2020: Οι ελληνικές αρχές ανακοινώνουν τον πρώτο θάνατο από τον ιό. Πρόκειται για έναν 66χρονο που είχε επισκεφτεί το Ισραήλ και την Αίγυπτο τον περασμένο μήνα.

Γεγονότα

• 1550 – Μερικές εκατοντάδες Ισπανοί και αυτόχθονες στρατιώτες υπό τις διαταγές του Πέδρο ντε Βαλδίβια νικούν ένα στρατό 60.000 Μαπούτσε στη μάχη του Πένκο στη σημερινή Χιλή.

• 1622 – Ο Ιγνάτιος Λογιόλα και ο Φραγκίσκος Ξαβιέ, ιδρυτές των Ιησουιτών, αγιοποιούνται από την Καθολική Εκκλησία.
• 1854 Η Βρετανία και η Γαλλία υπογράφουν συνθήκη συμμαχίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά της Ρωσίας στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853–1856)
• 1881 Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη ο Μουσταφά Κεμάλ, που αποκλήθηκε Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων). Ιδρυτής του σύγχρονου κοσμικού κράτους της Τουρκίας, καθιέρωσε το λατινικό αλφάβητο και κατάργησε το φέσι και τον φερετζέ. Πέθανε το 1938.
• 1889 Η Coca Cola πωλείται για πρώτη φορά σε γυάλινα μπουκάλια.
• 1894 – Η Coca-Cola εμφιαλώνεται και πωλείται για πρώτη φορά από τον Τζόζεφ Βίντενχαρμ στο Μισισίπι.

• 1910 – Καθελκύεται στο Λιβόρνο το ελληνικό θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ.
• 1913 – Ημέρα της Καμπέρα: Η μελλοντική πρωτεύουσα της Αυστραλίας ονομάζεται Καμπέρα. Η Μελβούρνη παραμένει προσωρινή πρωτεύουσα μέχρι το 1927, ενώ η νέα πρωτεύουσα είναι ακόμα υπό κατασκευή.
• 1918 – Η Μόσχα γίνεται και πάλι πρωτεύουσα της Ρωσίας μετά από 215 χρόνια κατά τα οποία πρωτεύουσα ήταν η Αγία Πετρούπολη.
• 1921 – Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας υιοθετεί το İstiklâl Marşı.
• 1921 – Ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης, Βλαντιμίρ Λένιν, ανακοινώνει από το βήμα του 10ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ), που επιτρέπει τη δραστηριοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων.
• 1922 – Η Αρμενία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν σχηματίζουν την Ομοσπονδία Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας.
• 1929 Η Οπελ AG, η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στη Γερμανία, αγοράζεται από την Τζένεραλ Μότορς Κορπορέισον των ΗΠΑ, έναντι 120 εκατομμυρίων μάρκων.
• 1930 Με επικεφαλής τον Μαχάτμα Γκάντι αρχίζει στην Ινδία η «πορεία των τριακοσίων μιλίων», σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της επιβολής μονοπωλίου στο αλάτι από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές. Δεκάδες χιλιάδες Ινδοί συλλαμβάνονται. Μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο Γκάντι.
• 1933 Στη Γερμανία, ο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ καταργεί τη σημαία της Γερμανικής Δημοκρατίας και δίνει εντολή να αναρτηθούν πλάι-πλάι η σβάστικα και η αυτοκρατορική σημαία.

• 1933 – Παγκόσμια οικονομική ύφεση: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ απευθύνεται για πρώτη φορά στο αμερικανικό έθνος ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

• 1938 – Προσάρτηση της Αυστρίας: Τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν και προσαρτούν την Αυστρία.
• 1938 γεννιέται ο Μάνος Ελευθερίου, ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος.
• 1940 – Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939: Η Φινλανδία υπογράφει τη Συνθήκη Ειρήνης της Μόσχας με τη Σοβιετική Ένωση, παραχωρώντας το σύνολο σχεδόν της φινλανδικής Καρελίας. Τα φινλανδικά στρατεύματα και ο εναπομένων πληθυσμός εγκαταλείπουν αμέσως την περιοχή.
• 1943 Τμήματα του ΕΛΑΣ Δυτικής Θεσσαλίας απελευθερώνουν την Καρδίτσα. Στην ελεύθερη πια πόλη παίρνονται άμεσα μέτρα υπέρ του λαού. Την ίδια μέρα Ιταλικές μονάδες πυρπολούν την Τσαριτσάνη και εκτελούν 45 άτομα.
• 1945 Πέθανε σε ηλικία 15 ετών από τύφο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν — Μπέλσεν, η Άννα Φρανκ, εβραιοπούλα, που έμεινε στην ιστορία για το ημερολόγιό της.
•  

