Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 11 Ιούν 2018
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
Κλίκ για μεγέθυνση
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
 
Ανατολή Ήλιου: 06:00 – Δύση Ήλιου: 20:49

Σαν Σήμερα...

 

 Ξενοφών Ζολώτας, έλληνας οικονομολόγος και ακαδημαϊκός. Διετέλεσε πρωθυπουργός επί οικουμενικής κυβέρνησης την περίοδο 1989 - 1990 και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος επί 19 χρόνια. (Γεν. 26/3/1904)

Ξενοφών Ζολώτας
1904 – 2004


Διαπρεπής οικονομολόγος και πανεπιστημιακός, που διατέλεσε πρωθυπουργός εις τας δυσμάς του βίου του.

Ο Ξενοφών Ζολώτας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Μαρτίου 1904. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικά στην Εμπορική Σχολή της Λειψίας και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Ξεκίνησε την καθηγητική του καριέρα το 1928 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η οποία διήρκεσε έως το 1968, οπότε και παραιτήθηκε, διαμαρτυρόμενος με τον τρόπο αυτό εναντίον της δικτατορίας της 21ης Απριλίου.

Κατέλαβε κορυφαίες θέσεις σε ελληνικούς και διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και αναδείχθηκε σε κατευθυντήριο νου της ελληνικής οικονομίας. Υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της UNRRA (1946), διοικητής για την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (1946-1947 και 1974-1981) και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κατά την περίοδο 1955-1967 και 1974-1981. Η προσφορά του στην παγκόσμια οικονομία έχει αναγνωριστεί από όλους, αφού εισηγήθηκε την οργάνωση του συστήματος των πιστώσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την αντικατάσταση το 1973 του κανόνα του χρυσού από ένα σύστημα χρησιμοποίησης των ισοτιμιών των σημαντικότερων νομισμάτων.

Πλούσιο είναι και το συγγραφικό του έργο, που έχει μεταφρασθεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Κλασσική θεωρείται η μελέτη του «Η Ελλάς εις το στάδιον της εκβιομηχανίσεως» (1926), που αποτέλεσε τη διδακτορική του διατριβή. Υπήρξε για 36 χρόνια εκδότης της «Ελληνικής Επιθεώρησης Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών» (1931-1967), ενώ το 1952 εξελέγη ακαδημαϊκός.

Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Συντονισμού, στην Οικουμενική κυβέρνηση του 1952 και στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας το 1974. Στις 23 Νοεμβρίου 1989 ορκίστηκε πρωθυπουργός στην Οικουμενική κυβέρνηση που συγκρότησαν Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός, μετά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου και την αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Παραιτήθηκε στις 11 Απριλίου 1990, μετά την προκήρυξη νέων εκλογών για τις 8 Απριλίου.

Δεινός χειμερινός κολυμβητής, ο Ξενοφών Ζολώτας έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουνίου 2004, σε ηλικία 100 ετών.

Σχετικά...

Ιστορικοί θεωρούνται οι δύο λόγοι που εκφώνησε ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959. Η γλώσσα τους είναι η αγγλική, αλλά με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων, όλες οι χρησιμοποιούμενες λέξεις είναι ελληνικής προέλευσης.

Λόγος της 26ης Σεπτεμβρίου 1957

Kyrie,

I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.

With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized.

Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.

In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.

I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.

Λόγος της 2ας Οκτωβρίου 1959

Kyrie,

It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and practices.

Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.

In an epoch characterised by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.

Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.

These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymous organisations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.

I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.

Γεγονότα

 


μ.Χ.
Οι έλληνες επαναστάτες καταλαμβάνουν το Βραχώρι (Αγρίνιο).
Ιδρύεται στο Άμστερνταμ η ζυθοποιία Άμστελ (Amstel). To 1968 θα εξαγοραστεί από τη Χάινεκεν (Heineken).
Ιδρύεται η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών, με κληροδότημα του Αλέξανδρου Πάντου.

