.
• 1783 Γεννήθηκε ο Γάλλος συγγραφέας, Μαρί Ανρί Μπέιλ, γνωστότερος ως Σταντάλ («Το μαύρο και το κόκκινο» «Το μοναστήρι της Πάρμας»).

• 1821 – Απελευθέρωση της Καλαμάτας. Οι Ελληνες επαναστάτες καταλαμβάνουν την Καλαμάτα. Οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Παπαφλέσσας και άλλοι εισέρχονται ως απελευθερωτές. Το μεσημέρι, μπροστά από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, οι ιερείς ευλογούν τις σημαίες και ορκίζουν τους αγωνιστές.Την ίδια μέρα η Μεσσηνιακή Σύγκλητος εκδίδει την «προειδοποίηση εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», με την οποία γνωστοποιεί τον ξεσηκωμό του γένους των Ελλήνων.

• 

  1821 – Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ αφορίζει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, που ξεσήκωσε τη Μολδοβλαχία. Ενώ σημειώνονταν οι πρώτες επιτυχίες των επαναστατημένων στην Ελλάδα, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ αφορίζει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους επαναστάτες της Μολδοβλαχίας. Στον αφορισμό του ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ χαρακτήριζε την Επανάσταση ως «αχαριστία […] συνοδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον της κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας», που «εμφαίνει και τρόπον αντίθεον»! Τους δε «ασεβείς πρωταίτιους», Μ. Σούτσο και Α. Υψηλάντη, τους καταδίκαζε ως «συμπράκτορες φιλελεύθερους», οι οποίοι, «επιχείρησαν έργον μιαρόν, θεοστεγές και ασύνετον» και καλούσε τους πιστούς «να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε». Το κείμενο διαβάστηκε από άμβωνος σε όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς, κάνοντας μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του Αγώνα (ιδιαίτερα μεταξύ των αγροτικών πληθυσμών). Την ίδια στιγμή προκάλεσε την κατακραυγή σημαντικού μέρους των καταπιεζόμενων λαών, που μέσα τους έκαιγε η φλόγα της Επανάστασης.

• 

  1839 – Καταγράφεται για πρώτη φορά η λέξη ΟΚ. Λέγεται ότι προέρχεται από την ελληνική φράση «Όλα Καλά» που έγραφαν οι πρόγονοι μετανάστες, που δούλευαν στο λιμάνι, πάνω στα κιβώτια με το εμπόρευμα. Πάντως, η εφημερίδα της εποχής «Boston Morning Post» γράφει ότι ο όρος προέρχεται από το ανορθόγραφο «Oll Korrect» (αντί για το σωστό All Correct). Μάλλον έχει δίκιο, αφού το 1839 δεν ήταν η εποχή της μετανάστευσης στο νέο κόσμο για τους Έλληνες.
• 1842 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Μαρί Ανρί Μπέιλ (Σταντάλ). Έργα του, «Το μαύρο και το κόκκινο», «Το μοναστήρι της Πάρμας», κ.α.
• 1849: Η Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ αποφοιτά από το Geneva College της Νέας Υόρκης και γίνεται η πρώτη γυναίκα που αποκτά άδεια εξάσκησης του ιατρικού επαγγέλματος στις ΗΠΑ.
• 1857 Ο Ελίσα Οτις δημιουργεί τον πρώτο ανελκυστήρα, που μπαίνει σε λειτουργία στη Νέα Υόρκη.
• 1858 Εγκαινιάζεται το πρώτο τραμ στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
• 1888: Συνέρχεται για πρώτη φορά η αγγλική Football League, η παλαιότερη Ποδοσφαιρική Ένωση του κόσμου.
• 1897: Οι Τούρκοι προβαίνουν σε φοβερές σφαγές και πυρπολήσεις χωριών στα Χανιά. Οι βιαιότητες θα διαρκέσουν δύο ημέρες και θα επεκταθούν και σε άλλες πόλεις του νησιού. Εκατό περίπου επαναστάτες θα συγκεντρωθούν στο Ακρωτήρι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν με κάθε μέσο την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
• 1900 Γεννήθηκε ο γερμανοαμερικανός ψυχαναλυτής και κοινωνικός φιλόσοφος, Εριχ Φρομ
• 1903 Οι αδερφοί Ράιτ καταθέτουν αίτηση ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή τους «Ιπτάμενη Μηχανή», δηλαδή το αεροπλάνο.
• 1904 Ιδρύεται το «Χημικόν Εργαστήριον του Υπουργείου Οικονομικών», το οποίο αργότερα θα μετονομαστεί σε «Γενικό Χημείον του Κράτους».
• 1910 Γεννιέται ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Ακίρα Κουροσάβα. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του, «Οι επτά Σαμουράι», «Όνειρα», «Γιοτζίμπο», κ.α.
• 1912: Υπογράφεται στη Χάγη η Διεθνής Συνθήκη για το Oπιο. Είναι η πρώτη συνθήκη για τον έλεγχο και την απαγόρευση των ναρκωτικών
• 1915 Γεννήθηκε ο Βασίλι Ζάιτσεφ, ρώσος στρατιωτικός, ίσως ο πιο διάσημος ελεύθερος σκοπευτής. (Θαν. 15/12/1991)
• 1918 Το γερμανικό κανόνι «Βέρθα», τελευταίο επίτευγμα του μονοπωλιακού κολοσσού «Κρουπ», αρχίζει να βομβαρδίζει το Παρίσι από απόσταση 75 μιλίων (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος). Ο πόλεμος μπορεί να στοίχισε εκατομμύρια ζωές από κάθε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, εξασφάλισε όμως ταυτόχρονα και τεράστια κέρδη για τα αντίστοιχα μονοπώλια.

