Αν προσπαθήσει κανείς να εντοπίσει καλές ειδήσεις και θετικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας για τη χρονιά που φεύγει, μάλλον θα δυσκολευτεί. Με εξαίρεση την εντυπωσιακή συμμετοχή στις διαδικασίες ανάδειξης νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και την εκλογή Κασσελάκη, την άρνηση των Αθηναίων να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους στη δημαρχία Μπακογιάννη και την εκλογή Δούκα, άντε και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, που από μόνη της δεν συνεισφέρει τίποτα στην καθημερινότητα των πολιτών, όλα τα άλλα ήταν μαύρα. Ή σχεδόν μαύρα.
Υπό το πρίσμα μιας προοδευτικής προσέγγισης, η δεύτερη διακυβέρνηση Μητσοτάκη και το βαρύ 41% του εκλογικού ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας φαίνονται ασήκωτα. Πιο ασήκωτα και από το 17,8% του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που διατήρησε μεν τον ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά είδε τον επί δεκαπέντε χρόνια αρχηγό του να αποχωρεί μετά την ήττα από την ηγεσία και αρκετούς συντρόφους του να επιλέγουν τον δρόμο της διάσπασης. Οι εξελίξεις αυτές ξεπερνιούνται όμως. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. βρίσκει τον βηματισμό του, προσπαθεί να ανακτήσει την αξιοπιστία του και φαίνεται πως, σε πείσμα των αντιπάλων του, βρίσκει ευήκοα ώτα στην κοινωνία. Μπροστά του έχει δύο κρίσιμους σταθμούς: το Συνέδριό του και τη μάχη των ευρωεκλογών. Έχει και στόχο, και ανθρώπους που μπορούν να τον υπηρετήσουν.
Στον αντίποδα, οι στόχοι της κυβερνητικής παράταξης, που θεωρητικώς δείχνουν πιο εύκολοι, υστερούν σε τόλμη και φαντασία. Μπορεί η Ν.Δ. να επαναλάβει ένα 41% στις ευρωεκλογές; Οι περισσότεροι, ακόμη και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, εκτιμούν πως η επανάληψή του συνιστά ουτοπία. Μπορεί να περάσει το νομοθέτημα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών χωρίς να λειτουργήσει εκβιαστικά απέναντι στους κυβερνητικούς βουλευτές, με «δώρο» για την ψήφο τους μια θέση σε ένα νέο κυβερνητικό σχήμα; Μπορεί να ψηφίσει το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια χωρίς να παραβιάσει το σύνταγμα; Οι απαντήσεις είναι προφανείς.
Η αλήθεια είναι πως ό,τι κι αν κάνει η δεύτερη φορά Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2024, κανείς δεν θα ξεχάσει τις εγκληματικές ευθύνες της για την τραγωδία στα Τέμπη, τον ενταφιασμό του σκανδάλου των υποκλοπών, την ανικανότητά της στη διαχείριση των καταστροφικών πλημμυρών στη Θεσσαλία, την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές και την άρνησή της να καταπολεμήσει την ακρίβεια. Είναι όλα αυτά που δεν ξεπερνιούνται…
από: https://left.gr