Αίμα και θρήνος στο Λε Μαν

Στις 11 Ιουνίου 1955 συνέβη το χειρότερο δυστύχημα σε αγώνες αυτοκινήτου, κατά τη διάρκεια των 24 Ωρών του Λε Μαν. 83 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Οι 24 Ώρες του Λε Μαν είναι ένας από τους διασημότερους αγώνες αυτοκινήτου παγκοσμίως. Διεξάγεται ανελλιπώς κάθε χρόνο από το 1923 στη γαλλική πόλη Λε Μαν (Le Mans), σε μια διαδρομή μήκους 13,5 χιλιομέτρων, η οποία αποτελείται από την πίστα της περιοχής και τμήματα δρόμων που κλείνουν για την περίσταση. Είναι αγώνας αντοχής, καθώς διαρκεί 24 ώρες και λαμβάνουν μέρος αυτοκίνητα διαφόρων κατηγοριών, από πρωτότυπα έως τουρισμού. Στην αρχή, το κάθε αυτοκίνητο είχε έναν οδηγό, ο οποίος έπρεπε να καλύψει μόνος του όλο τον αγώνα. Αργότερα, οι οδηγοί έγιναν δύο και στις μέρες μας τρεις.

Ο αγώνας του 1955 ήταν προγραμματισμένος για τις 11 και 12 Ιουνίου και «μετρούσε» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων. Η εκκίνηση δόθηκε στις 4 το απόγευμα της 11ης Ιουνίου, ενώπιον 500.000 θεατών. Τα αυτοκίνητα που θα πρωταγωνιστούσαν ήταν οι Μερσέντες, Τζάγκιουαρ, Μαζεράτι, Φεράρι και Άστον Μάρτιν, αλλά όλων τα βλέμματα ήταν στραμμένα στη νέα Mercedes-Benz 300 SLR, το σασί της οποίας ήταν κατασκευασμένο από μαγνήσιο για λιγότερο βάρος και καλύτερες επιδόσεις. Τα τρία αυτοκίνητα οδηγούσαν τα δίδυμα των Πιερ Λεβέγκ και Τζον Φιτς, Χουάν Μανουέλ Φάνχιο και Στίρλινγκ Μος (θρυλικά ονόματα της Φόρμουλα 1), Καρλ Κλινγκ και Αντρέ Σιμόν.

Το φοβερό δυστύχημα έγινε στις 6:26 το απόγευμα και ενεπλάκησαν τέσσερα αυτοκίνητα. Όλα ξεκίνησαν από τον προπορευόμενο Μάικ Χόθορν, που οδηγώντας μια Jaguar D-Type έλαβε την εντολή να μπει στα πιτς. Μόλις είχε περάσει ένα πιο αργό αυτοκίνητο, την Austin-Healy 100 του Λανς Μακλίν, όταν φρέναρε σχεδόν απότομα για να μπει στα πιτς. Το αυτοκίνητο του Μακλίν λοξοδρόμησε για να αποφύγει τη σύγκρουση, αλλά δεν πρόσεξε ότι από πίσω του έρχονταν δύο γρηγορότερα αυτοκίνητα, οι Mercedes-Benz 300 SLR των Φάνχιο και Λεβέγκ. Ο Φάνχιο ήταν στη δεύτερη θέση του αγώνα και προσπαθούσε να ντουμπλάρει τον Λεβέγκ. Ο Γάλλος εγκλωβίστηκε και δεν είχε χρόνο να αντιδράσει. Η Μερσέντες του χτύπησε από πίσω την Austin-Healy 100 του Λανς Μακλίν και απογειώθηκε.

Αφού διέγραψε μια θεαματική τροχιά στον αέρα, χτύπησε στις μπαριέρες της αριστερής πλευράς της πίστας, έπιασε φωτιά και στην κυριολεξία διαλύθηκε. Φλεγόμενα τμήματα του αυτοκινήτου έπεσαν στο πλήθος, ανάμεσά τους και η μηχανή, που ήταν μια σκέτη βόμβα, σύμφωνα με την περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα. Και σαν μην έφτανε αυτό, οι πυροσβέστες προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά των υπολειμμάτων του αυτοκινήτου με λάθος υγρό. Χρησιμοποίησαν μόνο νερό, προκαλώντας νέα έκρηξη.