• 1947 – Ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν παρουσιάζει το δόγμα του (Δόγμα Τρούμαν) για την καταπολέμηση του κομουνισμού. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων και ένταξη της χώρας στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, καθώς και την έναρξη της αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας.
• 1951 Κάνει το ντεμπούτο του στις εφημερίδες των ΗΠΑ, το κόμικ, “Ο Ντένις, ο τρομερός”.
• 1960 – Υπογράφεται μεταξύ Ελλάδας και Ρουμανίας σύμβαση, η οποία αφορά έρευνες για την ανακάλυψη πετρελαίου στην περιοχή μεταξύ Καρδίτσας και Γρεβενών.
• 1961 – Ελληνοτουρκική συνάντηση δημοσιογράφων διεξάγεται στη Ρόδο, με σκοπό την προώθηση της σύσφιξης, μέσω του Τύπου, των σχέσεων των δύο λαών.
• 1962 – Αναστέλλεται μονομερώς από την Αθήνα η συμφωνία του 1959 για την επικοινωνία στην ελληνογιουγκοσλαβική μεθόριο, λόγω της συντήρησης από το Βελιγράδι του μακεδονικού ζητήματος.
• 1963 – Αποφασίζεται η εκποίηση του οικοδομικού τετραγώνου των οδών Σανταρόζα-Σταδίου-Πανεπιστημίου, όπου στεγάζεται το πρωτοδικείο, ώστε να καλυφθεί μέρος της δαπάνης για την ανέγερση του νέου δικαστικού μεγάρου στη θέση των φυλακών Αβέρωφ, επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
• 1964 – Δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι παρακολουθούν τη νεκρική πομπή του βασιλιά Παύλου από τη Μητρόπολη μέχρι το Τατόι.
• 1965 – Τρεις χιλιάδες κάτοικοι της Ανθούπολης επιτίθενται κατά συνεργείων κατεδάφισης αυθαιρέτων, μεταξύ των οποίων και ένας υπό ανέγερσιν κινηματογράφος, με αποτέλεσμα το υπουργείο Δημοσίων Έργων να ανακαλέσει εσπευσμένα τις εντολές κατεδάφισης.
• 1970 Οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού κατεβαίνουν σε 24ωρη απεργία πείνας με αίτημα το σταμάτημα των μεταγωγών και την άμεση απελευθέρωση των βαριά άρρωστων, των γερόντων, των γυναικών και όλων των πολιτικών κρατουμένων.

• 1987 – Ξεσπά σφοδρή κρίση μεταξύ Εκκλησίας και Κυβέρνησης, με αφορμή το νομοσχέδιο Τρίτση που θέτει υπό κρατικό έλεγχο την εκκλησιαστική περιουσία.
• 1989: Η καθηγήτρια της βυζαντινολογίας, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, διορίζεται πρόεδρος του πολιτιστικού κέντρου «Πομπιντού» στο Παρίσι.
• 1989: Ο Άγγλος μηχανικός υπολογιστών, Τιμ Μπέρνερς-Λι, προτείνει τη δημιουργία του παγκόσμιου ιστού (WWW), που θα οδηγήσει στην εκρηκτική ανάπτυξη του ίντερνετ.
• 1990 – Πραγματοποιείται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ πολιτικών αρχηγών στην Ελλάδας. Συμμετείχαν οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέοου και του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, εν όψει των εκλογών της 8ης Απριλίου.
• 1994 Η Εκκλησία της Αγγλίας χειροτονεί την πρώτη γυναίκα ιερέα.
• 1994 Την ίδια μέρα, αποδεικνύεται, πως η φωτογραφία, η οποία θεωρούταν, ότι απεικόνιζε το τέρας του Λοχ Νες, ήταν απάτη.
• 2000 – Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ ζητά συγγνώμη «από όσους στο παρελθόν υπέστησαν διώξεις στο όνομα του χριστιανισμού»
• 2002 – Στο Τέξας η Αντρέα Γιετς καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση, επειδή, έπνιξε τα πέντε παιδιά της, τον Ιούνιο του προηγούμενου έτους.
• 2005 Ο Κάρολος Παπούλιας αναλαμβάνει Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
• 2005 Πέθανε ο μουσικοσυνθέτης, Σταύρος Κουγιουμτζής.
• 2011: Μετά το χτύπημα από το τσουνάμι, αντιδραστήρας στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα εκρήγνυται. Η ραδιενέργεια που εκλύθηκε σε μία ώρα αντιστοιχούσε στο ανώτατο ετήσια αποδεκτό όριο, ενώ η περιοχή κηρύχθηκε σε κατάσταση ανάγκης και διατάχθηκε η εκκένωση των κοντινών κατοικιών σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων.
• 2018 πέθανε ο ηθοποιός Χρήστος Σιμαρδάνης
• 2020: Οι ελληνικές αρχές ανακοινώνουν τον πρώτο θάνατο από τον ιό. Πρόκειται για έναν 66χρονο που είχε επισκεφτεί το Ισραήλ και την Αίγυπτο τον περασμένο μήνα.
• 2021: Σε μία συνέντευξη με την ελληνική εφημερίδα Τα Νέα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον αναφέρει ότι η Βρετανία είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης των ιστορικών Μαρμάρων του Παρθενώνα ηλικίας 2.500 ετών, εν μέσω όλο και περισσότερων φωνών υπέρ της επιστροφής των κλαπέντων μαρμάρων στην Ελλάδα.
• 2020: Οι ελληνικές αρχές ανακοινώνουν τον πρώτο θάνατο από τον ιό. Πρόκειται για έναν 66χρονο που είχε επισκεφτεί το Ισραήλ και την Αίγυπτο τον περασμένο μήνα.
• 2021: Σε μία συνέντευξη με την ελληνική εφημερίδα Τα Νέα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον αναφέρει ότι η Βρετανία είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης των ιστορικών Μαρμάρων του Παρθενώνα ηλικίας 2.500 ετών, εν μέσω όλο και περισσότερων φωνών υπέρ της επιστροφής των κλαπέντων μαρμάρων στην Ελλάδα.