• 

  1919 Συγκροτείται στο Μιλάνο της Ιταλίας το φασιστικό κόμμα του Μπενίτο Μουσολίνι, που αρχικά φέρει την ονομασία «Πυρήνες του Αγώνα» (Fasci de Combattimento). Στην πρώτη του απόπειρα να εκλεγεί στο Κοινοβούλιο, το κόμμα του Μουσολίνι αποτυγχάνει παταγωδώς. Ωστόσο η δράση του στη διάρκεια των μεγάλων απεργιακών αγώνων στην Ιταλία το 1920–1921 ενάντια στους εργάτες (με την οργάνωση εκστρατειών «τιμωρίας» κατά απεργών, συνδικαλιστών, κλπ.) κέρδισε την εύνοια και την ενεργό στήριξη των βιομηχάνων. Έτσι, το 1921 το κόμμα μετονομάζεται σε Εθνικό Φασιστικό Κόμμα και τον Οκτώβρη του 1922 στον απόηχο της περιβόητης «Πορείας προς τη Ρώμη» 100.000 μελανοχιτώνων, ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’ ορίζει τον Μουσολίνι Πρωθυπουργό, παραδίδοντας έτσι την εξουσία στην ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου.
• 1922 Γεννήθηκε ο Ούγκο Τονιάτσι, το αγαπημένο “τέρας” της ιταλικής κωμωδίας
• 1929 Μεγάλη πυρκαγιά αποτεφρώνει σχεδόν τη μισή ελληνική συνοικία των Ταταύλων στην Κωνσταντινούπολη.
• 1929 Δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη τηλεγράφημα του Αλβέρτου Αϊνστάιν προς την κυβέρνηση Βενιζέλου. Ο μεγάλος επιστήμονας, που ήταν και μέλος της Επιτροπής Αμύνης των Θυμάτων της Λευκής (αστικής) Τρομοκρατίας στα Βαλκάνια, διαμαρτύρονταν για την αποβολή φοιτητών από το Πανεπιστήμιο για πολιτικούς λόγους, απαιτώντας την ελευθερία της σκέψης των φοιτητών.
• 1935 Η γερμανική Βουλή εγκρίνει να δοθούν στον Αδόλφο Χίτλερ δικτατορικές εξουσίες
• 1937 Έπειτα από 15 μέρες σκληρών μαχών οι δυνάμεις της Δημοκρατικής Ισπανίας συντρίβουν τις υπέρτερες δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο και της φασιστικής Ιταλίας στη Γκουανταλαχάρα (Ισπανικός Εμφύλιος). Ο Λαϊκός Στρατός της Δημοκρατικής Ισπανίας μετρούσε μόλις 20.000 μαχητές έναντι 50.000 του αντιπάλου (εκ των οποίων οι 35.000 Ιταλοί). Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η διαφορά σε πολεμικό υλικό. Σημαντική ωστόσο υπήρξε η συνδρομή των σοβιετικών αρμάτων μάχης, που παρά το εμπάργκο των αγγλογάλλων, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να περάσουν στη Δημοκρατική Ισπανία. Σημαντική υπήρξε επίσης η συμβολή των Διεθνών Ταξιαρχιών, στις οποίες πολέμησαν και πολλοί Έλληνες εθελοντές (λόχος «Νίκος Ζαχαριάδης»).
• 1943: Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Δαμασκηνός, και οι πρόεδροι πολλών επαγγελματικών οργανώσεων προβαίνουν σε διάβημα στον κατοχικό πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, «υπέρ της προστασίας των εν Ελλάδι Ισραηλιτών».
• 1956 Οι κύπριοι μαθητές απέχουν από τα μαθήματά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις συμμαθητών τους που διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα
• 1956 Το Πακιστάν ανακηρύσσεται η πρώτη Ισλαμική Δημοκρατία
• 1964 – O βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας δίνει και επισήμως στη Βουλή τον νενομισμένο όρκο.
• 1965 – Η NASA εκτοξεύει το Τζέμινι 3, την πρώτη διαστημική πτήση των Η.Π.Α. με δύο άνδρες (πλήρωμα: Γκας Γκρίσομ και Τζον Γιανγκ).
• 1966 – Πολιτειακό ζήτημα θέτει από το Χονγκ Κονγκ ο πρίγκιπας Πέτρος της Ελλάδας, δηλώνοντας πρόθυμος να ορισθεί αντιβασιλιάς στη θέση του Κωνσταντίνου, τον οποίο κατηγορεί ότι οδήγησε τη χώρα «εις αντισυνταγματικήν κατάστασιν».
• 1973 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, ανακοινώνει στον αμερικανικό λαό, μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, την επίτευξη συμφωνίας για επίσημη κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ
• 1980 πέθανε ο ηθοποιός, Αλέκος Λειβαδίτης
• 1982 – Ο δεξιός στρατηγός Εφρέν Ρίος Μοντ ανατρέπει με στρατιωτικό πραξικόπημα την κυβέρνηση της Γουατεμάλας.
• 