Από το σκηνικό αυτό που θύμιζε Κόλαση του Δάντη σκοτώθηκαν 82 θεατές, ενώ από τα συντρίμμια της Μερσέντες ανασύρθηκε ό,τι είχε απομείνει από το σώμα του γάλλου πιλότου Πιερ Λεβέργκ. Εν τω μεταξύ, η Austin-Healy του Λανς Μακλίν, που δέχτηκε το χτύπημα της Μερσέντες του Λεβέγκ, προσέκρουσε με τη σειρά της στις μπαριέρες, προτού επιστρέψει ακυβέρνητη στη πίστα. Ένας ακόμη θεατής έχασε τη ζωή του, ενώ ο ΜακΛίν σώθηκε. Έτσι, ο συνολικός απολογισμός του δυστυχήματος ήταν 84 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες.

Ο αγώνας συνεχίσθηκε με απόφαση των διοργανωτών, για να δώσουν την ευκαιρία στα σωστικά συνεργεία να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο τους και να μην προκληθεί κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους από τους αποχωρούντες θεατές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν ο αριθμός των θυμάτων είχε πλέον επιβεβαιωθεί, η Μερσέντες, που προηγείτο με τον Φάνχιο στον αγώνα, αποφάσισε να αποσύρει τα αυτοκίνητά της, σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των νεκρών. Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση χρόνια αργότερα. Οι άλλες ομάδες συνέχισαν τον αγώνα και νικητής αναδείχθηκε το απόγευμα της επομένης μέρας ο άγγλος Μάικ Χόθορν, ο άνθρωπος από τον οποίο είχε ξεκινήσει η φοβερή καταστροφή. Εναντίον του δεν προέκυψε καμία ευθύνη, καθώς η ερευνητική επιτροπή που συστήθηκε γι' αυτό το σκοπό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα έγιναν σύμφωνα με την αγωνιστική πρακτική.

Ο θάνατος τόσων πολλών ανθρώπων, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Ευρώπη, που έφθασαν μέχρι την απαγόρευση αγώνων σε πίστα στη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και άλλες χώρες, μέχρι να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Μάλιστα, στην Ελβετία η απαγόρευση ήρθη μόλις την 1η Ιουνίου 2007, με απόφαση της Βουλής.

Η Ελλάδα αγωνίζεται για πρώτη φορά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Νάπολη της Ιταλίας και χάνει από την Ολλανδία με 1-0. Το γκολ σημειώνει ο Κιστ με πέναλτι στο 64ο λεπτό.
Επεισόδια μεταξύ οπαδών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σημειώνονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές.
Ο ιταλός Αντόνιο Μέουτσι αναγνωρίζεται από το Κογκρέσο ως ο εφευρέτης του τηλεφώνου, θέτοντας τέλος σε μια διαμάχη ετών με τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ.

Γεννήσεις

 


μ.Χ.
Ζακ Ιβ Κουστό, γάλλος ωκεανογράφος. (Θαν. 25/6/1997)
Μιχάλης Κακογιάννης, κύπριος σκηνοθέτης. («Στέλλα», «Κυριακάτικο Ξύπνημα», «Ζορμπάς», «Το κορίτσι με τα μαύρα») (Θαν. 25/7/2011)
Γιώργος Μπαρτζώκας, ο μοναδικός έλληνας προπονητής που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα της Ευρωλίγκας, με ελληνική ομάδα.

Θάνατοι

 


μ.Χ.
 Ανδρέας Μιαούλης, έλληνας ναύαρχος και πολιτικός, διοικητής ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ανδρέας Βώκος. (Γεν. 20/5/1769)

Ανδρέας Μιαούλης
1769 – 1835

Ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821. Ο τόπος της γέννησής του δεν είναι επακριβώς γνωστός. Ορισμένοι βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1769 στα Φύλλα της Εύβοιας, απ' όπου η οικογένεια του μετοίκησε στην Ύδρα, ενώ άλλοι στο νησί του Αργοσαρωνικού.