Γεννήσεις

• 1096 – Κνούτος Λαβάρντ, Δανός πρίγκιπας
• 1270 – Κάρολος του Βαλουά, Γάλλος πρίγκιπας
• 1613 – Αντρέ Λε Νοτρ, Γάλλος αρχιτέκτονας τοπίου
• 1637 – Λαίδη Άννα Χάιντ, δούκισσα της Υόρκης
• 1824 – Γκούσταβ Κίρχοφ, Γερμανός φυσικός
• 1832 – Τσαρλς Μπόικοτ, Άγγλος κτηματομεσίτης
• 1835 – Σάιμον Νιούκομπ, Καναδός αστρονόμος και μαθηματικός

• 1863 – Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο, Ιταλός συγγραφέας
• 
  1865 – Ανδρέας Καρκαβίτσας, (1865 – 1922) Λογοτέχνης. Υπήρξε ένας από τους τρεις μεγάλους εκπροσώπους της ηθογραφίας, μαζί με τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Γεώργιο Βιζυηνό και ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία.
• 1877 – Βίλχελμ Φρικ, Γερμανός πολιτικός
• 1878 – Νικόλαος Γεωργαντάς, δισκοβόλος
• 1905 – Τακάσι Σιμούρα, Ιάπωνας ηθοποιός
• 1910 – Μασαγιόσι Οχίρα, Ιάπωνας πολιτικός
• 1911 – Ουίλιαμ Πάτρικ Χίτλερ, ανιψιός του Αδόλφου Χίτλερ
• 1916 – Λυσίμαχος Σαραφιανός, πολιτικός
• 1921 – Μοχαμάντ Χασίμ Μαϊβαντβάλ, Αφγανός πολιτικός
• 1921 – Τζιάννι Ανιέλλι, Ιταλός επιχειρηματίας
• 
  1922 – Τζακ Κέρουακ, (1922 – 1969) Αμερικανός λογοτέχνης. Ανάμεσα στα διασημότερα έργα του ανήκουν τα μυθιστορήματα "Οι αλήτες του Ντάρμα", "Οι υποχθόνιοι" και πάνω απ' όλα το "Στο δρόμο"
• 1923 – Μέι Γιανγκ, Αμερικανίδα παλαίστρια
• 1923 – Κίρα Σίνου, Ρωσίδα συγγραφέας
• 1926 – Λες Σάνον, Άγγλος ποδοσφαιριστής και προπονητής
• 1927 – Ραούλ Αλφονσίν, Αργεντινός πολιτικός
• 1927 – Γιώργος Δαρίβας, ποδοσφαιριστής
• 
  1928 – Έντουαρντ Άλμπι, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας . Ο Έντουαρντ Φράνκλιν Άλμπι Γ΄ (Edward Franklin Albee III, 12 Μαρτίου 1928 – 16 Σεπτεμβρίου 2016) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας γνωστός για την δεξιοτεχνική και ψυχρή θεώρηση της σύγχρονης ζωής. Τα πρώιμα έργα του επιδεικνύουν μια μαεστρία και Αμερικανοποίηση του Παραλογισμού που κορυφώθηκε σε έργα Ευρωπαίων θεατρικών συγγραφέων όπως ο Ζαν Ζενέ, ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο.
• 1938 – Μάνος Ελευθερίου, συγγραφέας και στιχουργός
• 1938 – Δημήτρης Τερζάκης, συνθέτης και καθηγητής
• 1943 – Ράτκο Μλάντιτς, Σερβοβόσνιος στρατιωτικός
• 1946 – Λάιζα Μινέλι, Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια
• 1947 – Μιτ Ρόμνεϊ, Αμερικανός πολιτικός
• 1950 – Χαβιέρ Κλεμέντε, Ισπανός προπονητής ποδοσφαίρου
• 1956 – Στιβ Χάρις, Άγγλος μουσικός (Iron Maiden)
• 1958 – Ντιλέιτα Μοχάμεντ Ντιλέιτα, πρωθυπουργός του Τζιμπουτί
• 1976 – Παναγιώτης Μπαχράμης, ποδοσφαιριστής
• 1979 – Ζεράρ Λόπεζ Σεγού, Ισπανός ποδοσφαιριστής
• 1988 – Κώστας Μήτρογλου, ποδοσφαιριστής
• 1994 – Κριστίνα Γκρίμι, Αμερικανίδα τραγουδίστρια

Θάνατοι

• 417 – Πάπας Ιννοκέντιος Α΄
• 604 – Πάπας Γρηγόριος Α΄
• 818 – Θεοφάνης Ομολογητής, Βυζαντινός μοναχός
• 996 – Όντο Α’, κόμης του Μπλουά
• 1316 – Στέφανος Ντραγκούτιν, βασιλιάς της Σερβίας
• 1507 – Καίσαρας Βοργίας, Ιταλός στρατιωτικός και πολιτικός
• 
  1578 – Αλεσσάντρο Πικκολόμινι, (1508 – 1579) Ιταλός ανθρωπιστής, αστρονόμος και φιλόσοφος από τη Σιένα. Προώθησε την εκλαΐκευση στην καθομιλουμένη των λατινικών και ελληνικών επιστημονικών και φιλοσοφικών πραγματειών. Ήταν επίσης καθολικός επίσκοπος της Πάτρας από το 1574 έως το 1578
• 
  1685 – Τζορτζ Μπέρκλεϊ, (1685 – 1753) Αγγλο- Ιρλανδός φιλόσοφος, μαθηματικός και επίσκοπος της Αγγλικανικής εκκλησίας. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού εμπειρισμού και ειδικότερα του υποκειμενικού ιδεαλισμού που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων.
• 
  1838 – Μητροπέτροβας, οπλαρχηγός. Ο Δημήτριος  (Μήτρος)  Πέτροβας (1745 – 12 Μαρτίου 1838), γνωστότερος ως Μητροπέτροβας ήταν Κλεφτοκαπετάνιος, παλιός συμπολεμιστής του Καπετάν Ζαχαριά και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 από τη Μεσσηνία, καθώς και ένας από τους ηγέτες των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων κατά τη διάρκεια της Βαυαρικής Αντιβασιλείας του Όθωνα (Βαυαροκρατία) το 1834.