  

  1983 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν, ανακοινώνει για πρώτη φορά την πρωτοβουλία στρατηγικής άμυνας για την αντιμετώπιση των εχθρικών διηπειρωτικών πυραύλων. Εμεινε στην ιστορία ως «Πόλεμος των Αστρων» και είχε στόχο να προστατεύσει τις ΗΠΑ από τυχόν σοβιετική απειλή.
• 1987 – Μεταδίδεται το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Τόλμη και γοητεία» απ’ τον αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό CBS.
• 1991: Το Επαναστατικό Ενωμένο Μέτωπο, με την υποστήριξη των ειδικών δυνάμεων του Εθνικού Πατριωτικού Μετώπου της Λιβερίας του Τσαρλς Τέιλορ, εισβάλλει στη Σιέρα Λεόνε σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τον Ζοζέφ Μομό, πυροδοτώντας έναν φρικτό 11ετή εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.
• 1992: Λαμβάνει χώρα το φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ. Η Ελληνική Αστυνομία… ακουμπά τη «17 Νοέμβρη», αλλά τελικά τη χάνει.
• 1998 Η ταινία του Τζέιμς Κάμερον «Τιτανικός» αποσπά 11 βραβεία Οσκαρ και ισοφαρίζει το ρεκόρ που κατείχε η ταινία «Μπεν Χουρ»

• 1991 – Το Επαναστατικό Ενωμένο Μέτωπο, με την υποστήριξη των ειδικών δυνάμεων του Εθνικού Πατριωτικού Μετώπου της Λιβερίας του Τσαρλς Τέιλορ, εισβάλλει στη Σιέρα Λεόνε σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τον Ζοζέφ Μομό, πυροδοτώντας έναν φρικτό 11ετή εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.
• 1992 – Σημειώνεται ο 6.000.000ός πόντος στο NBA. To ΝΒΑ (National Basketball Association, προφορά: Νάσιοναλ Μπάσκετμπολ Ασοσιέισιον, σε ελέυθερη μετάφραση: Εθνική Καλαθοσφαιρική Ομοσπονδία) είναι η διοργανώτρια αρχή του ομώνυμου πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης των ΗΠΑ. Απαρτίζεται από 30 δικαιοδόχες ομάδες (29 με έδρα στις ΗΠΑ και 1 με έδρα στον Καναδά) και είναι μέλος της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης των ΗΠΑ (USAB), η οποία είναι αναγνωρισμένη από τη Διεθνή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) ως αρμόδια για το άθλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρωτάθλημα του NBA αποτελεί ένα από τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα σε επίπεδο επαγγελματικού αθλητισμού στη Βόρεια Αμερική. Οι παίκτες που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα του NBA είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι αθλητές του κόσμου, με βάση το μέσο ετήσιο μισθό για κάθε παίκτη.
• 1992: Λαμβάνει χώρα το φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ. Η Ελληνική Αστυνομία… ακουμπά τη «17 Νοέμβρη», αλλά τελικά τη χάνει.
• 1998: Η ταινία του Τζέιμς Κάμερον «Τιτανικός» αποσπά 11 βραβεία Όσκαρ και ισοφαρίζει το ρεκόρ που κατείχε η ταινία «Μπεν Χουρ». Την ίδια μέρα εκτελείται στην ηλεκτρική καρέκλα ο κατά συρροή δολοφόνος Τζέραλντ Στάνο. Θεωρείται υπεύθυνος για πάνω από 40 δολοφονίες στις ΗΠΑ.
• 2001: Ο ρωσικός διαστημικός σταθμός Mir καταστρέφεται, μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα και έτσι ολοκληρώνεται η απενεργοποίηση του.
• 2003: Στη Νασιρίγια του Ιράκ πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ Ιρακινών και Αμερικανών. Σκοτώνονται 29 Αμερικάνοι, ενώ οι ιρακινές απώλειες φτάνουν τα 654 άτομα.
• 2012: Κυκλοφορεί το άλμπουμ της Madonna «MDNA» που σηματοδοτεί την πρώτη της κυκλοφορία με άλλη εταιρία απ’ αυτή στην οποία ανήκε από την αρχή της καριέρας της.
• 2020: Ανακαλύπτεται απολίθωμα του αρχαιότερου προγόνου (Ikaria wariootia) όλων των ζώων, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, σε βράχους στην Νότια Αυστραλία.
• 2021: Η Διώρυγα του Σουέζ μπλοκάρεται όταν εξοκέλλει το υπό σημαία Παναμά πλοίο κοντέινερ Ever Given βόρεια του λιμανιού Σουέζ στην Αίγυπτο.

