«Μας βγάζουν το λάδι» ξεστομίζουμε εύκολα την ίδια ώρα που στους ελαιώνες «χτυπά» η «καρδιά» της φετινής παραγωγής. Οι καταναλωτές στο μεταξύ αντικρίζουν αντικλεπτικά στις συσκευασίες λαδιού στα ράφια, τιμές υπέρογκες σε περσινά λάδια κι αναρωτιούνται πόσο θα κοστίσει η καινούργια σοδειά. Οι παραγωγοί από την άλλη «υπογράφουν» ότι φέτος δεν έχει σοδειά, ότι είναι χάλια οι ελιές, ότι δεν υπάρχει καρπός λόγο ξηρασίας, ότι έχει μεγάλη οξύτητα το λάδι κι ότι όπου υπάρχει καρπός δεν υπάρχουν εργάτες γης να τον μαζέψουν.

Σκληρή η δουλειά στον ελαιώνα κι ανταγωνίζεσαι τη φύση και τον χρόνο. Σε ξεγελά ο καρπός της κορωνέικης έτσι μικρούλης πάνω στο δέντρο, ανάμεσα στα φύλλα να κρέμεται από έναν λεπτό ιστό, λες και με ένα αεράκι απαλό, με ένα ελαφρύ ράβδισμα θα πέσει. Δουλεύοντας μαθαίνεις ότι χρειάζονται πολλοί αέρηδες για να πέσει, πολλά ραβδίσματα για να μαζευτεί στο λιόπανο και τα κλαδιά-φρουροί του καρπού ραβδίζουν εσένα ώς το ηλιοβασίλεμα που θα τελέψει η δουλειά της μέρας και θα μετράς στα χέρια τα σημάδια. Θέλει αγώνα ο καρπός να πέσει, να μαζευτεί, να καθαριστεί, να τον σακιάσεις και να τον φορτωθείς μέχρι το λιοτρίβι κι εκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η επεξεργασία να γευτείς, περιμένοντας, το ζεστό λαδόψωμο με χοντρό αλάτι. Να πάρεις τον κόπο σου, να αφήσεις τον κόπο σου και να πεις: «Αντε και του χρόνου».

Συνειδητοποιείς ότι η δουλειά σου δεν τέλεψε. Ο ελαιώνας θέλει φροντίδα. Το δέντρο παραμένει ορθό να το κλαδέψεις, να το φροντίσεις, να το «παλέψεις» ξανά την επόμενη χρονιά για να σου δώσει.

www.efsyn.gr