  Ο Μήτρος Πέτροβας γεννήθηκε το 1745 στη Γαράντζα, που μετά το 1927 ονομάστηκε Άνω Μέλπεια, του Νομού Μεσσηνίας. Ανέπτυξε από νωρίς δραστηριότητα κατά των Οθωμανών και το 1770 συμμετείχε στην Επανάσταση των Ορλωφικών.

  Ο Μητροπέτροβας ήταν αδελφοποιητός φίλος και συμπολεμιστής με τον πατέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Κωνσταντή. Μετά το φόνο του Κωνσταντίνου (Κωσταντή) Κολοκοτρώνη το 1785, ο Μητροπέτροβας ως συνδεόμενος από τα παλιά χρόνια με δεσμούς αδελφοποιίας και φιλίας με το Κολοκοτρωνέικο ανέλαβε την κηδεμονία του νεαρού ακόμη Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Υπήρξε δε και ο πρώτος δάσκαλος του στην πολεμική τέχνη και τον βοήθησε με κάθε τρόπο όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση.

  Το 1819 ο Μητροπέτροβας μυείται στην Φιλική Εταιρεία από τον Κυριάκο Καμαρίνο και μετά από δυο χρόνια ο Μητροπέτροβας σε ηλικία 76 ετών με την έναρξη της Επανάστασης, συμμετείχε με δικό του πολεμικό σώμα (ασκέρι) στην απελευθέρωση της Καλαμάτας κατά την 23η Μαρτίου του 1821. Μπαίνει σχεδόν από τους πρώτους στην Καλαμάτα λίγο προτού τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, τον Νικηταρά, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Αναγνωσταρά και άλλους αγωνιστές, ενώ στη συνέχεια προέλασε στη βόρεια Μεσσηνία, όπου κατέλυσε τις Οθωμανικές αρχές.

  Μετά ακολούθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στις πολεμικές επιχειρήσεις της Αρκαδίας και μάλιστα, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, συμμετείχε στην πολύ σημαντική μάχη του Βαλτετσίου τον Μάιο του 1821 ως επικεφαλής των πολεμιστών από την Ανδρούσα και το Λεοντάρι τοποθετημένος στο δυτικό προμαχώνα του ελληνικού στρατοπέδου, από κοινού με τους Ιωάννη Μαυρομιχάλη, Π. Κεφάλα και Παπατσώνη.

  

  Η μάχη του Βαλτετσίου (καλλιτεχνική απεικόνιση)

  Διακρίθηκε για την απόκρουση των επανειλημμένων επιθέσεων του οθωμανικού πεζικού αλλά και ιππικού γιατί ήταν δεινός σκοπευτής. Αργότερα συμμετείχε στην πολιορκία και την άλωση της Τριπολιτσάς. Το 1822 έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον του εκστρατευτικού σώματος του Μαχμούτ Δράμαλη και διακρίθηκε στη μάχη των Δερβενακίων. Για τη συνεισφορά του, αναδείχτηκε το 1823 σε χιλίαρχο.

  

  Η μάχη των Δερβενακίων (καλλιτεχνική απεικόνιση)

  Ο Μητροπέτροβας ήταν όχι μόνο ένας από τους γενναιότερους οπλαρχηγούς, αλλά και ο πιο συνετός, ο Νέστωρ του Αγώνα. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία οπλαρχηγός. Τον έλεγαν όλοι «παππούλη» και ο Κολοκοτρώνης τον τιμούσε, τον σεβόταν και τον αποκαλούσε πάντα «Μπάρμπα». Ο Γέρος του Μωριά που τον θεωρούσε μια κοντινή, σχεδόν πατρική φιγούρα, άκουγε τις συμβουλές του πριν από κάθε επιχείρηση στην οποία λάμβανε μέρος και ζητούσε τη γνώμη του σε κάθε κρίσιμη περίσταση. Ο γηραιός οπλαρχηγός ήταν αφοσιωμένος μέχρι θανάτου στον μαθητή του και τον ακολουθούσε παντού. Ακόμη και στη φυλακή, όταν πήρε το μέρος του στις εμφύλιες διαμάχες του 1824-1825.

  Κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις του 1823-1825, τάχτηκε στο πλευρό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί από την κυβέρνηση Κουντουριώτη στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Λίγο μετά την αποφυλάκισή του τον Μάιο του 1825, αναδείχτηκε σε στρατηγό και συμμετείχε στις επιχειρήσεις εναντίον του Ιμπραήμ Πασά.