Γεννήσεις

• 1643 – Μαρία του Λεόν Μπέγιο και Ντελγάδο, Ισπανή μοναχή
•  
  1749 – Πιέρ Σιμόν Λαπλάς,  (1749 – 1827) Γάλλος μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος.Οι μελέτες του πάνω στη μηχανική του αστρονομικού συστήματος έδωσαν τεράστια ώθηση στην έρευνα του διαστήματος.
• 1868 – Ντίτριχ Έκαρτ, Γερμανός δημοσιογράφος και πολιτικός
• 1869 – Καλούστ Γκιουλμπενκιάν, Αρμένιος επιχειρηματίας
• 1878 – Στυλιανός Λυκούδης, αντιναύαρχος
• 1881 – Χέρμαν Στάουντινγκερ, Γερμανός χημικός
• 1882 – Έμμυ Ναίτερ, Γερμανίδα μαθηματικός
• 1887 – Χουάν Γκρις, Ισπανός καλλιτέχνης
•  
  1900 – Έριχ Φρομ, (Erich Fromm, 23 Μαρτίου 1900 – 18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος,ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, ανθρωπιστής και φιλόσοφος. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ψυχολόγους του 20ού αιώνα.

  Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη το 1900 και απεβίωσε στην Ελβετία το 1980. Ξεκίνησε να πραγματοποιεί ψυχανάλυση ως μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ, αλλά σύντομα διαφώνησε μαζί του σε κάποια σημεία και ακολούθησε ξεχωριστή πορεία. Εγκατέλειψε τη Ναζιστική Γερμανία το 1933 και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη, σαν σπουδαίος ψυχαναλυτής. Αρχικά, γίνεται μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου Κολούμπια το 1934, ενώ το 1941 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού του κολεγίου Μπένινγκτον στο Βερμόντ και το 1951 διορίζεται καθηγητής Ψυχανάλυσης στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Από το 1957 μέχρι και το 1961 ήταν ταυτόχρονα καθηγητής και στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αλλά τελικά επέστρεψε στην Νέα Υόρκη το 1962, ως καθηγητής Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Υπήρξε υπέρμαχος της μαρξιστικής σκέψης, στην οποία πάντως άσκησε κριτική, κυρίως στην πρακτική της εφαρμογή. Προσπάθησε επίσης να την ενώσει με τη Φροϋδική σκέψη.

• 1901 – Παύλος Λιασίδης, Κύπριος ποιητής
• 1904 – Τζόαν Κρόφορντ, Αμερικανίδα ηθοποιός
• 1907 – Ντανιέλ Μποβέ, Ελβετός επιστήμονας
•  
  
  1910 – Ακίρα Κουροσάβα, (Kyūjitai: 黒澤 明, Shinjitai: 黒沢 明, 23 Μαρτίου 1910 — 6 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Ιάπωνας σκηνοθέτης ταινιών και σεναριογράφος. Θεωρείται ένας απο τους καλύτερους και πιο σημαντικόυς σκηνοθέτες όλων των εποχών, έχοντας γυρίσει πάνω απο 30 ταινίες και έχοντας επηρεάσει πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες. Είναι αναμφίβολα ο γνωστότερος στην Δύση Ιάπωνας σκηνοθέτης. Έλαβε τον Χρυσό Λέοντα για την ταινία Rashômon, δύο Χρυσούς Φοίνικες για τις ταινίες Kagemusha και Ran και ένα τιμητικό Όσκαρ το 1990. Το 1999, το CNN τον ονόμασε “Ασιάτη του Αιώνα” στην κατηγορία “Τέχνες, Λογοτεχνία και Κουλτούρα”. Ανάμεσα στις πιο αναγνωρισμένες του ταινίες είναι τα Οι Επτά Σαμουράι (1954), Ρασομόν (1950), Ραν (1985), Ikiru (1952), Yojimbo (1961), High and Low (1963), Ο Θρόνος του Αίματος (1957), Το Μυστικό Φρούριο (1958) και Kagemusha (1980).

  

  Ο Ακίρα Κουροσάβα γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1910 στην Όμορι (Τόκιο), τελευταίο των οκτώ παιδιών του Ισαμού (Isamu) και της Σίμα (Shima) Κουροσάβα. Αρχικά ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά δεν έγινε δεκτός στην Ακαδημία Τεχνών. Το 1936 γίνεται βοηθός του σκηνοθέτη Γιαμαμότο Κατζίρο (Yamamoto Kajirô), που δούλευε σε μια γιαπωνέζικη εταιρεία παραγωγής ταινιών.

