Περί “Κλιματικής Αλλαγής” ο λόγος. Έναυσμα, σχετική ημερίδα στο think tank ΕΝΑ (Ινστιτούτο Εναλλακτικών Ερευνών). Επιβεβλημένη η κοινωνικοοικονομική μελέτη του τραγικού φαινομένου, ώστε να προλάβουμε όσο είναι ακόμα εφικτό. Φιλότιμες οι τεχνικές προτάσεις αντιμετώπισης ενός τερατώδους προβλήματος εν είδει συγκροτημένου σχεδίου. Είναι όμως εφικτά τα σχέδια και ιδίως η εφαρμογή τους σ' αυτον τον τόπο όπου “ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα”; Αν υπάρχουν βεβαίως “πορτοκαλέ-ες”, δέντρα, φυτά, ζώα κι εμείς για πολύ ακόμα. Κι υπάρχει κι ένας ακόμα “βραχνάς” για τη χώρα μας: Το ποσοστό στο ΑΕΠ της οικονομικής δραστηριότητας γύρω απ' τα ορυκτά καύσιμα είναι τεράστιο.
Η αλήθεια είναι ότι με μονεταρισμό (όλα με το χρήμα) και καζίνο-καπιταλισμό “ιντερνασιονάλ” (όλα για το χρήμα), δεν χρειάζεται η κλιματική αλλαγή για να μας διαλύσει. Καταρρέουμε και μόνοι μας. 'Ολος ο Δυτικός κόσμος παραπαίει, κι ας είχε αυτός, σε μεγάλο βαθμό, εθνικά σχέδια. Χαρτοπόλεμο τα έκανε το διεθνιστικό κεφάλαιο. Παρόμοια η συζήτηση με τον φίλο που παρουσίασε την προσαρμογή της Δημόσιας Υγείας στο δυσμενές για το περιβάλλον μέλλον.“Βλέπεις σύντροφε να μας χρειάζεται Κλιματική Αλλαγή για να διαλυθεί τελείως το ΕΣΥ;” Κι ακολούθησε πικρό γέλιο.
Εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έδωσαν την εμπειρία τους, σε παρεμβάσεις για εξοικονόμηση ενέργειας/μείωση ρύπων, αλλά και με ιδέες και πρόγραμμα. Προσωπικό φιλότιμο του καθενός και πάλι. Ό,τι κάνει κανείς μόνος του. Όπως και οι ίδιοι διαμαρτυρήθηκαν, οι κεντρικές διοικήσεις επιδίδονται στη ρητορική, στις “πράσινες” παράτες. Είναι και του συρμού άλλωστε. Και μετά, πίσω πάλι στα ίδια. “Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα” οι περιφερειακές κινήσεις παραμένουν συντριπτικά, γύρω από τους “εργολάβους που παζαρεύουν τα τσιμέντα”.
Μια άλλη, πιο “τεχνικοοικονομική διάσταση” είναι κι η εξής: Από το 1972 με την ιστορική μελέτη “the Limits to Growth”, μέσω της “Λέσχης της Ρώμης (the Club of Rome)”, και έκτοτε μέχρι πρόσφατα με δεκάδες επιστημονικές εργασίες, γνωρίζουμε: Ανάπτυξη με την έννοια της αύξησης του ΑΕΠ και διατήρηση της περιβαλλοντικής ισορροπίας στον πλανήτη είναι φενάκη, όνειρο απατηλό. Για πολλούς, μοναδική λύση είναι η “Αποανάπτυξη”. Μεγάλη και ανατρεπτική κοινωνικοοικονομική τομή, μια γνήσια Επανάσταση στο οικονομικό και πολιτικό στερέωμα, που καλό είναι να αναζητήσουν σχετικό υλικό, όσοι δεν γνωρίζουν ήδη.
Μέσα στις δράσεις για τις οποίες φωνάζει εδώ και πολλά χρόνια ο οικολογικός χώρος κυριαρχεί και η περίφημη “τοπικοποίηση”. Να αναστραφεί ο υδροκεφαλισμός της εξουσίας, μέσω της εξουσίας στις περιφέρειες, στους δήμους, σε τοπικό επίπεδο. Το “αγκάθι” εδώ, ο θεσμός της “Αποκεντρωμένης Διοίκησης”, ο οποίος από το 2011, αφοπλίζει επί της ουσίας τους ΟΤΑ. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε πρόθεση μετά την εκλογή της να τον καταργήσει. Τελικά δεν έγινε. Όλα τα βήματα εξακολουθούν να οδηγούν στο Μαξίμου.
Για πολλούς στην ημερίδα, το θέμα Κλιματική Αλλαγής είναι κυρίως πολιτικό που απαιτεί μεταστροφή από την ουσιαστική υπηρέτηση των λίγων. Και για να υλοποιηθεί αυτό χρειάζεται λαϊκή βούληση, και ναι, επαναστατική συνείδηση! Έστω με τη γενικότερη έννοια του όρου. Αφύπνιση και δράση.Κατά τη Μαρξιστική ανάλυση, θα οδηγηθούμε στην Επανάσταση από την συγκέντρωση του Κεφαλαίου σε ελάχιστα χέρια, τη γιγάντωση του προλεταριάτου με ταυτόχρονη καταρράκωση της ζωής του προλετάριου. 'Ισως τότε δεν είχε φανταστεί ο Μαρξ ότι αυτή την καταρράκωση θα πλαισιώσει και μια ανεπίτρεπτη υποβάθμιση του “σπιτιού” μας, της Φύσης γύρω μας, των καιρικών φαινομένων, της εικόνας της ζωής γενικότερα. Μετά την Πανδημία, άλλωστε, η πιθανότητα γενικευμένων και παγκόσμιων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, έχει έρθει πολύ πιο κοντά. Ποιoς θα περίμενε ότι κάποτε θα συναντηθεί, η Μαρξιστική ανάλυση με τη χριστιανική Αποκάλυψη.
Αυτό που μας λείπει περισσότερο για την πολιτική μεταστροφή, είναι το ψυχοδυναμικό υπόβαθρο του κάθε πολίτη, οι αποφασισμένες και συνειδητοποιημένες ψυχές, η λαϊκή θέληση. Και δυστυχώς οι υπηρέτες του “Θηρίου”, που προσπαθούν για το αντίθετο είναι πολλοί. Η ύπουλη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, η αποξένωση και η διαταραχή της ψυχοπνευματικής μας υπόστασης από την τεχνολογία, η έλλειψη (και τεχνητή ίσως;) χρόνου για δράση.
Όσο πιο σύντομα υλοποιήσουμε, μέσα μας και έξω μας την Επανάσταση, την αλλαγή πορείας και στάσης, τόσο λιγότερες θα είναι οι απώλειες για τον κόσμο μας. Ας μην φτάσουμε στην πολιτική ανατροπή, μέσα σ΄ έναν γενικευμένο Αρμαγεδδώνα, μεταφορικό ή και κυριολεκτικό. Κι αν μας πολεμούν, η ψυχή μας έχει τη δύναμη αντίστασης. Ας φωνάξουμε δυνατά, ας βγούμε έξω κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι Καλλιτέχνες χαράσσουν το δρόμο. Ας τους μιμηθούμε!
*Οικονομολόγος, συντονιστής Οικονομίας στην “ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”, παράταξη εκλεγμένη στο Περιφ. Συμβούλιο Αττικής
πηγη: https://www.efsyn.gr