Το πραγματικό του επίθετο ήταν Βώκος ή Μπώκος. Για το παρωνύμιο Μιαούλης υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι του τo κόλλησαν οι ναύτες του, όταν τους έδινε τη διαταγή «Μία ούλοι!» για να κωπηλατούν συγχρόνως. Η δεύτερη, από ένα τουρκικό μπρίκι που αγόρασε, με την ονομασία «Μιαούλ». Ο Μιαούλης ήταν σχεδόν αγράμματος, σύμφωνα με τον ιστορικό Καρλ Μέντελσον -Μπαρτόλντι, εν τούτοις υπερείχε σε ευφυΐα και ναυτική τέχνη. Είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος μέχρι υπερβολής, που πολλές φορές έφθανε στα όρια της σκληρότητας για τους υφισταμένους του.

Από τα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας Μιαούλης ασχολήθηκε με τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Για την ακρίβεια, ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς κουρσάρους της Ανατολικής Μεσογείου. Έκανε σεβαστή περιουσία κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, όταν έσπαγε τον ναυτικό αποκλεισμό των Άγγλων υπό τον ναύαρχο Νέλσον και ανεφοδίαζε τις ισπανικές πόλεις. Το 1816 ο Ανδρέας Μιαούλης παρέδωσε τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις στο γιο του Δημήτριο και ο ίδιος ασχολήθηκε με το εμπόριο.

Κατά την κήρυξη της Επανάστασης στην Ύδρα, στις 28 Απριλίου 1821, ο Μιαούλης υπέγραψε μαζί με άλλους πλοιοκτήτες έγγραφο, με το οποίο διέθεταν τα πλοία τους, αλλά και θα αναλάμβαναν τις δαπάνες για τις ναυτικές επιχειρήσεις του Αγώνα. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου αναλαμβάνει ναύαρχος του υδραϊκού στόλου και στις 28 Σεπτεμβρίου έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με τουρκική ναυτική μοίρα στην Πύλο. Το Φεβρουάριο του 1822 καταστρέφει μία τουρκική φρεγάτα και προξενεί ζημιές σε άλλα πλοία στο λιμάνι της Πάτρας. Τον Οκτώβριο του 1823 ο Μιαούλης, επικεφαλής του ελληνικού στόλου, νικά τους Τούρκους στο Αρτεμίσιο και του Ωρεούς.

Μετά την καταστροφή των Ψαρών (20 - 22 Ιουνίου 1824), σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην εξουδετέρωση της τουρκικής δύναμης, που είχε παραμείνει στο νησί και στην ανακατάληψή του, στις 3 Ιουλίου. Στις 29 Αυγούστου 1824, ο Μιαούλης, επικεφαλής του ενωμένου ελληνικού στόλου, καταναυμαχεί τον τουρκοαιγυπτιακό στον Γέροντα. Οι απώλειες του εχθρού ανέρχονται σε 27 πλοία, ανάμεσά τους και η επιβλητική φρεγάτα «Ασία».

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου το 1826 τα ελληνικά πλοία υπό τις διαταγές του βοηθούν με την παροχή εφοδίων τους πολιορκουμένους. Τις παραμονές της Εξόδου, ο Μιαούλης αποτυγχάνει να διασπάσει επανειλημμένως τον αποκλεισμό της πόλης και διαμηνύει στους κατοίκους ότι δεν είναι δυνατή καμιά βοήθεια από τη θάλασσα.