  Στην εταιρεία αυτή ο Κουροσάβα γυρίζει την πρώτη του ταινία: “Σουγκάτα Σανσίρο” (Sugata Sanshiirô) (1943), μια ταινία δράσης που σύντομα έγινε δημοφιλής. Στα επόμενα χρόνια ο Κουροσάβα παράγει ταινίες πιο απλές και εμπορικές, όπως η συνέχεια του Σουγκάτα Σανσίρο (1945), οι οποίες γεννιούνται υπό τον έλεγχο της στρατιωτικής κυβέρνησης της Ιαπωνίας, που λογοκρίνει αυστηρά ολόκληρη την πνευματική δημιουργία της εποχής και ευνοεί κυρίως την παραγωγή λογοτεχνικών και κινηματογραφικών έργων με πατριωτικό περιεχόμενο. Η συνέχεια του Σουγκάτα Σανσίρο είναι, εξ’ αιτίας αυτής της πίεσης εκ μέρους της κυβέρνησης, μια πατριωτική ταινία που σκοπεύει να δείξει στο κοινό την υπεροχή της γιαπωνέζικης πολεμικής τέχνης (τζούντο) απέναντι σ’ εκείνη των εχθρών των Ιαπώνων, των Αμερικανών (μποξ). Για τον Κουροσάβα, που συμπορευόταν με την αριστερά, η οποία στην Ιαπωνία της δεκαετίας του ’20 είχε παίξει μεγάλο ρόλο κυρίως για την νέα γενιά, η εμπειρία της αντίδρασης εκ μέρους των συντηρητικών τάξεων και ομάδων της Ιαπωνίας, της έλλειψης ελευθερίας και του πολέμου υπήρξε σημαντικότατη.

  Η πρώτη ταινία του μετά τον πόλεμο ήταν το Δεν λυπόμαστε την νεολαία μας. Το 1948, κυκλοφόρησε το Μεθυσμένος Άγγελος , το οποίο γνώρισε μεγάλη κριτική αναγνώριση, και εδραίωσε τον Κουροσάβα ως έναν από τους πιο σημαντικούς νέους σκηνοθέτες της Ιαπωνίας. Στην ταινία πρωταγωνιστούσε ο τότε άγνωστος Τοσίρο Μιφούνε, που έπειτα έγινε ένας από τους πιο γνωστούς και αναγνωρισμένους Ιάπωνες ηθοποιούς, και πρωταγωνίστησε σε 15 ακόμα ταινίες του Κουροσάβα.

  

  Η διεθνής καταξίωση

  Το 1950 κυκλοφόρησε η ταινία που έκανε τον Κουροσάβα γνωστό έξω από την Ιαπωνία, το Ρασομόν. Η ταινία παρουσιάζει τέσσερις διαφορετικές και αντικρουόμενες εκδοχές του πως εξήχθη μια συγκεκριμένη δολοφονία από την οπτική γωνία τεσσάρων διαφορετικών μαρτύρων. Η ταινία ήταν τεράστια κριτική και εμπορική επιτυχία, και ακόμα και σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ήταν ο αναπάντεχος νικητής του Χρυσού Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας του 1951 και προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε τις δυτικές κινηματογραφικές αγορές στο να εστιάσουν για πρώτη φορά στα προϊόντα της ιαπωνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, κάτι το οποίο οδήγησε σε διεθνή αναγνώριση για πολλούς άλλους Ιάπωνες σκηνοθέτες.

  Στην δεκαετία του 1950 και στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, ο Κουροσάβα σκηνοθετούσε περίπου μία ταινία την χρονιά. Σε αυτήν την περίοδο της καριέρας του έφτιαξε μερικές από τις πιο αναγνωρισμένες και σημαντικές του ταινίες. Οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες εκτυλίσσονταν στην εποχή των Σαμουράι, και ως αποτέλεσμα, ο Κουροσάβα είναι πλέον γνωστός για τις “jidaigeki” ταινίες του (ο Ιαπωνικός όρος για ταινίες με Σαμουράι). Ανάμεσα σε αυτές τις ταινίες είναι τα: Γιοτζίμπο (1961), μια εξαιρετικά δημοφιλής ταινία δράσης η οποία έπειτα αποτέλεσε την βάση για το γουέστερν Για Μια Χούφτα Δολάρια, Σαντζούρο (1962), το σίκουελ του Γιοτζίμπο, Ο Θρόνος του Αίματος (1957), μια προσαρμογή του Μακβέθ στην εποχή των Σαμουράι, Ο Κοκκινογένης (1965), Το Μυστικό Φρούριο (1958), το οποίο πολλοί θεωρούν ότι αποτέλεσε την βάση για την ταινία Star Wars, και Οι Επτά Σαμουράι (1954), το οποίο πολλοί θεωρούν ως το αριστούργημα του Κουροσάβα και μια απο τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Στην ίδια περίοδο σκηνοθέτησε και ταινίες που εκτυλίσσονταν στο παρών, όπως το φιλμ νουάρ The Bad Sleep Well (1960), μια προσαρμογή του Άμλετ στην σημερινή εποχή, το High and Low (1963) ένα αστυνομικό δράμα που εξερευνά την Πάλη των Τάξεων και το Ikiru (1952), ένα δράμα για έναν άνδρα που μαθαίνει ότι σύντομα θα πεθάνει και καταλαβαίνει ότι δεν έζησε πραγματικά την ζωή του.

  Τα τελευταία χρόνια

  Μετά την δεκαετία του 1960, ο Κουροσάβα δεν έφτιαχνε πλέον ταινίες σε τόσο τακτική βάση (έφτιαξε μόνο 8 ταινίες μετά το 1965), μα οι ταινίες που έφτιαξε σε αυτήν την περίοδο της ζωής του συχνά κατατάσσονται ανάμεσα στις καλύτερες του. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ταινίες του, οι ταινίες του αυτής της περιόδου ήταν έγχρωμες, και ο Κουροσάβα αναγνωρίστηκε για την χρήση του των χρωμάτων.

  Ο χαμηλός αριθμός ταινιών που έφτιαξε σε αυτήν την περίοδο της ζωής του δεν οφειλόταν σε έλλειψη δημιουργικότητας εκ μέρους του Κουροσάβα, άλλα σε ανικανότητα να βρει χρηματοδότηση, παρά το πόσο δημοφιλής και αξιοσέβαστος ήταν ως σκηνοθέτης. Αυτή η αδυναμία να χρηματοδοτήσει τα έργα του και ορισμένα θέματα υγείας οδήγησαν τον Κουροσάβα σε μια απόπειρα αυτοκτονίας στις 22 Δεκεμβρίου 1971. Ο σκηνοθέτης ανάρρωσε γρήγορα αλλά παρέμενε αβέβαιος για το αν θα έφτιαχνε ποτέ ξανά άλλη ταινία. Αυτές οι αμφιβολίες αποδείχθηκαν λανθασμένες όταν το 1973 ένα Σοβιετικό στούντιο προσέγγισε τον Κουροσάβα, προτείνοντας μια συνεργασία. Αυτό οδήγησε στην Σοβιετική ταινία του 1975 Dersu Uzala, την μόνη μη-Ιαπωνική ταινία που ο Κουροσάβα σκηνοθέτησε. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας και το Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ της Μόσχας.

  Οι δύο πιο αξιοσημείωτες ταινίες αυτής της περιόδου της φιλμογραφίας του Κουροσάβα ήταν οι τελευταίες επικές ταινίες σαμουράι του, Καγκεμούσα (1980) και Ραν (1985). Και οι δύο αυτές ταινίες κέρδισαν τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, προτάθηκαν για Όσκαρ και γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Το Καγκεμούσα αφηγείται την ιστορία του σωσία ενός ισχυρού άρχοντα σαμουράι, ενώ το Ραν, το οποίο θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Κουροσάβα και του χάρισε την μοναδική του υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, είναι μια προσαρμογή του Βασιλιά Ληρ. Το Καγκεμούσα χρηματοδοτήθηκε από τους διάσημους Αμερικάνους σκηνοθέτες Φράνσις Φορντ Κόπολα και Τζορτζ Λούκας, οι οποίοι ήταν μεγάλοι θαυμαστές του Κουροσάβα και είχαν επηρεαστεί πολύ από τις παλιότερες ταινίες του. Άλλοι γνωστοί Αμερικάνοι σκηνοθέτες που θαύμαζαν τον Κουροσάβα και τον βοήθησαν στις τελευταίες του ταινίες ήταν οι Στίβεν Σπίλμπεργκ και Μάρτιν Σκορσέζε.

  Το 1990, ο Κουροσάβα σκηνοθέτησε το σουρεαλιστικό Όνειρα, μια προσαρμογή αληθινών του ονείρων για την μεγάλη οθόνη. Το 1991, σκηνοθέτησε το Ραψωδία τον Αύγουστο , με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκήρ, που εξερευνούσε τις συνέπειες της ατομικής επίθεσης στο Ναγκασάκι. Το 1993 κυκλοφόρησε η τελευταία ταινία του, Madadayo, που αφηγόταν την ιστορία ενός γηραιού καθηγητή. Ο επικείμενος θάνατος ήταν μεγάλο θέμα της ταινίας.

  Ο Κουροσάβα πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 1998, σε ηλικία 88 ετών, από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.

•  
  1912 – Βέρνερ φον Μπράουν, (Wernher Magnus Maximilian Freiherr von Braun, 23 Μαρτίου 1912 – 16 Ιουνίου 1977) ήταν Γερμανός φυσικός και μηχανικός με σημαντική συμβολή στη δημιουργία βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων που μετέφεραν τους αστροναύτες στη Σελήνη. Θεωρήθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες ειδικούς σε προβλήματα σχετικά με τα διαστημικά ταξίδια.

  Γεννήθηκε στην πόλη Βίρσιτζ (Wirsitz), τη σημερινή Βιρζίσκ (Wyrzysk) της Πολωνίας (τότε Ανατολικής Πρωσίας). Ήταν ο δημιουργός του πυραύλου Α4 (Aggregat-4), ο οποίος ήταν μέρος της σειράς πυραύλων που ο φον Μπράουν σχεδίασε και κατασκεύασε για λογαριασμό της ναζιστικής Γερμανίας στο διάστημα 1933–1945. Ο A4 έγινε γνωστός ως V-2 (Vergeltungswaffe 2, στα γερμανικά σημαίνει «όπλο της εκδίκησης») και χρησιμοποιήθηκε από το 1942 κυρίως στον πόλεμο της Γερμανίας κατά της Αγγλίας (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος).

  Μετά τη λήξη του πολέμου το 1945 ο φον Μπράουν και η ομάδα του υπήρξαν ανάμεσα στους δεκάδες Γερμανούς επιστήμονες που οι αμερικανικές δυνάμεις μετέφεραν στις ΗΠΑ ως μέρος της επιχείρησης «Paperclip» («Operation Paperclip»). Εκεί ανέλαβε τη διεύθυνση του τμήματος ερευνών βαλλιστικών βλημάτων ειδικής υπηρεσίας του αμερικανικού στρατού (White Sands Proving Grounds) στο Νέο Μεξικό, όπου και συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη των μέσων στην εξερεύνηση του διαστήματος. Το 1955 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα.

  Ο Φον Μπράουν υπήρξε ο κατασκευαστής των πυραύλων Jupiter C και Vanguard, με τους οποίους εκτοξεύθηκαν οι τεχνητοί δορυφόροι Explorer 1 και Explorer 3. Από το 1961 άρχισε, με την εποπτεία του φον Μπράουν, η κατασκευή των πυραύλων Saturn, που ήταν σχεδιασμένοι για να μεταφέρουν μεγάλα φορτία σε τροχιά και πέρα από την τροχιά της Γης. Το 1969 ο πύραυλος Saturn V, που έφερε το διαστημόπλοιο Απόλλων 11, μετέφερε στο διάστημα τους πρώτους αστροναύτες οι οποίοι, στις 20 Ιουλίου, προσεδαφίστηκαν και περπάτησαν στη Σελήνη.

  Ο φον Μπράουν αποχώρησε από τη NASA το 1972. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του συνεργάστηκε με ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πέθανε στην Αλεξάντρια της Βιρτζίνια στις 16 Ιουνίου 1977. Είχε νυμφευθεί το 1947 τη Μαρία Λουίζε φον Κίστορπ (Maria Luise von Quistorp), εξαδέλφη του από την πλευρά της μητέρας του, και είχαν τρία παιδιά.

• 1918 – Εμίλ Ντερλέν Ανρί Ζινσού, πρόεδρος του Μπενίν
• 1921 – Ντόναλντ Κάμπελ, Άγγλος οδηγός
• 1921 – Γιάννης Λάμπρου, αθλητής
• 1922 – Ούγκο Τονιάτσι, Ιταλός ηθοποιός
• 1931 – Βίκτορ Κορτσνόι, Ρώσος σκακιστής
• 1933 – Στέφανος Ιωαννίδης, παλαιστής
• 1934 – Κάκια Αναλυτή, ηθοποιός
• 1935 – Σοφία Ολυμπίου, ηθοποιός
•  
  1936 – Γιάννης Κουνέλλης, 

  (Πειραιάς, 23 Μαρτίου 1936 – Ρώμη, 16 Φεβρουαρίου 2017) ήταν καλλιτέχνης με έδρα δραστηριοτήτων την πόλη της Ρώμης. Ήταν εκπρόσωπος του κινήματος της Arte Povera.

  

  Έργο του Κουβέλλη στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

  Γεννήθηκε στον Πειραιά και από 20 ετών ζούσε στη Ρώμη, όπoυ και απεβίωσε στις 16 Φεβρουαρίου 2017. Παρότι ζούσε στο εξωτερικό επισκεπτόταν συχνά την Ελλάδα, συνήθως την Καστέλλα. Απορρίφθηκε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έτσι το 1956 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Αργότερα ήταν καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ. Ο Κουνέλλης νυμφέφθηκε στην ηλικία των 17 ετών, προκαλώντας έκπληξη στο περιβάλλον του. 

  Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Γιάννης Κουνέλλης εμφανίστηκε στον χώρο της σύγχρονης τέχνης με ένα ιδιότυπο, πολύ προσωπικό πλαστικό λεξιλόγιο που αρχικά προέβαλε ως κωδικοποιημένη γραφή, υπό τη μορφή γραμμάτων και εξισώσεων, και κατέληξε στη συνέχεια στη δημιουργία εικόνων αποτελούμενων στο πιο πρόσφατο βιομηχανικό-αστικό παρελθόν. Έχει παρουσιάσει πλήθος εκθέσεων, κυρίως στο εξωτερικό, οι οποίες σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.

  

  Έργο του Κουνέλλη στην Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ του Λονδίνου (1979)

  Σε συνέντευξή του στον Θανάση Λάλα για το περιοδικό 01, ο Κουνέλλης είχε απαντήσει στην ερώτηση “τι απαντάντε στην ερώτηση ‘τι είστε;'” ως εξής:

  Θεωρώ τον εαυτό μου, όπως εχω ξαναπεί, έναν τυφλό ζωγράφο, ένα βουβό ποιητή, έναν κουφό μουσικό! 

  Ο Κουνέλλης έχει ασκήσει και ασκεί τεράστια επιρροή στη ελληνική και την ευρωπαϊκή ζωγραφική και το όνομά του είναι πλέον ανάμεσα σε αυτά των σημαντικότερων εκπροσώπων των σύγχρονων ρευμάτων στην τέχνη της ζωγραφικής.

  Το 2005 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τίμησε τον παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη και διανοητή με την διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής για το σπουδαίο εικαστικό έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού .

• 1937 – Άκος Δασκαλόπουλος, ποιητής και στιχουργός
• 1937 – Σταμάτης Κόκοτας, τραγουδιστής
• 1938 – Τσανγκ Τσουν-χσιουνγκ, πρωθυπουργός της Ταϊβάν
•  
  1942 – Μίχαελ Χάνεκε, (Michael Haneke), γεννημένος στις 23 Μαρτίου 1942 είναι Αυστριακός σκηνοθέτης και σεναριογράφος γνωστός για το θλιβερό ύφος και την αμφιλεγόμενη θεματολογία των ταινιών του, που πραγματεύονται συχνά τα προβλήματα των μοντέρνων κοινωνιών. Ο σκηνοθέτης έχει εργαστεί στην τηλεόραση τον κινηματογράφο και το θέατρο. Είναι επίσης γνωστός για το γεγονός ότι οι ταινίες του που θίγουν καίρια κοινωνικά ζητήματα δημιουργούν ερωτήματα στο θεατή. Εκτός από την ενασχόλησή του στον κινηματογράφο διδάσκει σκηνοθεσία στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Βιέννης.

  Έχει βραβευτεί δυο φορές με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για τις ταινίες Η Λευκή Κορδέλα (Das weiße Band, Eine deutsche Kindergeschichte) το 2009 και Αγάπη το 2012. Η Λευκή Κορδέλα τιμήθηκε επίσης με Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας κι έλαβε δυο υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, ενώ η ταινία Αγάπη έλαβε 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Εμμανουέλ Ριβά.

• 1945 – Φράνκο Μπατιάτο, Ιταλός τραγουδιστής
• 1952 – Κιμ Στάνλεϊ Ρόμπινσον, Αμερικανός συγγραφέας
• 1956 – Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, Πορτογάλος πολιτικός
• 1960 – Χάρης Ρώμας, ηθοποιός
• 1963 – Μίτσελ Γκονθάλεθ, Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής
• 1972 – Πίτερ Μέλερ, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
• 1973 – Τζέισον Κιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
• 1973 – Γέρζι Ντούντεκ, Πολωνός ποδοσφαιριστής
• 1976 – Ρικάρντο Ζόντα, Βραζιλιάνος οδηγός αγώνων
• 1983 – Μοχάμεντ Μο Φάρα, Βρετανός αθλητής
• 1990 – Χάιμε Αλγκερσουάρι, Ισπανός οδηγός αγώνων
• 1990 – Ευγενία της Υόρκης, Βρετανή πριγκίπισσα
• 1992 – Κάιρι Ίρβινγκ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
• 1996 – Αλεξάντερ Άλμπον, Ταϊλανδός οδηγός αγώνων Βρετανικής καταγωγής

Θάνατοι

• 59 – Ιουλία Αγριππίνα, Ρωμαία αυτοκράτειρα
• 1103 – Εύδης Α΄, δούκας της Βουργουνδίας
• 1283 – Ιωσήφ Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
• 1361 – Ερρίκος, δούκας του Λάνκαστερ
• 1369 – Πέτρος, βασιλιάς της Καστίλης
• 1450 – Ελένη Δραγάση, Βυζαντινή αυτοκράτειρα
• 1483 – Γιολάνδη του Ανζού
• 1555 – Ιούλιος Γ΄, Πάπας της Ρώμης
• 1661 – Πίτερ ντε Μολάιν, Ολλανδός ζωγράφος
• 1730 – Κάρολος, λάντγκραβος της Έσσης-Κάσσελ
• 1809 – Αντουάν Μορλό, Γάλλος στρατηγός
• 1842 – Σταντάλ, Γάλλος συγγραφέας
• 1866 – Ζαχάρ Αρκάς, Ρώσος αξιωματικός του Ναυτικού
• 1913 – Γεώργιος Γρηγόριος Καντακουζηνός, Ρουμάνος πολιτικός
• 1946 – Γκίλμπερτ Λιούις, Αμερικανός χημικός
• 1964 – Πίτερ Λόρε, Ούγγρος ηθοποιός
• 1965 – Παρθένιος Πολάκης, κληρικός και καθηγητής πανεπιστημίου
• 1970 – Δημήτριος Δημάδης, γιατρός και πολιτικός
• 1972 – Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, Ισπανός σχεδιαστής μόδας
• 1973 – Ελευθέριος Γονής, πολιτικός
• 1980 – Αλέκος Λειβαδίτης, ηθοποιός
• 1985 – Παναγιώτης Χαρανής, βυζαντινολόγος και συγγραφέας
• 1986 – Αχιλλέας Απέργης, γλύπτης
• 1992 – Φρίντριχ Χάγιεκ, Αυστριακός οικονομολόγος
• 1994 – Χριστίνα Σύλβα, ηθοποιός
• 2007 – Γρηγόρης Φαράκος, πολιτικός
• 2011 – Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Αμερικανίδα ηθοποιός
• 2012 – Αμπντουλάχι Γιουσούφ Αχμέντ, Σομαλός πολιτικός
• 2015 – Γκύντερ Άσσερ, Γερμανός μαθηματικός

• Η Ώρα της Γης
• Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας
• Η Καλαμάτα γιορτάζει την 203η επέτειο από την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού.
• Ημέρα της Δημοκρατίας στο Πακιστάν, σε ανάμνηση της ψήφισης του πρώτου Συντάγματος της «Χώρας των Καθαρών» (23 Μαρτίου 1956).
• Ημέρα της Θάλασσας στην Βολιβία. Γιορτή σε μια χώρα που δεν διαθέτει θάλασσα.
• Ημέρα της Οικογένειας στη Νότιο Αφρική.