  Η εξέγερση  του 1834

  Μετά το τέλος της Επανάστασης και τη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, πολλοί Μεσσήνιοι οπλαρχηγοί με τη καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα σε θάνατο, εκδήλωσαν θανάσιμο μίσος και αντιπάθεια κατά της Βαυαροκρατίας και της Βαυαρικής Αντιβασιλείας.

  Κήρυξαν εξέγερση στις 7 Ιουλίου του 1834, στη Μάνη και τον Αύγουστο στη Μεσσηνία. «Απεφασίσαμε, να ανακτήσωμεν τα πολιτικά μας δίκαια δια της δυνάμεως, του μόνου και τελευταίου μέσου προς εδραίωσιν του καταπιεζομένου λαού». Έτσι δήλωναν οι εξεγερμένοι αγωνιστές του Εικοσιένα απέναντι στην Αντιβασιλεία του Όθωνα το καλοκαίρι του 1834.

  Αυτοί που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας βρέθηκαν στο περιθώριο, εκτός στρατού που συγκροτήθηκε από Βαυαρούς «μισθοφόρους» (ακόμη και στελέχη του αμφισβητούσαν την ποιότητά τους καθώς τους μάζεψαν… στον δρόμο). Βρέθηκαν εκτός αξιωμάτων, εν ολίγοις εκτός όχι μόνο υλικής αλλά και ηθικής επιβράβευσης για τις προσπάθειές τους ενάντια στους Τούρκους.

  Πρωτεργάτες της εξέγερσης ήταν ο Καπετάν Γκρίτζαλης γαμπρός του Μητροπέτροβα, και ο Μητροπέτροβας. Στην συνέχεια οι εξεγερμένοι  κατέλαβαν περίπου την μισή Πελοπόννησο. Κυβερνητικές όμως δυνάμεις με πολυάριθμους στρατιώτες και άρτια εξοπλισμένους μετά από σφοδρές μάχες με τους εξεγερμένους  και με μεγάλες απώλειες κατόρθωσαν να καταπνίξουν την εξέγερση.

  Το έκτακτο στρατοδικείο συνεδρίασε στην Κυπαρισσία καταδίκασε σε θάνατο τον Γιαννάκη Γκρίτζαλη, η ποινή εκτελέστηκε ταχύτατα, πριν περάσουν 2 ώρες από την απόφαση ο Γκρίτζαλης εκτελέστηκε τον Σεπτέμβριο του 1834. Επίσης σε θάνατο καταδικάστηκαν από το στρατοδικείο στην Πύλο ο Μητροπέτροβας και ο Τζαμαλής. Ο Αναστάσιος Τζαμαλής εκτελέστηκε αμέσως. Η ποινή του Μητροπέτροβα όμως δεν εκτελέστηκε λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του (88 ετών) και της σημαντικής συνεισφοράς του κατά την Ελληνική Επανάσταση. Αφού παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη φυλακή του δόθηκε αμνηστία και ακολούθως επέστρεψε στη γενέτειρά του Γαράτζα όπου και απεβίωσε το 1838 σε ηλικία 92 ετών.

  Έγραψαν για τον Μητροπέτροβα

  Για την ανδρεία του γράφουν πολλοί ιστορικοί και ακαδημαϊκοί.

  Ο ακαδημαϊκος Σπύρος Μελάς :

  «Ο παλιός γερό-κλέφτης με όλα τα περασμένα χρόνια του (εβδομήντα και πάνω) κοντός, μαζεμένος, σκεβρωμένος μα όλος ψυχή αντρικία έγραψε κει πέρα (Βαλτέτσι) έπος που θα δοξάζει την Μεσσηνία στούς αιώνες, ορθός πολέμησε και για να μη χασομεράει του γέμιζαν ντουφέκια και του τα διναν τονα πίσω απο το άλλον. Αυτός σημάδευε και έριχνε αδιάκοπα. Διάλεγε καβαλαραίους και δεν λάθευε κανέναν, είχε γκρεμίση οκτώ σ’ ένα γιουρούσι»

  Σωκράτης Κουγέας καθηγητής της ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ακαδημαϊκός:

  « Κοντός ευκίνητος ο γέρος ο Γαρατζαίος Μήτρος Πέτροβας που θα αναδειχθεί στο Βαλτέτσι, στη γνώμη ο Νέστωρ, και στη ρώμη το καλύτερο παλληκάρι των μεσσηνιακών αρμάτων.

  Ο ιστορικός Διονύσης Κόκκινος :

  «… όρθιος χωρίς ούτε μιας στιγμής ανάπαυσιν πυροβολούσε ακατάπαυστα, είχε την ικανότητα της ευθυβολίας και το τουφέκι εθαυματούργησεν, εκτυπούσε κατα προτίμησιν του έφιπλους Τούρκους »

  Ο Φωτάκος υπασπιστής και γραμματικός του Κολοκοτρώνη στα “Απομνημονεύματα” του, γράφει:

  «Οι Τούρκοι έστησαν τα κανόνια τους και ετοιμάζουν να κάνουν έφοδο. Πολλές φορές όρμησαν εις τον Μήτρο Πέτροβα στο ταμπούρι του, του εγύριζαν τα τουφέκια τον τα έδιναν εις το χέρι και εσκότωνε καβαλαραίους. Οι τούρκοι είδαν ότι δεν κάνουν τίποτα και απελπίσθηκαν…»

  Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης βουλευτής στην Α’Βουλή του 1834 και αντιπρόεδρος της Γερουσίας:

  «Παρά το δεξιά τον Αρκαδίων επι τίνος χείμαρου ο ατρόμητος και εμπειροπόλεμος Μήτρος Πέτροβας με τα 100 Γαρατζαίους (Μεσσήνιων) πολέμησας πολύ γενναίος αποκρίσας και φονεύσας και πληγώσας πολλούς Αλβανούς εφορμήσαυτας εναντίον του για να τον εκτοπήσωσης από τη θέσιν του…»

• 1925 – Σουν Γιατ-Σεν, Κινέζος επαναστάτης και πολιτικός. Ο Σουν Γιατ-Σεν (孫中山, 12 Νοεμβρίου 1866 - 12 Μαρτίου 1925) ήταν Κινέζος επαναστάτης και πολιτικός ηγέτης. Ως πρωτεργάτης της δημιουργίας της Εθνικιστικής Κίνας, αναφέρεται συχνά ως Πατέρας της Κινεζικής Δημοκρατίας. Ο Σουν έπαιξε οργανικό ρόλο στην ανατροπή της Δυναστείας Μαντσού, την τελευταία αυτοκρατορική δυναστεία της Κίνας. Ήταν ο πρώτος προσωρινός πρόεδρος όταν ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Κίνας το 1912 και αργότερα υπήρξε συνιδρυτής του Κουομιντάνγκ του οποίου υπήρξε ο πρώτος ηγέτης του. Ο Σουν έπαιξε ενωτικό ρόλο στην μετα-αυτοκρατορική Κίνα και παραμένει ο μοναδικός Κινέζος πολιτικός του 20ου αιώνα που τυγχάνει του μεγάλου σεβασμού των ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Πορθμού της Ταϊβάν, έχοντας και ονομαστική αναφορά στο προοίμιο του κινεζικού συντάγματος.
• 1932 – Ιλίαζ Βριόνι, Αλβανός πολιτικός
• 1937 – Σαρλ – Μαρί Βιντόρ, Γάλλος οργανίστας και συνθέτης
• 1938 – Άννα Μελά – Παπαδοπούλου, νοσοκόμα
• 1942 – Ουίλιαμ Χένρι Μπραγκ, Άγγλος φυσικός
• 1943 – Γκούσταβ Βίγκελαντ, Νορβηγός γλύπτης.

  Ο Γκούσταβ Βίγκελαντ (Gustav Vigeland, 11 Απριλίου 1869 – 12 Μαρτίου 1943) ήταν Νορβηγός γλύπτης. Γεννήθηκε κοντά στο Halse og Harkmarkt στο δήμο Mandal της Νορβηγίας. Σε νεαρή ηλικία έφυγε για το Όσλο, όπου έμαθε την τέχνη της ξυλογλυπτικής. Το 1888 εγκαταστάθηκε οριστικά στη νορβηγική πρωτεύουσα, προκειμένου να σπουδάσει γλυπτική και να σταδιοδρομήσει ως επαγγελματίας γλύπτης.

  Μεταξύ των ετών 1891 και 1896, ο Βίγκελαντ πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στα καλλιτεχνικά κέντρα της Ευρώπης – Κοπεγχάγη, Παρίσι, Βερολίνο, Φλωρεντία – προκειμένου να έρθει σε επαφή με τα νέα ρεύματα της τέχνης. Στη γαλλική πρωτεύουσα (1892) σύχναζε στο εργαστήριο του Ογκίστ Ροντέν (Auguste Rodin), ενώ στην Ιταλία πειραματίστηκε σε έργα τέχνης αρχαίας και αναγεννησιακής έμπνευσης.

  Μέχρι το 1902, ο Βίγκελαντ ήταν απασχολημένος με την αναστήλωση του καθεδρικού ναού στο Τρόντχαϊμ (Trondheim) της Νορβηγίας. Με την επιστροφή του στο Όσλο, όταν η Νορβηγία ήταν ήδη από το 1905 ανεξάρτητο κράτος από τη Σουηδία, ο Βίγκελαντ είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη ως ο πιο ταλαντούχος Νορβηγός γλύπτης, αναλαμβάνοντας πλήθος παραγγελιών για αγάλματα και προτομές προσωπικοτήτων, όπως ο Ερρίκος Ίψεν (Henrik Ibsen) και ο διάσημος Νορβηγός μαθηματικός Νιλς Χένρικ Άμπελ (Niels Henrik Abel, 1802 – 1829).

  Γκούσταβ Βίγκελαντ: Ο Μονόλιθος. Όσλο, Πάρκο Φρόγκνερ

  Στα επόμενα είκοσι χρόνια, εγκαταστημένος στο εργαστήριο του κοντά στο Πάρκο Φρόγκνερ (Frogner Park), ο Βίγκελαντ αφιερώθηκε στο μεγαλεπήβολο έργο του, που βρίσκεται σήμερα στο «Πάρκο Γλυπτικής Βίγκελαντ» (Vigeland Sculpture Park). Πρόκειται για ένα συγκρότημα υπαίθριας έκθεσης γλυπτών, που άρχισε να φιλοτεχνεί γύρω στο 1906 και που αποτελεί το κορυφαίο δημιούργημά του. Τα γλυπτά επικεντρώνονται σε ένα εντυπωσιακό μονόλιθο (Monolitten), όπου 121 γυμνές μορφές αγωνίζονται να φθάσουν στην κορυφή του. Στο «Μουσείο Βίγκελαντ», που γειτονεύει με το Πάρκο Φρόγκνερ, εκτίθενται 1.650 γλυπτά του, 3.700 ξυλογραφίες, 423 ξυλόγλυπτα και 11.000 σχέδια.