Το 1827, με απόφαση της Γ' Εθνοσυνέλευσης, η αρχηγία του στόλου ανατίθεται στον Λόρδο Κόχραν και ο Μιαούλης υποβιβάζεται σε πλοίαρχο. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας αναλαμβάνει Κυβερνήτης της Ελλάδας, αναθέτει στο Ανδρέα Μιαούλη την αρχηγία του Στόλου του Αιγαίου. Η συνεργασία Μιαούλη - Καποδίστρια κράτησε ως τον Αύγουστο του 1829, όταν οι δύο άνδρες ήλθαν σε σύγκρουση για την πολιτική του Καποδίστρια απέναντι στους υδραίους πλοιοκτήτες, που ζητούσαν προνομιακή μεταχείριση σε αντάλλαγμα της συμβολής τους στον Αγώνα.

Ο Μιαούλης, ηγέτης πλέον της αντικαποδιστριακής παράταξης, οξύνει την κατάσταση και ο Καποδίστριας διατάσσει τον αποκλεισμό της Ύδρας από τα πλοία του εθνικού στόλου που ναυλοχούν στον Πόρο. Ο Μιαούλης μαθαίνει το σχέδιο και καταλαμβάνει τη φρεγάτα «Ελλάς». Την 1η Αυγούστου 1831 ο ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ επιχειρεί να καταστείλει την εξέγερση και ο Μιαούλης διατάσσει την πυρπόληση των πλοίων του στόλου. Η ανατίναξη της φρεγάτας «Ελλάς» και της κορβέτας «Ύδρα» προκαλούν την πανελλήνια κατακραυγή.

Μετά την εκλογή του Όθωνα, ο Μιαούλης με τον Κίτσο Τζαβέλα και τον Δημήτριο Πλαπούτα ορίστηκαν μέλη της επιτροπής, που πήγε στο Μόναχο για να προσφέρει το στέμμα στον πρώτο βασιλιά της Ελλάδας. Επί Όθωνος, ο Μιαούλης αναλαμβάνει αρχηγός του Ναυτικού Διευθυντηρίου με τον βαθμό του ναυάρχου, ενώ το 1834 διορίζεται Σύμβουλος Επικρατείας και γενικός επιθεωρητής του Στόλου.

Ο Ανδρέας Μιαούλης πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1835. Ετάφη στον Πειραιά, στη δεξιά ακτή του λιμανιού, που ονομάστηκε Ακτή Μιαούλη. Αργότερα, έγινε ανακομιδή των οστών του σε τάφο στην είσοδο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.

Βιβλιογραφία

  • «Ανδρέας Μιαούλης 1769 - 1835: Από την υπόδουλη ώς την ελεύθερη Ελλάδα» της Αννίτας Πρασσά και της Κωνσταντίνας Αδαμοπούλου - Παύλου. («Εστία»)
  • «Ανδρέας Μιαούλης: Έπος και τραγωδία» του Δημήτρη Σταμέλου. («Εστία»)

Σαπφώ Νοταρά
1910 – 1985

Ελληνίδα ηθοποιός, με σπουδαία υποκριτικά προσόντα, τα οποία δεν εξαντλούνταν στη χαρακτηριστική βραχνή φωνή της, που την καθιέρωσε στο καλλιτεχνικό στερέωμα και την έκανε γνωστό στο μεγάλο κοινό.

Η Σαπφώ Χανδάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε το 1910 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα ρυθμικής και μπαλέτου. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Νοταρά», το πήρε από την οδό που βρισκόταν η δραματική σχολή στην οποία φοιτούσε.

Εμφανίστηκε στο θέατρο πριν από τον πόλεμο. Συνεργάστηκε με πλήθος θιάσων (Εθνικού, ΚΒΘΕ, Νέζερ, Κατερίνας, Λαμπέτη - Παπά - Χορν, Αλέξη Δαμιανού, Μίμη Φωτόπουλου, Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ κ.ά.) και ερμήνευσε αμέτρητους ρόλους: από την Αρετούσα στον «Ερωτόκριτο» και την κυρά-Γιάννενα στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας», ως την Κατιούσα στην «Ανάσταση» του Τολστόι.