• 1949 – Νικόλαος Πολυκράτης, αντιστασιακός
• 1955 – Τσάρλι Πάρκερ, Αμερικανός σαξοφωνίστας. Ο Τσάρλι Πάρκερ (αγγλικά: Charlie Parker Jr., 29 Αυγούστου 1920 - 12 Μαρτίου 1955) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Αφροαμερικανούς μουσικούς της τζαζ, συνθέτης και άλτο σαξοφωνίστας. Η επίδρασή του στην εξέλιξη της τζαζ θεωρείται πολύ σημαντική, ενώ συνέβαλε καθοριστικά, μαζί με τον Ντίζι Γκιλέσπι, στη διαμόρφωση του μπίμποπ κατά τη δεκαετία του 1940. Συχνά αναφέρεται και με το ψευδώνυμο Μπερντ (Bird ή Yardbird), το οποίο απέκτησε στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του και διατήρησε μέχρι το τέλος της. 
• 1971 – Κωνσταντίνος Καλαμποκιάς, δικαστής
• 1985 – Παναγιώτης Αρβανιτόπουλος, ζωγράφος.Ο Παναγιώτης Αρβανιτόπουλος (1916 – 12 Μαρτίου 1985) ήταν από τους μεγαλύτερους νεοέλληνες ζωγράφους.Γεννήθηκε το 1915 και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Πάτρα και το 1935 απολύεται από το Β' Γυμνάσιο Πατρών^[1]. Στο Β΄ Γυμνάσιο μάλιστα είχε αναγνωριστεί το ταλέντο του στη ζωγραφική και είχε ήδη κάνει εκθέσεις ως μαθητής του γυμνασίου, ο σύλλογος των καθηγητών είχε γνωστοποιήσει στον Δήμαρχο το ταλέντο του μαθητή^[1].Το 1938-1942 σπούδασε στην Αθήνα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Ρώμης^[1]. Πήρε μέρος με έργα του σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό^[1].
• 
  1998 – Γιώργος Καφταντζής,(1920 – 1998) Συγγραφέας,  ποιητής. Η πόλη του τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε κεντρική πλατεία, όπου στήθηκε ο ανδριάντας του. Ο Γιώργος Καφταντζής (22 Μαρτίου 1920 – 12 Μαρτίου 1998) ήταν συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος από την Ηράκλεια Σερρών.Γεννήθηκε στην Ηράκλεια Σερρών. Γόνος καλλιεργημένης οικογένειας, έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 11 ετών. Ατίθασος και διαρκώς επαναστατημένος οργανώθηκε, μαθητής ακόμη, στην αριστερά. Το 1940 ο θάνατος της αδελφής του Ιωάννας έγινε αφορμή για να γράψει την πρώτη του ποιητική συλλογή Τα μοιρολόγια. Πήρε μέρος στη Μάχη της Κρήτης, από την οποία εμπνεύστηκε τις Δώδεκα μέρες, και ήταν κορυφαίο στέλεχος της ΕΠΟΝ (με το όνομα Μαλέας) στην Εθνική Αντίσταση, περίοδο που σφράγισε το λογοτεχνικό του έργο. Πρωτοστάτησε στο περιοδικό «Ξεκίνημα» του Εκπολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αργότερα ίδρυσε περιοδεύοντα θίασο στο Βουνό (Δυτική Μακεδονία). Παντρεύτηκε την Αλκμήνη Σιμώτα και απέκτησαν δυο παιδιά. Έζησε και δικηγόρησε στις Σέρρες, την αγαπημένη του πόλη, όπου ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση και δημιούργησε το τεράστιο (47 τίτλοι) συγγραφικό έργο του, ιστορικό, ποιητικό, πεζογραφικό, θεατρικό και πλήθος άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Τα περισσότερα θεατρικά του έργα παρουσιάστηκαν επί σκηνής. Μέρος των ποιημάτων του μελοποιήθηκε. Η τηλεόραση του αφιέρωσε εκπομπές. Ο ίδιος και το έργο του τιμήθηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πόλη του τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε κεντρική πλατεία, όπου στήθηκε ο ανδριάντας του.
• 1999 – Γεχούντι Μενουχίν, Αμερικανός βιολιστής.Ο Γεχούντι Μενουχίν, βαρόνος Μενουχίν (εβραϊκά: Yehudi Menuhin, 22 Απριλίου 1916 – 12 Μαρτίου 1999), μέλος του Τάγματος της Αξίας, ιππότης-διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής αυτοκρατορίας, ήταν Αμερικανός βιολονίστας και διευθυντής κλασικής ορχήστρας. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Ρωσοεβραίους μετανάστες. Διετέλεσε αρχικά μαθητής του Πέρσιγκερ, του Αδόλφου Μπους και του Ενέσκου. Είχε πολύ πρώιμη εξέλιξη, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «παιδί θαύμα». Σε ηλικία μόλις 7 ετών ήταν το «πρώτο βιολί» στη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο. Το 1927 πήγε με τους γονείς του στη Χάβρη και από το 1929 αρχίζει να ερμηνεύει έργα των μεγάλων κλασικών Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και Λούντβιχ βαν Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση ορχήστρας του Βάλτερ. Ακολουθεί τότε μια αλματώδης καλλιτεχνική εξέλιξη οπότε αναδείχθηκε από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες στο είδος του. Το 1959 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αγγλία όπου και ίδρυσε την περίφημη «Σχολή Γεχούντι Μενουχίν». Έδωσε πολλές διαλέξεις και διηύθυνε συμφωνικές ορχήστρες περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1964 επισκέφτηκε την Αθήνα.^[28]

  Περί το τέλος της ζωής του υπήρξε οπαδός της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Η αγαπημένη του φράση «κάθε γέννα πρέπει να τη σφραγίζει ένας θάνατος» παραμένει μέχρι σήμερα διφορούμενη, ιδιαίτερα όταν εκλαμβάνεται σε αναφορά διαφορετικών εθνοτήτων. Ο Γεχούντι Μενουχίν πέθανε στις 12 Μαρτίου 1999 στο Βερολίνο από καρδιακό επεισόδιο.

• 2002 – Σπύρος Κυπριανού, Ελληνοκύπριος πολιτικός
• 2002 – Ζαν-Πολ Ριοπέλ, , Καναδός ζωγράφος και γλύπτης. Ο Ζαν-Πωλ Ριοπέλ (Jean-Paul Riopelle, Μόντρεαλ, 7 Οκτωβρίου 1923 – Μονμανύ, Κεμπέκ, 12 Μαρτίου 2002) ήταν Καναδός υπερρεαλιστής ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. Έργα του βρίσκονται σε πολλά μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. Το 2006 το Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης τίμησε τον ζωγράφο με μεγάλη έκθεση έργων του. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, η τοιχογραφία Τιμή στη Ρόζα Λούξεμπουργκ (Hommage à Rosa Luxembourg, 1993), που ο ζωγράφος δημιούργησε όταν έμαθε τον θάνατο της πρώην συντρόφου του Τζόαν Μίτσελ, φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών του Κεμπέκ (Musée national des beaux-arts du Québec). 
• 2003 – Αγγελής Βλαχοθανάσης, πολιτικός
• 2003 – Ζόραν Τζίντζιτς, Σέρβος πολιτικός
• 2005 – Σταύρος Κουγιουμτζής, συνθέτης
• 2013 – Κλάιβ Μπαρ, Άγγλος ντράμερ (Iron Maiden)
• 2015 – Μάικλ Γκρέιβς, Αμερικανός αρχιτέκτονας. Ο Μάικλ Γκρέιβς (Michael Graves, 9 Ιουλίου 1934 - 12 Μαρτίου 2015) ήταν Αμερικανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής του μεταμοντερνισμού.

  Σημαντικότερα έργα

  O'Reilly Theater (1999) Κατασκευασμένο στην καρδιά του Πίτσμπουργκ το O'Reilly Theater στεγάζει το χώρο του θεάτρου άλλα και το μεγάλο χώρο στάθμευσης της περιοχής. Αποτελείται από τρία μέρη το καθένα από τα οποία εξυπηρετεί διαφορετικές ανάγκες. Το κόστος κατασκευής έφτασε τα 25 χιλιάδες δολάρια. Το θέατρο έχει χωρητικότητα 650 θέσεων και άνοιξε το Δεκέμβριο του 1999. Εξωτερικά έχει επενδυθεί με κεραμικά υλικά.Τα χρώματα είναι γήινα και στην είσοδο είναι κατασκευασμένο ένα υπόστεγο σε σχήμα μισής καμάρας και δίνουν στον επισκέπτη αίσθηση οικειότητας και ασφάλειας.

  1. Team Disney Building, Μπέρμπανκ, Καλιφόρνια, 1991
  2. Disney's Hotel New York, Marne-la-Vallée, Γαλλία, 1992
  3. Michael C. Carlos Museum, Emory University, Ατλάντα, Τζόρτζια, 1993
  4. 1500 Ocean Drive, South Beach, Φλόριντα, 1993
  5. Engineering Research Center, University of Cincinnati, Οχάιο, 1994-1995
  6. Bryan Hall, University of Virginia, Charlottesville, Βιρτζίνια, 1995
  7. The Central Library Ντένβερ, 1996

  Στον τομέα της εσωτερικής σχεδίασης ο Γκρέιβς το 1985 σχεδίασε την τσαγιέρα Alessi η οποία όταν βγήκε στην αγορά πούλησε χιλιάδες αντίτυπα και τον έκανε γνωστό στον χώρο του ντιζάιν.

• 2015 – Τέρι Πράτσετ, Άγγλος συγγραφέας
• 2016 – Βερίνα Χούμπερ-Ντάισον, Ελβετίδα μαθηματικός
• 2017 – Πατρίκ Νεβ, Βέλγος παλαίμαχος οδηγός αγώνων
• 2018 – Χρήστος Σιμαρδάνης, ηθοποιός

• Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λογοκρισίας στο Διαδίκτυο
• Ημέρα Δενδροφύτευσης στην Κίνα.
• Εθνική Εορτή του Μαυρικίου. Γιορτάζεται η επέτειος της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Μεγάλη Βρετανία (1968).
• Ημέρα του Στρειδοφάγου στα νησιά Φερόες.
• Ημέρα Νεολαίας στη Ζάμπια.
• Πρωτοχρονιά των Αζτέκων στο Μεξικό.