Το μεγάλο κοινό γνώρισε και αγάπησε τη Σαπφώ Νοταρά από την ιδιαίτερη φωνή της. Ο ρόλος της Κλημεντίνης Περπερίδου, μιας αποτυχημένης πριμαντόνας, στο ραδιοφωνικό σήριαλ «Ημερολόγιο ενός θυρωρού» του Κώστα Πρετεντέρη, ήταν ο προσωπικός της θρίαμβος στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Επιτυχημένη ήταν και η παρουσία της στον κινηματογράφο, με πλήθος ρόλων, κυρίως δευτεραγωνιστικών: «Η λύκαινα» (1951), «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Συνοικία το όνειρο» (1961), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Δημήτρη μου, Δημήτρη μου» (1967) και «Αχ! αυτή η γυναίκα μου» (1967), με τις ιστορικές ατάκες «μπουρλοοότο» και «εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορα».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, οι εμφανίσεις στο θεατρικό σανίδι αραίωσαν, αλλά ξεχώρισε για τη συμμετοχή της στις παραστάσεις: «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη (1977), «Φιλουμένα Μαρτουράνο» δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη (1978) και «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της (1982-1983).

Η Σαπφώ Νοταρά ήταν μοναχικός άνθρωπος και δύσκολος χαρακτήρας, σύμφωνα με όσους τη γνώριζαν. Ζούσε ολομόναχη και χωρίς οικονομικούς πόρους, σ' ένα μικρό διαμέρισμα στην Πλατεία Κουμουνδούρου στην Αθήνα, το νοίκι του οποίου πλήρωνε ένας θαυμαστής της. Με πολλά προβλήματα υγείας, η σπουδαία ηθοποιός βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της από τους περιοίκους στις 13 Ιουνίου του 1985. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση είχε αφήσει την τελευταία της πνοή δύο ημέρες νωρίτερα, συνεπεία καρδιακής προσβολής.

Φιλμογραφία

Κινηματογραφικές Ταινίες

  • Η λύκαινα (1951)
  • Κυριακάτικο ξύπνημα (1954)
  • Αρπαγή της Περσεφόνης (1956)
  • Της νύχτας τα καμώματα (1957)
  • Η κυρά μας η μαμή (1958)
  • Όταν το μίσος κυβερνά (1959)
  • Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)
  • Ένας Δον Ζουάν για κλάματα (1960)
  • Ο δολοφόνος αγαπούσε πολύ... (1960)
  • Στην πόρτα της κολάσεως (1960)
  • Αγάπη και θύελλα (1961)
  • Ποιά είναι η Μαργαρίτα (1961)
  • Συνοικία το όνειρο (1961)
  • Ζήτω η τρέλλα! (1962)
  • Θρίαμβος (1962)
  • Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962)
  • Ταξίδι (1962)
  • Ένας βλάκας με πατέντα (1963)
  • Ο διαιτητής (1963)
  • Ο τρελλάρας (1963)
  • Αν έχεις τύχη... (1964)
  • Εξωτικές βιταμίνες (1964)
  • Η χαρτοπαίχτρα (1964)
  • 5.000 ψέμματα (1966)
  • Ο παρθένος (1966)
  • Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967)
  • Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (1967)
  • Μίνι φούστα και καράτε (1967)
  • Η θυρωρίνα (1968)
  • Το ΠΡΟΠΟ και τα μπουζούκια (1968)
  • Έμπαινε Μανωλιό (1970)
  • Να 'τανε το 13 να έπεφτε σε μας (1970)
  • Το παιδί της μαμάς (1970)
  • Γιάννης Τσαρούχης: Σπουδή για ένα πορτραίτο (1981)

Τηλεοπτικές Σειρές

  • Εύθυμες ιστορίες: Ένας εχθρός του γάμου (1977, ΕΡΤ)
  • Εύθυμες ιστορίες: Καρπαζιά με διατίμηση (1977, ΕΡΤ)
  • Εύθυμες ιστορίες: Τα κουμπιά (1977, ΕΡΤ)
Ορνέτ Κόλμαν, αμερικανός σαξοφωνίστας, πρωτεργάτης της free jazz. (Γεν. 9/3/1930)

πηγη: www.sansimera.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου